Του Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς

[΄Εκθεση διάγνωσης θανάτου της Δημοκρατίας -στο τμήμα εκείνο του πλανήτη που με τη μάσκα της δημοκρατίας εξαπολύει πολέμους και επισωρεύει νεκρούς και ερείπια- αποτελεί το κατωτέρω άρθρο του καθηγητού, συγγραφέα, τέως υπουργού και γενναίου αγωνιστή της δημοκρατίας και της αλήθειας Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς, η επικοινωνία με τον οποίον εμπλουτίζει πάντοτε την ενημερότητα και την κρίση του αναγνώστη. Ιδού τι γράφει:]

Μετάφραση:Μιχαήλ Στυλιανού

Η Δημοκρατία δεν υπάρχει πλέον στη Δύση. Στις ΗΠΑ ισχυρότατες ομάδες συμφερόντων, όπως το σύμπλεγμα άμυνας/ασφαλείας, η Γουώλ Στρητ, το Λόμπυ του Ισραήλ, οι αγρομπίζνες και οι βιομηχανίες εξόρυξης ενέργειας, ορυκτών και ξυλείας ανέκαθεν έλεγχαν την κυβέρνηση  περισσότερο από όσο ο λαός. Αλλά τώρα, ακόμη και η προσομοίωση δημοκρατίας έχει εγκαταλειφθεί.

Στις ΗΠΑ ο Ντόναλντ Τραμπ έχει κερδίσει την εκλογή του ως προεδρικού υποψηφίου του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Ωστόσο οι αντιπρόσωποι στη ρεπουμπλικανική σύνοδο συνωμοτούν για να αρνηθούν στον Τραμπ την υποψηφιότητα στην οποία τον ψήφισε ο λαός. Το ρεπουμπλικανικό πολιτικό κατεστημένο δείχνει άρνηση να δεχτεί δημοκρατικά αποτελέσματα.
Ο λαός επέλεξε, αλλά η εκλογή του είναι απαράδεκτη για το κατεστημένο, που προτίθεται να υποκαταστήσει τη δική του επιλογή στην επιλογή του λαού.

Θυμόσαστε τον Ντομινίκ Στρος-Καν;  Ο Στρος-Καν ήταν ο Γάλλος επικεφαλής του ΔΝΤ και -όπως έδειχναν οι δημοσκοπήσεις- ο πιθανότερος επόμενος πρόεδρος της Γαλλίας. Είπε κάτι που έμοιαζε πάρα πολύ ευνοϊκό για τον ελληνικό λαό. Αυτό ανησύχησε ισχυρά τραπεζικά συμφέροντα, που φοβήθηκαν πως θα τον έβρισκαν εμπόδιο στη λεηλασία της Ελλάδος, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας. Εμφανίσθηκε μια καμαριέρα ξενοδοχείου που τον κατηγόρησε για βιασμό. Συνελήφθη και προφυλακίσθηκε, χωρίς δικαίωμα αποφυλάκισης με εγγύηση, μέχρι τη δίκη. Όταν η αστυνομία και οι εισαγγελείς γελοιοποιήθηκαν, όλες οι κατηγορίες κατέπεσαν και αποφυλακίσθηκε. Αλλά ο στόχος είχε επιτευχθεί. Ο Στρος-Καν αναγκάσθηκε να παραιτηθεί από το ΔΝΤ και να αποχαιρετήσει την προεδρία της Γαλλίας.                                                                                        

Δεν είναι περίεργο ότι τώρα εμφανίσθηκε μια γυναίκα που ισχυρίζεται ότι ο Τραμπ την βίασε στα 13 χρόνια της;
Εξετάστε τις αντιδράσεις του κατεστημένου στη ετυμηγορία του Brexit. Μέλη της Βουλής λένε πως το δημοψήφισμα είναι απαράδεκτο και ότι το Κοινοβούλιο έχει το δικαίωμα και την ευθύνη να αγνοήσει την φωνή του λαού.

Η άποψη που καθιερώθηκε τώρα στη Δύση είναι ότι ο λαός δεν διαθέτει τα απαιτούμενα εφόδια για να παίρνει πολιτικές αποφάσεις. Η θέση των αντιπάλων της βρετανικής αποχώρησης από την ΕΕ είναι σαφής: Δεν είναι υπόθεση του βρετανικού λαού να κρίνει εάν η κυριαρχία θα εκχωρηθεί σε μιαν επιτροπή των Βρυξελλών που δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν.

Ο Μάρτιν Σουλτς, πρόεδρος της Ευρωβουλής το έθεσε ξεκάθαρα:  « Δεν είναι η φιλοσοφία της ΕΕ ότι το πλήθος μπορεί να αποφασίζει για την τύχη του»
Και τα δυτικά ΜΜΕ κατέστησαν σαφές ότι ούτε αυτά αποδέχονται την απόφαση του λαού. Λένε ότι η ψήφος είναι ρατσιστική και γι’ αυτό μπορεί να αγνοηθεί ως αθέμιτη.

Η Ουάσιγκτον δεν έχει την πρόθεση να επιτρέψει στους Βρετανούς να βγουν από τη ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Δεν δούλεψε 60 χρόνια η Ουάσιγκτον για να βάλει όλη την Ευρώπη στο σακί της ΕΕ ώστε να μπορεί να την ελέγχει, για ν’ αφήσει τώρα την δημοκρατία να της γκρεμίσει το επίτευγμά της.

Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα, οι σύμμαχοί της στο χρηματιστήριο, η Τράπεζα της Ιαπωνίας και τα υποχείρια της στις ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες θα ρίξουν τη στερλίνα και τις βρετανικές μετοχές και τα εκπορνευμένα ΜΜΕ θα εξηγούν ότι η πτώση των αξιών είναι η ετυμηγορία των «αγορών» πως η ψήφος του Brexit ήταν λάθος. Εάν επιτραπεί πραγματικά στην Βρετανία να αποχωρήσει, οι διετείς διαπραγματεύσεις θα χρησιμοποιηθούν για να δέσουν τους Βρετανούς στην ΕΕ τόσο γερά, ώστε η έξοδος να είναι λέξη κενή περιεχομένου.

Κανείς με μυαλό δεν πιστεύει ότι οι Ευρωπαίοι είναι ευτυχείς που η Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ τους σέρνουν σε σύρραξη με τη Ρωσία. Αλλά οι διαμαρτυρίες τους δεν έχουν καμία επίδραση στις κυβερνήσεις τους.

Κοιτάξτε τις γαλλικές διαμαρτυρίες γι’ αυτό που η νεοφιλελεύθερη γαλλική κυβέρνηση –μασκαρεμένη σε σοσιαλιστική- αποκαλεί «μεταρρυθμίσεις της εργατικής νομοθεσίας». Αυτό που κάνουν αυτές οι «μεταρρυθμίσεις» είναι να παίρνουν πίσω όσες μεταρρυθμίσεις  πέτυχε ο γαλλικός λαός με δεκαετίες αγώνων. Οι Γάλλοι είχαν καταστήσει την απασχόληση πιο σταθερή και λιγότερο αβέβαιη, μειώνοντας έτσι την αγωνία της αβεβαιότητας και συμβάλλοντας στην ευτυχία της ζωής. Αλλά τα οικονομικά συγκροτήματα  θέλουν περισσότερο κέρδος και θεωρούν τους κανονισμούς και τους νόμους που προστατεύουν τους εργαζομένους ως εμπόδια στη μεγαλύτερη κερδοφορία. Νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι υποστηρίζουν τον περιορισμό των εργατικών δικαιωμάτων με το ψευδές επιχείρημα ότι μια ουμανιστική κοινωνία προκαλεί ανεργία. Οι νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι το λένε αυτό «απελευθέρωση της αγοράς εργασίας», από μεταρρυθμίσεις που πέτυχε ο γαλλικός λαός. Η Γαλλική κυβέρνηση, φυσικά, εκπροσωπεί τις μεγάλες επιχειρήσεις, όχι τον γαλλικό λαό.

Οι νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι και πολιτικοί δεν έχουν ενδοιασμούς να θυσιάσουν την ποιότητα της ζωής στη Γαλλία  για ν’ ανοίξουν τον δρόμο στην πολυεθνικές να πραγματοποιήσουν περισσότερα κέρδη. Τι αξία έχει η «παγκόσμια αγορά» όταν το αποτέλεσμα είναι η χειροτέρευση της μοίρας των λαών;

Κοιτάξτε τους Γερμανούς. Πλημμυρίζονται από πρόσφυγες των πολέμων της Ουάσιγκτον, τους οποίους διευκόλυνε η βλακώδης γερμανική κυβέρνηση. Ο γερμανικός λαός υφίσταται αύξηση της εγκληματικότητας και των σεξουαλικών επιθέσεων. Διαμαρτύρεται αλλά η κυβέρνηση δεν τον ακούει. Η γερμανική κυβέρνηση νοιάζεται περισσότερο για τους πρόσφυγες παρά για τον γερμανικό λαό.

Κοιτάξτε τους ΄Ελληνες και τους Πορτογάλους, εξαναγκασμένους από τις κυβερνήσεις τους να δεχτούν την προσωπική οικονομική καταστροφή προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη των ξένων τραπεζών. Αυτές οι κυβερνήσεις εκπροσωπούν ξένους τραπεζίτες, όχι τους λαούς της Ελλάδος και της Πορτογαλίας.

Αναρωτιέται κανείς πόσος χρόνος θα χρειασθεί μέχρι να αντιληφθούν οι λαοί ότι μόνο μια Γαλλική Επανάσταση, πλήρης με την Γκιλοτίνα, μπορεί να τους ελευθερώσει.