Μετά απ’ αυτή την εξέλιξη έχει ενδιαφέρον το κείμενο που υπογράφει ο Δημήτρης Μηλάκας στην ιστοσελίδα του «Ποντικιού».

Το παραθέτουμε:


Η υπόθεση της ρομά Σαμπιχά Σουλεϊιμάνογλου που μπήκε-βγήκε στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ για την ευρωβουλή περιγράφουν την προχειρότητα και τον καιροσκοπισμό με τον οποίο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης προσεγγίζει τους εν δυνάμει ψηφοφόρους του (και) στην Θράκη.

Οι επιτελείς (;) της Κουμουνδούρου προφανώς γιατί αγνοούν την κατάσταση στη Θράκη και κυρίως γιατί δεν έχουν διαμορφωμένη στρατηγική (και) για το μειονοτικό ζήτημα, προσέγγισαν «λογιστικά» την ανάδειξη ενός υποψήφιου από τη μειονότητα: οι «Τούρκοι» είναι περισσότεροι (δηλαδή αποτελούν μεγαλύτερη δεξαμενή ψηφοφόρων) από τους Ρομά…

Ήδη από την συζήτηση της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία  ανακοινώθηκε κατ’ αρχήν η υποψηφιότητα της Σαμπιχά, ο εκπρόσωπος της οργάνωσης του ΣΥΡΙΖΑ στη Θράκη διαμαρτυρήθηκε λέγοντας: «Εμάς τους Τούρκους της Θράκης δεν μας εκπροσωπεί η Σαμπιχά».

Σύμφωνα με όσα μάθαμε απειλητικό ήταν το μήνυμα που απέστειλε στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και  ο μουσουλμάνος βουλευτής του κόμματος Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, λέγοντας ούτε λίγο ούτε πολύ πως αν το κόμμα επιμείνει στην υποψηφιότητα της Ρομά Σαμπιχά αυτός δε θα στηρίξει με τη ψήφο του κρίσιμες επιλογές του κόμματος.

Οι εν λόγω τοποθετήσεις περιγράφουν το γνωστό παιχνίδι που έχει τη δυνατότητα να παίζει το τουρκικό προξενείο σε όσα κόμματα (στην προκειμένη περίπτωση και στο ΣΥΡΙΖΑ) προσεγγίζουν τη μειονότητα για να κορφολογήσουν ψηφαλάκια. Στην Κουμουνδούρου λοιπόν, μέτρησαν τα ψηφαλάκια και κατάπιαν (αμάσητη) την προηγουμένη επιλογή τους να κατεβάσουν υποψήφια για την ευρωβουλή την Σαμπιχά.

Ποια είναι όμως η Σαμπιχά και γιατί ενοχλεί το Τουρκικό προξενείο στη Θράκη; Το έχει πει η ίδια σε ομιλία της στον ΟΗΕ:

«Η μητρική μου γλώσσα είναι ρομάνι, η γλώσσα των Τσιγγάνων. Παρά ταύτα, επειδή είμαι μουσουλμάνα της Θράκης, υποχρεώθηκα να πάω σε σχολείο όπου διδάχθηκα μια τρίτη γλώσσα, τα τουρκικά. Αυτό κάνουν κάθε χρόνο εκατοντάδες Έλληνες πολίτες μουσουλμάνοι Ρομά, με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε σήμερα μειονότητα εντός της μειονότητας.

(…) Οι μουσουλμάνοι τουρκικής καταγωγής προσπαθούν να μας επιβάλουν, εκτός από τη γλώσσα τους, και την ταυτότητά τους. Εδώ και χρόνια επιμένουν να φτιάξουν σωματεία και να τα ονομάσουν “τουρκικά”. Στη συνέχεια προσπαθούν να μας γράψουν σε αυτά τα σωματεία για να υποχρεώσουν και εμάς να πούμε ότι είμαστε Τούρκοι. Πριν από μερικά χρόνια το ελληνικό κράτος όρισε να πηγαίνουμε υποχρεωτικά σε νηπιαγωγεία. Οι τουρκικής καταγωγής μουσουλμάνοι έφτιαξαν δικά τους νηπιαγωγεία, όπου διδάσκονται μόνον τουρκικά. Μας πιέζουν να γραφτούμε σε αυτά τα νηπιαγωγεία. Θέλουμε να έχουμε καλή εκπαίδευση στη γλώσσα του κράτους όπου ζούμε».

Οι μηχανισμοί…

Με το που ανακοινώθηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει στη Θράκη μια υποψηφιότητα εκτός γραμμής (τουρκικού προξενείου) ξεκίνησε η λειτουργία των μηχανισμών οι οποίοι έφτασαν στο σημείο να κατηγορήσουν μια ρομά για εθνικισμό!

Μιλήσαμε πιο πάνω για τις απειλές του Ζειμπέκ. Ας δούμε τώρα την κοσμοπολίτικη προσέγγιση  η οποία σκόπιμα συγχέει τις έννοιες  «πατριωτισμός»- «εθνικισμός»: ο Δημήτρης Χριστόπουλος, υποψήφιος και ο ίδιος στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου μιλώντας στο  XanthiPress.gr  είπε: “δύσκολα μπορούσα να δω τον εαυτό μου σε ένα κοινό ψηφοδέλτιο με ένα πρόσωπο (τη Σαμπιχά) που στο χώρο της μειονότητας της Δυτικής Θράκης εκφράζει η υποψηφιότητα από το Δροσερό Ξάνθης που ευτυχώς αποσύρθηκε.”(…)‘Στο ψηφοδέλτιο αυτό μπήκα με συγκεκριμένη αποσκευή στα μειονοτικά θέματα. Χαίρομαι διότι η αποσκευή αυτή εκτιμήθηκε από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και συνοψίζεται σε: διμέτωπο αγώνα ενάντια στους εθνικισμούς -  ελληνικό και τουρκικό – αλλά πρωτίστως στο δικαίωμα των ανθρώπων να αυτοδιατίθενται σε όποια εθνική κοινότητα θέλουν χωρίς να αυτό να απειλεί τη θέση τους στην πολιτική κοινότητα του ελληνικού λαού.

Από τη στιγμή που η ελληνική πολιτική στη Θράκη άλλαξε και από πολιτική διακρίσεων έγινε «ισονομία – ισοπολιτεία» οι διάφοροι μηχανισμοί ελαφρού και βαθέως κράτους βάλθηκαν να μας πουν ότι η μειονότητα δεν είναι ένα ενιαίο συμπαγές τούρκικο πράμα αλλά δύο και τρεις εθνοτικές ομάδες, «πομάκων, τσιγγάνων και τουρκογενών». Με το «γένος» δεν τα πάω καλά όχι διότι δεν μου αρέσει το Πατριαρχείο αλλά διότι είμαι πολίτης ενός νεωτερικού σύγχρονου κράτους. Έτσι νομίζω τουλάχιστον. “
(…) “Στο επίδικο της υποψηφιότητας που ευτυχώς ανακλήθηκε και δηλώνω δημοσίως ότι δούλεψα για αυτό λέω πως ένα πράγμα είναι να λέει ένας αριστερός μειονοτικός της Θράκης ότι «δεν είμαι μουσουλμάνος διότι είμαι άθεος» και άλλο να λέει η κυρία να λέει ότι «με καταπιέζει ο τουρκικός εθνικισμός».

Και οι ερωτήσεις (προς τον ΣΥΡΙΖΑ)

Μετά απ’ όλο αυτό το μπάχαλο, αποτέλεσμα της λογιστικής καιροσκοπικής προσέγγισης σε ένα δύσκολο (και επικίνδυνο ζήτημα) όπως είναι το ζήτημα της μειονότητας η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να τοποθετήσει στο ψηφοδέλτιό του για την ευρωβουλή τον Μεστάν Οσμάν Ουμίζ. Το θέμα, όμως  δεν κλείνει εδώ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση που διεκδικεί τη διακυβέρνηση της χώρας οφείλει σαφείς τοποθετήσεις/απαντήσεις σε κάποια απλά ερωτήματα;

-Στη Θράκη υπάρχει τουρκική ή μουσουλμανική μειονότητα;
-Πέρα από το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού  τα στελέχη που αναδεικνύει ο ΣΥΡΙΖΑ (πχ ο βουλευτής του Ζειμπέκ και ο υποψήφιος ευρωβουλευτής Μεστάν Οσμάν Ουμίζ πως χαρακτηρίζουν επισήμως την μειονότητα; Μουσουλμανική; Ή τουρκική;
-Στους κόλπους αυτής της μειονότητας υπάρχουν ή δεν υπάρχουν ρομά και πομάκοι;
-Θα πρέπει ή όχι η εκπαίδευση των μουσουλμάνων Ελλήνων πολιτών να είναι υπό τον έλεγχο του ελληνικού υπουργείου παιδείας;

Υ.Γ.  η θεμιτή φιλοδοξία ενός κόμματος να κερδίσει τις εκλογές προϋποθέτει, από την πλευρά του ξεκάθαρες κουβέντες και τοποθετήσεις, τουλάχιστον στα μείζονα ζητήματα. Εκτός κι αν η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την μειονότητα της Θράκης είναι η ξεκάθαρη θέση του υποψήφιου ευρωβουλευτή του, Δημήτρη Χριστόπουλου. Οπότε…

_____________

Ολοκληρώνουμε την ανάρτησή μας με την ανακοίνωση της Σαμπιχά Σουλεϊμάνογλου.

Η επίθεση και οι συκοφαντίες που δέχθηκα με αφορμή την υπόδειξή μου ως υποψηφίας ευρωβουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ, δεν με ξαφνιάζουν. Από τη στιγμή που οι γυναίκες Ρομά του Δροσερού αποφασίσαμε να αγωνιστούμε για τη μόρφωση και τη βελτίωση της ζωής των παιδιών μας, πριν από οκτώ περίπου χρόνια, δεχτήκαμε τις πιο εξωφρενικές επιθέσεις από πολλές πλευρές του τύπου, τουρκικού και ελληνικού ,αλλά και των τοπικών αρχών της πόλης και του νομού.

Παρόλα αυτά δεν μετανιώνουμε που χάρη στο εκπαιδευτικό έργο που προσφέραμε υπερτριπλασιάστηκε ο αριθμός των Ρομά μαθητών και μειώθηκε δραστικά η σχολική διαρροή μεταξύ των μαθητών μας. Βοηθήσαμε έτσι στην δημιουργία και δεύτερου δημοτικού σχολείου καθώς και γυμνασίου.

Δεν μετανιώνουμε που, για πρώτη φορά στην ιστορία του οικισμού μας, τα παιδιά μας φοιτούν στο γυμνάσιο και στο Λύκειο. Ευχαριστούμε όσους ,από την κοινωνία της Ξάνθης αλλά και από όλη την Ελλάδα, όλα αυτά τα χρόνια, μας στήριξαν στο όνειρό μας. Καθηγητές πανεπιστημίου, γιατρούς, μηχανικούς, δικηγόρους, φοιτητές, ενεργούς πολίτες της κοινωνίας της Θράκης, ιδρύματα με σπουδαία προσφορά στον τόπο που μας αγκάλιασαν με αυταπάρνηση και αγάπη. Ευχαριστούμε και τους θρακιώτες δασκάλους, ψυχολόγους ,κοινωνικούς λειτουργούς, καθηγητές και άλλους που στάθηκαν κοντά στα παιδιά μας, παράλληλα με τους εκπαιδευτικούς των σχολείων μας που δουλεύουν με πραγματική αυταπάρνηση.

Οι επιθέσεις, που λόγω της υποψηφιότητας μου, αναζωπυρώθηκαν και πάλι, οφείλονται πάντα στους ίδιους λόγους: είμαστε κάτοικοι του πιο υποβαθμισμένου τόπου της χώρας μας. Δεν έχουμε δικαίωμα να είμαστε πολίτες. Στις ειλικρινείς τους εξομολογήσεις, πολλοί τοπικοί άρχοντες μιλούν για μπουλντόζες που θα πρέπει να μας ξεριζώσουν από το χωριό μας και να πάμε στο καλό. Οι μισοί κάτοικοι του χωριού μας, που ευρίσκεται στην Ξάνθη πριν από την προσάρτηση της Θράκης στην Ελλάδα, δουλεύουν εργάτες στα σπαράγγια, πωλούν λουλούδια και μπαλόνια σε όλη την χώρα, πεθαίνουν από τις κακουχίες πριν από τα 55 τους.

Δεν καταφέραμε δυστυχώς παρά τις προσπάθειές μας, να βάλουμε στο σχέδιο πόλεως τον οικισμό. Όλα τα σπίτια και τα υποτυπώδη καταστήματά μας είναι παράνομα. Είμαστε έτσι έρμαιο στους εκβιασμούς αυτοδιοικητικών παραγόντων και πολιτικών που μας θυμούνται πάντα πριν από τις εκλογές.

Δώσαμε στους συντοπίτες μας,το δικαίωμα να ονειρεύονται για τα παιδιά τους, τη δυνατότητα να νοιώθουν πολίτες αυτής της χώρας.

Δεν απαντώ στα περί ακροδεξιάς και δικτύων. Τα λέγουν όσοι δεν με γνωρίζουν. Με πληγώνει γιατί δεν είχα ποτέ μου σχέση με αυτόν τον πολιτικό χώρο, αλλά δεν θα απαντήσω. Οι συμπολίτες μου αντιλαμβάνονται τη γελοιότητα του χαρακτηρισμού μιας τσιγγάνας ως ακροδεξιάς. Καταλαβαίνουμε ότι με τη δράση μας φτιάξαμε τη δική μας κοινωνία πολιτών, βοηθήσαμε τους Δροσερίτες να καταλάβουν ότι έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις. Στον αγώνα μας αυτό βρεθήκαμε αντιμέτωποι όχι μόνο με τον απύθμενο ρατσισμό μερίδας του τοπικού τύπου, αλλά και με τα ενεργούμενα του τουρκικού προξενείου που μας πιέζουν ,με νύχια και δόντια, να ομολογήσουμε τουρκική καταγωγή, από φόβο μήπως χάσει τη συσπείρωση και τη συνοχή της η μειονότητα.

Δυστυχώς, με δηλώσεις τους, δήθεν αριστεροί καθηγητές πανεπιστημίου μας μαλώνουν που επιμένουμε να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως τσιγγάνοι. Δεν έχουν βέβαια πατήσει το πόδι τους στο Δροσερό. Σιχαίνονται να πιούν ένα καφέ στα γραφεία του συλλόγου μας. Προτιμούν την ασφάλεια του Κολωνακίου. Μας αντιμετωπίζουν ως αναλώσιμες μονάδες στα παιγνίδια εντυπώσεων που θέλουν να παίξουν. Πού ήταν όλοι αυτοί όταν πριν ένα χρόνο οι τοπικές αρχές με απροκάλυπτό ρατσιστικό μένος έκλειναν το μοναδικό κέντρο εκπαίδευσης και δημιουργικής απασχόλησης στον οικισμό που έδινε καθημερινά ένα πιάτο φαγητό, ζεστή αγκαλιά και φροντίδα για τα τσιγγανόπουλα του Δροσερού; Τότε είχαμε την ευκαιρία να μετρήσουμε αυτούς που αληθινά νοιάζονται για μας, που δεν διστάζουν να σταθούν απέναντι στους μηχανισμούς που καταδυναστεύουν τον τόπο.
Με ενοχλεί που οι ιδέες τους περνούν για αριστερές. Ελπίζω πάντως, μετά την αδέξια, αλλά όντως συγκινητική προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει αντιληπτή στην αριστερά η φωνή των τσιγγάνων της Θράκης, εμάς που είμαστε η μειονότητα της μειονότητας, εμάς των ταπεινών, να κατάλαβαν ότι υπάρχουμε.

Να γίνει κατανοητή από την αριστερά η δυναμική που προέρχεται από τους απλούς ανθρώπους του χωριού μας και σκοπεύει να γιατρέψει βαθιές πληγές που, δεκαετίες ανήθικης πολιτικής και συναλλαγής με το προξενείο, μας κρατούν στο απόλυτο περιθώριο της κοινωνίας και ομήρους των γνωστών υπηρεσιών της Τουρκίας.

Εύχομαι επίσης, κάποιοι «αριστεροί» που διέπρεψαν εναντίον μας τις τελευταίες ημέρες στα μέσα ενημέρωσης να προσπαθήσουν να συγκρατήσουν τον αβυσσαλέο τους ρατσισμό και την απέχθεια που νοιώθουν απέναντι σε αμόρφωτες τσιγγάνες, που τολμούν να κάνουν πολιτική για να βελτιώσουν τη ζωή των παιδιών τους και τις συνθήκες ύπαρξης των συγχωριανών τους. Ας αναρωτηθούν λοιπόν ποιους εξυπηρετούν με τους ψευδείς και συκοφαντικούς σε ορισμένες περιπτώσεις ισχυρισμούς τους σε βάρος μου όταν την ίδια επίθεση δέχτηκα από ακροδεξιές ομάδες στο διαδίκτυο.

Οι πανηγυρισμοί τους για την κατάληξη της υποψηφιότητάς μου μπορεί να προκαλούν προσωρινά θλίψη στους Ρομά της χώρας αλλά δεν μας απογοητεύουν. Νίκησαν μια γυναίκα τσιγγάνα που αγωνίζεται για τα δικαιώματα των Ρομά, αλλά δεν θα σταματήσουν τον αγώνα μας. Προτίμησαν να μην διαταράξουν τις σχέσεις τους με το τουρκικό προξενείο που είναι πιο σημαντικό από εμάς τους ασήμαντους τσιγγάνους της Θράκης.

«Ρομ νάι κολάι του τε αβές»
«Τσιγγάνος δεν είναι εύκολο να είσαι»