Παντοδύναμος για δεκαετίες ο «εθνικός προμηθευτής» εξοπλισμών, Θωμάς Λιακουνάκος, προφυλακίστηκε, στις φυλακές Κορυδαλλού με ομόφωνη απόφαση της ειδικής ανακρίτριας και του αρμόδιου εισαγγελέα.

Κατηγορείτε για τα αδικήματα της ενεργητικής δωροδοκίας στελεχών της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών και ξέπλυμα μαύρου χρήματος, για την σύμβαση της Ελλάδας για τα ιπτάμενα ραντάρ της Βραζιλιάνικης εταιρείας Embraer, έργο στο οποίο ανάδοχος ήταν η Σουηδική  Ericsson. Τα στοιχεία που τον επιβαρύνουν στην προκειμένη περίπτωση αφορούν στην «προμήθεια» περίπου 2 εκατ. ευρώ από την αγορά 4 ιπτάμενων ραντάρ από την Ericsson.

Στα σκοτεινά αυτά κυκλώματα παίζονται συμφέροντα δισεκατομμυρίων και όπως συμβαίνει και στις καλύτερες συμμορίες κάποτε προκύπτουν «αλληλομαχαιρώματα» μεταξύ αυτών που συμμετέχουν. Ο Λιακουνάτος δεν βρίσκεται φυλακισμένος από καμιά έρευνα του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, όπως ισχυρίζεται ο Πάνος Καμμένος, ούτε φυσικά από εισαγγελική έρευνα. Απλώς τον «κάρφωσε» με κατάθεση του το πρώην στέλεχος της Ericsson  Λις Ολοφ Νένζελ. ο οποίος ήταν διαχειριστής των μαύρων ταμείων της εταιρείας, ανοίγοντας τον δρόμο –και μετά την απολογία του πρώην αναπληρωτή διευθυντή Εξοπλισμών επί θητείας Ακη Τσοχατζόπουλου, Αντώνη Κάντα- για να κατηγορηθεί ο Λιακουνάκος για ακόμα τρεις υποθέσεις. Του έχουν ασκηθεί διώξεις για τα αντισταθμιστικά των Γερμανικών αρμάτων μάχης, Leopard, έχει προταθεί η παραπομπή του για τα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, ενώ η Εισαγγελία Διαφθοράς μελετά και την κύρια προμήθεια των αρμάτων.

Όπως φάνηκε και από τις δηλώσεις που έκανε σήμερα ο Λιακουνάτος, πριν οδηγηθεί στην φυλακή, ο τύπος είναι «σκληρό καρύδι». Ματαιοπονούν όσοι έχουν την άποψη ότι θα «κελαηδήσει». Που κατέληξαν τα εκατομμύρια ευρώ που έδινε σε μίζες μέσω της offshore εταιρείας του Interaction, για να πηγαίνουν πρίμα οι μπίζνες του δεν θα μάθουμε ποτέ. Αυτό που πιθανόν να ακούσουμε πάλι είναι νέες κατηγορίες για κάποια «καμένα χαρτιά» (Τσοχατζόπουλος, Σμπώκος, Καντάς).

Ασε που μπορεί όλη αυτή η κατάληξη με την προφυλάκιση του Λιακουνάκου να είναι μια κυβερνητική επικοινωνιακή φούσκα.
Ο πρώην «εθνικός προμηθευτής» πολεμικών εξοπλισμών έχει στην κατοχή του «χαρτιά και ντοκουμέντα» που εμπλέκουν μιζαδόρους πολιτικούς, υψηλόβαθμους αξιωματικούς αλλά και δυο πολύ αναγνωρίσιμους δημοσιογράφους (σύμφωνα με πληροφορίες έναν του ΔΟΛ και μία δημοσιογράφο του Mega). Αν δηλαδή ανοίξει το στόμα του –κάτι που δεν υπάρχει περίπτωση- ο Λιακουνάκος θα γίνει πολιτικός σεισμός.

Πάντως για να θυμίσουμε τι «κερατιάτικα» έχει πληρώσει στα λαμόγια που συμμετείχαν σ’ αυτό το πάρτι των εξοπλισμών, ο ελληνικός λαός, αρκεί να παραθέσουμε ένα απόσπασμα από την απολογία Καντά:

«Οκ. Λιακουνάκος ίσως να πληροφορήθηκε ότι δεν ήμουν υποστηρικτής των αρμάτων και τηλεφωνικά επέμενε να με συναντήσει... 
Έτσι περί τον Δεκέμβριο του 2001 τον δέχθηκα στο γραφείο μου. Εκείνος μου υπενθύμισε τις πολύ φιλικές σχέσεις που είχαμε στο παρελθόν και μου μίλησε ακόμη και για τα οικογενειακά του προβλήματα. Ήξερα ότι ενδιαφέρεται για τα Leopard, αλλά δεν μου ανέφερε τίποτα. Μου είχε προτείνει να συνεργαστούμε όπως και παλαιότερα με καταθέσεις στον τραπεζικό μου λογαριασμό. 

Εγώ του είπα ότι δεν θέλω γιατί είχε δημιουργηθεί κάποιος θόρυβος δημοσιογραφικός για το όνομά του σε κάποια εξοπλιστικά προγράμματα. Μου είπε να μην φοβάμαι γιατί όλα γίνονται μέσω offshore εταιρειών που έχει ιδρύσει ένα δικηγορικό γραφείο στο Μονακό και υπάρχει μυστικότητα και διασφάλιση. Μετά από λίγες μέρες, τον Δεκέμβριο του 2001, ξαναζήτησε και ήρθε στο γραφείο μου. Ήταν αργά το απόγευμα και μου είπε στο επίπεδό μου να μην φέρω κανένα πρόβλημα στη διαδικασία προμήθειας των Leopard 2. 

Μαζί του κρατούσε κι ένα σακ-βουαγιάζ, το οποίο φεύγοντας το άφησε στον καναπέ του γραφείου μου. Μόλις το αντιλήφθηκα βγήκα από το γραφείο στην πόρτα και του είπα: "Ξέχασες την τσάντα". Εκείνος γύρισε και μου είπε: "Είναι για σένα, δεν την έχω ξεχάσει". Μόλις έφυγε, άνοιξα την τσάντα και διαπίστωσα ότι εντός υπήρχαν 600.000 ευρώ. Εγώ πράγματι έπαψα να φέρνω αντιρρήσεις για την προμήθεια αυτή και δεν ξαναμίλησα γι' αυτό το θέμα ούτε στον υπουργό ούτε στον γενικό διευθυντή»...

Άλλη μια απόδειξη του «μαζί τα φάγαμε».