Η πρόσφατη νάρκη που έσκασε με την υπόθεση της ΜΚΟ για την αποναρκοθέτηση αποδεικνύει ένα κομμάτι της διαφθοράς, το οποίο δεν ήταν άγνωστο.
Ένας έλληνας πρέσβης έστελνε από τον Λίβανο επιστολές στο ΥΠΕΞ, για να ενημερώσει πως τόσο τα έργα της αμαρτωλής ΜΚΟ όσο και αυτά του πολυπράγμονα καθηγητή κ. Φλογαΐτη δεν υπήρχαν. Δεν αντιδρούσε κανένας. Οι ΜΚΟ ήταν ένα θέμα ταμπού, από αυτά που κουκουλώνει η συνενοχή του πολιτικού συστήματος και τα χωνεύει αμάσητα το δημοσιογραφικό.
Από τα πρώτα τεύχη του HOT Doc είχαμε αποκαλύψει τι ακριβώς γινόταν. Ευηπόληπτοι και πολιτικά διαπλεκόμενοι δημιουργούσαν ΜΚΟ, που αναλάμβαναν να σώσουν τον κόσμο. Το ΥΠΕΞ και άλλα υπουργεία (των οποίων ακόμη δεν ξέρουμε τα κατορθώματα) επιδοτούσαν αυτές τις ΜΚΟ, για να πραγματοποιήσουν μεγαλεπήβολα έργα, με ακατάληπτους τίτλους και βέβαια αδυναμία ελέγχου.
Τα καναρίνια του Τιμπουκτού και η Δημοκρατία στην Τενερίφη θεωρητικά σώθηκαν από τους έλληνες γίγαντες του φιλανθρωπισμού και της αλληλεγγύης. Οι εφοριακοί του Αζερμπαϊτζάν εκπαιδεύτηκαν από τις μεγάλες μορφές της ελληνικής επιστήμης, ενώ οι γυναίκες της Τανζανίας πρέπει να έχουν πλήρη γνώση του τι σημαίνει γυναικεία επιχειρηματικότητα, αφού την δίδαξαν σε ειδικά σεμινάρια φιλεύσπλαχνοι κοσμοπολίτες εξ Ελλάδος.
Δίπλα στην πραγματική δράση γνωστών οργανώσεων που δούλευαν με αξιοπιστία, εκατοντάδες απατεώνες με κολάρα, οι γραβατωμένοι της διαφθοράς, έβγαζαν χρήμα δισεκατομμυρίων. Μαζί με αυτούς και κάποιοι ψιλικατζήδες που ροκάνιζαν τα ψίχουλα, για να είναι όλοι ευχαριστημένοι.
Στις τρεις έρευνες που κάναμε για τις ΜΚΟ, όσες φορές ελέγξαμε συγκεκριμένα έργα, ήταν απάτη. Στο ΥΠΕΞ έχουν κατατεθεί αποδείξεις σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, που αποδεικνύουν δαπάνες έργων. Οι περισσότερες από αυτές για να εκδοθούν απαιτήθηκαν μερικά δολάρια και μια δυσανάγνωστη υπογραφή. Όσο πιο απατηλές ήταν οι δράσεις των ΜΚΟ της διαφθοράς τόσο μεγαλύτερη αξιοπιστία αποκτούσαν οι απατεώνες. Έκαναν βαρύγδουπα βιογραφικά ως ακτιβιστές και ευαίσθητοι, ως φιλάνθρωποι συμπονετικοί. Με τον πόνο των άλλων, με τα λεφτά τα δικά μας, έφτασαν στα έσχατα όρια της ανηθικότητας, δημιουργώντας ταυτόχρονα το προφίλ του σεβάσμιου και εθελοντή.
Η βασική ερώτηση είναι γιατί τόσοι υπουργοί έβαζαν την υπογραφή τους σε όλα αυτά; Γιατί ο Ανδρέας Λοβέρδος έτρεξε να διαβεβαιώσει με ταξίδι του στον Λίβανο πως η ΜΚΟ της αποναρκοθέτησης ήταν μια σοβαρή οργάνωση; Γιατί ο κύριος Στυλιανίδης υπέγραφε, όπως άλλωστε και ο Παπανδρέου ωςΥΠΕΞ;
Πολλοί από αυτούς που συμμετείχαν στο πάρτι, ανεπάγγελτοι οι περισσότεροι, στη συνέχεια εμφανίστηκαν ως επιχειρηματίες. Ανοιγαν επιχειρήσεις με τις οποίες πιθανόν ξέπλεναν το χρήμα. Έκαναν αγορές και αστραπή μεταπωλήσεις ακινήτων, ενεργειακών πάρκων, επιχειρήσεων. Αν ελεγχθούν από την κοινή γνώμη για τα έσοδά τους, θα δείξουν το επιχειρηματικό τους δαιμόνιο. Πλούτισαν όχι από τις ΜΚΟ, αλλά από τις επιχειρήσεις.
Το ερώτημα λοιπόν για τον εισαγγελέα, γι' αυτόν που εκ των πραγμάτων πια θα ασχοληθεί, δεν είναι πόσα έφαγαν, αλλά αν έχουν επιστρέψει ως μαύρο πολιτικό χρήμα μέρος από το χρήμα που τους δόθηκε, σε διάφορους ενδιάμεσους της πολιτικής που τους εξυπηρέτησαν.
Ποιος μπορεί να πιστέψει πως ένας δημοσιογράφος με μια εξόφθαλμα πρόχειρη ΜΚΟ έφαγε 10 εκατομμύρια; Ποιος μπορεί να πιστέψει πως πολιτικοί, υπάλληλοι και παράγοντες εξαπατήθηκαν; Ποιος μπορεί να πιστέψει πως όλο αυτό το παιχνίδι που έγινε από φίλους και γνωστούς υπουργών, από κουμπάρους της διαπλοκής, από κομματικούς εγκάθετους ή πολιτικά και οικονομικά διαπλεκόμενους, ήταν ένα ατύχημα της Δημοκρατίας; Κανένας. Δεν πρέπει ούτε και ο εισαγγελέας.
Δημοσίευση σχολίου