Σήμερα ο Μάριος κάθετε στο σκαμνί του κατηγορουμένου για να δικαστεί στο ειρηνοδικείο Αθήνας, (Δέγλερη 4, Αίθουσα ΜΟΔ2) κατηγορούμενος για 3 κακουργήματα (!) που προέκυψαν από τις πανομοιότυπες καταθέσεις τριών μπάτσων και του στοίχησαν προφυλάκιση πάνω από 40 μέρες.  Κατηγορείται για ρίψη και κατοχή μολότοφ, διατάραξη κοινής ειρήνης και βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη (παρότι κανείς δεν ισχυρίζεται ότι έχει την παραμικρή γρατζουνιά). 

Αν και στην αρχική ανάκριση προσκομιστήκαν πολλές φωτογραφίες και βίντεο καθώς υπήρξαν δεκάδες αυτόπτες μάρτυρες που αυθόρμητα κατέθεσαν ότι οι ισχυρισμοί των μπάτσων δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα, ανακριτής και εισαγγελέας αγνόησαν το σχετικό οπτικοακουστικό υλικό που παρουσιάστηκε,  καθώς και όλα όσα κατέθεσαν οι μάρτυρες υπεράσπισης και προχώρησαν στην πρωτοφανή απόφαση για προφυλάκιση του Μάριου Ζ. 

Σήμερα πρέπει να θεωρούμε δεδομένο ότι οι γελοίες κατηγορίες που βαρύνουν το νεαρό γυμναστή θα καταρρεύσουν στην δικαστική ακροαματική διαδικασία. 

Το θέμα όμως είναι άλλο. Ποιος θα πληρώσει για τις μέρες που έμεινε προφυλακισμένος; Ποιος θα τον αποζημιώσει για το ψυχικό και σωματικό κόστος που του δημιούργησαν; Μέχρι πότε οι μπάτσοι θα μπορούν ατιμώρητα να φτιάχνουν κακοστημένες, τις περισσότερες φορές, σκευωρίες; Οι δικαστές που προχωρούν σ’ αυτές τις εγκληματικές ενέργειες προφυλακίζοντας έναν αθώο  και κρατώντας τον για επτά ολόκληρα χρόνια εγκλωβισμένο με τον να τον βαρύνουν κακουργηματικές κατηγορίες δεν πρέπει κάποια στιγμή να λογοδοτήσουν; 

Ρητορικές οι ερωτήσεις αν θυμηθούμε την κατάληξη που είχαν κάποιες ανάλογες περιπτώσεις, που μας έρχονται πρόχειρα στο μυαλό. Από την περίπτωση του Βρετανού φοιτητή Simon Chapman που οι μπάτσοι τον τσάκισαν στο ξύλο, και του φόρτωσαν σακίδιο με μολότοφ, την υπόθεση ζαρτινιέρα με τον Κύπριο φοιτητή, και μια σειρά άλλες σχετικές περιπτώσεις.