Οι εκπαιδευτικοί της Ξάνθης που σε λίγες μέρες θα ξαναρχίσουν τα γνωστά… «αγωνιστικά καλέσματα», είχαν μια μεγάλη ευκαιρία. Όμως κλώτσησαν επιδεικτικά τη μπάλα στις εξέδρες και προτίμησαν τη σιωπή ή τα χαμόγελα στην πολιτική ηγεσία των δημίων τους.

Ίσως με όσα γράφουμε να θέτουμε κάποιους απέναντι, είμαστε σίγουροι όμως ότι οι υγιείς, ακατασίγαστες δυνάμεις ανάμεσά τους (το παρήγορο είναι ότι υπάρχουν αρκετές τέτοιες ατομικότητες, έστω και εγκλωβισμένες) θα κατανοήσουν τι, πώς και για τι μιλάμε.

Η κουστωδία εκείνων που ανέλαβαν τη συνέχιση της αποξήλωσης της παιδείας βρέθηκε στην Ξάνθη. Και την «αλώνισε» σχεδόν από άκρου εις άκρο, συναντώντας εκπαιδευτικούς, συνδικαλιστές, θεσμικούς, ιερείς, ακόμη και καταδρομείς! Δεν είδε όμως καμία συντεταγμένη διαμαρτυρία στη μικρή μας πολιτεία (εδώ το σχετικό τραγούδι με τους στίχους-καρφιά, κάτω από το video). Δεν άκουσε φωνές για όσα από αύριο θα γεμίζουν τις ανακοινώσεις και τις ντουντούκες των… λιτανειών Διδασκαλικού Συλλόγου και Ε.Λ.Μ.Ε. και που –αλίμονο- είναι όλα αλήθεια!

Από πού ν’ αρχίσει κανείς; Από τα αισχρά ρεπορτάζ των εξαρτημένων, εξωνημένων ή αδιάφορων κονδυλοφόρων; Από τη στάση των εκπαιδευτικών; Από τη σιωπή που μετέτρεψε μια εν δυνάμει «επικίνδυνη» εκτός των τειχών έξοδο των ταγών, σε φιέστα με προεκλογικά και άλλα αρώματα;

Δείτε εδώ όσα βρήκε να ψελλίσει η «ελεύθερη φωνή για την κοινωνία» (όπως σημειώνει στην προμετωπίδα της ιστοσελίδας της) η ertopen, που για χάρη της… σφάζονται και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους παλικάρια.

Οι εκπαιδευτικοί είχαν την ευκαιρία να δουν τον υπουργό και την κουστωδία του από κοντά. Πολλοί για πρώτη ή και για τελευταία φορά. Ίσως γι’ αυτό να προτίμησαν τα χαμόγελα. Και κανείς δεν τον στρίμωξε. Κανείς δεν στρίμωξε τον Κώστα Κουκοδήμο για τις πρόσφατες απόλυτα απαξιωτικές περί τα νηπιαγωγεία δηλώσεις του («τα παιδιά ούτως ή άλλως δεν μαθαίνουν κάτι, βρίσκονται μέσα σε μια αίθουσα, παίζουν παιχνίδια, ζωγραφίζουν» κ.λπ.) που εξαγρίωσαν τον κλάδο, έστω κι αν προσπάθησε άγαρμπα να τις ανασκευάσει αργότερα χωρίς να πείσει και πολλούς… Κανείς δεν στρίμωξε το περιφερόμενο κονκλάβιο της Παιδείας για την αποξήλωση, τους μισθούς πείνας, τα κενά, τις άθλιες υποδομές, την υποχρηματοδότηση, την αφαίρεση του δικαιώματος των παιδιών της εργατικής τάξης στη μόρφωση, τον απόλυτο χλευασμό στα πλαίσια του ακήρυχτου πολέμου που μαίνεται. Καμία κριτική ως αυτή την ώρα, έστω και κατόπιν εορτής, τώρα που απέδραμε ο κίνδυνος. Αιδήμων σιγή. Σαν κάποια σκυλάκια του σαλονιού που γαυγίζουν φοβισμένα από μακριά, ανώδυνα… Κάτι που καταφανώς προκύπτει και από εδώ