Ηταν καλοκαίρι του 2003 και η δίκη των φερόμενων μελών της Ε.Ο 17 Νοέμβρη ήταν σε πλήρη εξέλιξη. Μαζί με άλλους συντρόφους τότε είχαμε φτιάξει μια ιστοσελίδα σε free χώρο που έδινε μια εταιρεία. Ηταν στην διεύθυνση altlinks.geocities.com (Δεν θυμάμαι ποιος είχε επιλέξει το όνομα altlinks και γιατί).
Την ίδια περίπου εποχή είχε κάνει την εμφάνισή του και το in.gr το οποίο για να διαφημίσει την παρουσία του έδινε την δυνατότητα σε όποιον χρήστη του διαδικτύου ήθελε να φτιάξει και το δικό του chat. Ετσι κι εμείς είχαμε φτιάξει το «ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ».

Καθημερινά στην ιστοσελίδα μας είχαμε ρεπορτάζ –μας το έστελναν δημοσιογράφοι της εφημερίδας «ΚΟΝΤΡΑ» που τότε ήμουν μέλος της- για τα όσα γινόταν στο τρομοδικείο του Κορυδαλλού και το βράδυ βρισκόμαστε στο chat δεκάδες άτομα κάνοντας ατέλειωτες σχετικές συζητήσεις και όχι μόνο (αρκεί να πω ότι από κει γνωριστήκαμε από κοντά αρκετά άτομα και μάλιστα υπήρξαν δυο γάμοι συντρόφων/ισων που γνωρίστηκαν εκεί).

Μετά από λίγο καιρό βρεθήκαμε στο στόχαστρο της υπηρεσίας Δίωξης Ηλεκτρονικού εγκλήματος.
Εδώ να συμπληρώσω κάτι που είναι σχετικά άγνωστο. Αυτή η υπηρεσία δεν στελεχώθηκε –εκτός της ηγεσία της- από απλούς μπάτσους.
Ο αρχικός πυρήνας της αποτελούταν από άτομα «γατόνια» στην χρήση του διαδικτύου που είχαν ιδρύσει μια εταιρεία παροχής υπηρεσιών Ιντερνέτ. Τους έγινε πρόταση να κλείσουν την εταιρεία τους, να πάνε να δουλέψουν στην αστυνομία, με δελεαστικούς μισθούς, εξασφαλίζοντας τους μετεκπαίδευση στην Αμερική. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς δέχτηκαν και έτσι βρέθηκαν μπάτσοι. Μπορεί, λοιπόν να ήταν τσακάλια σε ότι είχε σχέση με το Ιντερνέτ, ήταν όμως άσχετοι όταν τους ανατέθηκε «πολιτική αποστολή».

Και θα εξηγήσω τι εννοώ. Όταν κάποιοι απ’ αυτούς πήραν εντολή να «εντοπίσουν» ποιοι «κρύβονται» πίσω απ’ το chat «ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ», αν υπάρχει κεντρική καθοδήγηση και οργάνωση, αν σχεδιάζουμε ενέργειες –ποιος ξέρει τι μπορεί να φανταζόταν η μπατσάδικη ηγεσία αυτής της υπηρεσίας- άρχισαν καθημερινά να εμφανίζονται στο chat και να προσπαθούν να «δικτυωθούν» με τα άτομα που συνομιλούσαμε εκεί.

Δεν ήταν καθόλου δύσκολο για κάποιον που έχει εμπειρία απ’ την οργάνωση του στο κομμουνιστικό κίνημα να αντιληφθεί ότι ήταν ασφαλίτες. Ετσι με την βοήθεια της «Χαράς» και του «μπαγάσα» -ήταν τα nick που χρησιμοποιούσαν μια συντρόφισσα και ένας σύντροφος στο chat οι οποίοι έκαναν μαζί τους πριβέ συνομιλίες- δεν μου έμεινε καμιά αμφιβολία ότι ήταν μπάτσοι και εκτελούσαν διατεταγμένοι υπηρεσία.

Τα επίσημα τους «αποκαλυπτήρια» έγιναν σε μια μάζωξη που είχε οργανώσει το chat μας σε ένα μαγαζί συντρόφου στον Πειραιά παρουσία 25-30 συντρόφων/ισων και οι υφιστάμενοι του Σφακιανάκη αναγκάστηκαν να φύγουν σαν «βρεγμένες γάτες».

Δεν έγινε νόημα να αναφέρουμε περισσότερες λεπτομέρειες για το γεγονός αυτό. Η ουσία είναι ότι αυτή η ασφαλίτικη υπηρεσία έχει και την «σκοτεινή» της πλευρά.

Την ένιωσε στο πετσί του ο αγωνιστής Παναγιώτης Βήχος όταν προσπάθησε να του φορτώσει κατηγορίες για «μαστροπεία»  «πορνογραφίας ανηλίκων»  «διευκόλυνση αλλότριας ακολασίας» για να τον «τιμωρήσει»  για την πολιτική δράση του και ιδιαίτερα για την καταγγελία του το 1998 για την ύπαρξη κυκλωμάτων σωματεμπορίας με εμπλοκή αξιωματικού της αστυνομίας στη Σαντορίνη, Ο σύντροφος Π. Βήχος ξεμπέρδεψε με τεράστιο κόστος –ειδικά ψυχικό- και αθωώθηκε απ’ όλες τις κατηγορίες.

Ποιος όμως μπορεί να διαβεβαιώσει ότι δεν θα υπάρξει παρόμοιο θύμα της υπηρεσίας Σφακιανάκη και ότι σήμερα οι δραστηριότητες της περιορίζονται μόνο σ’ αυτά που θέλει να προβάλλει;
_______

Αλλο ένα χοντρό φιάσκο του Μ. Σφακιανάκη