Οι ιδεατές έννοιες –αγάπη, μίσος, λατρεία, απέχθεια κλπ- δεν έχουν μετρήσιμο μέγεθος, αλλά μόνο υποκειμενικό προσδιορισμό, που κι αυτός έχει καθοριστεί από τις προσλαμβάνουσες που είχαμε από την παιδική μας ηλικία ακόμα, και ο οποίος δεν είναι πάγιος, αλλά διαμορφώνεται καθημερινά ανάλογα τα ερεθίσματα που δεχόμαστε.
Αυτά τα συναισθήματα συνήθως συγχρωτίζονται με ατομικές σκέψεις, οι οποίες πάντα έχουν υλική βάση.
Σε συνθήκες καπιταλισμού αυτοί που διαθέτουν τα μέσα παραγωγής, κατέχουν και τα εργαλεία –σχολείο, θρησκεία, ΜΜΕ- διαμόρφωσης ατομικής και κατά συνέπεια μαζικής συνείδησης.
Είναι, λοιπόν, επόμενο να επικρατεί το «εγώ» και όχι το «εμείς».
Σε εποχές μάλιστα καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης που ταυτόχρονα είναι πολιτισμική και κρίση αξιών είναι αναμενόμενο να δοκιμάζονται τα πάντα. Και οι συντροφικές και οι προσωπικές σχέσεις.
Υ.Γ: Αυτό το κειμενάκι ας θεωρηθεί «εισαγωγή» για ένα άρθρο μας που θα ακολουθήσει και θα αναφέρεται στις τελευταίες εξελίξεις που έχουν προκύψει στον ρ/σ ertopen.
Δημοσίευση σχολίου