Του Γιώργη Γιαννακέλλη


«...Και συ τσούλα των δημίων επιστήμη,
της αλήθειας εσχάτη τεφροδόχα,
και συ πρόστυχη πένα και μολύβι,
του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα...».

Κώστας Βάρναλης

Πιθανόν από κάποιους να θεωρηθεί αναίδεια που ένας εργάτης όπως εγώ (ένα πτυχίο τεχνικής σχολής διαθέτω όλο κι όλο) θα προσπαθήσει να αμφισβητήσει την βασιμότητα των γραφομένων ενός διανοούμενου ο οποίος μάλιστα σαν επίκουρος καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο διδάσκει στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας,

Δεν θα με ενοχλούσε όμως ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Αναγνωρίζω ότι με χαρακτηρίζει τέτοια «αναίδεια».

Ο τακτικός αρθρογράφος της «Αυγής» Γιώργος Φαράκλας, μέσα απ’ τις σελίδες του περιοδικού Unfollow αυτή την φορά προσπαθώντας να αποδομήσει το πολιτικό εγχείρημα της «Λαϊκής Ενότητας» θεωρεί σκόπιμο να επικαλεστεί γραφόμενα του Λένιν, Μαρξ, Λούκατς, για να τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς του.
Μόνο που το κάνει με τέτοιο τρόπο που θυμίζει την λαϊκή ρήση ότι «όταν απομονώσεις φράσεις από το Ευαγγέλιο μπορείς να βγάλεις τον Χριστό, Αντίχριστο».

Θα προσπεράσω τα όσα αποδίδει στο κόμμα της «ΛΑΕ», προσπαθώντας να απαξιώσει τις απόψεις του και να παρουσιάσει δικαιωμένο τον ΣΥΡΙΖΑ  –επικαλούμενος το τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα- για την  φαντασμαγορικών διαστάσεων κωλοτούμπα του και την προσχώρηση στο μνημονιακό στρατόπεδο.

Στην γραμμή της τεράστιας ανοησίας: «Οι συμβιβασμοί είναι στοιχείο και της επαναστατικής τακτικής. Το έγραψε και ο Λένιν στο βιβλίο του “Αριστερισμός, η παιδική ασθένεια του κομμουνισμού”», που είχε πει ο Τσίπρας στο κομματικό ρ/σ του ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. καθηγητής πάει να κάνει κοπτοραπτική στις απόψεις των θεωρητικών του μαρξισμού – λενινισμού με στόχο να παρουσιάσει δικαιωμένο το κυβερνητικό κόμμα στις επιλογές του.  Ταυτόχρονα με δασκαλίστικο ύφος κάνει προτροπές στην «ΛΑΕ» να εγκαταλείψει «τον αριστερίστικο τρόπο σκέψης», ο οποίος «αρνείται κάθε συμβιβασμό» πολιτική  που την οδήγησε σε «κατάρρευση μέσα σε ένα κενό νοήματος».

Δεν έχω καμιά διάθεση να υπερασπιστώ, την «Λαϊκή Ενότητα» αφού άλλωστε δεν με εκφράζει πολιτικά. Δεν μπορώ όμως να μην εστιαστώ σε κάποιες ανακρίβειες που γράφει ο κ. καθηγητής.

Ας ξεκινήσουμε απ’ την πιο καραμπινάτη.

«Ο Λένιν ήθελε την κοινοκτημοσύνη της γης. Θεώρησε, όμως ότι οι Ρώσοι αγρότες θέλουν μοίρασμα της γης και συμβιβάστηκε με την πραγματικότητα στην οποία περιλάμβανε ακριβώς το πώς οι αγρότες έβλεπαν το συμφέρον τους. Ο Στάλιν, αδιαφορώντας για το πώς οι αγρότες έβλεπαν το συμφέρον τους, εφάρμοσε την κοινοκτημοσύνη διά βίας, με αποτέλεσμα η αγροτική οικονομία της χώρας να καταστραφεί» μας γράφει ο κ Φαράκλας.

Εντελώς νεφελώδες το κείμενο του κ. καθηγητή. Σπάνια σε τόσες λίγες λέξεις συναντάς τόσες πολλές ανακρίβειες. Από ποια ιστορικά στοιχεία προκύπτουν αυτοί οι ισχυρισμοί; Ασε που είναι εντελώς επιφανειακός ο τρόπος προσέγγισης του αγροτικού ζητήματος στην επαναστατημένη Ρωσία. Θέλοντας να θεωρητικοποιήσει την αστρονομικών διαστάσεων κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ και την προσχώρησή του στο μνημονιακό στρατόπεδο, μας λέει ότι ο Λένιν είχε διαφωνίες με τον Στάλιν, ο οποίος «βίασε» τις καταστάσεις με αποτέλεσμα την καταστροφή της αγροτικής οικονομίας.
Αρα λοιπόν, και σύμφωνα πάντα με τον ίδιο η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ καλώς εφαρμόζει αυτή την πολιτική και έκανε αυτούς τους συμβιβασμούς με τους εταίρους –τοκογλύφους.

Κατ' αρχήν και μόνο ο ισχυρισμός «οι αγρότες ήθελαν», είναι εντελώς αδόκιμος. Υπήρχαν οι φτωχοί αγρότες που στήριξαν με πάθος την επανάσταση, -κατατοπιστικό είναι το βιβλίο του Μ Σολόχωφ «Ξεχερσωμένη γη»- παράλληλα όμως υπήρχαν και οι κουλάκοι και τα τσιράκια τους, που απειλούσαν να πνίξουν στην πείνα το προλεταριάτο των πόλεων, σαμποτάριζαν κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης, δολοφονούσαν μπολσεβίκους ειδικούς που έστελνε η κυβέρνηση για να καθοδηγήσουν το προτσές της κολεκτιβοποίησης. (Τελικά όμως είχαν και την αντιμετώπιση που τους άξιζε από την κυβέρνηση).

Και πώς βγάζει το «πόρισμα» ο κ. καθηγητής ότι επί Στάλιν καταστράφηκε η αγροτική παραγωγή της χώρας; Και γιατί συνειδητά δεν αναφέρει γεγονότα και χρονολογίες; (Προφανώς θα αναφέρεται στον τεχνητό λιμό στην Ουκρανία που προκάλεσαν οι κουλάκοι, πρώην μεγαλοτσιφλικάδες το διάστημα 1932 -1933 όταν προκάλεσαν εμφύλιο πόλεμο,  πυρπολούσαν τις περιουσίες των κολχόζ και γενικά σαμποτάριζαν κάθε δραστηριότητα της νεαρής σοβιετικής εξουσίας).

Δεν θα του προτείναμε να διαβάσει το βιβλίο του Ι.Β.Στάλιν «Ζητήματα αγροτικής πολιτικής στην ΕΣΣΔ», που δίνει ακριβώς την εικόνα που επικρατούσε στην εποχή του στο τεράστιο αυτό θέμα. Θα του συστήναμε όμως –έχουμε και τέτοιο θράσος πέρα από αναίδεια- να διαβάσει το βιβλίο του Λ. Μάρτενς «Μια άλλη ματιά στον Στάλιν», και το κεφάλαιο «Κολεκτιβοποίηση». Εκεί θα βρει αναμφισβήτητα στοιχεία, και για το πόσο αυξήθηκε η αγροτική παραγωγή καθώς και το βιοτικό επίπεδο των αγροτών, το διάστημα που ήταν γραμματέας του ΚΚΣΕ ο Στάλιν.
Και που ξέρεις, ίσως ο αντισταλινισμός του υποχωρήσει λίγο. (Φυσικά σ’ αυτό το κείμενο μας δεν μπορεί να προσεγγίσουμε ουσιαστικό το αγροτικό ζήτημα στην επαναστατημένη Ρωσία).

Πάμε τώρα παρακάτω. Ο κ. Φαράκλας στο κείμενο του αφήνει να εννοηθεί ότι όσο αναγκαία ήταν η υπογραφή της συνθήκης του Μπρεστ - Λιτόφσκ το 1918, άλλο τόσο ήταν απαραίτητη συμφωνία –το τρίτο «αριστερό» μνημόνιο δηλαδή- μεταξύ κυβέρνησης – «εταίρων».
Εδώ πραγματικά δυσκολεύεσαι να αντιληφθείς το σκεπτικό του. Ασυναίσθητα σου έρχεται στο μυαλό η φράση του Ουίλιαμ Σαίξπηρ: «Για τους σκοπούς του ο Διάβολος μπορεί να απαγγείλει ακόμα και την Αγία Γραφή»!   

Τι σχέση έχει αυτά τα δυο γεγονότα; Απολύτως καμιά. Απέχουν όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Ο Λένιν ηγέτης τότε του νεαρού Σοβιετικού κράτους βγήκε και μίλησε ανοιχτά ότι νεαρή σοσιαλιστική ηγεσία εκβιαζόμενη από «ιμπεριαλιστές» και «ληστές» αναγκάστηκε να υπογράψει μια συμφωνία για να διαφυλάξει και να στεριώσει την Επανάσταση γιατί ήταν δεδομένο ότι εκείνη την στιγμή δεν θα μπορούσε να αντικρούσει με επιτυχία μια επίθεση Γερμανικών στρατευμάτων.
Δεν μίλησε ότι υπέγραψε καμιά συμφωνία με «φίλους» και «εταίρους». Δεν μίλησε για κανένα «κοινό ευρωπαϊκό σπίτι και όραμα» όπως κάνει ο Τσίπρας σήμερα, ούτε έθεσε το Σοβιετικό κράτος κάτω από καμιά «αξιολόγηση» και ξένη εποπτεία. Μην τρελαθούμε και εντελώς. Και φυσικά σε λίγα χρόνια, απ’ το 1922 σταδιακά κατάργησε μονομερώς αυτή την συμφωνία.

Ας επανέλθουμε τώρα από κει που ξεκινήσαμε. Ο κ. Φαράκλας επαναλαμβάνει αυτό που είχε γράψει ο Θ. Καρτερός στην «Αυγή» και τόνισε με στόμφο ο Α. Τσίπρας στην συνέντευξη που είχε δώσει στον Κ. Αρβανίτη και στον ρ/σ «105,5 στο Κόκκινο»: «Οι συμβιβασμοί είναι στοιχείο και της επαναστατικής τακτικής. Το έγραψε και ο Λένιν στο βιβλίο του “Αριστερισμός, η παιδική ασθένεια του κομμουνισμού”».
Προς επίρρωση αυτού του ισχυρισμού ο κ. καθηγητής επικαλείται ένα απόσπασμα από τον «Αριστερισμό».

Ας δούμε το σχετικό κείμενο απ’ το πόνημα του:

Πριν κοντά έναν αιώνα, ο Λένιν εναντιωνόταν στους επαναστάτες που δεν ανέχονται «κανένα συμβιβασμό»: «Φανταστείτε, λέει, πως το αυτοκίνητό σας το σταμάτησαν οπλισμένοι ληστές Τους δίνετε τα λεφτά σας. [...] Εδώ υπάρχει αναμφισβήτητα συμβιβασμός. [...] Είναι όμως δύσκολο να βρει κανείς άνθρωπο που να είναι στα καλά του και να λέει πως ένας παρόμοιος συμβιβασμός είναι “καταρχήν απαράδεκτος”, ή να θεωρεί αυτόν που έκανε έναν τέτοιο συμβιβασμό συνένοχο των ληστών».

 Ο Λένιν ονομάζει «αριστερισμό» τον τρόπο σκέψης που οδηγεί κάποιους να πιστεύουν πως όταν υποχωρείς σε έναν εκβιασμό, πας με το μέρος των εκβιαστών. Αυτός ο τρόπος σκέψης χαρακτηρίζει, πιστεύω, τη Λαϊκή Ενότητα (ΛΑΕ)…

Συνένοχος των «ληστών» μπορεί να είσαι, αλλά μόνο αν έδωσες τα χρήματά σου «για να πάρεις μέρος στο μοίρασμα της λείας», διευκρινίζει ο Λένιν. Όσοι το κάνουν αυτό είναι προφανώς προδότες, αλλά το να νομίζεις ότι μόλις «επιτραπούν» οι συμβιβασμοί, θα «εξαλειφθεί αμέσως κάθε όριο» μεταξύ προδοσίας και μη είναι «αφέλεια». Ο συμβιβασμός ως υποχώρηση σε εκβιασμό που δεν υποκρύπτει την πρόθεση συμμετοχής στη ληστεία δεν αποτελεί «προδοσία».

Ας εστιαστούμε στα γραφόμενα του κ. καθηγητή κάνοντας όμως μια παρένθεση. Πριν καιρό είχα ξεκινήσει την δημιουργία ενός προσωπικού ιστότοπου με θεωρητικά κείμενα και ιστορικά ντοκουμέντα. Ο καταμερισμός δουλειάς όμως που έγινε σε όσους/ες συμμετέχουμε σ’ αυτή την διαδικτυακή παρουσία, και της ανάθεση της ευθύνης μιας στοιχειώδους «αξιοπρεπούς» λειτουργίας του διαδικτυακού μας ρ/σ άφησε ημιτελή αυτή την προσπάθεια.  Το κλασικό βιβλίο του Λένιν «Αριστερισμός, η παιδική ασθένεια του κομμουνισμού», υπάρχει εκεί και απ’ το οποίο αντιγράφουμε (Οι υπογραμμίσεις δικές μας):