Πριν κάποιους μήνες κάνοντας μια θεωρητική συζήτηση με τον πολύ καλό φίλο και σύντροφο Παναγιώτη Γαβάνα μου είχε αποδώσει ότι εκφράζω «σταλινο-αναρχικές» απόψεις. (Εδώ
Κάποιος αναγνώστης μας σήμερα στην ανάρτηση που έκανα με αφορμή την ημερομηνία θανάτου του Στάλιν σχολιάζει: «Καλά ρε φίλε... εσύ χθες αποθέωνες τον ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ... σήμερα μας γράφεις υπέρ του Στάλιν;;... είσαι τελικά ικανός για όλα και εσύ... από την μία θα αποθεώνεις τους ναύτες της Κρονστάνδη, από την άλλη θα γράφεις υπέρ του Λένιν....».
Και καπάκι μου έρχεται ένα μήνυμα –που ήταν και το ερέθισμα γι’ αυτή την ανάρτηση- και το οποίο αναφέρει επί λέξη (Συντακτικές παρεμβάσεις και υπογραμμίσεις δικές μου):
Παρακολουθώ αρκετά χρόνια το ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ, το θεωρώ μια απ’ τις καλύτερες παρουσίες στην μπλοκόσφαιρα και εσένα έναν συντάκτη με τεκμηριωμένο γραπτό λόγο. Δεν έχω λόγο να αμφιβάλω για την πολιτική τοποθέτηση που δηλώνεις.
Επειδή διάβασα ένα σχόλιο (σ.σ υπάρχει σ' αυτή την ανάρτηση) που σε παρουσιάζει να «γλύφεις» τους αναρχικούς –ομολογουμένως κάθε κριτική για τον αναρχικό χώρο απουσιάζει από το μπλοκ- σου δίνω την ευκαιρία να καταρρίψεις αυτή την ανυπόστατη κατηγορία.
Στην ιστοσελίδα της Αναρχικής εφημερίδας «Διαδρομή Ελευθερίας» αναπαράγονται αποσπάσματα από το βιβλίο του Σάκη Μουμτζή και οι υπεύθυνοι του σάιτ δείχνουν να τα αποδέχονται.
Στο βιβλίο αυτό που έχει τίτλο «Η κόκκινη βία, 1943-1946, η µνήµη και η λήθη της Αριστεράς» ο συγγραφέας του εξυμνεί το έργο που γινόταν στο στρατόπεδο της Μακρονήσου και παρουσιάζει σαν κλέφτες, βιαστές και εγκληματίες τους αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, γ' αυτό και έγινε αποδεκτό με επαίνους απ' όλα τα ακροδεξιά έντυπα.
Ο ίδιος δημοσιολόγος έχει μακρά διαδρομή στον ακροδεξιό χώρο και τώρα αρθρογραφεί στην ακροδεξιά ιστοσελίδα liberal.gr του Γιώργου Μουρούτη και του Θανάση Μαυρίδη υπέρ της Ν.Δ και του Κ. Μητσοτάκη. Στο τελευταίο του μάλιστα κείμενο κατηγορεί με αισχρό τρόπο τους αναρχικούς.
Περιμένω, λοιπόν, σ. να κάνεις σκληρή κριτική στους αναρχικούς που μέσα από την εφημερίδα τους προβάλλουν το σύγγραμμα αυτού του ελεεινού τύπου.
Επειδή διάβασα ένα σχόλιο (σ.σ υπάρχει σ' αυτή την ανάρτηση) που σε παρουσιάζει να «γλύφεις» τους αναρχικούς –ομολογουμένως κάθε κριτική για τον αναρχικό χώρο απουσιάζει από το μπλοκ- σου δίνω την ευκαιρία να καταρρίψεις αυτή την ανυπόστατη κατηγορία.
Στην ιστοσελίδα της Αναρχικής εφημερίδας «Διαδρομή Ελευθερίας» αναπαράγονται αποσπάσματα από το βιβλίο του Σάκη Μουμτζή και οι υπεύθυνοι του σάιτ δείχνουν να τα αποδέχονται.
Στο βιβλίο αυτό που έχει τίτλο «Η κόκκινη βία, 1943-1946, η µνήµη και η λήθη της Αριστεράς» ο συγγραφέας του εξυμνεί το έργο που γινόταν στο στρατόπεδο της Μακρονήσου και παρουσιάζει σαν κλέφτες, βιαστές και εγκληματίες τους αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, γ' αυτό και έγινε αποδεκτό με επαίνους απ' όλα τα ακροδεξιά έντυπα.
Ο ίδιος δημοσιολόγος έχει μακρά διαδρομή στον ακροδεξιό χώρο και τώρα αρθρογραφεί στην ακροδεξιά ιστοσελίδα liberal.gr του Γιώργου Μουρούτη και του Θανάση Μαυρίδη υπέρ της Ν.Δ και του Κ. Μητσοτάκη. Στο τελευταίο του μάλιστα κείμενο κατηγορεί με αισχρό τρόπο τους αναρχικούς.
Περιμένω, λοιπόν, σ. να κάνεις σκληρή κριτική στους αναρχικούς που μέσα από την εφημερίδα τους προβάλλουν το σύγγραμμα αυτού του ελεεινού τύπου.
Τηλεγραφικά -λόγο χρόνου- κάποια πράγματα και με την πρώτη ευκαιρία θα επανέλθω αναλυτικά γιατί είναι πολύ σημαντικό το θέμα για το αν μπορεί -κατά την άποψη μου πάντα- να υπάρξει συστράτευση κομμουνιστών - αναρχικών σε ένα μέτωπο που θα αντισταθεί δυναμικά στην επέλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που βιώνουν σήμερα όλα τα λαϊκά στρώματα της κοινωνίας μας.
Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να τσουβαλιάζουμε όλες τις αναρχικές συλλογικότητες με τον γενικό τίτλο "αναρχικοί". Και ιστορικά να το δει κανένας, όχι μόνο στην Ελλάδα, θα αντιληφθεί ότι είναι λάθος.
Στην χώρα μας, ας πούμε, υπάρχουν αναρχικές οργανώσεις, όπως είναι ο "Ρουβίκωνας" και η "Ταξική Αντεπίθεση" (πρώην Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών), τα μέλη των οποίων θεωρώ συντρόφους και έχω πολύ καλές σχέσεις μαζί τους.
Συμπίπτουμε στις απόψεις που έχουμε για τις οργανώσεις ένοπλης μειοψηφικής βίας, στην αναγκαιότητα στοχευμένο δράσεων λαϊκής αντιβίας, στην αντίληψη που έχουμε για την πρόσφατη ιστορία του ελληνικού ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος και ειδικά για τον ηρωικό αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Φυσικά έχουμε τις προγραμματικές, ιδεολογικές, τακτικές κλπ διαφορές. Αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να νιώθουμε σύντροφοι.
Προσωπικά το έχω δεδομένο ότι πρέπει να στηρίξω με κάθε δυνατότητά μου τους φυλακισμένους αναρχικούς που αμφισβήτησαν ένοπλα το καπιταλιστικό σύστημα.
Επειδή, δηλαδή εγώ δεν δέχομαι την ατομική τρομοκρατία δεν θα συμπαρασταθώ σ' αυτούς τους αγωνιστές που σήμερα βρίσκονται φυλακισμένοι στα χέρια του ταξικού εχθρού; Θα κάτσω δηλαδή να εξετάσω την άποψη τους που έχουν για τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό ή για την απονέκρωση του κράτους; 'Η μήπως θα πρέπει να σκεφτώ τι έγινε με ... τους ναύτες της Κρονστάνδης; Τις όποιες διαφορές μας θα τις συζητήσουμε μέσα στο κίνημα, γιατί αυτές τις συλλογικότητες τις θεωρώ μέρος του κινήματος.
Να το γράψω και διαφορετικά. Ποιος/α διαφωνεί και σε τι απ' όσα μου είπε ο Γιώργος Καλαϊτζίδης, μέλος του "Ρουβίκωνα" στην συνέντευξη που του πήρα για την ιστοσελίδα μας;
Από την άλλη δεν είναι αλήθεια ότι δεν έχουμε ασκήσει και μάλιστα δριμύτατη κριτική σε ανεγκέφαλους αυτοαποκαλούμενους αναρχικούς, με χαρακτηριστική περίπτωση την εμπλοκή τους στα γεγονότα στις 20 Οκτώβρη του 2011 που στοίχισαν την ζωή του άνεργου οικοδόμου Δημήτρη Κοτζαρίδη, μέλους του ΠΑΜΕ. Γράφαμε τότε στον ιστότοπο μας:
«Το να πετάς μολότοφ, μάρμαρα και πέτρες σε μπλογκ εργαζομένων που απεργούν και διαδηλώνουν είναι παρακρατικές δολοφονικές πρακτικές που δεν έχουν καμία σχέση με μαζική λαϊκή αντιβία. Το λαϊκό και εργατικό κίνημα πρέπει να πάρει σαφή θέση καταδίκης τους».
Πάμε τώρα στο κείμενο που μας έστειλε ο αναγνώστης μας. Αρχικά να πω ότι έμεινα άφωνος όταν το διάβασα! Το βιβλίο αυτού του ακροδεξιού τύπου που αναφέρει το αγνοώ, αλλά αν ισχύουν τα όσα επικαλείται ο αναγνώστης μας, τότε είναι κατάπτυστο όπως ακριβώς και η αναρχική συλλογικότητα που αναπαράγει αποσπάσματά του.
Αλλά τώρα ειλικρινά. Είναι να μην σε πιάνουν τα γέλια όταν η "Συσπείρωση Αναρχικών" προβάλλει στην εφημερίδα της έναν ακροδεξιό ο οποίος στο πρόσφατο πόνημα του αναφέρει μεταξύ άλλων: "Η βία των τελευταίων εβδομάδων είναι και τυφλή και συστηματική πλέον. Τυφλή, γιατί οι ζημίες που προκαλούνται από την δράση των μπαχαλάκηδων πλήττουν τους απλούς ανθρώπους και συστηματική, γιατί μέσα σε ελάχιστο χρόνο πραγματοποιούν καταδρομική επιχείρηση.
Είναι ολοφάνερο, πως η παρούσα κυβέρνηση δεν θέλει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, με το μόνο τρόπο που αντιμετωπίζεται. Με την καταστολή. Αναμασώντας τα στελέχη της τη θεωρία του διαλόγου με τις συλλογικότητες, ουσιαστικά έχουν παραιτηθεί από το δικαίωμα και την υποχρέωση της Πολιτείας να προστατέψει τη δημόσια και την ιδιωτική περιουσία. Να προστατέψει τις ζωές των πολιτών".
Οι άνθρωποι, δηλαδή, αυτοί εκτός των άλλων είναι και ηλίθιοι
+ σχόλια + 3 σχόλια
Ένοπλη μειοψηφικη βία... Προφανώς το πρόβλημα είναι στο μειοψηφικη.
Θυμίζω ότι η ΟΠΛΑ, της οποίας τα μέλη ήταν ελάχιστα σε σχέση με το κίνημα, είχαν τη στήριξη του κινήματος, ενώ οι δράσεις τους δεν ήταν αποκομμενες από το τις δράσεις του κινήματος.
Το ίδιο ισχύει και για τα ανταρτικα τμήματα που προηγήθηκαν του ΕΛΑΣ.
Για τους αυτοπροσδιοριζομενους αναρχικούς που μετέχουν σε τέτοιες οργανώσεις:
Σαφώς και οι κομμουνιστες πρέπει να παλεύουν κατά της εφαρμογής τρομονομων, κουκουλονομων, και άλλων παρόμοιων νομικών εκτρωματων.
Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να υπερασπιζονται δράσεις ατομικής τρομοκρατίας που δεν προκύπτουν ως αποτέλεσμα αποφάσεων που λαμβάνουν συλλογικά όργανα. Είναι πολύ επικίνδυνο για το (όποιο) κίνημα να αποδεχτεί το ρόλο του θεατή στη διαμόρφωση της Ιστορίας. Ο λαός είναι το υποκείμενο που θα πυροδοτήσει κοινωνικές εξελίξεις και όχι κάποιοι αντ' αυτού ρομπεν των δασών.
Άγνωστος Χ
μια μικρή διόρθωση: η Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών) αποτελεί την (πρόσφατη) οργανωτική μετεξέλιξη της Συνέλευσης Αναρχικών και Κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην Ε.Ε
Φυσικά και δεν γίνετε στις μέρες μας, που αυτή η αόριστη συντροφικότητα έχει γίνει της μόδας, να ασκούμε κριτική στον κάθε ιδεολογικό χώρο, με βάση την στάση που κρατάει σε συγκεκριμένες ιστορικές στιγμές, να κρίνουμε αν υιοθετεί ή όχι σωστές τακτικές για τον απεγκλωβισμό των εργατικών μαζών από τα διάφορα αστικά ιδεολογήματα, με απώτερο σκοπό την προλεταριακή επανάσταση. Μοναδικό μας κριτήριο για επιτευχθεί η παραπάνω μόδα, είναι να στεκόμαστε σε μεμονωμένες συγκεκριμένες απόψεις, πολλές φορές σωστές αλλά και ξανά ακουσμένες και από άλλους χώρους. Στην πραγματικότητα όμως, για να σταθεί σε γερές βάσεις αυτή η συντροφικότητα, δεν αρκούν μόνο οι σωστές απόψεις, μα και η σταθερή εμπιστοσύνη που έχουν κάποιοι συγκεκριμένοι άνθρωποι αναμεταξύ τους, όταν κάνουν έναν κοινό αγώνα απέναντι σε έναν κοινό εχθρό.... Το ερώτημα γι αυτούς όλους τους χώρους λοιπόν, οι οποίοι απαιτούν κιόλας την συμπάθια και την εμπιστοσύνη μας, χωρίς καμία προσπάθεια από πλευράς τους, είναι πως θα επιτευχθεί αυτό, όταν και ίδιοι, για χρόνια συνεχίζουν αυτήν την ίδια πορεία τους σε όλα τα επίπεδα;... Έχουμε ακούσει ποτέ σοβαρή κριτική από αυτές τις ομάδες, για το ΚΚΕ, για τον Στάλιν, για τον Λένιν, για τον ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΔΣΕ, κλπ; ΟΧΙ. Αναπαράγουν μονότονα την αστική προπαγάνδα ( δολοφονίες προδοσίες κλπ), και φυσικά το χειρότερο παραποιούν ακόμα και τις οργανωτικές δομές των διαφόρων παραπάνω κινημάτων με σκοπό την προβολή του μη οργανωμένου εργατικού κινήματος ( που φυσικά ωφελεί την αστική τάξη γιατί είναι ευκολότερο να το ελέγξει και να το καθοδηγήσει αν χρειαστεί).... Έχουμε ακούσει σοβαρή κριτική από αυτές τις ομάδες, για τα όσα έχουν κάνει στο παρελθόν οι ομοϊδεάτες τους; ΟΧΙ. Αυτοί τα έκαναν σωστά ανά τους αιώνες ξεχνώντας τα τραγικά λάθει που έχουν γίνει και άφησαν την εξουσία και πάλι στα χέρια της αστικής τάξης ( Προυντονικοί στην Παρισινή Κομμούνα/ Μπακούνιν ( πρώτη διεθνή, Ισπανία 1873, δράση στην Ρωσία, κλπ, κλπ)/ για την στάση που κράτησαν κυρίως την περίοδο 1940 – 1949 εδώ στην Ελλάδα, κλπ, κλπ). Πάνω σε αυτήν την βάση θα χτιστεί η εμπιστοσύνη;... Έχουν σεβαστεί την άποψη ορισμένων ανθρώπων, όπου προσπαθούν να οικοδομήσουν ένα οργανωμένο πολιτικοποιημένο και κομματικοποιημένο εργατικό κίνημα; ΟΧΙ. Κάνουν τα πάντα για να μην γίνει ποτέ αυτό πράξη. Πάνω σε αυτήν την βάση θα στηριχθεί αυτή η συντροφικότητα;... Όποιος δεν θέλει να τσουβαλιάζετε, με τις πράξεις τους το καταφέρνει αυτό, και φυσικά εδώ στην Ελλάδα έχουμε τέτοια παραδείγματα αναρχικών συνδικαλιστικών οργανώσεων, που έχουν «πρόσωπο» προς την κοινωνία, γι αυτό και πέρα από την ιδεολογική κριτική που γίνετε δεν μπορεί κανείς να τους χαρακτηρίσει ως « κωλόπαιδα» κλπ.... καλό θα ήταν, να μας εξηγήσει ο Καλαϊτζίδης πρώτα γιατί δεν μπουρλότιασε την βουλή το 2015, όταν στεκόταν εκεί απέξω στην είσοδο της μαζί με άλλα μέλη του ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ ένα μεσημέρι, και μετά να βγει και να κάνει αναπαραγωγή αυτής της αθλιότητας που αναπαρήγαν όλοι εκείνες τις μέρες, πως το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ περιφρουρούσαν το αστικό κοινοβούλιο... δυστυχώς ήταν και παραμένουν πολλοί λίγοι οι αναρχικοί που έστω μπορούν να κάτσουν να κουβεντιάσουν πάνω σε μία ιδεολογική βάση, να κάνουν μία σοβαρή τουλάχιστον κριτική, όλοι οι άλλοι έχουν μετατρέψει αυτήν την ιδεολογία, σε έναν κοινό αισχρό, φασιστικού τύπου, χουλιγκανισμό, και αυτό νομίζω είναι το κύριο στοιχείο και αυτής της διαχωριστικής γραμμής ( όπως έλεγε από τότε ο Ένγκελς, « μας χωρίζει η άβυσσος») που υπάρχει ανάμεσα μας.... Σκοτώνοντας έναν καπιταλιστή μεμονωμένα δεν κερδίζεις κάτι όταν βασική νομοτέλεια του καπιταλιστικού συστήματος είναι η « γέννηση» ενός άλλου στην θέση του. Το ζητούμενο πάντα ήταν και είναι η ανατροπή αυτού του συστήματος, σε όλα τα επίπεδα...
Δημοσίευση σχολίου