Της Γεωργίας Λινάρδου - HOT DOC
Για τους ειδικούς, πάντως, στα blogs αποδίδονται χαρακτηριστικά του απόλυτου εργαλείου δημοκρατίας. Το ερώτημα είναι: συνιστούν τα blogs το απόλυτο εργαλείο δημοκρατίας και εναλλακτικής δημοσιογραφίας;
Ρίχνοντας μια ματιά στη διεθνή κοινότητα, συναντά κανείς εξαιρετικά blogs, ιδιαίτερα σημαντικές πηγές ενημέρωσης και αποκαλυπτικών ειδήσεων με πολύ ενδιαφέρουσα αρθρογραφία. Και στην Ελλάδα υπάρχουν ανάλογα blogs, τα οποία εν μέρει διαθέτουν αυτή τη φιλοσοφία. Ωστόσο, όπως κάθε σπαρμένο χωράφι διαθέτει και τα ζιζάνια του, έτσι και στην περίπτωση του διαδικτύου, δυστυχώς, ορισμένες περιπτώσεις blogs, πίσω την ομπρέλα της ανωνυμίας των ιδιοκτητών τους (ή και την επωνυμία), εκβιάζουν με αναρτήσεις, απειλούν και συκοφαντούν.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα δημοσιογραφικής δυσωδίας προέρχεται από μια ιστορία του 2010 με πρωταγωνιστές ένα στέλεχος της ΝΔ και ένα γνωστό δημοσιογράφο. Σε ανάρτηση στο blog του δημοσιογράφου, διαβάζουμε: «Ο σκοτεινός τύπος της Ρηγίλλης ξαναχτύπησε. Είναι ένας εκ των συνεργατών του Α. Σαμαρά που μάλλον ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας δεν έχει καταλάβει τι ρόλο παίζει. Συμπαιγνία για τον καραφλό πράκτορα για γέ¬λια. Καινούργια ιστορία για να κόψουν ψήφους από το ΛΑΟΣ...».
Ο «σκοτεινός τύπος» προχωρά σε οργισμένο διαδικτυακό ξεκατίνιασμα από άλλο blog, εκτοξεύοντας τον χαρακτηρισμό «λιγούρης» εναντίον του δημοσιογράφου. Όπως προκύπτει από την ιστορία, οι δύο κύριοι είχαν μεταξύ τους δοσοληψίες, αλλά η συνεργασία χάλασε. «Συσκέπτονται συνεχώς οι πολιτικοί απατεώνες μετά τις αποκαλύψεις μας, και κατηγορούν τον ΤΟΤΟ τον ΜΥΑΛΟΦΥΓΟΔΙΚΟ... Επειδή δεν τους είχε ενημερώσει ότι του έδωσα 1000 ευρώ για να φτιάξει το δικό μου ιστολόγιο και πήγε "περίπατο" και στο "βρόντο" ότι το ιστολόγιο έγινε δήθεν για λογαριασμό της ΝΔ. Τον απείλησαν ότι θα τον διώξουν από την δουλειά και αυτός κλαίγοντας τους είπε για να τους καθησυχάσει ότι θα ξεκινήσει νέο πόλεμο λάσπης εναντίον μου», γράφει ο «σκοτεινός τύπος».
Αρκετές ιστορίες με πρωταγωνιστές bloggers έχουν οδηγηθεί στη δικαιοσύνη. Το 2008, σκάει η πρώτη μεγάλη υπόθεση που αφορά το press-gr.blogspot.com, μετά από μήνυση που κατέθεσε δημοσιογράφος μεγάλης εφημερίδας, ο οποίος ισχυριζόταν πως δέχθηκε εκβιαστικά emails από τον Α. Καψαμπέλη, έναν από τους διαχειριστές του blog.
Στη δικαιοσύνη οδηγήθηκε ο δημοσιογράφος Ανδρέας Καψαμπέλης. Δήλωνε τότε: «Είμαι blogger, όχι κακοποιός... Δεν έχω καμία σχέση με κανενός είδους ιστορίες εκβιασμών, με οποιαδήποτε εγκληματικά γεγονότα ή κακοποιά στοιχεία...». Η αστυνομία είχε κάνει κατ' οίκον έρευνα στο γραφείο του στην εφημερίδα που εργαζόταν, αλλά και στο σπίτι του. Δεν στοιχειοθετήθηκε κατηγορία εκβιασμού και η υπόθεση μπήκε στο αρχείο. Οι ισχυρισμοί του Β. Χιώτη ανέφεραν πως δύο ανώνυμα emails του ζητούσαν 30.000 ευρώ για να σταματήσουν την ανάρτηση συκοφαντικών δημοσιευμάτων στο press-gr. Ταυτοποίηση του Α. Καψαμπέλη με τους διαχειριστές του blog δεν προέκυψε, αλλά ούτε και ότι τα απειλητικά emails είχαν φύγει από τους υπολογιστές τους οποίους χειριζόταν ο Καψαμπέλης.
Ανάλογη καταγγελία, όχι για τον Καψαμπέλη, αλλά για το ίδιο blog είχε κάνει και γνωστός δικηγόρος, ο οποίος ισχυριζόταν πως είχε δεχθεί τηλεφώνημα από αγνώστους που ζητούσαν χρήματα για να μη δημοσιεύσουν στο διαδίκτυο συκοφαντικά σχόλια σε βάρος του. Με το συγκεκριμένο blog είχε θέμα και ο πρώην υπουργός οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης. Στη Βουλή ο Γ. Αλογοσκούφης ανέφερε πως υπήρχαν δύο ερωτήσεις βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες έγιναν μία μέρα αφότου αναρτήθηκε συγκεκριμένο δημοσίευμα στο press-gr, και μάλιστα οι βουλευτές στα κείμενα των ερωτήσεων τους επικαλούντο κι εκείνο το δημοσίευμα.
Και πρόσφατα, όμως, χάρη στο επεισοδιακό ημερολόγιο του Ακη Τσοχατζόπουλου, προκύπτει η δικτύωση ορισμένων blogs με τους «κατάλληλους» ανθρώπους. Ο «Νίκος» του Τσοχατζόπουλου αναφέρει «ολοκληρωμένο πρόγραμμα παρουσίας σε σειρά ενημερωτικών site-blogs από δύο φοιτητές πανεπιστημιακής εκπαίδευσης οι οποίοι θα προωθούν συγκεκριμένες θέσεις». Ανάμεσα στα blogs που παραθέτει στον πρώην υπουργό, ο «Νίκος» περιλαμβάνει και ορισμένα για τα οποία η πιάτσα βοά περί «πληρωμένων αναρτήσεων». Αναρωτιέται κανείς... που πήγε η χαμένη αθωότητα των blogs;
Μια εξαιρετική ανάλυση για το τι πραγματικά συμβαίνει στον χώρο της μπλογκόσφαιρας διαβάζουμε στο blog ΛΟΓΙΟΣ ΕΡΜΗΣ: «Όπως κάθε νόμισμα έχει τις δύο πλευρές του, έτσι και το ζήτημα των μπλόγκερ έχει την σκοτεινή του πλευρά. Η παροιμία λέει: "Οταν δεν μπορείς να δαγκώσεις ένα χέρι, φίλα το"! Το διεφθαρμένο σύστημα... αποφάσισε να τους δελεάσει με το χρήμα. Κυρίως αυτούς οι οποίοι είναι και οι ίδιοι δημοσιογράφοι... και οι οποίοι μέσω του "φτηνού" και ανέξοδου μπλόγκινγκ προσπαθούν να κρατηθούν μέσα στη δημοσιότητα και εντέλει στο σύστημα. Κατά καιρούς ακούγονται να τους προσφέρονται "τρελά" νούμερα για την αγορά των ιστοχώρων τους και αυτό καθαυτό το γεγονός αρχίζει και... τρελαίνει με τη σειρά του τους ίδιους τους μπλόγκερ, μιας και τόσο οι εποχές που είναι δύσκολες όσο και το γεγονός ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι, πάρα πολλοί από αυτούς "ενδίδουν" στον πειρασμό και υποκύπτουν στο σύστημα, παίζοντας το ρόλο των... ελεύθερων σκοπευτών, δηλαδή αυτών που χωρίς να φαίνονται πυροβολούν κατ' εντολή των χρηματοδοτών τους όποιον θέλει το σύστημα να εξαφανίσει». Και συνεχίζει ο ΛΟΓΙΟΣ ΕΡΜΗΣ: «Απίστευτες ιστορίες τέτοιου είδους διαπλοκής άρχισαν να κυκλοφορούν εδώ και μήνες για πολλούς από αυτούς, που -κυρίως- βρίσκονται στο ΤΟΠ της ημερήσιας επισκεψιμότητας. Μυθώδη ποσά παίζουν στο τραπέζι της διαπλοκής, τα οποία ξεκινάνε από 50.000 ευρώ και φτάνουν μέχρι τα 600.000, ακόμη και τα 800.000 ευρώ(!)». Το παιχνίδι που παίζεται στο διαδίκτυο εξελίσσεται άγριο και προϋποθέτει γερά νεύρα.
Εμού του... Ανωνύμου
Ο Γιάννης Παπαγιάννης είναι ένας πολύ γνωστός δημοσιογράφος με ισχυρούς φίλους και ισχυρούς πολέμιους, τον οποίο δεν είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά. Γράφονται πολλά και ακούγονται πολλά περισσότερα γι' αυτόν, δεν ξέρω όμως πόσα είναι αλήθεια. Το σίγουρο είναι ότι ίσως πρόκειται για έναν από τους λίγους Έλληνες δημοσιογράφους που έχει τόσα πάρε δώσε με τη δικαιοσύνη εξαιτίας της σημαντικής διαδικτυακής ενασχόλησης του με ιδιαίτερα μαχητικά blogs. Επίσης, είναι ίσως ένας από τους λίγους δημοσιογράφους που έχουν δεχθεί τόσες πολλές καταγγελίες από πρόσωπα της πολιτικής και της οικονομικής ζωής, και όχι μόνο, για «παραπλανητικά» (sic) δημοσιεύματα που αφορούν το πρόσωπο τους.
Πράγματι, αυτός ο δημοσιογράφος είναι πολύ δραστήριος, εργατικός και με μια πολύ σημαντική ατζέντα πηγών, που τον βοηθούν να έχει ενημέρωση ακόμη και για το τι μπορεί να έκανε χθες βράδυ -που λέει ο λόγος- κάποιο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας στο υπόλοιπο Αττικής ή τι μάρκα παπούτσια φοράει η οικιακή βοηθός κάποιου υπουργού της κυβέρνησης.
Εραστής εκείνου του είδους της δημοσιογραφίας που ο ίδιος μπορεί να χαρακτηρίζει «αποκαλυπτική», άλλοι όμως χαρακτηρίζουν «κίτρινη» και διεισδυτική (όπως θέλει το μεταφράζει κανείς), με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Η μεγάλη υπόθεση που κυνηγά τον Γ Παπαγιάννη φαίνεται να είναι η ιστορία με τον διευθυντή του Mega ChanneΙ Χρήστο Παναγιωτόπουλο και άλλων δημοσιογράφων του καναλιού, ανάμεσα τους η Όλγα Τρέμη κ.ά., οι οποίοι έχουν καταθέσει αγωγή σε βάρος του blog fimotro (κατονομάζοντας τον ως διαχειριστή) και ζητούν το αστρονομικό ποσό των 4 εκατομμυρίων ευρώ. Γιατί συνέβη αυτό; Η απαρχή φαίνεται πως έγινε με μια online δημοσκόπηση που ξεκίνησε με το ερώτημα: «Ποιος δημοσιογράφος γλείφει καλύτερα την κυβέρνηση;» και με μια σειρά αναρτήσεων που χαρακτηρίστηκαν από τους μηνυτές ως «υβριστικές». Όμως, ο διευθυντής του Μega τον έχει μηνύσει -θέμα για το οποίο έχει ασκηθεί ποινική δίωξη σε βάρος του Παπαγιάννη- και για απειλή κατά της ζωής του.
Ο Γ. Παπαγιάννης δήλωσε αρχικά πως: «Ο διευθυντής του Mega δεν έχει κανένα στοιχείο που να με συνδέει με τις αναρτήσεις που επικαλείται, αναρτήσεις οι οποίες από αυτά που διάβασα δεν είναι υβριστικές». Την υπόθεση ανέλαβε η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, η οποία είχε ζητήσει και τη συνδρομή της Google, ώστε να ταυτοποιηθεί αν διαχειριστής του fimotro είναι ο ίδιος. Η ταυτοποίηση έγινε και η υπόθεση πήρε τον δρόμο της δικαιοσύνης. Ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος έχει γράψει δημοσίως: «Η περίπτωση του συγκεκριμένου ιστολογίου (fimotro) είναι, κατά τη γνώμη μου, μια ακόμη απόδειξη της ελληνικής παρακμής. Ένας δημοσιογράφος χωρίς καμία περγαμηνή, εκμεταλλευόμενος την ανωνυμία και τη γενική αίσθηση ατιμωρησίας που επικρατεί στη χώρα, κατάφερε να γίνει θέμα συζήτησης στο δημόσιο βίο γράφοντας ασύλληπτα ψέματα για ανθρώπους, σπιλώνοντας τις υπολήψεις τους και τρομοκρατώντας τους».
Ο Γ. Παπαγιάννης δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω. Διαβάζουμε σε απαντητική του ανάρτηση στο fimotro: «Η ιστορία με το fimotro δεν έχει καμία σχέση με τις άλλες περιπτώσεις που έχουν ασκηθεί ποινικές διώξεις είτε για εκβιασμό είτε για συκοφαντική δυσφήμιση είτε για οποιοδήποτε άλλο αδίκημα. Δεν πρόκειται δηλαδή για μια περίπτωση που μοιάζει με τον περιβόητο Naxio, ο οποίος κάθε μέρα θα προχωρούσε σε δήθεν αποκαλύψεις κατά του Ραγκούση, τον οποίο τώρα υποστηρίζει, αφού πρώτα όμως ταυτοποιήθηκε ότι τα σχόλια τα έγραφε ο ίδιος! Ούτε φυσικά με την ιστορία και την περίπτωση του troktiko και γνωστού δημοσιογράφου που είναι μια αντιπαράθεση με προσωπικά χαρακτηριστικά. Όπως επίσης δεν είναι η ίδια με το parapolitiki και την Τσούγδω που έχουν αναλάβει εργολαβικά να εξυβρίζουν και να εκβιάζουν εσωκομματικούς αντιπάλους και στελέχη της Νέας Δημοκρατίας... Θα τα γράφουμε επώνυμα για να μη μας λένε ότι φοράμε κουκούλα και άλλες τέτοιες παπαριές.
Ύ.Γ., σε αντίθεση με πολλούς άλλους που εμφανίζονται ως υποκινητές της ηθικής, να τους ενημερώσουμε ότι και οι 7 που γράφουμε στο fimotro έχουμε ολόλευκο ποινικό μητρώο».
Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς μέσα από την απάντηση Παπαγιάννη ότι στο διαδίκτυο γίνεται το έλα να δεις με εκβιασμούς. Ή μήπως ερμηνεύω λάθος;
Το 2011, όταν έσκασε η αγωγή του Mega, ήταν μια ταραχώδης χρονιά για τον δημοσιογράφο. Προστέθηκε ένα ακόμη μέτωπο, αυτή τη φορά με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Σύμφωνα με τον διευθυντή του ΑΠΕ-ΜΠΈ, το Πρακτορείο Ειδήσεων είχε γίνει στόχος επιθετικών αναρτήσεων από το fimotro, αλλά και από την εκπομπή Αποκαλυπτικό Δελτίο. Σε ανακοίνωση του τότε το ΑΠΕ έκανε σαφές ότι το ξαφνικά επιθετικό ενδιαφέρον τού δημοσιογράφου δεν ήταν και τόσο αμερόληπτο. Διαβάζουμε μεταξύ άλλων: «Εκδηλώθηκε σε μια χρονική συγκυρία που στο ΑΠΕ-ΜΠΕ διεξάγεται εξονυχιστική έρευνα από τους Ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης, μετά από εντολή του αρμόδιου υφυπουργού κ. Γ. Πεταλωτή, για τον καταλογισμό ευθυνών για όλα εκείνα που οδήγησαν το ΑΠΕ-ΜΠΕ διοικητικό, λειτουργικό και οικονομικό αδιέξοδο. Οι κύκλοι που συντόνιζουν τη συκοφαντική εκστρατεία εναντίον του ΑΠΕ-ΜΠΕ έχουν προσωπικό ενδιαφέρον να μην ολοκληρωθεί αυτή η έρευνα. Στενότατη συγγενής του παρουσιαστή Γ. Παπαγιάννη που έχει προσληφθεί ως «δημοσιογράφος» την 1η Ιουλίου του 2009 χωρίς ποτέ να είχε παραδώσει κείμενο εργασίας της, εισέπράττε κανονικά το μισθό της έως τις 31.03.2011 αποκομίζοντας συνολικά δεκάδες χιλιάδες ευρώ».
Ορισμένες φορές οι μπλογκο-διαφορές με πρωταγωνιστή τον Παπαγιάννη έχουν συζητηθεί και στη Βουλή. Το 2009, ο τότε βουλευτής του ΛΑΟΣ Γεωργιάδης, μετά από αποκαλύψεις ενός ακόμη ισχυρού blog του troktiko, είχε καταθέσει ερώτηση και ζητούσε εξηγήσεις αν ισχύουν αυτά που γράφονται για τη συνεργασία του δημοσιογράφου με τον ΟΔΔΥ. Εννοείται ότι ο Γ. Παπαγιάννης έσπευσε να παραδεχθεί την 9μηνη συνεργασία του ως σύμβουλου επικοινωνίας με τον ΟΔΔΥ από άλλο blog, στο οποίο φέρεται να είναι διαχειριστής: pressmme.bolgspot.com, αλλά φυσικά δεν ξέχασε ότι ο βουλευτής Γεωργιάδης δεν είναι κι αυτός τόσο αγνός. Διαβάζουμε στην σπαρταριστή του απάντηση: «Γράψαμε ότι στο Κτηματολόγιο προσελήφθη η πεθερά του μπουμπούκου, Αγγελική Πουλάκου. Είπαμε ότι δεν έφθασε αυτό αλλά προσελήφθη (επίσης χωρίς προκήρυξη) και η... νύφη της (κόρη του Απόστολου Ανδρεουλάκου). Θέλε και το κερασάκι; Δεν τους έφθαναν όλα αυτά, προσέλαβαν και τον... αδελφό της Ευγενίας Μανωλίδου και σύζυγο της κόρης του Ανδρεουλάκου».
Εκείνη τη χρονιά, και μετά της αποκαλύψεις περί ΟΔΔΥ, κάποιοι «φίλοι» στο διαδίκτυο θυμήθηκαν να του πουν τα καλορίζικα για τη μαύρη και αστραφτερή Porsche Cayenne που φέρεται να κυκλοφορούσε τότε ο γνωστός δημοσιογράφος. Δεν ξέρουμε αν ισχύει ή πρόκειται για φήμη, αλλά αυτό που λέγεται είναι ότι όποιος τα βάζει με τον Παπαγιάννη ή τον απολύει από δουλειά, δεν περνά και τις καλύτερες η μέρες. Αυτό λέγεται από ορισμένους που θυμούνται μια ακόμη περίεργη ιστορία με στοχευμένα δημοσιεύματα για έναν «βουτυρομπεμπέ», όπως αποκαλούσε έναν πρώην εργοδότη του ο οποίος τον απέλυσε. (σημ. δικιά μας: Το άρθρο αναφέρεται στα "κοσμητικά επίθετα" που έγραφε στο blog του ο Παπαγιάννης όταν τον απέλυσε ο Χατζηνικολάου από τον RealFM. Είναι όντως "περίεργη" αυτή η περίπτωση αφού μετά ο Ν.Χ τον ξαναπροσέλαβε).
Ορισμένοι παλιοί του συνεργάτες, όπως η δημοσιογράφος Τάνια Ιακωβίδου, βουλευτής τώρα με τη Νέα Δημοκρατία, έχουν καταθέσει μήνυση σε βάρος του για συκοφαντική δυσφήμιση. Σύμφωνα με την Τ. Ιακωβίδου, το 2009, όταν έσκασε αυτή η ιστορία, μετά τους ισχυρισμούς της δέχθηκε sms στο κινητό της που έγραφε: «Αν συνεχίσεις δικαστικά εναντίον μου θα κάνω κάτι σε σένα που δεν έχω κάνει μέχρι τώρα σε κανέναν άνθρωπο».
Ενδιαφέρον όμως έχει και το 2010 για τον δημοσιογράφο. Είναι η χρονιά που αναλαμβάνει επίσημα καθήκοντα στον Δήμο Άνω Λιοσίων και συγκεκριμένα στον Δημοτικό Ραδιοφωνικό Σταθμό Ξένιο. Συμπτωματικά, λίγο καιρό πριν, ο Γ. Παπαγιάννης είχε προβάλλει την ευαισθησία του υπέρ των απλήρωτων εργαζομένων στον Ξένιο, ζητώντας από τον τότε δήμαρχο να μεριμνήσει για τη λύση του προβλήματος, γιατί διαφορετικά θα έχει πρόβλημα. Λένε μάλιστα ότι τότε ο Γ. Παπαγιάννης είχε πραγματοποιήσει ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον ρεπορτάζ για τα οικονομικά του δήμου και είχε εντοπίσει και κάποια τιμολόγια που δεν ήταν και τόσο σύννομα. Ποτέ κανείς δεν έμαθε τι ήταν εκείνα τα τιμολόγια που κρατούσε στα χέρια του ο Γ.Παπαγιάννης. Τα πράγματα ηρέμησαν και ο δημοσιογράφος ανέλαβε τον Ξένιο, προκαλώντας τη δυσφορία ομάδας εργαζομένων. Το deal που κλείστηκε ήταν αρκετά καλό οικονομικά για τον ίδιο, παρά το γεγονός ότι τα οικονομικά προβλήματα του Ξένιου, με βάση τους εργαζόμενους, ήταν δυσβάσταχτα.
Ο επίλογος από έναν σχολιαστή του διαδικτύου με το όνομα Χάρης: «Είναι λυπηρό να νομίζει κάποιος πως, βάζοντας την υπογραφή του, αυτομάτως αποκτά και βάρος η άποψη του. Όσο φιλτράρω τις πληροφορίες και τα σχόλια των ανωνύμων, άλλο τόσο φιλτράρω και των επωνύμων. Όταν κάποιος έχει σκοπό να με παραπλανήσει, θα το κάνει υπογράφοντας ή μη».
Υ.Γ. Τα πλυμένα του ο καθένας τα κρεμάει στη βεράντα και τα άπλυτα στο προσωπικό του πλυντήριο.
____________
Το έχουμε ξαναγράψει. Στην μπλοκόσφαιρα ανθούν κάθε είδους «φρούτα», Κυπατζήδες, -όπως είχε αποκαλύψει έναν το Indymedia- «πρακτορίσκοι δεύτερης κατηγορίας» όπως γράφαμε σε παλαιότερη ανάρτησή μας, αναφερόμενοι σε συγκεκριμένη περίπτωση μπλόκερ, λαμόγια κάθε είδους που χρησιμοποιούν τον ιστότοπο τους για να εξυπηρετήσουν προσωπικές βρόμικες επιδιώξεις.
Για τιν Γ. Παπαγιάννη έχουμε γράψει πολλές φορές. (Κάντε μια αναζήτηση στο μπλοκ μας). Τι να πρωτοθυμηθούμε απ’ τα πεπραγμένα του; Ότι έδωσε συνέντευξη στο Κουρδιστό Πορτοκάλι (τότε που ήταν μπλοκ και πριν γίνει ιστοσελίδα) στην οποία προανήγγελλε ότι θα δημοσιεύσει στο blog του μια λίστα από 12 δημοσιογράφους που εργάζονται στην ΕΥΠ και φυσικά το θέμα το έκανε μετά γαργάρα; (Δεν νομίζουμε ότι η κίνησή του αυτή ήταν τυχαία). Το ότι όταν το απέλυσε κάποια στιγμή ένας απ’ τους εργοδότες του –ο Ν. Χατζηνικολάου στον ρ/σ του οποίου εργαζόταν τον αποκαλούσε στο μπλοκ του ότι είναι «γλύφτης σε όποιον τον πληρώνει» και κάνει «σπέκουλα στα μεγάλα αφεντικά», ενώ όταν τον ξαναπροσέλαβε –αντε να βρεις τι μεσολάβησε- του έκανε την αγιογραφία του;
Ρίχνοντας μια ματιά στη διεθνή κοινότητα, συναντά κανείς εξαιρετικά blogs, ιδιαίτερα σημαντικές πηγές ενημέρωσης και αποκαλυπτικών ειδήσεων με πολύ ενδιαφέρουσα αρθρογραφία. Και στην Ελλάδα υπάρχουν ανάλογα blogs, τα οποία εν μέρει διαθέτουν αυτή τη φιλοσοφία. Ωστόσο, όπως κάθε σπαρμένο χωράφι διαθέτει και τα ζιζάνια του, έτσι και στην περίπτωση του διαδικτύου, δυστυχώς, ορισμένες περιπτώσεις blogs, πίσω την ομπρέλα της ανωνυμίας των ιδιοκτητών τους (ή και την επωνυμία), εκβιάζουν με αναρτήσεις, απειλούν και συκοφαντούν.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα δημοσιογραφικής δυσωδίας προέρχεται από μια ιστορία του 2010 με πρωταγωνιστές ένα στέλεχος της ΝΔ και ένα γνωστό δημοσιογράφο. Σε ανάρτηση στο blog του δημοσιογράφου, διαβάζουμε: «Ο σκοτεινός τύπος της Ρηγίλλης ξαναχτύπησε. Είναι ένας εκ των συνεργατών του Α. Σαμαρά που μάλλον ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας δεν έχει καταλάβει τι ρόλο παίζει. Συμπαιγνία για τον καραφλό πράκτορα για γέ¬λια. Καινούργια ιστορία για να κόψουν ψήφους από το ΛΑΟΣ...».
Ο «σκοτεινός τύπος» προχωρά σε οργισμένο διαδικτυακό ξεκατίνιασμα από άλλο blog, εκτοξεύοντας τον χαρακτηρισμό «λιγούρης» εναντίον του δημοσιογράφου. Όπως προκύπτει από την ιστορία, οι δύο κύριοι είχαν μεταξύ τους δοσοληψίες, αλλά η συνεργασία χάλασε. «Συσκέπτονται συνεχώς οι πολιτικοί απατεώνες μετά τις αποκαλύψεις μας, και κατηγορούν τον ΤΟΤΟ τον ΜΥΑΛΟΦΥΓΟΔΙΚΟ... Επειδή δεν τους είχε ενημερώσει ότι του έδωσα 1000 ευρώ για να φτιάξει το δικό μου ιστολόγιο και πήγε "περίπατο" και στο "βρόντο" ότι το ιστολόγιο έγινε δήθεν για λογαριασμό της ΝΔ. Τον απείλησαν ότι θα τον διώξουν από την δουλειά και αυτός κλαίγοντας τους είπε για να τους καθησυχάσει ότι θα ξεκινήσει νέο πόλεμο λάσπης εναντίον μου», γράφει ο «σκοτεινός τύπος».
Αρκετές ιστορίες με πρωταγωνιστές bloggers έχουν οδηγηθεί στη δικαιοσύνη. Το 2008, σκάει η πρώτη μεγάλη υπόθεση που αφορά το press-gr.blogspot.com, μετά από μήνυση που κατέθεσε δημοσιογράφος μεγάλης εφημερίδας, ο οποίος ισχυριζόταν πως δέχθηκε εκβιαστικά emails από τον Α. Καψαμπέλη, έναν από τους διαχειριστές του blog.
Στη δικαιοσύνη οδηγήθηκε ο δημοσιογράφος Ανδρέας Καψαμπέλης. Δήλωνε τότε: «Είμαι blogger, όχι κακοποιός... Δεν έχω καμία σχέση με κανενός είδους ιστορίες εκβιασμών, με οποιαδήποτε εγκληματικά γεγονότα ή κακοποιά στοιχεία...». Η αστυνομία είχε κάνει κατ' οίκον έρευνα στο γραφείο του στην εφημερίδα που εργαζόταν, αλλά και στο σπίτι του. Δεν στοιχειοθετήθηκε κατηγορία εκβιασμού και η υπόθεση μπήκε στο αρχείο. Οι ισχυρισμοί του Β. Χιώτη ανέφεραν πως δύο ανώνυμα emails του ζητούσαν 30.000 ευρώ για να σταματήσουν την ανάρτηση συκοφαντικών δημοσιευμάτων στο press-gr. Ταυτοποίηση του Α. Καψαμπέλη με τους διαχειριστές του blog δεν προέκυψε, αλλά ούτε και ότι τα απειλητικά emails είχαν φύγει από τους υπολογιστές τους οποίους χειριζόταν ο Καψαμπέλης.
Ανάλογη καταγγελία, όχι για τον Καψαμπέλη, αλλά για το ίδιο blog είχε κάνει και γνωστός δικηγόρος, ο οποίος ισχυριζόταν πως είχε δεχθεί τηλεφώνημα από αγνώστους που ζητούσαν χρήματα για να μη δημοσιεύσουν στο διαδίκτυο συκοφαντικά σχόλια σε βάρος του. Με το συγκεκριμένο blog είχε θέμα και ο πρώην υπουργός οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης. Στη Βουλή ο Γ. Αλογοσκούφης ανέφερε πως υπήρχαν δύο ερωτήσεις βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες έγιναν μία μέρα αφότου αναρτήθηκε συγκεκριμένο δημοσίευμα στο press-gr, και μάλιστα οι βουλευτές στα κείμενα των ερωτήσεων τους επικαλούντο κι εκείνο το δημοσίευμα.
Και πρόσφατα, όμως, χάρη στο επεισοδιακό ημερολόγιο του Ακη Τσοχατζόπουλου, προκύπτει η δικτύωση ορισμένων blogs με τους «κατάλληλους» ανθρώπους. Ο «Νίκος» του Τσοχατζόπουλου αναφέρει «ολοκληρωμένο πρόγραμμα παρουσίας σε σειρά ενημερωτικών site-blogs από δύο φοιτητές πανεπιστημιακής εκπαίδευσης οι οποίοι θα προωθούν συγκεκριμένες θέσεις». Ανάμεσα στα blogs που παραθέτει στον πρώην υπουργό, ο «Νίκος» περιλαμβάνει και ορισμένα για τα οποία η πιάτσα βοά περί «πληρωμένων αναρτήσεων». Αναρωτιέται κανείς... που πήγε η χαμένη αθωότητα των blogs;
Μια εξαιρετική ανάλυση για το τι πραγματικά συμβαίνει στον χώρο της μπλογκόσφαιρας διαβάζουμε στο blog ΛΟΓΙΟΣ ΕΡΜΗΣ: «Όπως κάθε νόμισμα έχει τις δύο πλευρές του, έτσι και το ζήτημα των μπλόγκερ έχει την σκοτεινή του πλευρά. Η παροιμία λέει: "Οταν δεν μπορείς να δαγκώσεις ένα χέρι, φίλα το"! Το διεφθαρμένο σύστημα... αποφάσισε να τους δελεάσει με το χρήμα. Κυρίως αυτούς οι οποίοι είναι και οι ίδιοι δημοσιογράφοι... και οι οποίοι μέσω του "φτηνού" και ανέξοδου μπλόγκινγκ προσπαθούν να κρατηθούν μέσα στη δημοσιότητα και εντέλει στο σύστημα. Κατά καιρούς ακούγονται να τους προσφέρονται "τρελά" νούμερα για την αγορά των ιστοχώρων τους και αυτό καθαυτό το γεγονός αρχίζει και... τρελαίνει με τη σειρά του τους ίδιους τους μπλόγκερ, μιας και τόσο οι εποχές που είναι δύσκολες όσο και το γεγονός ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι, πάρα πολλοί από αυτούς "ενδίδουν" στον πειρασμό και υποκύπτουν στο σύστημα, παίζοντας το ρόλο των... ελεύθερων σκοπευτών, δηλαδή αυτών που χωρίς να φαίνονται πυροβολούν κατ' εντολή των χρηματοδοτών τους όποιον θέλει το σύστημα να εξαφανίσει». Και συνεχίζει ο ΛΟΓΙΟΣ ΕΡΜΗΣ: «Απίστευτες ιστορίες τέτοιου είδους διαπλοκής άρχισαν να κυκλοφορούν εδώ και μήνες για πολλούς από αυτούς, που -κυρίως- βρίσκονται στο ΤΟΠ της ημερήσιας επισκεψιμότητας. Μυθώδη ποσά παίζουν στο τραπέζι της διαπλοκής, τα οποία ξεκινάνε από 50.000 ευρώ και φτάνουν μέχρι τα 600.000, ακόμη και τα 800.000 ευρώ(!)». Το παιχνίδι που παίζεται στο διαδίκτυο εξελίσσεται άγριο και προϋποθέτει γερά νεύρα.
Εμού του... Ανωνύμου
Ο Γιάννης Παπαγιάννης είναι ένας πολύ γνωστός δημοσιογράφος με ισχυρούς φίλους και ισχυρούς πολέμιους, τον οποίο δεν είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά. Γράφονται πολλά και ακούγονται πολλά περισσότερα γι' αυτόν, δεν ξέρω όμως πόσα είναι αλήθεια. Το σίγουρο είναι ότι ίσως πρόκειται για έναν από τους λίγους Έλληνες δημοσιογράφους που έχει τόσα πάρε δώσε με τη δικαιοσύνη εξαιτίας της σημαντικής διαδικτυακής ενασχόλησης του με ιδιαίτερα μαχητικά blogs. Επίσης, είναι ίσως ένας από τους λίγους δημοσιογράφους που έχουν δεχθεί τόσες πολλές καταγγελίες από πρόσωπα της πολιτικής και της οικονομικής ζωής, και όχι μόνο, για «παραπλανητικά» (sic) δημοσιεύματα που αφορούν το πρόσωπο τους.
Πράγματι, αυτός ο δημοσιογράφος είναι πολύ δραστήριος, εργατικός και με μια πολύ σημαντική ατζέντα πηγών, που τον βοηθούν να έχει ενημέρωση ακόμη και για το τι μπορεί να έκανε χθες βράδυ -που λέει ο λόγος- κάποιο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας στο υπόλοιπο Αττικής ή τι μάρκα παπούτσια φοράει η οικιακή βοηθός κάποιου υπουργού της κυβέρνησης.
Εραστής εκείνου του είδους της δημοσιογραφίας που ο ίδιος μπορεί να χαρακτηρίζει «αποκαλυπτική», άλλοι όμως χαρακτηρίζουν «κίτρινη» και διεισδυτική (όπως θέλει το μεταφράζει κανείς), με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Η μεγάλη υπόθεση που κυνηγά τον Γ Παπαγιάννη φαίνεται να είναι η ιστορία με τον διευθυντή του Mega ChanneΙ Χρήστο Παναγιωτόπουλο και άλλων δημοσιογράφων του καναλιού, ανάμεσα τους η Όλγα Τρέμη κ.ά., οι οποίοι έχουν καταθέσει αγωγή σε βάρος του blog fimotro (κατονομάζοντας τον ως διαχειριστή) και ζητούν το αστρονομικό ποσό των 4 εκατομμυρίων ευρώ. Γιατί συνέβη αυτό; Η απαρχή φαίνεται πως έγινε με μια online δημοσκόπηση που ξεκίνησε με το ερώτημα: «Ποιος δημοσιογράφος γλείφει καλύτερα την κυβέρνηση;» και με μια σειρά αναρτήσεων που χαρακτηρίστηκαν από τους μηνυτές ως «υβριστικές». Όμως, ο διευθυντής του Μega τον έχει μηνύσει -θέμα για το οποίο έχει ασκηθεί ποινική δίωξη σε βάρος του Παπαγιάννη- και για απειλή κατά της ζωής του.
Ο Γ. Παπαγιάννης δήλωσε αρχικά πως: «Ο διευθυντής του Mega δεν έχει κανένα στοιχείο που να με συνδέει με τις αναρτήσεις που επικαλείται, αναρτήσεις οι οποίες από αυτά που διάβασα δεν είναι υβριστικές». Την υπόθεση ανέλαβε η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, η οποία είχε ζητήσει και τη συνδρομή της Google, ώστε να ταυτοποιηθεί αν διαχειριστής του fimotro είναι ο ίδιος. Η ταυτοποίηση έγινε και η υπόθεση πήρε τον δρόμο της δικαιοσύνης. Ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος έχει γράψει δημοσίως: «Η περίπτωση του συγκεκριμένου ιστολογίου (fimotro) είναι, κατά τη γνώμη μου, μια ακόμη απόδειξη της ελληνικής παρακμής. Ένας δημοσιογράφος χωρίς καμία περγαμηνή, εκμεταλλευόμενος την ανωνυμία και τη γενική αίσθηση ατιμωρησίας που επικρατεί στη χώρα, κατάφερε να γίνει θέμα συζήτησης στο δημόσιο βίο γράφοντας ασύλληπτα ψέματα για ανθρώπους, σπιλώνοντας τις υπολήψεις τους και τρομοκρατώντας τους».
Ο Γ. Παπαγιάννης δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω. Διαβάζουμε σε απαντητική του ανάρτηση στο fimotro: «Η ιστορία με το fimotro δεν έχει καμία σχέση με τις άλλες περιπτώσεις που έχουν ασκηθεί ποινικές διώξεις είτε για εκβιασμό είτε για συκοφαντική δυσφήμιση είτε για οποιοδήποτε άλλο αδίκημα. Δεν πρόκειται δηλαδή για μια περίπτωση που μοιάζει με τον περιβόητο Naxio, ο οποίος κάθε μέρα θα προχωρούσε σε δήθεν αποκαλύψεις κατά του Ραγκούση, τον οποίο τώρα υποστηρίζει, αφού πρώτα όμως ταυτοποιήθηκε ότι τα σχόλια τα έγραφε ο ίδιος! Ούτε φυσικά με την ιστορία και την περίπτωση του troktiko και γνωστού δημοσιογράφου που είναι μια αντιπαράθεση με προσωπικά χαρακτηριστικά. Όπως επίσης δεν είναι η ίδια με το parapolitiki και την Τσούγδω που έχουν αναλάβει εργολαβικά να εξυβρίζουν και να εκβιάζουν εσωκομματικούς αντιπάλους και στελέχη της Νέας Δημοκρατίας... Θα τα γράφουμε επώνυμα για να μη μας λένε ότι φοράμε κουκούλα και άλλες τέτοιες παπαριές.
Ύ.Γ., σε αντίθεση με πολλούς άλλους που εμφανίζονται ως υποκινητές της ηθικής, να τους ενημερώσουμε ότι και οι 7 που γράφουμε στο fimotro έχουμε ολόλευκο ποινικό μητρώο».
Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς μέσα από την απάντηση Παπαγιάννη ότι στο διαδίκτυο γίνεται το έλα να δεις με εκβιασμούς. Ή μήπως ερμηνεύω λάθος;
Το 2011, όταν έσκασε η αγωγή του Mega, ήταν μια ταραχώδης χρονιά για τον δημοσιογράφο. Προστέθηκε ένα ακόμη μέτωπο, αυτή τη φορά με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Σύμφωνα με τον διευθυντή του ΑΠΕ-ΜΠΈ, το Πρακτορείο Ειδήσεων είχε γίνει στόχος επιθετικών αναρτήσεων από το fimotro, αλλά και από την εκπομπή Αποκαλυπτικό Δελτίο. Σε ανακοίνωση του τότε το ΑΠΕ έκανε σαφές ότι το ξαφνικά επιθετικό ενδιαφέρον τού δημοσιογράφου δεν ήταν και τόσο αμερόληπτο. Διαβάζουμε μεταξύ άλλων: «Εκδηλώθηκε σε μια χρονική συγκυρία που στο ΑΠΕ-ΜΠΕ διεξάγεται εξονυχιστική έρευνα από τους Ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης, μετά από εντολή του αρμόδιου υφυπουργού κ. Γ. Πεταλωτή, για τον καταλογισμό ευθυνών για όλα εκείνα που οδήγησαν το ΑΠΕ-ΜΠΕ διοικητικό, λειτουργικό και οικονομικό αδιέξοδο. Οι κύκλοι που συντόνιζουν τη συκοφαντική εκστρατεία εναντίον του ΑΠΕ-ΜΠΕ έχουν προσωπικό ενδιαφέρον να μην ολοκληρωθεί αυτή η έρευνα. Στενότατη συγγενής του παρουσιαστή Γ. Παπαγιάννη που έχει προσληφθεί ως «δημοσιογράφος» την 1η Ιουλίου του 2009 χωρίς ποτέ να είχε παραδώσει κείμενο εργασίας της, εισέπράττε κανονικά το μισθό της έως τις 31.03.2011 αποκομίζοντας συνολικά δεκάδες χιλιάδες ευρώ».
Ορισμένες φορές οι μπλογκο-διαφορές με πρωταγωνιστή τον Παπαγιάννη έχουν συζητηθεί και στη Βουλή. Το 2009, ο τότε βουλευτής του ΛΑΟΣ Γεωργιάδης, μετά από αποκαλύψεις ενός ακόμη ισχυρού blog του troktiko, είχε καταθέσει ερώτηση και ζητούσε εξηγήσεις αν ισχύουν αυτά που γράφονται για τη συνεργασία του δημοσιογράφου με τον ΟΔΔΥ. Εννοείται ότι ο Γ. Παπαγιάννης έσπευσε να παραδεχθεί την 9μηνη συνεργασία του ως σύμβουλου επικοινωνίας με τον ΟΔΔΥ από άλλο blog, στο οποίο φέρεται να είναι διαχειριστής: pressmme.bolgspot.com, αλλά φυσικά δεν ξέχασε ότι ο βουλευτής Γεωργιάδης δεν είναι κι αυτός τόσο αγνός. Διαβάζουμε στην σπαρταριστή του απάντηση: «Γράψαμε ότι στο Κτηματολόγιο προσελήφθη η πεθερά του μπουμπούκου, Αγγελική Πουλάκου. Είπαμε ότι δεν έφθασε αυτό αλλά προσελήφθη (επίσης χωρίς προκήρυξη) και η... νύφη της (κόρη του Απόστολου Ανδρεουλάκου). Θέλε και το κερασάκι; Δεν τους έφθαναν όλα αυτά, προσέλαβαν και τον... αδελφό της Ευγενίας Μανωλίδου και σύζυγο της κόρης του Ανδρεουλάκου».
Ορισμένοι παλιοί του συνεργάτες, όπως η δημοσιογράφος Τάνια Ιακωβίδου, βουλευτής τώρα με τη Νέα Δημοκρατία, έχουν καταθέσει μήνυση σε βάρος του για συκοφαντική δυσφήμιση. Σύμφωνα με την Τ. Ιακωβίδου, το 2009, όταν έσκασε αυτή η ιστορία, μετά τους ισχυρισμούς της δέχθηκε sms στο κινητό της που έγραφε: «Αν συνεχίσεις δικαστικά εναντίον μου θα κάνω κάτι σε σένα που δεν έχω κάνει μέχρι τώρα σε κανέναν άνθρωπο».
Ενδιαφέρον όμως έχει και το 2010 για τον δημοσιογράφο. Είναι η χρονιά που αναλαμβάνει επίσημα καθήκοντα στον Δήμο Άνω Λιοσίων και συγκεκριμένα στον Δημοτικό Ραδιοφωνικό Σταθμό Ξένιο. Συμπτωματικά, λίγο καιρό πριν, ο Γ. Παπαγιάννης είχε προβάλλει την ευαισθησία του υπέρ των απλήρωτων εργαζομένων στον Ξένιο, ζητώντας από τον τότε δήμαρχο να μεριμνήσει για τη λύση του προβλήματος, γιατί διαφορετικά θα έχει πρόβλημα. Λένε μάλιστα ότι τότε ο Γ. Παπαγιάννης είχε πραγματοποιήσει ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον ρεπορτάζ για τα οικονομικά του δήμου και είχε εντοπίσει και κάποια τιμολόγια που δεν ήταν και τόσο σύννομα. Ποτέ κανείς δεν έμαθε τι ήταν εκείνα τα τιμολόγια που κρατούσε στα χέρια του ο Γ.Παπαγιάννης. Τα πράγματα ηρέμησαν και ο δημοσιογράφος ανέλαβε τον Ξένιο, προκαλώντας τη δυσφορία ομάδας εργαζομένων. Το deal που κλείστηκε ήταν αρκετά καλό οικονομικά για τον ίδιο, παρά το γεγονός ότι τα οικονομικά προβλήματα του Ξένιου, με βάση τους εργαζόμενους, ήταν δυσβάσταχτα.
Ο επίλογος από έναν σχολιαστή του διαδικτύου με το όνομα Χάρης: «Είναι λυπηρό να νομίζει κάποιος πως, βάζοντας την υπογραφή του, αυτομάτως αποκτά και βάρος η άποψη του. Όσο φιλτράρω τις πληροφορίες και τα σχόλια των ανωνύμων, άλλο τόσο φιλτράρω και των επωνύμων. Όταν κάποιος έχει σκοπό να με παραπλανήσει, θα το κάνει υπογράφοντας ή μη».
Υ.Γ. Τα πλυμένα του ο καθένας τα κρεμάει στη βεράντα και τα άπλυτα στο προσωπικό του πλυντήριο.
____________
Το έχουμε ξαναγράψει. Στην μπλοκόσφαιρα ανθούν κάθε είδους «φρούτα», Κυπατζήδες, -όπως είχε αποκαλύψει έναν το Indymedia- «πρακτορίσκοι δεύτερης κατηγορίας» όπως γράφαμε σε παλαιότερη ανάρτησή μας, αναφερόμενοι σε συγκεκριμένη περίπτωση μπλόκερ, λαμόγια κάθε είδους που χρησιμοποιούν τον ιστότοπο τους για να εξυπηρετήσουν προσωπικές βρόμικες επιδιώξεις.
Για τιν Γ. Παπαγιάννη έχουμε γράψει πολλές φορές. (Κάντε μια αναζήτηση στο μπλοκ μας). Τι να πρωτοθυμηθούμε απ’ τα πεπραγμένα του; Ότι έδωσε συνέντευξη στο Κουρδιστό Πορτοκάλι (τότε που ήταν μπλοκ και πριν γίνει ιστοσελίδα) στην οποία προανήγγελλε ότι θα δημοσιεύσει στο blog του μια λίστα από 12 δημοσιογράφους που εργάζονται στην ΕΥΠ και φυσικά το θέμα το έκανε μετά γαργάρα; (Δεν νομίζουμε ότι η κίνησή του αυτή ήταν τυχαία). Το ότι όταν το απέλυσε κάποια στιγμή ένας απ’ τους εργοδότες του –ο Ν. Χατζηνικολάου στον ρ/σ του οποίου εργαζόταν τον αποκαλούσε στο μπλοκ του ότι είναι «γλύφτης σε όποιον τον πληρώνει» και κάνει «σπέκουλα στα μεγάλα αφεντικά», ενώ όταν τον ξαναπροσέλαβε –αντε να βρεις τι μεσολάβησε- του έκανε την αγιογραφία του;
Δημοσίευση σχολίου