Μετά το Μαϊντάν οι τελετές αυτές, όπως και οι διαδηλώσεις στην μνήμη των συνεργατών των Γερμανών ναζί Στεπάν Μπαντέρα και Ρομάν Σούχεβιτς, εξαπλώθηκαν και έχουν γίνει πλέον θεσμός, με την παρουσία βουλευτών της Ουκρανικής Ράντα, όπως στο Ιβανο-Φρανκόφσκ[2] όπου παρευρέθηκε ο Γιούρι Σούχεβιτς, γιος του Ρομάν Σούχεβιτς, στρατιωτικού διοικητή του φασιστικού UPA (Ουκρανικός Εξεγερσιακός Στρατός) κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου.


Πριν από τη ναζιστική εισβολή στην ΕΣΣΔ ο Μπαντέρα είχε στρατολογηθεί από τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες (Abwehr) με στόχο την κατασκοπία και το σαμποτάζ κατά της ΕΣΣΔ.[3] Τον Μάρτιο του 1941 σε συνεργασία με αξιωματικούς της Abwehr δημιουργήθηκαν δύο ουκρανικά τάγματα, το Nachtigall με επικεφαλή τον Ρομάν Σούχεβιτς και το Roland, με συνολική δύναμη 800 άνδρες τα οποία συμμετείχαν στη ναζιστική εισβολή τον Ιούλιο του 1941. Τα δύο αυτά τάγματα αποτέλεσαν τον αρχικό πυρήνα των Ουκρανικών SS (το Σύνταγμα «Γκαλιτσίνα» (Γαλικία), που αποτέλεσε το 14ο Σύνταγμα Γρεναδιέρων των Waffen SS, με συνολική δύναμη 22.000 άνδρες) και του UPA, στρατιωτικού σκέλους της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών του Στεπάν Μπαντέρα. Ο UPA, τα Ουκρανικά SS και η κατοχική αστυνομία ήταν στην πραγματικότητα συγκοινωνούντα δοχεία, καθώς ο πρώτος αποτέλεσε τον πυρήνα στελέχωσης των τελευταίων, οι οποίοι με τη σειρά τους πύκνωσαν τις γραμμές του μετά την διαφαινόμενη ήττα της ναζιστικής Γερμανίας.

Πρώτα θύματα των Ουκρανών φασιστών ήταν οι Εβραίοι του Λβοφ. Στις 30 Ιουνίου 1941, μόλις μια βδομάδα μετά την επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας στην ΕΣΣΔ οι Ουκρανοί φασίστες σε συνεργασία με τα SS δολοφόνησαν 6.000 Εβραίους, ενώ σύντομα ακολούθησε η εκτέλεση άλλων 3.000 Εβραίων συλληφθέντων από το ειδικό απόσπασμα θανάτου Einsatzgruppe των SS[4]. Μια πολύ μεγαλύτερη σφαγή έγινε τον Σεπτέμβριο του 1941 στο Μπάμπι Γιαρ, κοντά στο Κίεβο. Τα αποσπάσματα θανάτου των SS σε συνεργασία με την κατοχική ουκρανική αστυνομία δολοφόνησαν μέσα σε δύο μέρες περίπου 34.000 Εβραίους. Μέχρι την υποχώρησή τους από την Ουκρανία, τα SS και οι συνεργάτες τους είχαν δολοφονήσει μόνο στο Μπάμπι Γιαρ 150.000 Εβραίους, Ρομά και Σοβιετικούς αιχμαλώτους πολέμου. Ένας λιγότερο γνωστός τόπος εξόντωσης ήταν το Κανιάν’ετς-Ποντίλσκυι, όπου τα Einsatzgruppe και οι Ουκρανοί συνεργάτες τους δολοφόνησαν μέσα σε δυο μέρες του Αυγούστου 1941 23.600 Εβραίους. Συνολικά, 1,6 εκατομμύρια Εβραίοι δολοφονήθηκαν στο Ουκρανικό Ολοκαύτωμα από τις σφαίρες των SS και των συνεργατών τους.[5]


Και σε πολιτικό – θεωρητικό επίπεδο η στάση των Ουκρανών φασιστών ήταν εξίσου ξεκάθαρη. Σύμφωνα με την«Ιδρυτική διακήρυξη του Ουκρανικού Κράτους» από την Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών του Στεπάν Μπαντέρα, «Το νεοσύστατο ουκρανικό κράτος θα συνεργαστεί στενά με την Εθνικό-Σοσιαλιστική Μεγάλη Γερμανία, υπό την ηγεσία του ηγέτη της Αδόλφου Χίτλερ, που διαμορφώνει μια νέα τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη και τον κόσμο και βοηθά τον ουκρανικό λαό να απελευθερωθεί από την μοσχοβίτικη κατοχή» [6].

Παρόλα αυτά, οι σχέσεις των Ουκρανών φασιστών με τη ναζιστική Γερμανία δεν ήταν χωρίς προστριβές, εξ αιτίας της ναζιστικής ρατσιστικής πολιτικής περί «υπανθρώπων», που περιελάμβανε και τους Σλάβους, οι οποίοι έπρεπε να εξοντωθούν ή να γίνουν σκλάβοι της «Άριας φυλής» (βλ. Generalplan_Ost) [7].

Οι Σλάβοι συνεργάτες θα μπορούσαν στην καλύτερη περίπτωση να υπηρετήσουν ως χασάπηδες στον γερμανικό στρατό, αλλά η όποια αυτονόμησή τους δεν θα μπορούσε να γίνει ανεκτή. Έτσι η ναζιστική ηγεσία θεώρησε ότι ο Μπαντέρα αυτονομείται πέρα του δέοντος και προχώρησε στη σύλληψη και για ένα διάστημα στην κράτησή του σε ειδικό στρατόπεδο αιχμαλώτων υψηλού προφίλ. Σήμερα αυτό παρουσιάζεται από τους απολογητές του δωσιλογισμού και το καθεστώς του Κιέβου ως απόδειξη ότι ο Μπαντέρα και οι φασίστες του διεξήγαν υποτίθεται «διμέτωπο αγώνα ενάντια τόσο στην ΕΣΣΔ, όσο και την ναζιστική Γερμανία». Στην πραγματικότητα, δεν έριξαν ούτε μια σφαίρα κατά των ναζί κατακτητών και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από τα γερμανικά αρχεία, αφού απουσιάζει κάθε αναφορά σε στρατιωτική αντιπαράθεση με τον UPA[8].

Το «εθνικοαπελευθερωτικό» έργο του UPA φάνηκε ξεκάθαρα μετά τις σοβαρές ήττες των ναζί στη Ρωσία. Τότε ο Μπαντέρα αφέθηκε ελεύθερος και με ταχείς ρυθμούς προχώρησε στην ανασυγκρότηση του UPA. Χιλιάδες άνδρες της κατοχικής αστυνομίας και των Ουκρανικών SS προσχώρησαν με τον οπλισμό τους στον στρατό των Μπαντέρα/Σούχιεβιτς. Η δράση τους επικεντρώθηκε στην αντιμετώπιση των Σοβιετικών παρτιζάνων και τις σφαγές Εβραίων και Πολωνών αμάχων. Υπολογίζεται ότι η εθνοκάθαρση των Πολωνών στην Δυτική Ουκρανία είχε ως αποτέλεσμα τουλάχιστον 100.000 νεκρούς[9]. Στις μάχες ενάντια στον Κόκκινο Στρατό δεν τα κατάφεραν τόσο καλά… Μετά την υποχώρηση της ναζιστικής Γερμανίας, η δράση τους συνεχίστηκε για μια ακόμα δεκαετία – πράγμα που αποκαλύπτει τα σημαντικά ερείσματά τους στη Δυτική Ουκρανία – αλλά περιορίστηκε κυρίως σε δολιοφθορές, πολιτικές δολοφονίες και, μικρότερης κλίμακας πλέον, σφαγές αμάχων.

Στο ίδιο μήκος κύματος με την φασιστική προπαγάνδα βρίσκεται και το ακροδεξιό καθεστώτος του Κιέβου που θεωρεί τους ηγέτες του ουκρανικού φασισμού και συνεργάτες της ναζιστικής Γερμανίας Στεπάν Μπαντέρα και Ρομάν Σούχεβιτς «εθνικούς ήρωες» και τον στρατό των πογκρομιστών φασιστών του UPA «εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα». Χαρακτηριστική της εκτίμησης που τρέφει το ακροδεξιό καθεστώς του Κιέβου στους Ουκρανούς συνεργάτες του Χίτλερ είναι μεταξύ άλλων και η δήλωση του προέδρου Ποροσένκο ότι «oι στρατιώτες του UPA είναι ένα παράδειγμα ηρωισμού και πατριωτισμού στην Ουκρανία» [10].

Η ίδια άποψη επικρατεί και για τα Ουκρανικά SS, που πλέον συγκαταλέγονται στις «εθνικές δυνάμεις που πολέμησαν τον κομμουνισμό». Η ναζιστική ιδεολογία, όπως και η κομμουνιστική, και τα ναζιστικά σύμβολα έχουν τυπικά απαγορευτεί, όμως η νομοθεσία εξαιρεί τα Ουκρανικά SS. Και φυσικά, είναι αδύνατο να εφαρμοστεί οποιαδήποτε απαγόρευση κατά των φασιστών, όταν οι τελευταίοι είναι οι μικροί, πλην όμως οι μαχητικότεροι εταίροι της κρατικής εξουσίας, με βουλευτές εκλεγμένους με όλα σχεδόν τα κόμματα[11] και θέσεις κλειδιά στο βαθύ κράτος, συμπεριλαμβανομένου του αρχηγού της αστυνομίας στο Κίεβο, όπου διευθυντής διορίστηκε ο Βαντίμ Τρόγιαν[12], υποδιοικητής του ναζιστικού συντάγματος «Αζόφ» που έχει ως έμβλημα το«Wolfsangel» των SS[13].

Κατά συνέπεια, η αστυνομία είναι αδύνατον να προβεί σε οποιοδήποτε περιορισμό της δράσης των φασιστών – όπως συνέβη και στην περίπτωση της διαδήλωσης Ουκρανών και Ρώσων ναζιστών στην ρωσική πρεσβεία στο Κίεβο τον περσινό Ιούλιο (βλ. βίντεο[14]) – παρόλο που οι τελευταίοι συχνά απειλούν τον Ποροσένκο με πραξικόπημα[15]. Αυτό όμως είναι κάτι προς το παρόν μακρινό. Οι φασίστες περιορίζονται στο ρόλο του μικρού, αλλά μαχητικού εταίρου της κρατικής εξουσίας και οι διαδηλώσεις τους, παρά την κλιμάκωσή τους, είναι μέχρι στιγμής μόνο επίδειξη δύναμης (βλ. βίντεο, φασιστική διαδήλωση στο Κίεβο 20/5/16 [16]).


Η Ουκρανία δεν είναι μια ειδική περίπτωση, μια εξαίρεση στον κανόνα της αστικής δημοκρατίας στην Ευρώπη. Η ιδιαιτερότητά της έγκειται στον καθοριστικό ρόλο που έπαιξαν οι φασιστικές ομάδες κρούσης στο Μαϊντάν και ο αναβαθμισμένος ρόλος τους στο νέο ακροδεξιό καθεστώς που εγκαθιδρύθηκε, με την συμμετοχή τους σε καίριες θέσεις στο βαθύ κράτος: αστυνομία και ένοπλες δυνάμεις – όπου τα φασιστικά τάγματα και συντάγματα αποτελούν σημαντικό βραχίονα, συμβάλλουν καθοριστικά στην έκβαση των στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά των εξεγερμένων στο Ντονμπάς και καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την πολιτική ατζέντα.

Επίσης, παρά την αδύνατη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση των καθαρόαιμων φασιστικών κομμάτων, οι πρωτοκλασάτοι φασίστες εκλέχτηκαν βουλευτές. Ενδεικτικά αναφέρω ότι το μεγαλύτερο φασιστικό κόμμα «Σβομπόντα» από 10% στις εθνικές εκλογές του 2012 και το 27-28% που του έδιναν οι δημοσκοπήσεις τον Δεκέμβριο του 2013 κατά την έναρξη του Μαϊντάν, διολίσθησε στο 4,7%. Αυτό συνέβη κυρίως γιατί τα στελέχη των φασιστών κομμάτων και των ταγμάτων διασκορπίστηκαν σε όλες κυριολεκτικά τις λίστες των κομμάτων του εθνικιστικού μπλοκ, πλην του κόμματος του Ποροσένκο. Έτσι η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση των φασιστών σήμερα γίνεται κυρίως με βουλευτές του «Λαϊκού Μετώπου» του πρώην πρωθυπουργού Arseniy_Yatsenyuk, του ακροδεξιού «Ριζοσπαστικού Κόμματος του Λιασκό» και του «Σαμοπόμις», και με αυτούς που εκλέχτηκαν ως μεμονωμένοι υποψήφιοι με την υποστήριξη των παραπάνω κομμάτων.[11] [17]

Αυτό οφείλεται στην επιλογή των πιο γνωστών φασιστών ηγετών να συμπλεύσουν με την «κυριλέ ακροδεξιά», θεωρώντας ότι είναι πολύ πρόωρο να επιδιώξουν να πάρουν την εξουσία, ενώ αντίθετα έτσι επιτυγχάνουν να διεισδύσουν καλύτερα στο κράτος. Ενδεικτική αυτού του σκεπτικού είναι η δήλωση του πρώην αρχηγού του «Δεξιού Τομέα»,Ντμίτρο Γιάρος, ότι «Ο Δεξιός Τομέας εκπλήρωσε την αποστολή του και ο ουκρανικός εθνικισμός πρέπει να μπει σε νέα φάση. Το νέο κίνημα θα είναι αντιπολίτευση στην εξουσία»… αλλά (τα μέλη του) δεν θεωρούν σκόπιμο να οργανώσουν την αιματηρή – και καταδικασμένη σε αποτυχία – ανατροπή της».[15]

Παρόλα αυτά, οι Ουκρανοί φασίστες θεωρούνται «πρωτοπόροι» από τους ομοϊδεάτες τους στην Ευρώπη και πλήθος από αυτούς έχουν πάει στην Ουκρανία και κατατάχτηκαν στα φασιστικά τάγματα ή συμμετέχουν σε φασιστικές δράσεις στις πόλεις. Έτσι αποκτούν πολιτική και στρατιωτική εμπειρία που την κατάλληλη στιγμή θα την χρησιμοποιήσουν στις χώρες τους.

Στην υπόλοιπη Ευρώπη η πολιτική κατάσταση είναι σαφώς ομαλότερη από μια χώρα που τα τελευταία δυόμισι χρόνια έχει γνωρίσει πραξικόπημα, σφαγές και διώξεις αντιφρονούντων, απαγόρευση της κομμουνιστικής ιδεολογίας και εμφύλιο πόλεμο. Καθώς όμως βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση και οι παραδοσιακοί εκπρόσωποι των κοινοβουλευτικών κομμάτων, αστικών και ρεφορμιστικών, αδυνατούν να προσφέρουν μια εναλλακτική λύση, πέρα των βάρβαρων πολιτικών που με ιδιαίτερο ζήλο εφαρμόζουν οι ευρωπαϊκές αστικές τάξεις τσακίζοντας το βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, ο φασισμός σηκώνει κεφάλι σε όλη την Ευρώπη (βλ. χάρτη με τα πιο πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα των φασιστικών και ακροδεξιών κομμάτων).[18]

Ο συνδυασμός των βάρβαρων μέτρων λιτότητας, η προσφυγική κρίση όπως διαχειρίζεται σήμερα στην Ευρώπη με τα κλειστά σύνορα και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, η συνεχής δεξιά προσαρμογή της σοσιαλδημοκρατίας και η ολοένα μεγαλύτερη προσαρμογή των κυρίαρχων αστικών κομμάτων σε ακροδεξιές πολιτικές και πρακτικές, παρέχουν εύφορο έδαφος στην φασιστική ρητορική και δυνατότητα στα φασιστικά κόμματα να αυξάνουν όχι μόνον την εκλογική τους επιρροή αλλά και να οργανώνονται ακόμα περισσότερο. Η προετοιμασία του φασισμού σήμερα έχει σαν στόχο την συντριβή κάθε πολιτικής και συνδικαλιστικής οργάνωσης, κάθε μορφή συλλογικής αντίστασης, της φυσικής εξόντωσης κάθε πρωτοπορίας που σήμερα παλεύει.

Η εμπειρία των Ουκρανών συντρόφων στη μάχη τους κατά του φασισμού είναι πολύτιμη και η αλληλεγγύη στις δυνάμεις της μαχόμενης αριστεράς και στο λαό του Ντονμπάς που μάχεται ενάντια στο ακροδεξιό καθεστώς του Κιέβου, τα φασιστικά τάγματα και τους ιμπεριαλιστές σπόνσορές τους είναι διεθνιστικό καθήκον και απαραίτητη προϋπόθεση για την συντριβή του φασισμού σε όλη την Ευρώπη.

Στο βίντεο, που ακολουθεί, καταγράφεται η αιχμαλωσία μελών των νεοναζιστικών ταγμάτων εφόδου, «Azov», «Dnepr» και & «Donbass», από μαχητές της λαϊκής-αντιφασιστικής πολιτοφυλακής του Donbass



   ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1.                   https://www.youtube.com/watch?v=5F1gI0GjLB

2.                   http://russia-insider.com/en/military/ukraines-hero-buried-full-nazi-honors/ri8619

3.                   https://en.wikipedia.org/wiki/Stepan_Bandera#World_War_II

4.                   https://en.wikipedia.org/wiki/Lviv_pogroms

5.                   http://www.dailymail.co.uk/news/article-3205754/Blood-oozed-soil-grave-sites-pits-alive-secrets-Ukraine-s-shameful-Holocaust-Bullets-killing-centre-1-6million-Jews-executed.html

6.                   https://en.wikipedia.org/wiki/Declaration_of_Ukrainian_State_Act#Text

7.                   https://en.wikipedia.org/wiki/Generalplan_Ost

8.                  Στα γερμανικά αρχεία δεν υπάρχει καμία καταγραφή απωλειών του γερμανικού στρατού σε μάχες με τον UPA, παρά μόνο περιπτώσεις επιθέσεων των τελευταίων σε αποθήκες με στρατιωτικό υλικό: http://korrespondent.net/ukraine/events/461883-nemeckie-istoriki-otryady-oun-upa-ne-voevali-protiv-vermahta

9.   https://en.wikipedia.org/wiki/Massacres_of_Poles_in_Volhynia_and_Eastern_Galicia#Polish_casualties

10.               https://twitter.com/poroshenko/status/515118331494678529

11.                https://solidarityantifascistukraine.wordpress.com/2014/10/30/βουλή-ακροδεξιών-και-ναζιστών-στην-υπ/

12.                https://solidarityantifascistukraine.wordpress.com/2014/11/05/ναζιστησ-ο-νεοσ-διοικητησ-τησ-αστυνομ/

13.                https://solidarityantifascistukraine.wordpress.com/2014/10/11/με-ναζιστικά-σύμβολα-ο-στρατός-του-κιέ/

14.                Οι δημιουργοί του βίντεο ισχυρίζονται ότι είναι «εθνικιστές και όχι φασίστες» και ότι «η προπαγάνδα της φασιστικής ιδεολογίας στην Ουκρανία απαγορεύεται» στο βίντεο όμως βλέπουμε σημαίες με τα σύμβολα του συντάγματος «Αζόφ» και των SS (1:15), φασιστικά πανό των «Combat

14» (1:18) και «Misanthropic Division» (1:20) και ναζιστές που ουρλιάζουν «SIEG HEIL » και ποζάρουν με την σβάστικα (1:30-2:50).

15.                https://solidarityantifascistukraine.wordpress.com/2016/02/09/πυροβοληστε-την-κυβερνηση-και-τουσ-β/

16.                Κίεβο 20/5/2016: Το σύνταγμα «Αζόφ» και η οργάνωση «Τριζούμπ» (Τρίαινα), βασική συνιστώσας του μετώπου φασιστικών οργανώσεων «Πράβυ Σέκτορ» (Δεξιός Τομέας) διαδήλωσαν ξανά με τα γνωστά συνθήματα: «Ουκρανία πάνω από όλα», «Δόξα στο έθνος, θάνατος στους εχθρούς» https://www.youtube.com/watch?v=xck70QojG5c

17.               https://solidarityantifascistukraine.wordpress.com/2014/10/27/φιλοευρωπαϊκό-ή-ακροδεξιό-κοινοβούλ/

18.               http://www.bbc.com/news/world-europe-36130006