Ηταν σαν σήμερα 28/06/1979 όταν η ελληνική βουλή με πολύ μεγάλη πλειοψηφία επικυρώνει τη συνθήκη ένταξης της χώρας μας στην ΕΟΚ. Εκτός από τους 93 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ που απέχουν από την ψηφοφορία και τρεις βουλευτές που δηλώνουν «παρών», οι υπόλοιποι 193 που πήραν μέρος στην ψηφοφορία (Νέα Δημοκρατία, ΚΟΔΗΣΟ, ΕΔΗΚ, ΕΔΑ, ΚΚΕ εσωτερικού, ανεξάρτητοι), την υπερψηφίζουν επιδιδόμενοι σε μια άκρατη προπαγάνδα για τα «χρυσά κουτάλια» με τα οποία θα έτρωγε ο λαός λόγω της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ, για την μεγάλη ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας που έρχεται να τα σχετικά.

Ας κάνουμε μια ιστορική αναδρομή.

Η αστική τάξη, λόγο κυριαρχικής θέσης στον κοινωνικό σχηματισμό αλλά και ανάπτυξης ιδιαίτερων δυνατοτήτων εξ ανάγκης αλλά και ικανοτήτων που ανέπτυξε στην ιστορική διαδρομή της, μετατρέπει κάθε φορά τις επιδιώξεις της, τα συμφέροντα της, σε κοινωνική-εθνική ανάγκη ή επιδίωξη.

Αμέσως σχεδόν μετά την ίδρυση της ΕΟΚ τότε τον Ιούνιο του 1959, κατατέθηκε αίτηση που οδήγησε στην υπογραφή της Συμφωνίας Σύνδεσης Ελλάδας – ΕΟΚ, τον Ιούνιο του 1961.
Ήταν το πρώτο βήμα μιας πορείας για την ένταξη της χώρας που «πάγωσε» κατά τη διάρκεια της δικτατορίας 1967 – 1974 και αναθερμάνθηκε μετέπειτα για να καταλήξει στην ένταξη της χώρας μόνο με απόφαση της βουλής στις 28 Ιουνίου του 1979 που επικύρωσε τη συμφωνία της προσχώρησης το Μάιο του ίδιου χρόνου.

Το πλειοψηφικό ρεύμα της ελληνικής κοινωνίας που εκφραζόταν με το σύνθημα "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο" απαξιώθηκε και λοιδορήθηκε ως συντηρητικό και οπισθοδρομικό από τα δημοσιογραφικά και επιστημονικά τσιράκια της αστικής τάξης αλλά και από το πολιτικό υπηρετικό προσωπικό της που αρνήθηκε με σθεναρότητα να θέσει το ερώτημα της επιλογής στην κρίση του ελληνικού λαού. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ