Επικοινωνήσαμε με δημοσιογράφο καθημερινής εφημερίδας και τον ρωτήσαμε με ποιο σκεπτικό αξιολογήθηκε ότι αυτή η είδηση δεν έχει κανένα ενδιαφέρον και άρα δεν τις αξίζει ούτε μονόστηλο.
Η απάντηση που πήραμε είναι ότι ο αρχισυντάκτης του εντύπου στην δημοσιογραφική σύσκεψη που προηγήθηκε τους είπε «Από πότε τα έγγραφα της CIA θεωρούνται αξιόπιστα; Η Αμερικανική Πρεσβεία στην Αθήνα θέλει να παίξει τον δικό της ρόλο στις εσωκομματικές εκλογές της Ν.Δ και δεν έχουμε κανένα λόγο να αναπαράγουμε τα όσο διαρρέει».

Αρχικά να πούμε ότι μας φαίνεται λίγο χλωμό όλοι οι αρχισυντάκτες εφημερίδων και δελτίων ειδήσεων σε τηλεόραση και ραδιόφωνο να σκέφτηκαν με αυτό τον τρόπο, από μόνοι τους. Αλλά άντε και να το υποθέσουμε. Να δεχθούμε δηλαδή ότι το έγγραφο που παρουσιάστηκε είναι κατασκευασμένο. Σ’ αυτή την περίπτωση όμως έχουμε μια καραμπινάτη σκύλευση της μνήμης νεκρού και μάλιστα του ιδρυτή της Ν.Δ. Μπορεί το κόμμα της Συγγρού να αδιαφορεί; Είναι δυνατόν το «Ιδρυμα Κωνσταντίνου Καραμανλή», ή το «Ινστιτούτο Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή» που απαρτίζονται από την αφρόκρεμα» των στελεχών της συντηρητικής παράταξης να μην κάνουν την παραμικρή τοποθέτηση; Μυστήρια πράγματα.

Πάμε όμως παρακάτω.

Σαν σήμερα το 1961 γίνονται στην χώρα μας εκλογές βίας και της νοθείας οι οποίες με την καθοδήγηση του «εθνάρχη» δίνουν στο κυβερνητικό κόμμα της Δεξιάς, την ΕΡΕ το 50,8% των ψήφων και κάνουν τον Κ. Καραμανλή πρωθυπουργό (Στο βίντεο που παραθέτουμε υπάρχει και ο σχετικός σχολιασμός από την σημερινή ραδιοφωνική εκπομπή της «Ελληνοφρένειας»).

Ακούστε τον αείμνηστο Βασίλη Ραφαηλίδη να μιλάει τον Κ. Καραμανλή και  επίσης διαβάστε το πολύ καλό κείμενο του «Ιού» που τιτλοφορείται: «Ο σκοτεινός "εθνάρχης" -Βίος και Πολιτεία Κωνσταντίνου Καραμανλή». και βγάλτε τα συμπεράσματα σας για τον Τσίπρα και την"αγιογραφία" που κάνει στον πατριάρχη της δεξιάς, στο παρακάτω βίντεο.

Για να επανέλθουμε από εκεί που ξεκινήσαμε. Δεν μπορεί να ξέρουμε τι αξιοπιστία έχουν τα έγγραφα της CIA που δίνονται τώρα στην δημοσιότητα και αν αυτό οφείλεται σε σκοπιμότητες της Αμερικανικής πλευράς. Το βασικό για μας είναι η αδιανόητη «σιγή» που επικρατεί σ’ αυτό το θέμα από τα ΜΜΕ και την συντηρητική παράταξη.

Οσο για τον βίο και την πολιτεία του εθνάρχη τα έχουμε ξαναγράψει.
Στην εποχή του η Ελλάδα γνώρισε το πιο σκληρό πρόσωπο της δεξιάς με παρακρατικούς μηχανισμούς –με πιο χαρακτηριστική περίπτωση την δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη- με πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, με βουλευτικές εκλογές βίας και νοθείας, όπως το 1961 τότε που ψήφιζαν και τα δέντρα.

Όντως η ντόπια μεγαλοαστική τάξη της χώρας μας και οι ξένοι κηδεμόνες της, γνωρίζοντας την ταξική νομιμοφροσύνη του Κ. Καραμανλή του ανέθεσε την διακυβέρνηση της χώρας σε κρίσιμες στιγμές για το πολιτικό σύστημα όχι μόνο το 1955, αλλά και το 1974.

Και πραγματικά για τα συμφέροντα της αστικής τάξης ο Κ. Καραμανλής ήταν ηγέτης. Από τότε που στις εκλογές του 1956 που ήταν αρχηγός της ΕΡΕ και με όργιο βίας και νοθείας κατόρθωσε το κόμμα του να σχηματίσει κυβέρνηση έχοντας πλειοψηφία κοινοβουλευτικών εδρών –παρά του ότι η ΕΡΕ βγήκε δεύτερο κόμμα- χάρη στο τερατώδικο εκλογικό σύστημα που είχε φτιάξει, μέχρι το 1974 που με το «Καραμανλής ή τανκς» -α ρε Μίκη …- εμπόδισε την ριζοσπαστικοποίηση του λαού μετά την κατάρρευση της χούντας. (Ενδιάμεσα μπορεί να αναφέρουμε τις εκλογές του 1961 τότε που "ψήφιζαν" και τα δέντρα, τον έξαλλο αντικομουνισμό των κυβερνήσεων του κ.α)

Αυτό που δεν πρέπει να προσπεράσουμε. εκτός των άλλων είναι τα διαπιστευτήρια στην αστική τάξη της χώρας μας και τους ξένους προστάτες της που έδωσε ο   Αλέξης Τσίπρας πέρυσι, στο Μέγαρο Μουσικής κατά την εκδήλωση του Ιδρύματος Κ. Γ. Καραμανλή, για την επέτειο των 15 χρόνων από το θάνατο του ιδρυτή της ΝΔ.