Πηγή: Μάκης Βασίλας – «Πριν»


Ποιος να το περίμενε. Ο γελωτοποιός της δεκαετίας του 90 που μέσα από τις θρυλικές του εκπομπές στο κανάλι του, χάρισε άπειρες στιγμές γέλιου, θα διεκδικούσε σήμερα τον ρόλο της πολύφερνης νύφης για τους πολιτικούς σαλτιμπάγκους του ΣΥΡΙΖΑ. Κι’ όμως αν στη δεκαετία του ’90 έλεγε κανείς στα σοβαρά ότι ο Βασίλης Λεβέντης θα γίνει το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου για την κυβέρνηση, ότι θα τον καλούσαν όλα ανεξαιρέτως τα «μεγάλα» κανάλια για να κουβεντιάσουν μαζί του τις απόψεις του για τον μέλλον του πολύπαθου αυτού λαού, θα του λέγαμε να κόψει τα ναρκωτικά.

Ωστόσο η βαρβαρότητα της επίθεσης του κεφαλαίου και του πολιτικού του προσωπικού, ενάντια στην εργαζόμενη πλειοψηφία και τη νεολαία αποσώνει ταχύτατα το όποιο πολιτικό κεφάλαιο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και κάθε άλλη δυνατή λύση. Πλέον απομένουν μόνο τα ρετάλια. Με αυτή την έννοια δεν πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Β. Λεβέντης αποτελεί πλέον πρόθυμο μαξιλαράκι προκειμένου το πολιτικό σύστημα να αποφύγει τους επικίνδυνους κλυδωνισμούς που οπωσδήποτε θα προκληθούν από τη βαρβαρότητα της επίθεσης. Στην προκειμένη περίπτωση ο Β. Λεβέντης όχι μόνο φαίνεται να προκρίνεται σαν μια άμεση λύση ανάγκης, αλλά κάνει και την βρώμικη δουλειά, καθώς στις δηλώσεις του εμφανίζεται κάθε φορά βασιλικότερος του βασιλέως στην ανάγκη να περάσουν κάθε είδους επώδυνες επιλογές. Πίσω από την φαινομενική γελοιότητα των δηλώσεων κρύβεται η βαθιά αντιδραστική τους ουσία.

Ο γραφικός πρόεδρος φαίνεται πως γνωρίζει πολύ καλά τις ποιο μύχιες επιθυμίες των κυρίαρχων και δεν είναι τελικά και τόσο «γραφικός». Έτσι στο δημοψήφισμα του Ιουλίου ο Β. Λεβέντης έκανε λόγο για «αναμέτρηση των λιγούρηδων με τους χορτάτους», ενώ στο πρόσφατο παρελθόν πήρε σταθερά τη θέση της TVX GOLD στο θέμα της αγώνα των κατοίκων στις Σκουριές για τις ζωές τους. Σήμερα δεν σταματάει να επαναλαμβάνει πως η λύση για το ασφαλιστικό περνάει μέσα από το κόψιμο των συντάξεων. Τελική ομπρέλα όλων η πρότασή του για οικουμενική κυβέρνηση που θα αναλάβει να δώσει και την οριστική λύση, θέση που αποτελεί και κρυφό πόθο των ευρωπαίων δανειστών.

Το θέμα είναι πως εκτός από τον αντιδραστικό λαγό, υπάρχουν στην κυβέρνηση και χρήσιμοι ηλίθιοι που πιστεύουν ότι μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν.