Αν και πέρασαν τόσες μέρες ο Μ. Τριανταφυλλόπουλος, σφυράει αδιάφορα και δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να τοποθετηθεί για τα όσα του χρεώνει το περιοδικό.

Να επανέλθουμε λοιπόν πάλι σ' αυτό το δημοσίευμα και σε ένα άρθρο που υπογράφει ο Μανώλης Σφαγιαννάκης.


Τα στοιχεία για την υπόθεση Γκιόλια μοιάζουν με πράγματα πεσμένα στον δρόμο, τα οποία ωστόσο κανένας δεν έκανε τον κόπο να σκύψει για να τα μαζέψει. Δεν είναι απαραίτητο αυτά τα στοιχεία να οδηγούν στον δολοφόνο, αλλά παρουσιάζουν ένα ενδιαφέρον. Ή, για να το πούμε διαφορετικά, είναι ανεπίτρεπτο να μην έχουν εντοπιστεί και αναλυθεί από τις διωκτικές Αρχές. Ένα από αυτά είναι η προκήρυξη της ΣΕΧΤΑΣ για την εκτέλεση Γκιόλια και η συγγενική της σχέση με ένα άλλο «ανοιχτό» κείμενο.

Στις 27 Ιουλίου 2010 η Σέχτα Επαναστατών έστειλε στην εφημερίδα Τα Νέα την προκήρυξη με το σκεπτικό της εκτέλεσης του Σωκράτη Γκιόλια. Στις 25 Ιουλίου η εφημερίδα VΕΤΟ του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου δημοσίευσε ένα κείμενο με τον τίτλο «Κώδικας Da Vinci με το αίμα του Σωκράτη». Σε αυτό το δημοσιευμένο κείμενο ο συντάκτης περιγράφει την γκρίζα πλευρά της ιστορίας του Σωκράτη Γκιόλια.
Του αποδίδει σχέσεις με συμφέροντα, με επιχειρηματίες που είναι οι εντολείς του, με παράνομες δραστηριότητες κυκλωμάτων ντοπαρισμένων αθλητών και πολλά άλλα. Όταν μετά από 3 ημέρες δημοσιεύτηκε η προκήρυξη της ΣΕΧΤΑΣ, αυτή η γκρίζα ιστορία του Γκιόλια, όπως διατυπώνεται στη VΕΤΟ του Τριανταφυλλόπουλου, είναι η επιχειρηματολογία των τρομοκρατών για το χτύπημα εναντίον του.

Το εντυπωσιακό είναι πως η παράθεση των επιχειρημάτων ενάντια στον κακό και διαπλεκόμενο Γκιόλια δεν είναι μόνο ταυτόσημη στα δύο κείμενα, αλλά έχει και σχεδόν την ίδια ακολουθία σε ονόματα. Ο Τζέκος, η Θάνου, ο Κοντομηνάς, ο Εφραίμ, ο Θέμος Αναστασιάδης, ο μικρός Αφγανός που σκοτώθηκε από βόμβα, ο δικηγόρος Μαρακάκης, και αυτά με τα οποία συνδέονται έχουν σχεδόν την ίδια σειρά.

Όταν στα πλαίσια αυτής της έρευνας διαβάσαμε τα δύο κείμενα, αναρωτηθήκαμε μήπως είχαμε κάνει κάποιο λάθος. Μήπως δηλαδή το κείμενο Τριανταφυλλόπουλου δεν προηγήθηκε της προκήρυξης της ΣΕΧΤΑΣ αλλά ήταν ένα ρεπορτάζ που γράφτηκε μετά. Τα δύο πανομοιότυπα κείμενα έχουν όμως διαφορά 3 ημερών, με αυτό της εφημερίδας να προηγείται. Τα δύο κείμενα έχουν την ίδια ατζέντα αναφοράς στα κακά του Σωκράτη Γκιολια.

Είναι σαφές πως η ΣΕΧΤΑ δεν φοβάται τους χαρακτηρισμούς, αφού δεν κινδυνεύει με αγωγή, σε αντίθεση με τον συντάκτη της εφημερίδας. Οι αναφορές και η απόδοση κατηγορίας όμως είναι προκλητικά ίδιες.

Είναι εντυπωσιακό πως και στα δύο κείμενα γίνεται απαξιωτική αναφορά σε δηλώσεις του δικηγόρου Μαρακάκη μετά τη δολοφονία Γκιολια, παρότι δεν έχουν καμία σημασία από ένα άτομο που και οι δυο πλευρές αποκαλούν απλώς τηλεπερσόνα.
Για κάποιο λόγο ένας αυτόκλητος σχολιαστής στα τηλεπαράθυρα γίνεται πρόσωπο των δύο κειμένων. Κάποιος δηλαδή μπορεί να υποθέσει είτε πως τα μεγάλα πνεύματα (αυτό του Τριανταφυλλόπουλου κι εκείνο της ΣΕΧΤΑΣ) συναντήθηκαν είτε πως οι τρομοκράτες σκότωσαν τον Γκιολια και εκ των υστέρων δικαιολογήθηκαν γι' αυτό που έκαναν κλέβοντας την επιχειρηματολογία Τριανταφυλλόπουλου. Εκτός αν ισχύει κάτι πιο περίεργο, που έπρεπε να εντοπίσει και να ερευνήσει η Αστυνομία. Ένα ακόμη στοιχείο έχει ιδιαίτερη σημασία. Ενώ όποιος καταγράφεται στην προκήρυξη της ΣΕΧΤΑΣ αποκαλείται με τα χειρότερα λόγια (Θέμος Αναστασιάδης «ξεφτιλισμένος χοντροκοιλαράς», ο Χατζήνικολάου «Χατζήμαλάκας»), ο Τριανταφυλλόπουλος αποκαλείται απλώς μέντορας του Γκιόλια ή, το πολύ, εκπρόσωπος της δήθεν αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας. Είναι πραγματικά απορίας άξιο που δεν αποδίδει κανέναν χαρακτηρισμό στον άνθρωπο στον οποίο θήτευσε για χρόνια ο Γκιόλιας και τόσα έχουν ειπωθεί για τη δημοσιογραφία που ασκεί.

Οι συντάκτες των δύο όμοιων κειμένων έχουν ένα ακόμη κοινό χαρακτηριστικό. Έχουν εισαγωγικομανία στη γραφή τους. Χρησιμοποιούν δηλαδή με μεγάλη συχνότητα λέξεις, τις οποίες βάζουν σε εισαγωγικά για να τους αποδώσουν μια μεταφορική σημασία.