Μέρος 2

Μέρος 3

Η ιστοσελίδα,το μπλοκ και ο διαδικτυακό μας ραδιοσταθμός «ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ» εύχονται σε φίλους/ες, συντρόφους/ες χρόνια πολλά, αγωνιστικά, που θα συνοδεύονται με δυναμικούς αγώνες και εργατικές νίκες.

Ευχές και στους φυλακισμένους συντρόφους.

«Το σκότος και η φυλακή είναι μεγάλο λακιρντί», λέει ένα παλιό ρεμπέτικο άσμα.

Γι’ αυτό, μέρες που είναι, θέλουμε να δώσουμε τις θερμότερες ευχές μας σε όσους/ες επέλεξαν να αντισταθούν και να αμφισβητήσουν ένοπλα την καπιταλιστική βαρβαρότητα και σήμερα βρίσκονται κρατούμενοι στα κάτεργα του αστικού κράτους.

Εμείς, οι συντελεστές του «ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ» δεν αποδεχόμαστε την ένοπλη ατομική τρομοκρατία. Θεωρούμε όμως συντρόφους μας και μέρος του επαναστατικού κινήματος όσους/ες βρέθηκαν σε οργανώσεις που πάλεψαν ένοπλα την δικτατορία των μονοπωλίων που βιώνουμε. 

Γράφει ο Αντώνης Γαζάκης, εκπαιδευτικός, πρόεδρος ΔΣ "Οδυσσέα"​

Μέρες που είναι θα σας πω ένα παραμύθι λίγο αλλιώτικο από τα συνηθισμένα:

“Μια φορά κι έναν καιρό, σε κάποια χώρα μακρινή και φτωχή, πολλοί άνθρωποι έφευγαν για άλλες, ακόμη πιο μακρινές χώρες μπας και βελτιώσουν τη ζωή τη δική τους και των οικογενειών τους. Καθώς περνούσαν όμως τα χρόνια, η χώρα αυτή έπαψε να είναι τόσο φτωχή και έτσι κάποια στιγμή άρχισαν να έρχονται σε αυτή άνθρωποι από άλλες μακρινές χώρες, είτε για να δουλέψουν μπας και βγουν από τη δική τους φτώχεια και μιζέρια είτε για να ξεφύγουν από πολέμους και καταστροφές. Ξένους τους είπαν, με διάφορα ονόματα, ακόμη κι αυτούς που τους λογάριαζαν από την ίδια ρίζα και τους δώσαν γρήγορα δικαίωμα ψήφου, και σαν ξένους τους φέρθηκαν. Τους δώσαν τις χειρότερες δουλειές, τους πλήρωναν ψίχουλα ή τους κατέδιδαν στην αστυνομία -δεν είχαν βλέπεις χαρτιά νόμιμης παραμονής και εργασίας οι περισσότεροι- και αρκετοί ντόπιοι πλούτισαν από την εκμετάλλευση αυτών των ξένων.

Όλα αυτά βέβαια τα διευκόλυνε ακόμη πιο πολύ το ότι οι ξένοι δεν ήξεραν ούτε να μιλούν ούτε φυσικά να διαβάζουν και να γράφουν τη γλώσσα του τόπου στον οποίο είχαν βρεθεί. Μουγκοί λοιπόν ή με λεξιλόγιο νηπίων, προσπαθούσαν άδικα να βρουν το δίκιο τους και να συνεννοηθούν με τους ντόπιους, αλλά και μεταξύ τους, αφού έρχονταν από διαφορετικές χώρες. Το κράτος βέβαια δεν έκανε τίποτα για να τους βοηθήσει να μάθουν τη γλώσσα του, παρότι το ίδιο και πολλοί από τους κατοίκους του καυχιούνται για το πόσο σπουδαία και τρανή είναι αυτή η γλώσσα και πόσο χρειάζεται να διαδοθεί σε όλον τον κόσμο.

Έτσι ήταν η κατάσταση για κάτι λιγότερο από δέκα χρόνια, όταν στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας κάποιοι δάσκαλοι, βλέποντας την ασυνεννοησία αυτών των ανθρώπων, παρότι είχαν μεταξύ τους κοινά προβλήματα και συμφέροντα, πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Ξεκίνησαν οι ίδιοι δωρεάν μαθήματα στην αρχή σε λίγους και αργότερα σε όλο και περισσότερους, όχι στις αμμουδιές κάποιου αρχαίου ποιητή, αλλά σε χώρους που τους παραχωρήθηκαν στα γραφεία συνδικαλιστικών οργανώσεων και, όταν πια ήταν ακόμη πιο πολλοί, σε ένα κτίριο του εργατικού κέντρου της πόλης.

Τα μαθήματα μετά από τρία χρόνια είχαν μετατραπεί πια σε ένα απογευματινό σχολείο με πολλά τμήματα και αυτή η πρωτοβουλία μερικών δασκάλων έπρεπε να πάρει και μια νομική μορφή για τυπικούς λόγους, όπως και έγινε. Άλλαξε όνομα, απέκτησε τυπικά κάποιους μετόχους και πήρε και κάποια λίγα χρήματα από το κράτος για το ανέβασμα μιας θεατρικής παράστασης από τη θεατρική ομάδα που είχαν συστήσει μαθητές και δάσκαλοι. Καθώς μάλιστα τα τμήματα και οι μαθητές αυξάνονταν όλο και πιο πολύ, ένας από αυτούς ξεκίνησε να δουλεύει ως γραμματέας του σχολείου περίπου 25 ώρες τη βδομάδα, με κανονικό μισθό και ένσημα. Πώς πληρωνόταν; Από τα χρήματα που έδιναν στο σχολείο οι δάσκαλοι, από εισφορές φίλων και σωματείων, από χορούς και πάρτι που διοργανώνονταν.

Και τα χρόνια περνούσαν και το σχολείο δούλευε ρολόι, με εκατοντάδες μαθητές από χώρες όλου του κόσμου, που πια δε μάθαιναν μόνο τα βασικά, αλλά προχωρούσαν σε πιο ψηλά επίπεδα και προετοιμάζονταν εκεί για τις εξετάσεις που θα τους έδιναν το πρώτο τους πτυχίο γλωσσομάθειας στη χώρα αυτή. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα γίναν οι ίδιοι δασκάλες και δάσκαλοι για να διδάξουν τη δική τους γλώσσα ή τη γλώσσα που είχαν σπουδάσει στον δικό τους τόπο. Και δεν ήταν μόνο αυτά: εκεί μέσα μάθαιναν για την ιστορία του τόπου και της τάξης τους, έκαναν εκδρομές σε γύρω μέρη και ιστορικούς περιπάτους στην πόλη, γνώριζαν τα δικαιώματά τους, θυμόντουσαν ξανά -ή συνειδητοποιούσαν λίγο-λίγο- τι σημαίνει αλληλεγγύη. Κι ακόμη, εκεί γεννιούνταν φιλίες, φτιάχνονταν ερωτικοί δεσμοί, δημιουργούνταν οικογένειες, δοκιμάζονταν νέες διδακτικές μέθοδοι, χαρτογραφούνταν τα άγνωστα νερά της διδασκαλίας της γλώσσας αυτής σε ενήλικες μη φυσικούς ομιλητές της.

Κάποια στιγμή η παρατεταμένη οικονομική κρίση στην οποία έμπαινε αυτή η μακρινή χώρα χτύπησε και την πόρτα αυτού του σχολείου. Στα θρανία του, πλάι στους μαθητές και τις μαθήτριες από τα ξένα μέρη, άρχισαν να κάθονται και ντόπιοι που θέλαν να μάθουν μια άλλη γλώσσα για να μπορέσουν να δουλέψουν στον τουρισμό ή για να ξενιτευτούν τώρα αυτοί σε άλλες μακρινές χώρες. Το σχολείο, που, έχοντας μείνει χωρίς καμιά χρηματοδότηση για χρόνια από το κράτος και με τις εισφορές των μελών να μειώνονται, είχε πια εθελοντές στη γραμματεία του, αγκάλιασε αμέσως και τους καινούριους μαθητές του. Κι αυτοί όλο και πλήθαιναν.

Ώσπου, στο τέλος του τρίτου χρόνου αυτής της κρίσης -ίσως να ονομάστηκε έτσι γιατί κατά τη διάρκειά της όλοι κρίνονται γι’ αυτό που πραγματικά είναι- το κράτος αποφάσισε να ελέγξει όλες τις οργανώσεις που κάποια στιγμή είχαν νταραβέρια μαζί του και βρίσκονταν στα κιτάπια του. Ο λόγος; Είχαν αποκαλυφθεί κάτι σκάνδαλα με οργανώσεις που έπαιρναν εκατομμύρια από το κράτος για ανύπαρκτες και εξωφρενικές δραστηριότητες, όπως, για παράδειγμα, την αναδάσωση ενός τροπικού δάσους σε μια άλλη ήπειρο ή τη διεθνή ανάπτυξη (σκέτο).

Έτσι, ελέγχθηκαν και τα λογιστικά βιβλία του σχολείου της ιστορίας μας, παρότι είχαν περάσει δέκα χρόνια από τα τελευταία ψίχουλα που είχε πάρει από το κράτος, κι αυτά εκατοντάδες φορές υποπολλαπλάσια από τα ποσά που με γαλαντομία το κράτος έδινε σε άλλες οργανώσεις (το ότι το σχολείο ήταν από τις πρώτες -και τις ελάχιστες τελικά- οργανώσεις που ελέγχθηκαν πρέπει να οφείλεται σε κάποια διαβολική σύμπτωση). Οι δάσκαλοι λοιπόν που είχαν τότε ένα κάπως μεγαλύτερο βάρος στη διαχείριση του σχολείου ενημερώθηκαν από μια κρατική υπάλληλο ότι στα λογιστικά του βιβλία τα καταγεγραμμένα έξοδα της περιόδου που το σχολείου είχε έμμισθο γραμματέα εμφανίζονταν περισσότερα από τα έσοδα της αντίστοιχης περιόδου. “Μα τα λεφτά τα βάζαμε εμείς, από την τσέπη μας”, της είπαν. “Έπρεπε να κόβετε αποδείξεις στους εαυτούς σας για κάθε δεκάρα που βάζατε. Για τυπικούς λόγους. Δεν πρόκειται περί φοροδιαφυγής, γιατί τα έσοδα αυτά δεν φορολογούνται, αλλά θα σας κόψουμε πρόστιμα. Για τυπικούς λόγους.”

Για τυπικούς λόγους μεν, τα πρόστιμα τεράστια δε· περίπου όσο έβγαζε σε πέντε χρόνια όποιος δάσκαλος του σχολείου αυτού είχε την τύχη να δουλεύει στη δημόσια εκπαίδευση. “Να πάμε στα δικαστήρια”, σκέφτηκαν. Για τα δικαστήρια όμως θα χρειάζονταν -μόνο για αρχή- οι μισθοί ενός έτους. “Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος,” είπαν, και για ένα χρόνο δεν είχαν δώσει τίποτα.

Δεκατρείς μήνες μετά, τα πρόστιμα έγιναν χρέος και η αστυνομία έψαχνε τον υπεύθυνο του σχολείου, που δεν ήταν καν μέλος του σχολείου την περίοδο που αφορούσε ο έλεγχος, για να τον συλλάβει. Εκείνος το έμαθε από τον πανικόβλητο πατέρα του, και μετά από συζητήσεις με τα μέλη του σχολείου, αποφασίστηκε να αρχίσουν να πληρώνουν το χρέος, ώστε μετά την παράδοσή του στην αστυνομία να αναβληθεί η δίκη του. Βλέπετε, η δίκη θα ήταν κι αυτή τυπική και ο ίδιος θα καταδικαζόταν σίγουρα, έστω και με μια μικρή ποινή, που θα τον έβαζε σε περαιτέρω μπελάδες, αφού εξαιτίας ενός φρέσκου τότε νόμου κινδύνευε και η δουλειά του.

Από τότε και μέχρι την ώρα που μιλάμε, κι ενώ το σχολείο λειτουργεί ακόμη κάνοντας αυτό που ξέρει να κάνει καλά εδώ και είκοσι χρόνια σχεδόν, τα μέλη του σχολείου μαζί με τους ανθρώπους που του συμπαραστέκονται, δίνουν έναν διπλό αγώνα· από τη μια ζητούν να σβηστεί πλήρως αυτή η αδικία και από την άλλη μαζεύουν χρήματα για να πληρώνουν κάθε μήνα το χρέος, που φυσικά είχε πια μεγαλώσει κι άλλο και είχε γίνει ίσο με συνολικούς μισθούς 6-7 ετών δημόσιου εκπαιδευτικού. Υποσχέσεις πολλές δόθηκαν, κυβερνήσεις υποτίθεται πιο φιλικές στο σχολείο ήρθαν στην εξουσία, αλλά λύση δεν έχει έρθει και τα χρήματα όλο και τελειώνουν. Κι αν κάποιοι από τους ήρωες αυτού του παραμυθιού γίναν λιγάκι καλύτεροι άνθρωποι και βρήκαν στο πλάι τους και άλλους καλούς ανθρώπους, δυστυχώς δεν μπορούμε να πούμε ότι ζήσαν αυτοί καλά, γιατί το παραμύθι αυτό περιμένει ακόμη το δικό του ευχάριστο τέλος.”

Καιρός το παραμύθι να τελειώνει, που έλεγε και ένα παλιό τραγούδι. Εμείς, τα μέλη και οι φίλες του Σχολείου Αλληλεγγύης “Οδυσσέας”, του οποίου την πολύ αληθινή και πραγματική ιστορία μόλις διαβάσατε, απαιτούμε επιτέλους το αυτονόητο· άμεση διαγραφή του χρέους του ή αποκατάσταση της αδικίας εις βάρος του με οποιονδήποτε άλλο τρόπο!

ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ united rescues

Εντελώς αβοήθητοι 55 πρόσφυγες στο Φαρμακονήσι, μωρά, έγκυος γυκαίνα, άνθρωποι με προβλήματα υγείας

Η ομάδα united rescues μας ενημέρωσε ότι υπάρχουν άνθρωποι στο Φαρμακονήσι χωρίς φαγητό και εκτεθειμένοι στο κρύο.

Συγκεκριμένα οι πληροφορίες που μας έδωσαν είναι ότι την ώρα 00.28 και ημέρα 30/12/2015 κατέφτασε στο Φαρμακονήσι μια βάρκα με 55 άτομα συνολικά.
Μεταξύ των οποίων 20 παιδιά, 4 ίσως και 5 από αυτά κάτω των 18 μηνών.

Είναι κυρίως Σύριοι και Ιρακινοί και μια οικογένεια Αφγανικής καταγωγής.
Ανάμεσά τους βρίσκεται και μία έγκυος γυναίκα στον 8ο μήνα, είναι 25 χρόνων και ενημέρωσε για ελαφριά αιμορραγία όταν κατέφθασε, η οποία αργότερα σταμάτησε.  Έχει επίσης μια κόρη 18 μηνών η οποία είχε υψηλό πυρετό.

Επίσης υπάρχει μια γυναίκα 65 χρόνων με σημαντικό πρόβλημα στα νεφρά, η οποία πρέπει να πίνει μόνο νερό φιλτραρισμένο ή εμφιαλωμένο.

Επίσης ένας άνθρωπος με κινητικά προβλήματα.

Στην τελευταία επικοινωνία που είχε η ομάδα μαζί τους (στις 22,15 ώρα Ελλάδας) είπαν Ότι δεν τους Έχει δοθεί καθόλου φαγητό, μόνο νερό νωρίτερα το πρωί.

Μιλώντας με έναν από τους ανθρώπους που βρίσκονται στο Φαρμακονήσι, η ομάδα ενημερώθηκε ότι τα νερά τα προμηθεύτηκαν όταν οι ίδιοι περπάτησαν μέχρι τη στρατιωτική βάση, και αφού τους τα έδωσαν οι στρατιώτες τους είπαν να γυρίσουν εκεί που βρίσκονταν.

Η ομάδα επίσης μας ενημερώνει ότι στις 13.00 ώρα Ελλάδας έστειλαν email στο Λιμεναρχείο Λέρου με τις συντεταγμένες της τοποθεσίας που βρίσκονται οι άνθρωποι όπως τους ζητήθηκε.
Οι άνθρωποι είναι εκτεθειμένοι στο κρύο εδώ και 2 ημέρες. Το ταξίδι τους ξεκίνησε στις 29/12 και διήρκησε πολλές ώρες.

Μεταξύ άλλων υπήρξε τηλεφωνική επικοινωνία με το Λιμεναρχείο Λέρου πρώτη φορά στις 23.20 μ.μ. Η επίσημη απάντηση της κα Γκατζού ήταν ότι «σίγουρα θα έχουν λάβει φαγητό γιατί είναι ο στρατός εκεί και τους φροντίζει. Επειδή η πληροφόρηση που είχαμε από τους πρόσφυγες ήταν εντελώς διαφορετική της ζητήθηκε να επιβεβαιώσει επίσημα ότι οι άνθρωποι έχουν πάρει φαγητά. Ζητήθηκε λοιπόν να υπάρξει νέα τηλεφωνική επικοινωνία εντός δεκαλέπτου ώστε να υπάρξει προηγουμένως επικοινωνία με την στρατιωτική βάση στο Φαρμακονήσι.

Σε νέα τηλεφωνική επικοινωνία στις 11.35, η αρμόδια από το Λιμεναρχείο Λέρου  διαβεβαίωσε ότι οι άνθρωποι έχουν λάβει φαγητό.
Της ζητήθηκε να μεταφερθεί τουλάχιστον η έγκυος γυναίκα και τα παιδιά σε κάποιον εσωτερικό χώρο και μου είπε ότι στο νησί υπάρχει γιατρός και μάλιστα γυναικολόγος και ότι οι άνθρωποι δεν είναι έξω αλλά μέσα σε κοντέινερ.


Για μια ακόμη φορά, με  τον πλέον απάνθρωπο τρόπο, αποδεικνύεται ποια είναι η ουσία της ευρωπαϊκής λεγόμενης μεταναστευτικής πολιτικής. Ανάσχεση των «μεταναστευτικών ροών», Ευρώπη Φρούριο, Πόλεμος κατά των μεταναστών σε συνεργασία με το καθεστώς Ερντογάν που την ίδια περίοδο πληθαίνουν οι πληροφορίες για την συνεργασία του με το  ISIS, ενώ διεξάγει έναν βρώμικο πόλεμο εναντίον του λαού του στην Νοτιοανατολική Τουρκία και είναι σίγουρο ότι θα προκαλέσει σύντομα νέα ποτάμια προσφυγικής δυστυχίας.

Ενώ λοιπόν όλα αυτά πραγματοποιούνται με την πλήρη στήριξη των ΗΠΑ, της Ε.Ε. και της ελληνικής κυβέρνησης, στα νερά του Αιγαίου εμφανίζεται και δρα η Ευρωπαϊκή Ακτοφυλακή, νέα σύνορα του Αίσχους ορθώνονται παντού, Στρατόπεδα Συγκέντρωσης κατακλύζουν την Ελλάδα, όπου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παίζει καθοριστικό ρόλο στην επίδειξη αυτής της πρωτοφανούς κτηνωδίας.

Στρατιωτικοποίηση της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής-έλεγχος-καταγραφή-εκμετάλλευση των προσφύγων-άμεση απέλαση των μεταναστών.  
Και τα δολοφονημένα παιδιά αυξάνουν…
Και η απελπισία κορυφώνεται…
Και η τραγωδία των προσφύγων-μεταναστών πάει χέρι χέρι με την επίσημη ακροδεξιά και κτηνώδη αντιμετώπιση των προσφύγων-μεταναστών της Ε.Ε. και της ελληνικής κυβέρνησης…

Με μόνη ακτίνα ανθρωπιάς, ενδιαφέροντος, προσφοράς και αλληλεγγύης τους εθελοντές και τα κοινωνικά κινήματα που δείχνουν με κάθε τρόπο, σε κάθε ευκαιρία ότι μέσα σε κάθε έθνος υπάρχουν δύο έθνη, των καταπιεστών και των καταπιεζόμενων, με αντίθετα και εχθρικά συμφέροντα, με τον κόσμο της εργασίας να αντιστέκεται στις σειρήνες του εκφασισμού των Βρυξελών, των επίσημων κυβερνήσεων, των ΜΜΕ, της Λεπέν, του Σαρκοζί και της Χρυσής Αυγής.

Αυτών των ανθρώπων μοιραζόμαστε την αγωνία και επιχειρούμε να δυναμώσουμε την κραυγή απελπισίας.

Γιατί οι συνάνθρωποι μας μετανάστες στο Φαρμακονήσι δοκιμάζονται σκληρά, έχουν την ανάγκη της αλληλεγγύης μας και κυρίως της απαίτησης μας να παρέμβουν άμεσα οι κρατικές υπηρεσίες και να δώσουν λύση.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να δοθεί άμεσα κάθε βοήθεια από τις επίσημες κρατικές αρχές.

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Το 2015 ξεκίνησε με την «πρώτη φορά Αριστερά» να συγκυβερνά με την Καμμενο- δεξιά βάζοντας στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας το περιβόητο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης που χρησίμευσε σαν μέσο εξαπάτησης και υφαρπαγής ψήφων. Κράτησε μήνες η «σκληρή διαπραγμάτευση» με την ΕΕ που περιλάμβανε ένα δημοψήφισμα - απάτη καθώς ανεξαρτήτως αποτελέσματος είχε δηλωθεί εξ αρχής από τον πρωθυπουργό ότι σε σαρανταοκτώ ώρες θα φέρει συμφωνία. Έτσι το «όχι» του λαού μετατράπηκε σε «ναι» που έφερε και τα ΑΤΜ: Capital control και . Αριστερό Τρίτο Μνημόνιο που ψηφίστηκε εν χορδαίς και οργάνω από συγκυβέρνηση, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Ποτάμι.

Η «δεύτερη φορά» αριστερά ως συγυβέρνηση Αριστεροδεξιάς  εφαρμόζει πιστά την ίδια πολιτική της προηγούμενης συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, όπως εκπορεύεται από την ΕΕ και το ΔΝΤ, αποσύροντας κάθε «σχήμα λόγου» και κάθε «παράλληλο πρόγραμμα». Πρόκειται για την πολιτική των μνημονίων που με τα αλλεπάλληλα κύματα προαπαιτουμένων μέτρων εξαθλιώνει τον ελληνικό λαό εγκαθιδρύοντας στη χώρα ένα νεοαποικιακό καθεστώς εξάρτησης. Ο Ολλανδός γενικός διευθυντής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μάαρτεν Φερβέι ως επικεφαλής της νέας 20μελούς Task Force συγγράφει ουσιαστικά τα νομοσχέδια για όλους σχεδόν τους τομείς δράσης: από τη φορολογία εισοδήματος και την αγορά εργασίας έως την ιατροφαρμακευτική πολιτική για το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας.

Η «κυβερνώσα Αριστερά» εφαρμόζοντας το τρίτο μνημόνιο συνεχίζει να περικόπτει μισθούς - συντάξεις, να καταργεί κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, να βολεύει τα δικά της παιδιά στον κρατικό μηχανισμό, να παράγει σκάνδαλα και διαφθορά , να ξεπουλά τη δημόσια περιουσία ευτελίζοντας τις αξίες και τα ιδανικά της Αριστεράς. Οι επικυρίαρχοι με τον πιο βίαιο τρόπο επέβαλλαν ζητώντας με διαδικασίες fast - track να «ψηφίσει» η ελληνική βουλή τα «προαπαιτούμενα» του ΑΤΜ επεκτείνοντας τη μνημονιακή βαρβαρότητα  που οδήγησε το κατά κεφαλήν ΑΕΠ του 2014 σε στα τάρταρα - σαν να είμαστε σε εμπόλεμη περίοδο - με δραματική μείωση κατά 24,1% συγκριτικά με το 2009.

Τότε, το 2009 η Ελλάδα ήταν 5 μονάδες κάτω από τον μέσο όρο των 28 κρατών - μελών της Ε.Ε. ως προς το κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Σήμερα αυτή η διαφορά είναι 28 μονάδες! Επιβάλλουν τη συνέχεια της μνημονιακής βαρβαρότητας στην Ελλάδα του 1,3  ανέργων, των 700. 000 παιδιών που υποσιτίζονται, των αστέγων και των πεινασμένων. Του αγεφύρωτου χάσματος διευρύνοντας  τις εισοδηματικές ανισότητες των πλουσιότερων με τους φτωχότερους Έλληνες κατά 7,5 φορές, φέρνοντας την  Ελλάδα στην πρώτη δεκάδα των χωρών με τις μεγαλύτερες ανισότητες παγκοσμίως, να κονταροχτυπιέται για την «πρωτιά» με τη Χιλή, το Μεξικό και την Τουρκία! Μάλιστα στην εξαρτημένη Ελλάδα ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης στην Ελλάδα, είναι υψηλότερος από τις άλλες χώρες της προηγμένης Ευρώπης. Ποτέ άλλοτε και σε καμιά άλλη χώρα σε καιρό ειρήνης δεν σημειώθηκε τόσο βίαιη ανακατανομή πλούτου που οδηγεί σε κοινωνικό ολοκαύτωμα. Έτσι το 2015 αποδείχτηκε έτος διάψευσης ελπίδων και ψευδαισθήσεων για όσους δεν κατάλαβαν ότι το «νέο» δεν ήταν παρά η μεταμφίεση του «παλιού».

Η Ελλάδα βρίσκεται στη μέση του φλεγόμενου τριγώνου Ουκρανίας - Συρίας - Αφρικής, όπου οι ενδοιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί φουντώνουν τις εστίες του πολέμου σπέρνοντας τον θάνατο και δημιουργώντας τις στρατιές των προσφύγων.  Η συγκυβέρνηση μετατρέπει τη χώρα σε ορμητήριο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ παραχωρώντας όλες τις οικονομικές και στρατιωτικές «διευκολύνσεις» εμπλέκοντας τον λαό σε περιπέτειες και σε επικίνδυνα σχέδια του ιμπεριαλισμού. Στο  «κοινό σπίτι» των λαών της Ευρώπης, την ΕΕ των μνημονίων και της λιτότητας, οι επισήμως άνεργοι ξεπερνούν τα 26 εκατομμύρια και έχουν αυξηθεί κατά 10 εκατομμύρια, ενώ οι δισεκατομμυριούχοι από 196 αυξήθηκαν στους 482. Δηλαδή για κάθε έναν νέο δισεκατομμυριούχο αντιστοιχούν πάνω από 30.000 νέοι άνεργοι...

Την ίδια ώρα περισσότεροι από  120 εκατ. Ευρωπαίοι ζουν σε συνθήκες  παρατεταμένης φτώχειας. Η Ευρώπη  όλο και περισσότερο βυθίζεται στη μαζική ανεργία, τον κοινωνικό αποκλεισμό και τη ξενοφοβία,  τη διεύρυνση των ανισοτήτων. Η Ευρώπη της  «αλληλεγγύης» μετατρέπεται σε φρούριο για τους  πρόσφυγες με ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών και η Ελλάδα σε απέραντη φυλακή - αποθήκη ψυχών.

Το πολιτικό σύστημα μπορεί να αγωνιά για τον «κίνδυνο συστημικής αστάθειας», αλλά ο λαός δεν μπορεί να έχει τις ίδιες ανησυχίες, ούτε τι γράφει στην ούγια των μνημονιακών πολιτικών εξαθλίωσης. Οφείλει να υπερβεί τόσο την ένοχη σιωπή των διανοουμένων - μάλλον λαλίστατοι είναι - όσο και των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Η Αριστερά, όμως, δεν έχει καμιά σχέση με όσους ασελγούν και εμπορεύονται τις ιδέες της. Ο λόγος της πρέπει να είναι καθαρός και ειλικρινής απαλλαγμένος από ψέματα και ευφημισμούς, από προγράμματα «Θεσσαλονίκης» ή οποιοδήποτε «παράλληλο πρόγραμμα». Εξ ορισμού η Αριστερά δε έχει ως στόχο  τη διαχείριση και στήριξη του σημερινού καθεστώτος εκμετάλλευσης και υποτέλειας στο όνομα του ρεαλισμού αναμασώντας τα ιδεολογήματα στων συστημικών κομμάτων, αλλά η ανατροπή του.

Οι διαπρύσιοι κήρυκες του «ευρωπαϊκου μονόδρομου» αγνοούν ότι η Ιστορία δε γράφτηκε ποτέ με τη λογική των μονοδρόμων του ρεαλισμού και της υποταγής, αλλά με αγώνες δικαιώνοντας τους στίχους: «θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία» (Α. Κάλβος). Η ελπίδα, όπως διδάσκει η Ιστορία, βρίσκεται στους κοινωνικούς αγώνες.  Και η καλή χρονιά από τους αγώνες φαίνεται.

*Ο Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος, μέλος της ΣΕ του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης», μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά και αρθρογράφος στο «ΕΘΝΟΣ».. 

Γράφει ο mitsos175

Τι είναι η προπαγάνδα των τοκογλύφων; Είναι μια μικρή αλήθεια, ένα γεγονός, που διαστρεβλώνεται από μεγάλα ψέματα. Σήμερα, αφού πάρουμε βαθιά αναπνοή, ανοίξουμε τα παράθυρα να φύγει η μπόχα, θα δούμε ένα άρθρο, το οποίο φαινομενικά δεν κάνει προπαγάνδα. Φαινομενικά, στην ουσία όμως λέει τα πιο προκλητικά και αισχρά ψεύδη.

Τίτλος, "Κίνητρα για επιστροφή των καταθέσεων από τα... στρώματα" (!) Από τον τίτλο φαίνεται το ψέμα: "Λεφτά υπάρχουν" είναι στα στρώματα! Το υπόλοιπο άρθρο γράφηκε για να δικαιολογήσει δυο αθλιότητες: Την πρώτη αυτή του τίτλου και την ακόμα χειρότερη, νεοφιλελεύθερης -δηλαδή φασιστικής- έμπνευσης κι αυτή, ότι τάχα οι Τράπεζες νοιάζονται για μας και προτείνουν μέτρα να πάρουμε τα χρήματα από τα στρώματα και να τα πάμε στα ταμεία τους!

Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε για το τι κρύβεται πίσω από την κάθε "πρόταση", αλλά χάρη συντομίας θα μιλήσουμε μόνο για την "Κεντρική Ιδέα".

Μας λένε "Τον Νοέμβριο οι καταθέσεις μειώθηκαν περαιτέρω κατά 390 εκατ. και διαμορφώθηκαν στα 120,9 δισ. ευρώ". Γιατί; Μήπως κατασκευάστηκαν στρώματα ασφαλείας με ενσωματωμένα χρηματοκιβώτια και συναγερμό; Ασφαλώς όχι. Αυξήθηκαν όμως τα χαράτσια. Πότε είπαμε έστειλαν το ΕΝΦΙΑ; 30/10 ήταν να πληρώσουμε την πρώτη δόση του άδικου φόρου. Τυχαίο; δε νομίζω. Και να 'ταν μόνο αυτό; Αμέτρητοι άλλοι φόροι και λογαριασμοί. Κοιτάξατε λοιπόν πόσα έφυγαν από κει και πήγαν σε Εφορία και ΔΕΚΟ;

Τι είναι η κατάθεση; Χρήματα που βάζει ο άλλος, ΑΝ του περισσεύουν. Το "Αν" είναι υποθετικό. Που σημαίνει ότι ΑΝ ΔΕΝ περισσεύουν ούτε για φαί, δε θα βάλει στην Τράπεζα. Λογικό δεν είναι; Επιπλέον οι "καταθέσεις" βαπτίστηκαν αυθαίρετα ως "επενδύσεις", περιέχουν δηλαδή ΚΙΝΔΥΝΟ. Κι ο πλούσιος τα πολλά φράγκα τα 'χει, συνήθως παράνομα, στο εξωτερικό, ενώ ο φτωχός, αν γίνει κάτι, κούρεμα πχ, θα τα χάσει ΟΛΑ. Άσε που ο πλούσιος βγάζει ένα σωρό και δεν έχει πρόβλημα επιβίωσης, ούτε κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του.

Η άποψη ότι υπάρχουν σε στρώματα δις! δεν είναι μόνο κακοήθης και ψευδής. Σημαίνει ότι θα ακολουθήσουν ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ, νέα λεηλασία κι αρπαγή από τα όρνεα των αγορών. Είναι επίσης ακόμα πιο προκλητικό φυλλάδες γνωστών για πάμπολλα και μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα πλουσίων αρπακτικών, να γράφουν τέτοιες αηδίες.

Δεν έχουμε οι περισσότεροι χρήματα ούτε στα στρώματα, ούτε στις τσέπες μας. Έχουμε όμως πάρα πολλά νεύρα με τη Διαφθορά σας και τη Νοοτροπία σας. Βουλώστε το καλύτερα, γιατί είστε μπουκωμένοι από το φαί, από το δικό μας χρήμα, τις δικές μας συντάξεις ή μισθούς, που μετατρέπεται άθελα μας σε δικά σας "δανεικά κι αγύριστα".

Θέλετε χρήμα; Να τα πάρετε από τους λογαριασμούς που έχετε στο εξωτερικό. Λείπουν στις Τράπεζες; Να τα πάρουν από τα κόμματα που δάνεισαν, έχοντας ως εγγύηση τα ποσοστά τους! Ή από τα αναδρομικά των κηφήνων της Βουλής.

Όταν μειώνεις το εισόδημα των εργαζομένων προφανώς θα μειωθεί και ο τζίρος καταστημάτων και οι καταθέσεις. Ο πλούσιος, όσα και να πάρει, πάντα θα τα βγάζει "έξω" για να μην τον φορολογήσουν. Είναι ο μεγαλύτερος φοροφυγάς και η πηγή της Χρεοκοπίας. Ένα παράσιτο, μια αρρώστια, και τίποτα άλλο.

Δεν μετανιώνουν, οι σύμμαχοι των ναζί τοκογλύφων, δε βάζουν μυαλό, ετοιμάζονται για νέα επίθεση. Το ερώτημα είναι τι περιμένουμε εμείς...

Καλές γιορτές σε όλους τους φτωχούς. Δεν έχουμε ούτε για θέρμανση ακόμα μια χρονιά, αλλά έχουμε ζεστή καρδιά. Βέβαια η φωτιά ζεσταίνει καλύτερα. Κούτσουρα πάντως έχουμε. . 

Γράφει ο mitsos175

Είναι οπωσδήποτε εξοργιστική, προκλητική, ψευδής κι ανήθικη. Αλλά απολύτως αναμενόμενη κάθε προσπάθεια των ναζί που επανήλθαν στην εξουσία μέσω της ΕΕ, να αντιστρέψουν την Ιστορία, να ξεπλύνουν τα απάνθρωπα σαδιστικά εγκλήματα των δολοφόνων παππούδων τους, ρίχνοντας την ευθύνη στα θύματά τους.

O Αδόλφος Σόιμπλε και η Ίλσα Μέρκελ έχουν κυριεύσει την Ευρώπη. "Η αντίσταση θα έχει αντίποινα". Αυτό δεν είναι το σλόγκαν κάθε τρομοκρατικής δικτατορίας; Αυτό έκαναν το 40 αυτό κάνουν και τώρα αλλά με άλλα μέσα. Αν και οι ναζί δεν έχουν μπέσα, σε εκτελούν έτσι κι αλλιώς.

Στη δίκη της Νυρεμβέργης τα κτήνη, οι ναζίδες, προσπάθησαν να σώσουν (ανεπιτυχώς) το άθλιο τομάρι τους. Τα έριξαν όλα στο νεκρό Χίτλερ λέγοντας πως "ακολουθούσαν" διαταγές. Αν δηλαδή ο Χίτλερ τους έλεγε να πάνε να πνιγούν κι αυτοί και οι οικογένειες τους, θα το έκαναν; Ο Χίτλερ προφανώς και ήταν υπεύθυνος. Περισσότερο από όλους σίγουρα, αλλά όχι ο μόνος. Γιατί όλοι τους πίστευαν τα ίδια, ήταν μικροί Χίτλερ.

Το λέω, γιατί δικαιολογίες ακόμα και για εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας, μπορεί να βρεθούν. Βέβαια δεν μπορεί να πείσουν ΚΑΝΕΝΑ λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο. (Αν θέλει κάποιος να βιώσει τις τακτικές των ναζί σήμερα, ας πάει σε μέρη που κατέχουν οι ισλαμιστές μισθοφόροι των ΗΠΑ).
Η ναζιστική Γερμανία επανέφερε τη δουλεία, διαχωρίζοντας τους ανθρώπους. Κάθε φορά που ένα ανώμαλο κάθαρμα με σαδιστικές διαθέσεις θέλει να εκμεταλλεύεται τους άλλους, ή του αρέσει η ανθρωποφαγία, θα κοιτάξει να καλυφθεί πίσω από θρησκεία, έθνος κοκ. Θα θελήσει να πείσει, πως δεν είναι "καρκίνωμα" στην Ανθρωπότητα αλλά κάτι "φυσικό".

Αναρωτιέμαι πάντα, τι διάλογο να κάνεις με φασίστες; Τι πιθανότητα υπάρχει, κάποιο ανθρωπόμορφο τέρας να αποκτήσει ανθρωπιά; Καμιά! Γιατί ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ. Ο διάλογος προϋποθέτει, αμοιβαίο Σεβασμό. Όταν κάποιος σε θεωρεί "κατώτερο", περιμένεις από αυτόν επιχειρήματα... ή εντολές; Με τους φασίστες δεν συζητάς τους, κρεμάς ανάποδα, όπως πολύ καλά έκαναν στο Μουσολίνι.

Για τα παλιοτόμαρα λοιπόν που ήθελαν να κατακτήσουν τον κόσμο, ΚΑΛΑ ΤΟΥΣ ΕΚΑΝΑΝ οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας και τους "πηδήξανε". Ας τους άφηναν ήσυχους, δεν πήγαν οι πρόγονοι μας στα δικά τους σπίτια να τα καταστρέψουν, ούτε έκαναν πλιάτσικο αφήνοντας τον κόσμο να πεθάνει από πείνα και κρύο, ούτε έκαψαν ζωντανούς μέσα σε Εκκλησιές. Δεν βίασαν ακόμα και μωρά, δεν ξεκοίλιασαν εγκύους, δεν βασάνισαν, δεν εκτέλεσαν άμαχους. Ούτε έκλεισαν σε στρατόπεδα (ας το προσέξουμε αυτό εμείς οι τωρινοί) κανένα αθώο. Κοντολογίς δεν έκαναν τίποτα από αυτά που έκανε η "μάνα" και ο "πατέρας" του Σόιμπλε και του κάθε κερατά ναζί.

Μια προσωπική ιστορία. Στο χωριό μου πρόλαβαν κι έφυγαν οι κάτοικοι πριν μπουν οι Γερμανοί. Αφού έκαναν πλιάτσικο τα καθάρματα (ότι είχαν αφήσει πίσω οι άμαχοι) κατέστρεψαν ότι δεν μπορούσαν να πάρουν μαζί. Δυο άμαχους που βρήκαν στο δρόμο τυχαία, τους εκτέλεσαν οι δολοφόνοι. Χωρίς λόγο, έτσι. Μετά από αυτό οι κάτοικοι αποφάσισαν, να βρουν όπλα να υπερασπίσουν ζωές και βιος.

Ξέρω ότι τσούζει πολύ που είχαν τόσες απώλειες στην ηρωική Κρήτη και την Ελλάδα γενικότερα. Αυτοί όμως το ξεκίνησαν. Έχασαν τους πιο φανατικούς, τους πιο καλά εκπαιδευμένους και εξοπλισμένους στρατιώτες τους. Οι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές είχαν χρησιμοποιηθεί σε επιχειρήσεις με μεγάλη επιτυχία. Στην Κρήτη έσπασαν τα μούτρα τους και τους, χάλασαν τα μελλοντικά σχέδια.
Ευχαριστούμε από καρδιάς όσους Γενναίους Ανθρώπους Αντιστάθηκαν. Σας οφείλουμε τη ζωή μας. Ακόμα πονάνε οι λυκάνθρωποι, ακόμα φοβούνται..

Του Γ. Γ.

Υ.Γ Διαβάστε αποσπάσματα της απολογίας που έδωσε στους στρατοδίκες μια εμβληματική μορφή του κομμουνιστικού κινήματος, το στέλεχος της ΟΠΛΑ Θεσσαλονίκης, Ακίνδυνος Αλβανός. (το συνωμοτικό του όνομα ήταν «Γιώργης»), που καταγόταν κι αυτός από την Αγία Παρασκευή, Λέσβου..

Παναγιώτης Γεωργιάδης,
Εφημερίδα των Συντακτών 
11.12.2014

«Μας κατηγόρησαν ότι ελάβαμεν μέρος εις τας επιχειρήσεις της καταλήψεως παρά  τους διεθνείς κανόνας του πολέμου και επομένως έπρεπε να χυθή αίμα προς αντεκδίκησιν….  Και ποιος εδίδαξεν τους χωρικούς Κρήτας  τους παλιονόμους σας, τους οποίους σεις κατά πάσαν  στιγμήν και δια παν συμφέρον σας παραβιάζετε και καταπατείτε με τα  παλιοπάπουτσά σας;  Άλλωστε ευρισκόμεθα εις εμπόλεμον κατάστασιν και είχαμεν  γενικήν επιστράτευσιν.»
Από το Ημερολόγιον του 16ετούς Λούλη Παναγιωτάκη τυφεκισθέντος εις Αγιάν τον Αύγουστον του 1944. «Έκθεσις  Διαπιστώσεως Ωμοτήτων εν Κρήτη».

Τη ναζιστική θέση ότι οι λαοί δεν έχουν δικαίωμα λαϊκής αντίστασης κατά των κατακτητών, υιοθετεί αβίαστα στο βιβλίο του ο  «φιλέλληνας» Γερμανός εθνικιστής, Χάινς Ρίχτερ, ο οποίος αποκαλεί τον πόλεμο των Κρητών ανταρτών «βρώμικο», «κτηνώδη» τους φασίστες Γερμανούς αλεξιπτωτιστές «ιππότες» με «ιδεαλισμό», εξισώνοντας θύτες και θύματα, δολοφόνους και αθώους    για να δικαιολογήσει τις δολοφονίες αντιποίνων αλλά και την σημερινή κτηνώδη Γερμανική πολιτική.                                                  
Το δηλητήριο που χύνει ο επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Πολτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης, Χάινς Ρίχτερ, στο απαράδεκτο βιβλίο του «Η μάχη της Κρήτης», εκδ. Γκοβόστη, στο γερμανικό πρωτότυπο είναι «Η κατάληψη της Κρήτης», κατά της μεγαλειώδους παλλαικής άμυνας των Κρητών, είναι το ίδιο δηλητήριο που έχυναν οι Γερμανοί ναζί κατά των Ελλήνων στην Μάχη της Κρήτης και στην Εθνική Αντίσταση.

Ο  Μεταμοντέρνος εθνικιστής συγγραφέας   αθωώνει τα ναζιστικά τέρατα που υπήρξαν μηχανές θανάτου , έκαψαν ζωντανές γυναίκες, δολοφόνησαν παιδιά, θέτοντας στο ίδιο επίπεδο τους Έλληνες αμυνόμενους με τους ναζί εγκληματίες, έχει ως στόχο την καταρράκωση της Ελληνικής Εθνικής Αντίστασης, πάνω στις αξίες της οποίας εδράζεται η σύγχρονη δημοκρατία. Διότι η Μάχη της Κρήτης είναι η βάση και η Αρχή της Εθνικής Αντίστασης με πρωταγωνιστή τον  λαό, παράμετρος  η οποία  ανέτρεψε τα σχέδια των ναζί και διεύρυνε τις αξίες της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ανεξαρτησίας και της δημοκρατίας.

«...Υπήρξεν η γενική εξέγερσις των κατοίκων, οίτινες βοηθούμενοι και από τας γυναίκας και ωπλισμένοι με ό,ττέθη εις τας χείρας  των, με παλαιά όπλα, αξίνας και ράβδους ακόμη, επάλαισαν απεγνωσμένως κατά των γερμανών αλεξιπτωτιστών υπερασπίζοντες το πάτριον έδαφος», «Έκθεσις Διαπιστώσεως Ωμοτήτων εν Κρήτη».   

Ο αντιστασιακός λόγιος  Βαρδής Βαρδινογιάννης σημειώνει: «...οι στρατιωτικοί και πολιτικοί 'εγκέφαλοι' της εποχής εκείνης γνώριζαν και εφάρμοζαν μια ατελή πλέον τακτική πολέμου. Δεν μπορούσαν τότε να εκτιμήσουν σωστά το ρόλο και τη σημασία της μαζικής λαικής αντίστασης και του ένοπλου μαζικού αγώνα», Η Αντίσταση στο Σέλινο, εκδ. Θεμέλιο.

Ταυτόχρονα, εμμέσως πλην σαφώς, ο Ρίχτερ θέτει ζήτημα  αναίρεσης όλων των αντιστάσεων των Ευρωπαϊκών λαών κατά των Γερμανών ναζί , οι οποίες εντελώς τυχαία τις έκαναν πρωτίστως οι λαοί του Ευρωπαϊκού Νότου, Έλληνες, Γιουγκοσλάβοι, Γάλλοι, Ιταλοί κ.λ.π. Απαξιώνοντας τις αξίες του παρελθόντος, κουρελιάζει την προσπάθεια αντίστασης σήμερα κατά της Γερμανικής εθνικιστικής οικονομικής επέλασης στον Ευρωπακό Νότο, και τη διεκδίκηση των Γερμανικών αποζημιώσεων, αφού οι ναζί αλεξιπτωτιστές χαρακτηρίζονται από τον κ. Ρίχτερ, ως «ιππότες» άξιοι θαυμασμού, για ποιο λόγο να μη θαυμάσουμε σήμερα και τους  ιππότες των Μνημονιακών ερπυστριών Μέρκελ, Σόιμπλε και τ’ άλλα τερατάκια;

Η Μεταμοντέρνα  δήθεν ουδετερότητα του κ. Ρίχτερ που δεν βλέπει κοινωνικοπολιτικές και ηθικές αξίες αλλά τεχνικές πολέμου και τις κάνει τεχνικές αφήγησης δικαιώνοντας τους ναζί και μαζί με αυτούς  εμμέσως πλην σαφώς τους δωσίλογους συνεργάτες των ναζί, στηριζόμενος  όπως υποστηρίζει στη Σύμβαση της Χάγης για το δίκαιο του πολέμου που τη φτιάχνουν τα κυρίαρχα κράτη τα οποία κάνουν επεκτατισμό και δεν θέλουν λαική αντίσταση.  Ακόμα και σε αυτό όμως έχει υπάρξει σοβαρός  αντίλογος με δομημένα επιχειρήματα του Γερμανού μελετητή  Mάρτιν  Σάκεντορφ,  ο οποίος τονίζει σε διάλεξή του στις 20 Μαίου στην Ιένα:  «Οι Γερμανοί εξεπλάγησαν ιδιαίτερα από το γεγονός ότι ο άμαχος πληθυσμός συμμετείχε ενεργά στην άμυνα- μια αντίδραση που καλύπτεται από τη Σύμβαση της Χάγης για το δίκαιο του κατά ξηράν πολέμου.  Για τους Γερμανούς στρατιώτες η ένοπλη αντίσταση του λαού ήταν μια εγκληματική  πράξη που επέσυρε την ποινή του θανάτου. Στην Κρήτη ο γερμανικός στρατός αντιμετώπισε για πρώτη φορά στον Β΄Παγκόσμιο  Πόλεμο έναν λαικό πολεμο», σελ. 414.

Την εν λόγω άποψη παραθέτει ο ίδιος ο Ρίχτερ στο βιβλίο του αλλά διαφωνεί με τον Σάκεντορφ, λέγοντας ότι  «ο Σάκεντορφ, προσπαθεί  με  τάση εξωραισμού της πραγματικότητας, να χαρακτηρίσει την αντίσταση των Κρητών  λαικό πόλεμο.  Όμως, ο ισχυρισμός του σύμφωνα με τον οποίο κάτι τέτοιο καλύπτεται από τη Σύμβαση της Χάγης για το δίκαιο του κατά ξηράν πολέμου είναι υπερβολικός», σελ 414, δηλαδή η άποψη  του Ρίχτερ, είναι αντικειμενική και όχι υποκειμενική όπως κάθε ανθρώπινη  άποψη, αυτό όμως συνιστά ολοκληρωτισμό.  Μάλιστα ο ίδιος  δικαιολογεί πλήρως τις ενέργειες του σφαγέα Γερμανού ναζιστή Αντιπτεράρχου  Στιούντεντ, «Το γεγονός ότι ο Student ήταν υπεύθυνος για την έγκριση καταστροφών και εκτελέσεων εξηγεί το μικρό αριθμό τους. Πιθανώς, όπως ελέχθη, να ήταν ένα μέσον, για να αποφευχθούν χειρότερα αντίποινα».                                                                                    
Τοποθετεί ισοτίμως τους καταχτητές Γερμανούς ναζί, τους οποίους πουθενά δεν αποκαλεί πως ήταν φασίστες ή ναζί  αλλά μιλά για  «Γερμανούς  αλεξιπτωτιστές», «επιχειρήσεις Γερμανών», κ.λ.π. με τον αμυνόμενο λαό , που πολεμά για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.

Διανοούμενοι αλεξιπτωτιστές των ναζί , πνευματικώς και ηθικώς αγνοούμενοι επανέρχονται για ανακατάληψη της ζωής μας.  Αυτό που πονάει τον  κ. Ρίχτερ και τους σημερινούς Γερμανούς ρεβανσιστές, είναι  η παλλαική άμυνα αόπλων  δηλαδή  των Κρητών ,αυτή η τρομερή ομοψυχία  που ανατρέπει τα δεδομένα των στρατιωτικών επιχειρησιακών σχεδίων και ιδιαιτέρως του Γερμανικού αλάθητου! «Οι αυτόχθονες αντάρτες διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη Μάχη της Κρήτης.  Είναι αληθής, όμως ο ισχυρισμός που έχει διατυπωθεί επανειλημμένα στη σχετική βιβλιογραφία, ότι η αντίσταση αυτή ήταν ευθύς εξαρχής αυθόρμητη, ή μήπως ο άνδρες αυτοί είχαν προετοιμαστεί για τη γερμανική επίθεση;». Τι «καίριο» ερώτημα; Μόνο που στους αντάρτες υπήρξαν  παιδιά ανήλικα και γυναίκες, άρα έχουμε ένα λαικό ξεσηκωμό που υπερβαίνει κάθε πολιτική εξουσία και πολύ περισσότερο την Μεταξική δικτατορία που ήταν εχθρική στην οργάνωση άμυνας και στον εξοπλισμό των Κρητών, λόγω του Κινήματος του Μάντακα στα Χανιά κατά της δικτατορίας το 1938. Η απάντηση υπάρχει  στα επίσημα Ελληνικά αρχεία αν τα έψαχνε επαγγελματικά ο κ. Ρίχτερ.

Ιδού  η επίσημη έκθεση του στρατιωτικού διοικητή Κρήτης Σόλωνα Καφάτου:   «Ο πληθυσμός της Νήσου ήρχισε να αξιοί επιμόνως και αρκετά ζωηρώς τον εξοπλισμόν του και την οργανωσίν του, ώστε να καταστή ικανός να πολεμήση δια την άμυναν του τόπου του παρά το πλευρόν των Ελληνικών και Αγγλικών Δυνάμεων. Δεν επρόκειτο δε, εις την προκειμένην περίπτωσιν, περί απολέμου και απείρου τινός συρφετού, αλλά περί παλαιμάχων πολεμιστών του 1912 μέχρι του 1920 Πολέμων, οι οποίοι, προς τοις άλλοις, θα εμάχοντο υπέρ Βωμών και Εστιών… Πράγματι δε, Διαταγή του Γενικού Επιτελείου ενετείλατο την οργάνωσιν  των Χωρικών, κατ’ αρχάς, και κατά χωρία, εις Σώματα Πολιτοφυλακής, υπό εφέδρους Αξιωματικούς και Υπαξιωματικούς….. Αλλά η εργασία εσταμάτησεν εδώ. Νεωτέρα Διαταγή ακυροί την πρώτην. Διατάσσεται η διακοπή πάσης προς οργάνωσιν Πολιτοφυλακής εργασίας…και η αποστολή εις το Κέντρον πάντων των δια την Πολιτοφυλακήν προοριζομένων όπλων και υλικών».

Ο κ. Ρίχτερ προσπαθεί να αποδείξει στρεβλώς και ματαίως ότι η Αγγλική κατασκοπία  και ιδιαιτέρως ο Πετλέμπουρι οργάνωσε τις ομάδες των Κρητών και οι επιλογές τους . Γιατί;   Διότι, « η υποδοχή στους επιδρομείς προδιάγραψε και τις κατοπινές σχέσεις μαζί τους.  Η γνώριμη υπεροψία της « ανώτερης ράτσας» είχε απ’ την πρώτη μέρα στραπατσαριστεί κι αυτό δε  το συγχώρησαν ποτέ. ..Ο Γερμανός μπορούσε να κάψει και να σκοτώσει , ν’ αρπάξει τα ζωντανά και τη σοδειά, ..», Βαρδής Βαρδινογιάννης.

Δεν μπορούν να δεχθούν οι σημερινοί Γερμανοί πως ένας λαός αποφασίζει να κάνει μαζική αντίσταση με πουλημένη πολιτική ηγεσία και χωρίς ξένη στήριξη. Η απάντηση δίδεται απλά από αυτούς που πήραν μέρος στην Μάχη της Κρήτης και στην Αντίσταση, «Η Εθνική Αντίσταση στην Κρήτη άρχισε απ’ την πρώτη μέρα της εισβολής, στις 20.5. 1941 και κράτησε ως το Μάη του 1945, οχτώ μήνες μετά την απελευθέρωση της Αθήνας», Βαρδής Βαρδινογιάννης, εκδ. Θεμέλιο.   Η απάντηση από τον Κρητικό στρατηγό Σόλωνα Καφάτο: «Όστις έλαβε μέρος   εις τον αγώνα αυτόν, ή όστις παρηκολούθησε την αποελεσματικήν δράσιν και την πραγματικώς υπέροχον συμπεριφοράν των προχείρως κατά την στιγμήν της εισβολής και αυθορμήτως σχηματισθεισών Ομάδων Χωρικών, προχείρως, και δια κυνηγετικών ακόμη όπλων οπλισμένων  προστρεχουσών αυθορμήτως  και μετά πραγματικώς καταπλησσούσης προθυμίας προς τα σημεία των συμπλοκών, συμπεριφορά ήτις επέσυρεν    αμέριστον τον θαυμασμόν και την εμπιστοσύνην των παρακολουθησάντων την δράσιν των Αγγλων, δύναται να υπολογίση το μέγεθος του διεπραχθέντος εγκλήματος όπερ εσαμποτάρισε κυριολεκτικώς εις όφελος του εχθρού τον αγώνα…», « Των εν Κρήτη λαβόντων χώραν γεγονότων από 20ής μέχρι τέλους  Μαίου 1941 » , « Ιστορικό Αρχείο Κρήτης».

Το αίσθημα κατά του φασισμού και υπέρ της δημοκρατίας ήταν τόσο δυνατό ώστε με την έναρξη του Πολέμου οι κομμουνιστές Κρήτες που ήταν εξόριστοι από  τον Μεταξά στα νησιά Κίμωλο και Φολέγανδρο, απέδρασαν,  έφτασαν στην Κρήτη και με άρθρο στον Τύπο του δικηγόρου Χανίων πρώην βουλευτή του ΚΚΕ, Μιλτιάδη Πορφυρογένη , καλεί τον λαό ενωμένο σε ξεσηκωμό, « Ας φιλοδοξήση  ο κάθε ΄Ελληνας να βάνη όπου ταχθεί, από ένα λιθαράκι, στο μεγάλο αυτό ζωντανό μνημείο.  Ας δόση το παν για να γίνη η Κρήτη, η ανίκητη Κρήτη, το γρανιτένιο θεμέλιο, όπου, θα σπάση η Χιτλερική θύελλα και θα οικοδομηθή αύριο το μεγάλο οικοδόμημα της λεύτερης και ευτυχισμένης Ελλάδος …».  

Αντίθετα ο κ. Ρίχτερ αφού παραπονιέται γιατί οι αντάρτες έκαναν νυχτερινές επιχειρήσεις ,καταλήγει πως «ο αγώνας αυτός δεν ήταν πια  «καθαρός» και έντιμος αλλά βρόμικος και κτηνώδης». Συνταυτίζοντας τα ναζιστικά κτήνη με τους Κρήτες που πάλευαν για ελευθερία. Ετσι βγάζει τα αντίποινα κατά αθώων νόμιμα.  Στο τέλος του βιβλίου ο κ. Ρίχτερ, αφού  έχει πραγματοποιήσει την Προκρούστεια τεχνική σφαγή των επιχειρημάτων, παραδίδει   την τεχνική αφήγησης στον χασάπη Στιούντεντ να  διαγράφει  το Γερμανικό μέλλον, «.. Από την άλλη θα μπορούσαμε γεμάτοι περηφάνεια να αναλογιστούμε τα μέχρι τώρα επιτεύγματά μας και γεμάτοι αυτοπεποίθηση να ατενίσουμε το μέλλον». Οι σφαγείς ξανάρχονται και δεν θέλουν αντίσταση. Ο κ. Ρίχτερ, υιοθετεί την άποψη Γερμανού ναζιστή αξιωματικού, ο οποίος είπε στο Κρητικό χωριό Ροδοβάνι « Τα χωράφια  σας δικά μας, τα ζώα σας δικά μας, και σεις δικοί μας ! », «Εκθεσις Διαπιστώσεων Ωμοτήτων Εν Κρήτη».

Υπήρχε όμως και άλλη άποψη από ελάχιστους Γερμανούς ναζί που απορρίπτει συλλήβδην ο κ. Ρίχτερ, παραμένοντας θιασώτης του  Στιούντεντ, «Φταίει η γερμανική διοίκησις, που έθεσε τους Κρητικούς εκτός νόμου τους πρώτους μήνες τότε που ο κάθε Γερμανός είχε το δικαίωμα να σκοτώνη όποιον ήθελε. Τώρα είναι αργά πια, δεν καταλάβαμε την ελληνική ψυχή. ΄Επρεπε ο Χίτλερ να κόψη παράσημα και να παρασημοφορήση όλους τους Ελληνες που πολέμησαν για την πατρίδα τους », Λόγοι γερμανού δεκανέως προς Κρήτα κατά το 1944,   «Έκθεσις Διαπιστώσεως Ωμοτήτων εν Κρήτη».       
                   
Το μέγα πρόβλημα δεν είναι ο Ρίχτερ, αλλά η κατάπτυστη ομόφωνη απόφαση του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης που πρέπει επειγόντως να ανακληθεί καθώς και η βράβευση του «φιλέλληνα» από την Προεδρία της Δημοκρατίας το 2011. Διότι αυτή η πράξη δικαιολογεί  τους Γερμανούς ναζί αλεξιπτωτιστές ή άλλως «ιππότες» που «έσπευδον να συλλάβουν γυναίκας και παιδιά επί των ώμων των οποίων έπειτα εστήριζον το οπλοπολυβόλον των, αναγκάζοντες αυτούς να προχωρούν ενώ εκείνοι κρυμμένοι όπισθέν των επυροβόλουν.  Με τοιούτον ζωντανόν προγεφύρωμα ήσαν βέβαιοι ότι ούτε  ΄Ελληνες ούτε ΄Αγγλοι θα ετολμούσαν να τους προσβάλλουν», «Εκθεσις Διαπιστώσεως Ωμοτήτων εν Κρήτη», συντάκτες, Νίκος Καζαντζάκης, Ι. Κακριδής, Ι. Καλιτσουνάκης, Κ. Κουτουλάκης.       

Στις 20 Ιουνίου 1944 έγινε στην Καλλονή, που ο κάμπος της ήταν ο σιτοβολώνας του νησιού, μεγάλη διαδήλωση των ακτημόνων εργατών γης. Η Χωροφυλακή, ενισχυμένη με απόσπασμα που ήρθε από τη Μυτιλήνη με επικεφαλής τον μοίραρχο Γεωργόπουλο, διέλυσε τη διαδήλωση πυροβολώντας στο ψαχνό. Σκοτώθηκε ένας διαδηλωτής και τραυματίστηκαν τέσσερις. Ο Γεωργόπουλος προσπάθησε να δικαιολογήσει την πράξη του στους Γερμανούς, αναφέροντας ότι η διαδήλωση είχε αντιγερμανικό χαρακτήρα, εκείνοι όμως από δικές τους πηγές εξακρίβωσαν ότι τα αίτια της διαδήλωσης ήταν οικονομικά (οι ετεροβαρείς υπέρ των μεγαλοκτηματιών συμφωνίες μοιράσματος της σοδιάς) και του ζήτησαν εξηγήσεις. 
Ο Γεωργόπουλος φοβούμενος ότι θα γινόταν εξιλαστήριο θύμα κρύφτηκε σε σπίτι φίλου του και προσπάθησε να πετύχει επαφή με την Οργάνωση. Το ΕΑΜ όμως τον συνέλαβε και τον πέρασε από ανταρτοδικείο** που τον καταδίκασε σε θάνατο.

Μετά την εκτέλεση του Γεωργόπουλου, στη λεσβιακή ύπαιθρο καταλύθηκαν οι κατοχικές αρχές. Η Χωροφυλακή αφοπλίσθηκε και την τήρηση της τάξης ανέλαβε η νεοσύστατη Εθνική Πολιτοφυλακή. Αρκετοί χωροφύλακες προσχώρησαν στον ΕΛΑΣ ή στην Πολιτοφυλακή κι άλλοι παραμείναν στα χωριά τους ιδιωτεύοντας. Στα κεφαλοχώρια, (ακόμα και σε εκείνα, όπως ο Μόλυβος ή το Πλωμάρι, όπου υπήρχαν γερμανικές φρουρές!) συγκροτήθηκαν Λαϊκά Δικαστήρια, νεογέννητος θεσμός που λειτούργησε με εξαιρετική επιτυχία και γρήγορα έγινε πολύ δημοφιλής.

** Τηλεφωνικά ενημερώθηκα ότι ο Γεωργόπουλος καταδικάστηκε από λαϊκό δικαστήριο. Το κείμενο του Ν. Σαραντάκου αναφέρετε σε απόφαση ανταρτοδικείου. Οταν έχω τα πρακτικά της δίκης θα επανέλθω.

Μ’ αυτόν τον ευρηματικό τίτλο, η Αμερικανίδα καθηγήτρια πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια και εκδότρια περιοδικού για την κινηματογραφική τέχνη Luciana Bohne, αφιερώνει στον «Aλεξέϊ Τσίπρα», το πιο κάτω άρθρο, που δημοσιεύθηκε στις 28-12-15.στην έγκυρη όσο και δημοφιλή ιστοσελίδα Counterpunch.

Μετάφραση Μιχ.Στυλιανού

«Μα τι έπαθε ο Σύριζα; ΄Ηταν ένα καλό κόμμα που είχε κακό τέλος, ή ένα κακό κόμμα με άθλιο τέλος; Είναι η διαφορά ανάμεσα στην τραγωδία και στη φάρσα.

Με 86 δις. το Γιουρογκρούπ αγόρασε την Ελλάδα. Το περασμένο φθινόπωρο η Τρόικα διέθεσε 10 δις για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών. Την πρώτη βδομάδα του Δεκεμβρίου η ελληνική βουλή ψήφισε (153 υπέρ,145 κατά) το «πρόγραμμα σταθεροποίησης» για το 2016, προκειμένου να εξασφαλίσει 16  από τα 26 συνολικά δισεκατομμύρια της πρώτης δόσης, που θα καταβληθεί με την επιτυχημένη «ιδιωτικοποίηση» των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων, συνολικής αξίας 50 δις ευρώ, μέχρι το τέλος του 2015…

Ο προϋπολογισμός που ψήφισε η βουλή μειώνει τις δημόσιες δαπάνες κατά 5,7 δις ευρώ ( 1,8 δις κόβονται οι συντάξεις, 500 εκατομμύρια η Εθνική ΄Αμυνα) και αυξάνει τους φόρους κατά 2 δισεκατομμύρια. Στα επόμενα τρία χρόνια θα εκταμιευθούν τα 80%  των 86 δις του προγράμματος «διάσωσης» για να αναχρηματοδοτηθεί το παλαιό χρέος (53%) και για να ανακεφαλοποιηθούν οι τράπεζες (30%). Στην ελληνική κυβέρνηση θα μείνουν 10 δις για τις κρατικές ανάγκες, ενώ οι επενδύσεις της για την επανεκκίνηση της οικονομίας θα είναι υποθηκευμένες στην επιτυχία των λεγομένων ιδιωτικοποιήσεων.
΄
Ετσι, η κυριαρχία της Ελλάδος είναι καπνός θυσιαστηρίου. Επιπλέον η αμυντική πολιτική της είναι εξάρτημα του ΝΑΤΟ, αφού η Ελλάδα είναι  ουσιαστικά μια αμερικανική βάση. Το κόμμα που εδραιώνει αυτή την τάξη πραγμάτων, αφού εκλέχθηκε με την υπόσχεση να λύση τη θηλιά της Τρόικα στο λαιμό της χώρας, αξίζει μια δωρεάν επίσκεψη στον ψυχαναλυτή, γιατί φαίνεται να νάχει χάσει τα μυαλά του.

Αφού μιλάμε για την Ελλάδα μπορούμε να μιλήσουμε για το σύμπλεγμα του Οιδίποδα. Να έδωσε άραγε ο Αλεξέϊ Τσίπρας την ιδέα της Δικαιοσύνης σε αντάλλαγμα της εύνοιας των Αυθεντών του Χρηματοπιστωτικού Ολύμπου στις Βρυξέλλες, στη Φρανκφούρτη και στο Βερολίνο; ΄Ηταν αυτή η ανικανότητα να διασκελίσει το κατώφλι από την εφηβεία στον ανδρισμό που τον κατέβασε στο επίπεδο ενός δουλοπρεπούς νεοφιλελεύθερου « μικρού για θελήματα»;

Αν περί αυτού πρόκειται, τότε ο Τσίπρας διάλεξε τον οπορτουνισμό (ευκαιριοθηρία) αντί της Δικαιοσύνης. Αντίθετα προς τον Οιδίποδα του Σοφοκλή, ακολούθησε την συμβουλή του Τειρεσία, να μην ψάξει για την αλήθεια, την γνώση η την Δικαιοσύνη αν θέλει να αποφύγει την καταστροφή για τον ίδιο και την οικογένειά του. Αντίθετα (προς τον Τσίπρα) ο Οιδίπους του Σοφοκλή κατήγγειλε τον Τειρεσία για προδοσία. Επειδή αποτελεί προδοσία να συμβουλεύεις τον κυβερνώντα να προτάξει το προσωπικό του συμφέρον στο συμφέρον του λαού του. Το μεγαλείο του Οιδίποδα έγκειται στο ότι επέλεξε να ενεργήσει σύμφωνα με το ευρύτερο καλό. Η μικρότητα του Τσίπρα φάνηκε με το που επέλεξε το αντίθετο.

Ο Αλεξέϊ Τσίπρας θα έπρεπε να είχε μάθει ότι το σωκρατικό παράγγελμα «γνώθι σ’ αυτόν» αποτελεί το θεμέλιο της Δικαιοσύνης. Αυτογνωσία σημαίνει κατανόηση. Γνωρίζοντας τον εαυτό σου, έχεις γνώση των αδυναμιών της ανθρώπινης φύσης. Αλλά οι ενέργειες του Τσίπρα αποδεικνύουν ότι είδε αυτά τα σοφά διδάγματα σαν παραμύθια- στάση απόλυτα συνεπής με τις ανήθικες πολιτικές της νεοφιλελεύθερης εποχής μας, όπου κυρίαρχος νόμος είναι η ιδιοτέλεια.
Οι ψυχολογικές ερμηνείες πολιτικών γεγονότων έχουν μιαν ψυχαγωγική αξία. Είναι η προτιμώμενη μέθοδος ανάλυσης για την επιλογή του σάπιου μήλου προκειμένου να σωθεί το κάρο με τη συγκομιδή. Αλλά το κάρο του Σύριζα, πλημμυρισμένο Κεϋνυσιανό μηλόζουμο και αρωματισμένο με τη μάταια ελπίδα επιστροφής της κοινωνικά υπεύθυνης δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, συμμερίζεται την άρρωστη κρίση του Τσίπρα. Η εποχή της επιστροφής στην οικονομία του Κέϋνς έχει εκπνεύσει.

Ζούμε στους καιρούς της Κλεπτοκρατίας, και του ωμού αυταρχισμού του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Αυτή η ηγεμονία υπαγορεύει την συνεχή ορμή της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής επίθεσης. Αυτή η επιδρομική στρατηγική δεν γίνεται να «βελτιωθεί». Είναι το ξέφρενο τραίνο, δύο βήματα απόσταση από το να παρασύρει την ανθρωπότητα στην άβυσσο. Το να προσπαθήσεις να του αλλάξεις πορεία, χρησιμοποιώντας τα σκουριασμένα φρένα ενός ηπιότερου, απαλότερου καπιταλισμού είναι φρεναπάτη. Ούτε ζούμε σε εποχή ειρηνικού καπιταλισμού: Ο πολεμικός σωβινισμός είναι ασυγκράτητος και λυσσώδης. Οι κλαυθμηριστές εκκλήσεις για μεταρρυθμίσεις πνίγονται στην κακοφωνία της καταιγιστικής ψευδολογίας και της  απατηλής προπαγάνδας από κυβερνήσεις και φερέφωνα ΜΜΕ.

Η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση κυβερνάται από ένα τραστ χρηματοπιστωτικών μονοπωλίων. Ο σκοπός της Τρόικα είναι η κυριαρχία, όχι η ισότητα και η αυτοδιάθεση. Είναι η άρνηση της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας. Είναι η άνιση ανάπτυξη και η υποτέλεια της περιφέρειας στο κέντρο. Με μια λέξη, ο μονοπωλιακός χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός είναι ιμπεριαλιστικός. Η προφανής ανικανότητα του Σύριζα να συλλάβει τον χαρακτήρα αυτού του ασυμβίβαστου αυταρχισμού τον έκανε να νομίζει πως μπορούσε να διαπραγματευτεί με τους τοκογλύφους της Τρόικα με λογικούς πολιτικούς όρους.

Κι’ αυτό ήταν το μοιραίο λάθος. Η Τρόικα του έστριψε τον λαιμό σαν να ήταν μιας κότας. ΄Εχοντας έτσι εξουδετερώσει πολιτικά την Ελλάδα, την προσάρτησε και οικονομικά. Για να επικαιροποιήσουμε την περίφημη ρήση της Ρόζα Λούξεμπουργκ, μπορούμε μόνο να συμπεράνουμε πως σήμερα «Η ελληνική κοινωνική δημοκρατία είναι ένα τυμπανιαίο πτώμα».

Και τώρα όλα τα μάτια στραμμένα στους Ποδέμος της Ισπανίας, μετά τις εκλογές της 20 Δεκεμβρίου. Άλλη μια φάρσα;»

Γράφει ο mitsos175.

Ένα ζευγάρι θα διαγωνιστεί σήμερα στο τραγούδι. Ο "λεβέντης" παππούς ο Βασίλης και το εγγονάκι του ο Αλέξης, θα μας τραγουδήσουν ένα ρεμπέτικο για να μας μπει καλά... ο νέος χρόνος και το οικουμενικό "πάρτι με ούζα" που ετοιμάζουν.
Καθόσον το ουζάκι θέλει το τραγούδι του, αφού ούτε ένα μεζέ δεν μας άφησαν με τόσα χαράτσια. Κοπάνησα λοιπόν το "ούζο" που μας έκαναν "δώρο" τα ΜΜΕ, ξεροσφύρι, ζαλίστηκα λιγάκι και ξέχασα το μεγάλο δίλημμα: ΕΝΦΙΑ ή ΔΕΗ;

Ας τους ακούσουμε τώρα και τους φασκελώνουμε μετά:

Αλέξης :
"Λεβεντιές" "λεβεντιές"
πως θα με ψηφίσεις λεν' οι δανειστές
τι φραπέ τι φραπέ μ' έχεις κεράσει
και τον Πάνο έχω ξεχάσει
"Λεβεντιές" "λεβεντιές"
πως θα με ψηφίσεις λεν' οι δανειστές

Βασίλης:
Αγκαλιές αγκαλιές
είναι όλα βολικά στις Συναλλαγές
στη Βουλή στη Βουλή μου μέσα έχω
και το σόι μου να θρέφω
"Λεβεντιές" "λεβεντιές"
πως θα τον ψηφίσω λεν' οι δανειστές

Ντουέτο:
Αρπαχτές Αρπαχτές
κι ό,τι άλλη λαμογιά να 'ταν δυο φορές
τους φτωχούς δεν λογαριάζω
μόνο για να φάω κοιτάζω
"Λεβεντιές" "λεβεντιές"
όσοι μας ψηφίσαν θέλουν καρπαζιές.
_______________


Κι άλλο δώρο από τον Αλέξη!

Αυτός δεν είναι Πρωθυπουργός, ο Αι Βασίλης είναι! Εντάξει, υπερβάλλω λίγο. Ένα από τα ξωτικά όμως είναι σίγουρα. Τι δώρα είναι τούτα που κάνει ο ανοιχτοχέρης! Τι αεροδρόμια, τι Δημόσια Παρουσία, Χρήματα, όλα τα χαρίζει. Στους τοκογλύφους φυσικά, σε ποιούς νομίζατε, σε μας;

Έχει όμως και για μας το 2016, μην μείνουμε παραπονεμένοι. Έχει το λογαριασμό για όσα θα φάνε οι κόρακες των αγορών. Για μας δεν έχει παρά μόνο χαράτσια και περικοπές. Άντε να έχει και μερικά ρουσφέτια. Αφού δεν βγαίνει το παιδί. Αλλά μας σκέφτεται. Εμάς, την τσέπη μας, δεν έχει σημασία. Και μας αφιερώνει τραγούδι:

Αριστερός ξεκίνησα
Μνημόνιο να σκίσω
Για να χορεύουν οι αγορές
Μα όλα τα πήρα πίσω
Για να χορεύουν οι αγορές
Μα όλα τα πήρα πίσω

Τώρα μειώνω σύνταξη
Και κόβω το μισθό σου
Ενοίκιο να σου βάζουμε
Στο σπίτι το δικό σου
Ενοίκιο να σου βάζουμε
Στο σπίτι το δικό σου

Έχω και κάποιους υπουργούς
Που είναι όλο λόγια
Πρώτα σας έταζαν πολλά
Μα βγήκανε λαμόγια
Πρώτα σας έταζαν πολλά
Μα βγήκανε λαμόγια

Και κάθε μέρα καρτερεί
Ο κόσμος στα ταμεία
Πότε θα πάω στο διάολο
Γιατί δεν έχουν μία
Πότε θα πάω στο διάολο
Γιατί δεν έχουν μία

Ο Πρωθυπουργός εύχεται Καλές Γιορτές και χαρούμενο το Νέο Έτος σε όλους τους πλούσιους, εφοπλιστές, βιομήχανους, καναλάρχες, τραπεζίτες κοκ. Για τους υπόλοιπους εύχεται να μην τοv πάρουν στο κυνήγι... 

Πηγή: Ηρακλής Κακαβάνης - "Ατέχνως"

Την ιστορία και τη φωτογραφία του μοναδικού ήρωα παπά μαχητή του ΔΣΕ διασώζει ο Λύσανδρος Ταμουρίδης, συντοπίτης και συνεπώνυμος του παπα-Κυριάκου, στο βιβλίο του «Απ’ τον Όλυμπο στο Γράμμο. Ημερολόγιο ενός αντάρτη του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ». Από την Ολυμπιάδα Ελασσόνας ο παπα-Κυριάκος, από την Ελασσόνα ο Λύσανδρος.

Ο Κυριάκος Ταμουρίδης ήταν παπάς στην Ολυμπιάδα. Είχε 7 παιδιά. Μετά το τέλος της λειτουργίας ο παπα-Κυριάκος άρχιζε τη διαφώτιση για την ανάγκη να φύγουν οι κατακτητές, να ενισχυθεί το ΕΑΜ. Μετά τη Βάρκιζα κυνηγήθηκε άγρια από τις αρχές. Το 1946 λειτουργούσε στην Τσαριτσάνη, ανταρτομάνα και προπύργιο των κομμουνιστών. Μια Κυριακή πήγαν οι χωροφύλακες να τον συλλάβουν μετά τη λειτουργία, όμως οι πολίτες που ήταν στην εκκλησία απαίτησαν την απελευθέρωσή του και το πέτυχαν.

Τότε οι καταδιωκόμενοι δημιούργησαν την πρώτη ομάδα του ΔΣΕ στην περιοχή. Ο παπα – Κυριάκος εντάχθηκε στο ΔΣΕ. Σε μια μάχη τραυματίστηκε σοβαρά στα πόδια και τον συνέλαβε ο μοναρχοφασιστικός στρατός. Αφού τον πήγαν στη Λάρισα και στα Τρίκαλα, πέρασε από στρατοδικείο και τον εκτέλεσαν στο Μεζούρλο.

Η μεγαλύτερη κόρη του Τασούλα ήταν στο ΔΣΕ και τη συνέλαβαν οι μοναρχοφασίστες το 1947 κατά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην περιοχή του Ολύμπου. Πέρασε στη συνέχεια από τις φυλακές Λάρισας, Τρικάλων και «Αβέρωφ».

Στο Μνημείο Πεσόντων της Ολυμπιάδας και στην ενότητα Θύματα Εμφυλίου Πολέμου, υπάρχει και το όνομα του παπά Κυριάκου Ταμουρίδη. Το χωριό πλήρωσε βαρύ τίμημα την περίοδο του εμφυλίου.

Την επιμέλεια του βιβλίου είχα εγώ μαζί με τον παλαίμαχο αγωνιστή και στέλεχος του ΚΚΕ Γιώργη Μωραΐτη. Έγραψα και το επίμετρο του βιβλίου μαζί και ένα σύντομο σημείωμα για τον αντιστασιακό Τύπο της Ελασσόνας .

Γράφει ο mitsos175

Αχ Πάνο μου, δεν ξέρω με τι σε ψέκασαν εσένα, αλλά θέλω κι εγώ από αυτό το πράμα. Θέλω να ξεχάσω βρε αδελφέ! Να μην έχω άγχος για τον ΕΝΦΙΑ, να ξεχάσω τη φτώχεια και την ανεργία μου. Εσύ καλά κάνεις που γίνεσαι πάλι "μπέμπης". Εγώ τι να κάνω; Να παίξω με τα στρατιωτάκια όπως εσύ; Αφού πιστεύω στο κάντε "Έρωτα όχι Πόλεμο".

Να όμως τι κάνει η συγκυβέρνηση: Άκουσε ο Πάνος το σύνθημα και προσπαθεί να το προσαρμόσει, όπως το καταλαβαίνει ο ίδιος. Βάζει στολές σε άντρες και γυναίκες, ώστε να υπάρχει συνδυασμός: Και έρωτας και πόλεμος! Άσε που είναι και φαντασίωση σε μερικούς.

Από την Αρχαία Ελλάδα το πήρε: Υπήρχε ο Ιερός Λόχος με τους εραστές και τους ερωμένους. Πολεμούσαν πλάι - πλάι και δεν υποχωρούσαν βήμα για να μη θέσουν τον αγαπημένο τους σε κίνδυνο. Εξαιρετικοί πολεμιστές. Που δεν θέλει τους gay στο στρατό...

Οι γυναίκες είναι άριστες στο να μάχονται, Ισότιμες, Ισάξιες με τους άνδρες σε όλα. Στο Κομπάνι πχ οι γυναίκες πήραν φαλάγγι τους μισθοφόρους. Κι όταν λέμε "μισθοφόροι" εννοούμε έμπειρους, εκπαιδευμένους, επαγγελματίες πολεμιστές.
Μισθοφόροι: Πολεμοχαρείς από κούνια. Αυτό που προσπαθείτε να κάνετε σήμερα στον πλανήτη οι δυο σας. Εσύ Πάνο μου, κι ο ISIS! Θα έχεις δει τα video με τα παιδιά που πυροβολούν αιχμαλώτους; Τα "εκπαιδεύουν", μόνο που οι φανατικοί χάνουν τον πόλεμο από όλους αυτούς που υποτιμούν θέλοντας να τους υποδουλώσουν. Όπως ο Χίτλερ κάποτε.

Γιατί Καμένο μου "παιδί", το Θάρρος, η Αυταπάρνηση, η Καρτερία, η Επιμονή, όταν ο άλλος στέκεται να πολεμήσει χωρίς να λογαριάσει τον κίνδυνο, είναι το πιο σημαντικό. Δεν διδάσκεται, ΕΜΠΝΕΕΤΑΙ. Οι Ναζί πίστευαν, ότι επειδή είχαν στρατιωτικοποιηθεί, θα νικούσαν. Αμ δε!
Ναι υπουργέ Άμυνας, που δεν έχεις ιδέα από το αντικείμενο σου. Πόσα άψογα σχέδια επαγγελματιών στρατηγών πήγαν στραβά από την πρώτη κιόλας στιγμή που τέθηκαν σε εφαρμογή; Πόσοι στρατοί μεγαλύτεροι σε αριθμούς και καλύτερα εξοπλισμένοι ηττήθηκαν κατά κράτος από αποφασισμένους και διψασμένους για Ελευθερία ανθρώπους; Πόσες υπερδυνάμεις ταπεινώθηκαν στην πορεία της Ιστορίας;

Θα σου πω τι έπρεπε να θυμίσετε στον Τσέχο. Η Τσεχία είχε αξιόλογο στρατό το 1938. Δεν τον χρησιμοποίησε όμως. Ούτε τουφεκιά δεν έπεσε. Ο Χίτλερ μετά τη Συμφωνία του Μονάχου (όπου μόνο η ΕΣΣΔ αντέδρασε και ΔΕΝ πούλησε τους Τσέχους) κατέλαβε το υπόλοιπο μέρος της και την έκανε Προτεκτοράτο. Και τι έκαναν οι νέοι άντρες της Τσεχίας; Πήγαν στην Αγγλία - πολύ καλά έκαναν - δεν πολέμησαν στη χώρα τους. Δεν άκουσαν τον Τσέχο πολιτικό, γιατί μάλλον τότε ήταν μικρός. Αυτά.

Τώρα σε ρωτώ Πάνο μ': Άντε να κάνουμε χαρακώματα αντί για κήπους, άντε να χτίσουμε οχυρά αντί για σχολειά, πες πως βάλαμε και συρματόπλεγμα στα μπαλκόνια, άντε και στρατιωτικοποιηθήκαμε όλοι για να σας βαράμε προσοχή, αντί να σας βαρέσουμε κάτω σα χταπόδια. Τα κάναμε όλα αυτά τα φασιστικά που ονειρεύεσαι. Κράτος ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ πότε γινόμαστε; Γιατί μες το χακί είσαι Πάνο, αλλά στους Τοκογλύφους στα τέσσερα πέφτεις. Είναι μήπως βίτσιο του Σόιμπλε; Του αρέσει κι αυτού η στολή; Λοιπόν;

Έτσι όπως το πάτε με τους πλειστηριασμούς θα τους δεις όλους με όπλα, αλλά δεν νομίζω πως θα χαρείς ιδιαίτερα. Το να σκάψεις λάκκο να μπεις μέσα δεν είναι κακή ιδέα πάντως, θα σου χρειαστεί...

Ας μην ξεφύγουμε όμως απ’ το θέμα μας. (Αλλωστε μια αναζήτηση στο μπλοκ μας για τα πολιτικά δρώμενα του Καμμένου, μας δίνει μια πλήρη εικόνα για την παρουσία αυτού του ακροδεξιού πολιτικάντη).
Η πρώτη αίσθηση που έχουμε ότι σύντομα ο υπουργός Αμυνας θα κάνει γαργάρα τους σχεδιασμούς του και το ζήτημα θα εξαφανιστεί από την επικαιρότητα.
Ο Καμμένος δεν είναι βλάκας να διαχωρίσει την θέση του από την κυβέρνηση και να οδηγηθεί ο ίδιος και το κόμμα του στα αζήτητα της πολιτικής ζωής. Εριξε ένα πυροτέχνημα, εισέπραξε τις σφοδρές αντιδράσεις, (από τον ευρωβουλευτή Παπαδημούλη, τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ Σ. Φάμελο, τον Κ. Ζαχαριάδη, διευθυντή της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ κ.α) είδε ότι δεν τον παίρνει και θα τουμπεκιαστεί. Ανάλογες κινήσεις έχει κάνει και στο παρελθόν.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και ένα κείμενο που υπογράφει ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Δεληπέτρος στην ιστοσελίδα news247.gr


Τα στρατιωτικά λύκεια που ονειρεύεται ο υπουργός Άμυνας, το δεξί χέρι του Σαμαρά που αποπέμφτηκε για σχέσεις με τη ΧΑ και άλλες περίεργες διασυνδέσεις.

Ο υπουργός Άμυνας σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων αλλά είναι ένας τυπικός επαγγελματίας της πολιτικής, αφού εκλέγεται βουλευτής από το 1993. Έχει αποδειχθεί μάλιστα ιδιαίτερα ικανός στο να κάνει επικοινωνιακό θόρυβο κάθε φορά που περιθωριοποιείται, ή οι ΑΝΕΛ βρίσκονται στα δημοσκοπικά χαμηλά τους.

Έχει όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι, αυτή τη φορά, λίγα 24ωρα μετά την άρνησή του να ψηφίσει το Σύμφωνο Συμβίωσης, επέλεξε να τραβήξει πάνω του τους προβολείς της δημοσιότητας προτείνοντας την δημιουργία... “αεροπορικού- ναυτικού και στρατιωτικού λυκείου”, κάτι που δεν έγινε ούτε επί δικτατορίας!

Ας προσπεράσουμε τη θέση του Καμμένου πως “Τον "ψυχωμένο" αεροπόρο ή καπετάνιο ή τεθωρακισμένο ή πυροβολητή δεν τον βρίσκεις μέσω Πανελληνίων αλλά τον αναγνωρίζεις νωρίς μέσα από ειδικά μαθήματα, τεστ και δεξιότητες στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και από εκεί τον επιλέγεις για τις παραγωγικές σχολές”, θέση η οποία βγάζει άχρηστα ή προβληματικά όλα τα σημερινά στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, και ας εστιάσουμε στην άποψή του για τις Πανελλήνιες, που μάλλον δεν έκρινε σκόπιμο να συζητήσει με τον υπουργό Παιδείας.
Όπως λοιπόν δηλώνει ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, “Υπάρχουν παιδιά που από πολύ νωρίς έχουν κλίση στα στρατιωτικά επαγγέλματα, όμως ποτέ δεν τους δίνεται η ευκαιρία να κάνουν καριέρα, διότι είναι υποχρεωμένα να περάσουν από τις συμπληγάδες των Πανελληνίων και να υποβληθούν σε εξετάσεις άσχετες με το γνωστικό αντικείμενο του ειδικού επαγγέλματος”.

Φαίνεται όμως ότι τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται, όπως λέει και ο λαός μας, γιατί αυτό ακριβώς έλεγε πριν από τρία χρόνια, προτού αποπεμφθεί από τον Αντώνη Σαμαρά για τις ειδικές σχέσεις του με την Χρυσή Αυγή, ο Τάκης Μπαλτάκος!

Όπως αναφέρουν δημοσιεύματα της εποχής, ο τότε γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου δήλωνε πως “Δεν μπορεί κάποιος να γίνεται στρατιωτικός επειδή δεν πέτυχε να γίνει αρχιτέκτονας μπαίνοντας στο Πολυτεχνείο, ή επειδή δεν μπόρεσε να γίνει γιατρός. Πρέπει να έχει σκοπό ζωής να γίνει στρατιωτικός. Γιατί ο στρατιωτικός δεν παίρνει μόνο πτυχίο. Παίρνει και σπαθί. Και το σπαθί το παίρνει για να το χρησιμοποιήσει αν χρειαστεί, δεν είναι αξεσουάρ αναμνηστικό από τα φοιτητικά χρόνια".

Και αυτή η... συνάντηση, όπως όλα δείχνουν, έχει ευρύτερες βάσεις! Γιατί υπάρχει, ακριβώς από την εποχή... Μπαλτάκου, μια “μελέτη” ενός “κοινωφελούς ιδρύματος” που ονομάζεται Ελληνικό Κέντρο Ελέγχου Όπλων στην οποία υποστηρίζεται ότι “Η έννοια του Στρατιωτικού Λυκείου θα είναι να εμφυσήσει τα στρατιωτικά ιδεώδη στους νέους και τις νέες της Ελλάδας και να δημιουργήσει ένα χώρο παραγωγής στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων που θα φοιτούν αργότερα στις Ανώτερες και Ανώτατες Στρατιωτικές Σχολές (Στρατός Ξηράς, Ναυτικό, Αεροπορία, Αστυνομία κλπ) όχι από λάθος του μηχανογραφικού δελτίου αλλά από συνειδητή επιλογή και απόφαση ζωής”.

Παραείναι πολλές οι ομοιότητες για να είναι απλές συμπτώσεις! Υπάρχει μια κοινή μήτρα που δεν είναι δυνατόν να κρυφτεί. Και όσο βολικός εταίρος κι αν είναι οι ΑΝΕΛ, και ιδίως ο υπουργός Άμυνας, η σιωπή του πρωθυπουργού, της κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ και της λαλίστατης τελευταία νεολαίας του, δεν είναι χρυσός.

Να ελπίσουμε λοιπόν ότι θα υπάρξει άμεσα αντίδραση, και ότι η αφωνία τους τα τελευταία 24ωρα οφείλεται στο... εορταστικό πνεύμα των ημερών, τα μελομακάρουνα και τους κουραμπιέδες. Σήμερα όμως, τους αρέσει δεν τους αρέσει, είναι πάλι... εργάσιμη ημέρα, και για την κυβέρνηση και για το κυβερνών κόμμα.

Τα μεσάνυχτα της παραμονής πρωτοχρονιάς, Παγκόσμιας Μέρας Δράσης Συγγενών-Φίλων Πολιτικών Κρατουμένων καλούμε όλους τους ανθρώπους με συνείδηση έξω από τις φυλακές όλης της χώρας.

Να κάνουμε τη νύχτα μέρα

Να ενώσουμε τις φωνές μας με τους κρατούμενους

Με τα συνθήματα :
«Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ όλα τα κελιά !»
«ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥ ΤΩΡΑ !»

«Συγγενείς-Φίλοι κρατουμένων και διωκόμενων αγωνιστών»

(Για την Αθήνα : φυλακές Κορυδαλλού στις 23.30 στο πάρκο επί της
λεωφόρου Γρ. Λαμπράκη)

Πηγή: Διαλεκτή Αγγελή, Ντίνα Δασκαλοπούλου, Αφροδίτη Τζιαντζή - "Εφημερίδα των Συντακτών"

«Οσο υπάρχουν παιδιά που πεινούν, Θεός δεν υπάρχει». Η φράση από τους «Αδερφοφάδες» του Καζαντζάκη απέκτησε μια νέα διαδικτυακή ζωή, όταν τη χρησιμοποίησε πρόσφατα δημοφιλής τηλε-παρουσιαστής.

«Σοκ, ακούστε τι είπε!», αναφώνησε το χριστεπώνυμο διαδικτυακό πλήρωμα, που σοκάρεται πιο συχνά απ' όσο κλικάρει στο ποντίκι του.

Η ίδια λέξη-κλισέ, με κεφαλαία γράμματα και θαυμαστικά, συνοδεύει τις ειδήσεις για υποσιτισμένα παιδιά: «Σοκ!!! Μαθητές λιποθυμούν από την πείνα στο/στην... » και πλάι η πόλη, όπου αναφέρθηκαν τα τελευταία κρούσματα ή στατιστικά στοιχεία.

Στην πραγματικότητα όλα αυτά έχουν πάψει από καιρό να μας σοκάρουν. Το τελευταίο... στιγμιαίο σοκ ήταν πριν από λίγες μέρες, όταν ο γενικός γραμματέας Πρόνοιας, Δημήτρης Καρέλλας, δήλωσε ότι 200.000 μαθητές δημοτικού, ο ένας στους τρεις δηλαδή, κινδυνεύουν από υποσιτισμό.

Νηστικοί για ύπνο

«Επισιτιστική ανασφάλεια» είναι ένας επιστημονικός όρος που μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν άγνωστος στην Ελλάδα, όπως και το να υπάρχουν παιδιά που πηγαίνουν νηστικά για ύπνο το βράδυ.

Με απλά λόγια, ο όρος σημαίνει ότι η οικογένεια δυσκολεύεται να θρέψει σωστά τα παιδιά της. Κι είναι τρομακτικά πια πολλές αυτές οι οικογένειες: μία στις δύο στις πιο φτωχές περιοχές της χώρας.

Αναμενόμενο, όταν πλέον ένας στους τρεις μαθητές ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.

Οταν τον Οκτώβριο του 2011 ο σύλλογος εκπαιδευτικών Α' Αθήνας καταγγέλλει για πρώτη φορά κρούσματα υποσιτισμού και λιποθυμικά επεισόδια μαθητών από ασιτία, η τότε υπουργός Παιδείας, Αννα Διαμαντοπούλου, κατήγγειλε κι αυτή με τη σειρά της αυτούς που «καταφεύγουν μέσω των ΜΜΕ και στο έσχατο μέσο της λαϊκίστικης προπαγάνδας, χωρίς να διστάζουν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και τους ίδιους τους μαθητές».

Δύο μήνες και μια τρικομματική κυβέρνηση αργότερα, αφού οι αναφορές για υποσιτισμένα παιδιά πολλαπλασιάζονται και έρχονται από όλη την Ελλάδα από εκπαιδευτικούς, συλλόγους γονέων, αυτοδιοικητικούς φορείς και διευθυντές πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης από την Κρήτη ώς το Μεσολόγγι και από τα Τρίκαλα ώς την Ξάνθη, το υπουργείο Παιδείας παραδέχεται ότι οι πεινασμένοι μαθητές δεν είναι οφθαλμαπάτη ούτε λαϊκισμός, αλλά υπαρκτό φαινόμενο που αφορά τουλάχιστον 100 σχολεία και 25.000 σχολιαρόπαιδα.

Θεωρία και πράξη

Ετσι, εξαγγέλλεται φιλόδοξο πρόγραμμα μικρογευμάτων και κουπονιών για 300 σχολεία στις περίφημες «Ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας», που αφορούν σχολεία σε υποβαθμισμένες περιοχές με υψηλούς δείκτες φτώχειας και μαθητικής διαρροής.

Στην πράξη, τα συσσίτια-μικρογεύματα θα φτάσουν σε ελάχιστα σχολεία στο κέντρο της Αθήνας, κι αυτό, ενώ η σχολική χρονιά πλησιάζει προς το τέλος της.

Σε αντίθεση με το βραδυκίνητο κράτος, οι σχολικές κοινότητες αυτο-οργανώνονται, με δίκτυα αλληλεγγύης εκπαιδευτικών, γονέων και κατοίκων.

Το δημοτικό βρεφοκομείο Αθήνας ξεκινά τη διανομή μερίδων φαγητού, επιλεκτικά και σε συνεννόηση με τους διευθυντές σχολείων που υποδεικνύουν πόσες χρειάζονται.

Ως το τέλος της σχολικής χρονιάς οι μερίδες που μοιράζονται θα ξεπεράσουν τις 250.

Την άνοιξη του 2012 κάνουν την εμφάνισή τους και τα πρώτα «πιλοτικά» προγράμματα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, με βασικότερο το πρόγραμμα «Διατροφή» του Ινστιτούτου Prolepsis.

Τις χρονιές που ακολουθούν, τα συσσίτια της ανάγκης πολλαπλασιάζονται, όπως και οι αιτήσεις για ένταξη στο πρόγραμμα σίτισης. Οι 250 μερίδες του βρεφοκομείου Αθήνας γίνονται 500 και τη σχολική χρονιά 2013-2014 ξεπερνούν τις 1.200.

Είναι η τελευταία χρονιά που θα μοιραστεί ζεστό φαγητό σε δημοτικά σχολεία του κέντρου της Αθήνας, μολονότι ήδη το 2014 οι αιτήσεις πλησιάζουν τις 1.800.

Η αιτία δεν είναι η έλλειψη πόρων, αλλά γραφειοκρατικά κωλύματα εξαιτίας της αλλαγής στις προμήθειες, που γίνονται πλέον μέσα από διεθνείς διαγωνισμούς.

Οι προμηθευτές προβάλλουν συνεχώς ενστάσεις, μπλοκάροντας τους διαγωνισμούς, και τα μαγειρεία του δήμου ξεμένουν από πρώτες ύλες.

Την περσινή χρονιά μετ' εμποδίων καλύπτονταν οι ανάγκες σίτισης των 4.500 νηπίων και βρεφών, που κι αυτά υποβάλλονται σε μενού λιτότητας, αφού υπάρχουν βασικές ελλείψεις σε κρέας, φρούτα, λάδι.

Σύλλογοι εκπαιδευτικών και γονείς κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, με αποκορύφωμα παρέμβαση στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων τον Φεβρουάριο, όπου ο δήμαρχος δεσμεύεται δημόσια ότι «το πρόβλημα θα λυθεί σε μία εβδομάδα».

Κοντεύει ένας χρόνος από τότε και στα δημοτικά δεν έφτασε ούτε ψίχουλο.

Πάντως οι τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι οι διαγωνισμοί έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί και από τις αρχές του 2016 μπορεί να ξαναρχίσει η διανομή μερίδων στα δημοτικά σχολεία.

Διαβάστε ολόκληρη την τρισέλιδη έρευνα με αναλυτικούς πίνακες και στοιχεία στην «Εφημερίδα των Συντακτών» που κυκλοφορεί.