Για τον Θανάση και όλους τους άλλους που τους “αυτοκτόνησαν”.

Σκιά πολέμου απλώθηκε στη μέση της Αθήνας.
Φίλος ο εχθρός, αδίστακτος στήνει σκηνικό της πείνας.
Οι απώλειες παράπλευρες για να μην θυμίζουν μάχη.
Ζωές που σαν κορμιά έπεσαν από άγριου αλόγου την ράχη.

Φθηνή ζωή κι ασήμαντη που έρχεται από πέρα
με μόνο εισιτήριο της δικαιοσύνης βέρα.
Φθηνή ζωή κι ασήμαντη και για όσους δεν μιλάνε,
της ανύπαρκτης ζωής το εισιτήριο κάθε μέρα κουβαλάνε.

 Άνισος και σιωπηρός ο πόλεμος
με μαχητές παρόντες,
αυτούς που πεισματικά αρνήθηκαν
της ζωής τις χρυσοστόλιστες ροτόντες.