Του Γ. Γ.
Δεν έχω καμιά διάθεση να αναφερθώ στις «κορώνες» που αντάλλαξαν, ειδικά ο Σαμαράς και Τσίπρας για να κλέψουν τις επικοινωνιακές εντυπώσεις. Πιθανόν άλλος σύντροφος του μπλοκ μας να κάνει σχετική ανάρτηση.
Εγώ εκεί που θέλω να σταθώ είναι ότι δεν θα πρέπει να προσπεράσουμε απαρατήρητες τις δυο διαπιστώσεις που έκαναν στις ομιλίες τους κατά την συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης οι αρχηγοί των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» και της ΔΗΜΑΡ.
«Λαϊκή εξέγερση» και «ξεσηκωμό το ελληνικού λαού σε εμφύλιο σπαραγμό» προέβλεψε ο Πάνος Καμένος, «η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε ασφυξία και είναι πιθανόν να εκραγεί», εκτίμησε στην ομιλία του ο Φώτης Κουβέλης, αναφερόμενοι και οι δυο στην εφαρμοζόμενη πολιτική
Οποιος δεν έχει τεράστια πολιτική μυωπία γνωρίζει ότι οι διαπιστώσεις Κουβέλη, Καμμένου δεν απέχουν καθόλου απ’ την πραγματικότητα. Αυτοί, και σωστά απ’ την πλευρά τους, χτυπούν το καμπανάκι να μην βρεθεί το σύστημα σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
(Μικροπολιτικό σχόλιο αλλά πρέπει να το σημειώσω: Δεν έχω συναντήσει τις τελευταίες δεκαετίες που παρακολουθώ την πολιτική τέτοιο «αριστερό» ηγέτη, όπως θέλει να αυτοπαρουσιάζεται ο Φ. Κουβέλης, με τόσο εγωκεντρισμό. Να βάζει την φάτσα του ας πούμε στα εκλογικά ψηφοδέλτια του κόμματος του ή να εκφράζεται με διατυπώσεις, όπως αυτές στην τελευταία του ομιλία στη βουλή που ανέφερα παραπάνω: «Δεν συμφώνησα με τους εφαρμοστικούς νόμους και τους καταψήφισα … Υποστηρίζω την άποψη μου ότι πρέπει να υπάρχει διαπραγμάτευση …».
+ σχόλια + 2 σχόλια
ας κανουμε τις εκτιμησεις του καμμενου και κουβελη ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ !
πανθηρας
Νομίζω ότι θα πρέπει να αποστασιοποιηθούμε λίγο από καταστάσεις που θυμίζουν επανάσταση, όμως δεν είναι επανάσταση. Η "έκρηξη", ο "εμφύλιος σπαραγμός" κλπ. δεν σημαίνουν απαραίτητα σοσιαλιστική επανάσταση. Εμφύλιο είχαμε και στην Λιβύη (όσο μπορεί κανείς να μιλήσει για μία "φυλή"), συνεχείς κοινωνικές εκρήξεις έχουμε και στην Αίγυπτο, όμως ο σοσιαλισμός δεν φαίνεται ούτε καν αχνά στον ορίζοντα.
Θα πρέπει να σκεφτούμε: Εντάξει, ας υποθέσουμε ότι ο κόσμος θα ωριμάσει ή ωριμάζει ταχύτατα και θα βάλει το αίτημα της σοσιαλιστικής επανάστασης. Υπάρχουν όμως οι οργανωμένες πρωτοπορίες που θα μπορέσουν να τραβήξουν το βάρος; Γιατί ο σοσιαλισμός προϋποθέτει οργάνωση, δεν είναι ένα σύστημα όπου ο καθείς κάνει του κεφαλιού του και αποφασίζει μια "αγορά" (με όσα εισαγωγικά θέλετε).
Την κοινωνική έκρηξη λοιπόν, θα πρέπει να την βλέπουμε και αυτήν μέσα από τα ταξικά γυαλιά μας: Τι ωφελεί ποιόν;
Αν π.χ. (και μιλώ για ένα υπαρκτό σενάριο, που κουβεντιάστηκε από όλους μας προεκλογικά) έβγαινε χθες ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοδύναμος, και σήμερα του σκάρωναν αυτοί που έχουν την οικονομική εξουσία μια χρεωκοπία, προκαλώντας (? δεν το ξέρουμε) μια κοινωνική έκρηξη, ποιός θα την πλήρωνε; Αυτοί που φταίνε όντως ή αυτοί στους οποίους θα φορτωθεί η χρεωκοπία πριν καν προλάβουν να εφαρμόσουν μια πολιτική;
Πόσο προοδευτικό χαρακτήρα θα είχε μια τέτοια κοινωνική έκρηξη; Είμαστε σίγουροι για το χαρακτήρα της, την στιγμή που σήμερα η χρυσή αυγή φτάνει στο 7%;
Με αυτό δεν θέλω να πω ότι θα πρέπει να φοβόμαστε την αναμέτρηση με τις προκλήσεις (όπως χαρακτηριστικά κάνει το ΚΚΕ και το πληρώνει), αλλά ότι δεν θα πρέπει να λειτουργούμε με βεβαιότητες, που τις αντλούμε όμως από εντελώς διαφορετικές ιστορικές συγκυρίες.
Μερικές φορές η "λεπτομέρεια" κάνει την διαφορά.
Δημοσίευση σχολίου