Μπορεί να κάηκαν βιβλία του, μπορεί να πέρασε χρόνια σε ξερονήσια και φυλακές, όμως τα ποιήματά του τραγουδήθηκαν από τις εργαζόμενες τάξεις, όσο κανενός άλλου., ΕΠΟΝίτης στα Δεκεμβριανά, Εξεγερμένος στο Πολυτεχνείο και πάντοτε «ζωγράφισε» με τους στίχους του ένα κίνημα που έφτασε τόσο κοντά και όμως ήταν τόσο μακριά, στο να αλλάξει τον κόσμο. Και με αυτές τις δημιουργίες απεικόνιζε ταυτόχρονα τον κόσμο.

Αντί Επιλόγου θα κλείσουμε με ένα σύνθημα που έγραψαν οι εξεγερμένοι φοιτητές στους τοίχους του Πολυτεχνείου, «Η Ρωμιοσύνη ψάλει τον Επιτάφιο της Χούντας». Ένα σύνθημα την επίδραση που είχε στην Ελληνική ιστορία η ποίηση του μεγάλου Γιάννη Ρίτσου και γιατί τελικά η ποίηση (του) θα πρέπει να θεωρείται επικίνδυνη για κάθε αυταρχικό καθεστώς, για κάθε χούντα.