Στην Ελλάδα, συχνά, η Δικαιοσύνη παρομοιάζεται με ένα λεπτό δίχτυ, που πιάνει τα μικρά ψάρια αλλά αφήνει να ξεφεύγουν τα μεγάλα, τα οποία το ξεσχίζουν. Πριν μερικές μέρες, η Ελληνική Δικαιοσύνη καταδίκασε σε μόλις 12 μήνες φυλάκιση τον πρώην υπουργό Οικονομικών, Γιώργο Παπακωνσταντίνου, για την αφαίρεση ονομάτων από τη λίστα Λαγκάρντ, ενώ δεν καταδικάστηκε για το βασικό αδίκημα, που ήταν η μη αξιοποίηση της λίστας.
Αυτή η παράδοξη λειτουργία της Ελληνικής Δικαιοσύνης, η οποία με έσυρε δύο φορές στα δικαστήρια επειδή αποκάλυψα τη λίστα Λαγκάρντ αλλά δεν καταδίκασε τον πρώην υπουργό, που την απέκρυψε, δεν σταματά εδώ. Τις ίδιες μέρες, που ο κύριος Παπακωνσταντίνου καταδικάστηκε με μόλις 12 μήνες, άλλο δικαστήριο καταδίκασε εμένα σε 26 μήνες φυλάκιση με αναστολή, μετά από μήνυση ενός από τους έλληνες ολιγάρχες, του επιχειρηματία Ανδρέα Βγενόπουλου.
Δημοσιεύματα του περιοδικού μου Hot Doc αποκάλυπταν πως ο Ανδρέας Βγενόπουλος είχε αγοράσει μια τράπεζα κυπριακών συμφερόντων, την Marfin Bank, την οποία χρησιμοποίησε για να κάνει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου σε δικές του επιχειρήσεις δίνοντας δάνεια σε φίλους του επιχειρηματίες. Όπως υποστηρίζει η Κυπριακή Δημοκρατία, αυτή η χρήση της τράπεζας από τον Βγενόπουλο ήταν μία από τις βασικές αιτίες που οδήγησαν στην κατάρρευση της κυπριακής οικονομίας.
Στο δικαστήριο προσκόμισα αναφορά ανώτερου εισαγγελέα, του εισαγγελέα Δικαστικής Συνδρομής της χώρας, ο οποίος ζητά από τις ελληνικές Αρχές να ελέγξουν τον επιχειρηματία Βγενόπουλο για διακίνηση μαύρου χρήματος και δωροδοκίες, με βάση στοιχεία που υπάρχουν στις κυπριακές Αρχές. Παρ’ όλα αυτά, καταδικάστηκα με ποινή πολλαπλάσια αυτής που η Ελληνική Δικαιοσύνη επιφύλασσε για ένα επίορκο υπουργό, όπως ο Παπακωνσταντίνου. Μετά την καταδίκη, υπήρξε παρέμβαση διεθνών φορέων και διεθνών οργανισμών, όπως ο OSCE και η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων, αλλά για μια ακόμη φορά δεν υπήρξε παρέμβαση στην Ελλάδα της συνενοχικής σιωπής.
To Hot Doc και εγώ προσωπικά αντιμετωπίζουμε 42 μηνύσεις και αγωγές. Πρόκειται για μηνύσεις πολιτικών προσώπων και ολιγαρχιών, τους οποίους έχουμε ελέγξει στα πλαίσια του δημοσιογραφικού έργου. Κανένας από αυτούς δεν έχει απαντήσει επίσημα σε όσα έχουμε αποκαλύψει, όπως έχει υποχρέωση ως δημόσιο πρόσωπο. Αντιθέτως, προχωρούν σε νομικά μέτρα και εμφανίζονται στην κοινή γνώμη πως «θα τιμωρήσουν τον συκοφάντη στα δικαστήρια». Με τον τρόπο αυτό αποφεύγουν να απαντήσουν και χρησιμοποιώντας το δικαστικό σύστημα της χώρας, τιμωρούν ή κρατούν σε ομηρία τον δημοσιογράφο. To Hot Doc πρέπει να δαπανά πάνω από 100.000 ευρώ για τη νομική αντιμετώπιση αυτών των υποθέσεων.
Σκοπός της συντονισμένης προσπάθειας μηνύσεων και αγωγών είναι η οικονομική μας εξουθένωση ή ο συμβιβασμός. Σπάνια δημοσιογράφος θα διακινδυνεύσει την αντιπαράθεση με το σύστημα της διαφθοράς, το οποίο επεκτείνεται με δικούς του ανθρώπους μέσα στη Δικαιοσύνη, που όποτε απαιτηθεί παίζουν το ρόλο του τιμωρού. Η ελευθερία του Τύπου μετατρέπεται σταδιακά σε ένα μαυσωλείο, που όλοι προσκυνούν αλλά μέσα κρύβει έναν νεκρό. Δυστυχώς το ίδιο συμβαίνει και με τη Δικαιοσύνη.
Ακόμη και έντιμοι δικαστές φοβούνται να δυσαρεστήσουν κάποιον υπουργό ή επιχειρηματία, ο οποίος είναι μηνυτής και έχει τη δυνατότητα να τους καταστρέφει.
Όλη αυτή η έκταση της διαφθοράς και του κοινού μυστικού της έλλειψης δικαιοσύνης, κρύβεται πίσω από το νομικό πλαίσιο ισχυρών θεωρητικά νόμων όπως αυτός για τη συκοφαντική δυσφήμηση. Το νομικό δίχτυ πιάνει «συκοφάντες» αλλά, προς Θεού, όχι μεγάλους απατεώνες και διεφθαρμένους πολιτικούς. Η έννοια της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης χρησιμοποιείται καθημερινά ενάντια στην κοινή λογική και τη δικαιοσύνη. Αν ρωτήσεις τους λεπτουργούς της Δικαιοσύνης για τη δικαιοσύνη, θα σου δείξουν ένα σωρό νόμους, αλλά σπάνια δικαιοσύνη ή έναν επώνυμο ένοχο στη φυλακή.
Δημοσίευση σχολίου