Κανείς δεν είχε εντολή να αποφύγει το Grexit σβήνοντας το Greece.
Η «αποικία χρέους» συνεχίζεται.
Τα μνημόνια κυβερνούν την Ελλάδα.
Ο λαός θα δυστυχήσει στο έπακρο.
Το ερώτημα είναι αν η ίδια η χώρα θα επιβιώσει.
Η Βουλή μετατρέπεται σε καθ’ υπαγόρευση τυπικό πρωτοκολλητή διαταγμάτων.
Η τρόικα είναι εδώ.
Η κυβέρνηση Τσίπρα χρεώνεται ιστορικές ευθύνες με την κατάπτυστη νεοαποικιοκρατική συμφωνία-μνημόνιο που φέρνει. Δεν σώζει την χώρα, την βυθίζει ακόμα πιο πολύ. Οδηγεί τον πολιτικό φορέα σε μνημονιακή μετάλλαξη.
Βρισκόμαστε σε ένα σημείο καμπής: Από την μια, χρεοκόπησε η στρατηγική της ευρωπαϊκής οπτικής του ΣΥΡΙΖΑ που θα πετύχαινε «αμοιβαία επωφελή συμφωνία», όπως και η αντιμνημονιακή ρηχότητα που καλλιεργήθηκε με ευθύνη του, δηλαδή η λογική της ανάθεσης και της εύκολης λύσης με τους δανειστές. Από την άλλη, είναι αναγκαίος ο πικρός και εξαιρετικά δύσκολος –στην κατανόηση και στην πράξη- επαναπροσανατολισμός της κοινωνικής πάλης και αμφισβήτησης στα νέα δεδομένα.
Έτσι κι αλλιώς ο αγώνας για την διέξοδο της χώρας συνεχίζεται.

13/7/2015

Στην ίδια κατεύθυνση κινείτε και η δήλωση του βουλευτή Αργολίδας Δημήτρη Κοδέλα, που προαναγγέλλει την παράδοση της βουλευτικής του έδρας. Πιθανόν ίδια τοποθέτηση να πάρουν και οι υπόλοιποι 3 βουλευτές που προέρχονται από την ΚΟΕ


Η χώρα οδηγείται στην ταπείνωση και σε μια τραγωδία με ένα τρίτο μνημόνιο το οποίο οδηγεί σε κατάλυση της κυριαρχίας της, σε υποθήκευση και ξεπούλημα του πλούτου της, σε μια τεράστια φτωχοποίηση της κοινωνίας, σε συμπίεση των μικρομεσαίων, σε χτύπημα της πρωτογενούς παραγωγής. Εαν υλοποιηθεί αυτό το πρόγραμμα η Ελλάδα σύντομα θα έχει περισσότερους φτωχούς, περισσότερα λουκέτα και κυριαρχία των πολυεθνικών, περισσότερους υπερχρεωμένους Έλληνες που θα κινδυνεύει η περιουσία τους.

Ζητώ συγγνώμη από τον ελληνικό λαό, από όσους ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά από όσους με εμπιστεύτηκαν, για όσα έκανα μα κυρίως για όσα δεν έκανα για να αποτραπεί αυτή η κατάληξη. Αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη που μου αναλογεί και η οποία θα με συνοδεύει.

Στο ερώτημα “τι έκανα” για να μην φτάσουμε εδώ, στις λιγοστές φορές που αυτούς τους έξι μήνες λειτούργησε συλλογικά το Κόμμα και η Κοινοβουλευτική Ομάδα έθεσα ενστάσεις, διαφοροποιήθηκα από τη στρατηγική που ακολουθήθηκε. Προειδοποιούσα για την παγίδα η οποία μας στηνόταν με βάση την 20ή Φλεβάρη και το οδυνηρό δίλημμα στο οποίο οδηγούμασταν, για την ελλιπή προετοιμασία, για τη μη αξιοποίηση της λαϊκής διαθεσιμότητας, για τον χρόνο που λειτουργούσε ενάντια μας με την εξουθένωση της οικονομίας και τα παραπλανητικά non paper, για τα ελάχιστα που είχαν γίνει σχετικά με την ανάγκη κάθαρσης από το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο.
Εκ του αποτελέσματα κρίνοντας, ότι έκανα δεν ήταν επαρκές και δεν ειπώθηκε με τους τόνους που θα έπρεπε ακόμα και “στενοχωρώντας” την λαϊκή αποδοχή που είχαμε. Αυτοκριτικά αντιμετωπίζω και τη συμμόρφωση στην κομματική πειθαρχία για την εκλογή του ΠτΔ.

Αν κάτι κρατάω από αυτό το εξάμηνο είναι η λαϊκή αφύπνιση που υπήρχε, η μεγάλη δίψα του λαού μας για δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια, ο πατριωτισμός του, η πρωτοφανής αντοχή του σε εκβιασμούς και πρωτοφανώς δύσκολες καταστάσεις. Αυτός ο λαός αξίζει απεριόριστου σεβασμού για το σθένος, την αντοχή και την θέληση που επέδειξε. Υποκλίνομαι σε αυτόν το λαό, του αξίζει ένα καλύτερο μέλλον και είμαι βέβαιος ότι θα το διεκδικήσει.

Ευχαριστώ τους πολίτες της Αργολίδας που μου έκαναν την εξαιρετική τιμή με την ψήφο τους. Το διάστημα αυτό φρόντισα να υπηρετώ το δημόσιο συμφέρον, να υπάρχει μια άλλη σχέση ανάμεσα στην πολιτική και την ηθική, να πρωτοτυπήσουμε. Δεν καταχράστηκα την θέση μου και έκανα χρήση μόνο των αναγκαίων, για την υπηρέτηση των σκοπών που έπρεπε να υπηρετήσω, βουλευτικών προνομίων. Σύντομα, ύστερα από 3 χρόνια παρουσίας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, θα επιστρέψω στην κανονική μου ζωή.

Μέχρι τότε, έχω υποχρέωση απέναντι στην χώρα, στον λαό της, στις νέες γενιές, να ψηφίζω “όχι” σε ότι μετατρέπει την χώρα σε ειδική ζώνη φτώχειας και λεηλασίας. Το “όχι” δεν απαντά στο οδυνηρό δίλημμα που βρεθήκαμε. Το “όχι” είναι όχι στην πορεία που ακολουθήθηκε, όχι στη μετατροπή μας σε συνεχιστές της καταστροφής, όχι στο να γίνουμε όμοιοι και χειρότεροι από τους προηγούμενους, όχι στην αποικιοποίηση της χώρας, όχι στους μονόδρομους, όχι στη συνέχιση των εκβιασμών στο ελληνικό κοινοβούλιο, όχι σε όσους δεν άκουγαν και δε ρώταγαν, όχι στα λάθη, στις αυταπάτες, στις μονομέρειες και στο μνημονιακό καθεστώς, όχι σε όσους δεν απέτρεψαν τον εγκλωβισμό της αριστεράς στη νομοθέτηση ενάντια στα λαϊκά και εθνικά συμφέροντα, όχι στην πολιτική του κυνισμού και του πραγματισμού. Είναι ένα “όχι” ευθύνης και πατριωτισμού.

Τέλος, το μέγεθος της επίθεσης που δέχεται η χώρα αλλά και τα μεγάλα αποθέματα αντίστασης και αξιοπρέπειας είμαι βέβαιος πως θα εντείνουν τους αγώνες, την αλληλεγγύη και την οργάνωση του λαού μας για να ξαναπάρουμε την χώρα και το μέλλον μας πίσω.