Ένθερμη υπερασπίστρια του κόμματός της, συντηρητική με βασιλικές καταβολές, μια υπάκουη κυρία που δεν πηγαίνει κόντρα στον αρχηγό, η γυναίκα-πρότυπο για κάθε καλή δεξιά κόρη. Η Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου.
Η κυρία αυτή είναι πολλά περισσότερα από την εκπρόσωπο Τύπου της ΝΔ. Είναι σκληρή υποστηρίκτρια του Σαμαρά, πατάει με τεράστια ευκολία κάθε κώδικα δεοντολογίας, διατυμπανίζει συνεχώς την... βασιλική της καταγωγή. Εξάλλου, κάπως έτσι αναδείχθηκε. Από το νομό Ιωαννίνων ξεκίνησε ως δημοτική σύμβουλος της δεξιάς παράταξης πάντοτε σαν η βαφτισιμιά του Γκλύξμπουργκ. Συνέχισε στο ίδιο μοτίβο, πάντοτε η βαφτισιμιά, πάντοτε η πιστή νεοδημοκράτισσα, η παραδοσιακή γυναίκα. Αλήθεια, δεν έχουμε δει ποτέ την κ. Ασημακοπούλου να διεκδικεί κάτι περισσότερο από την προσωπική της προβολή και να παράγει κάτι σημαντικότερο από λάσπη.
Μια σύντομη ματιά στο προσωπικό της ιστολόγιο θα μας πει πολλά. Πρώτη φωτογραφία, η ίδια με τον Αντώνη Σαμαρά. Οι φωτογραφίες συνεχίζουν, η πολιτική της σταδιοδρομια, η αποφοίτησή της, τα παιδιά της, οι γονείς της, μια φωτογραφία με τη νονά της Άννα-Μαρία... Και μετά ξεψαχνίζεις ανακοινώσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ που πάει να γίνει επαναστατική κυβέρνηση και να καταργήσει τη Δημοκρατία, για τον ΣΥΡΙΖΑ που είναι φιλοτρομοκρατικός και μερικές συνεντεύξεις της. Η κ. Άννα-Μισέλ έχει μπει για τα καλά στο παιχνίδι του αυριανισμού. Αλλά δεν έχει κάνει και τίποτε άλλο.
Αυτό ακριβώς είναι το θέμα: Δεν έχει κάνει τίποτε άλλο, τίποτε που να την απομακρύνει από το πρότυπο της κυρίας του σπιτιού (όχι, δεν είναι κολακευτικό να είσαι μία τέτοια). Δεν έχει ξεφύγει από την γυναίκα-φερέφωνο του άντρα αρχηγού. Από την κυρία που ενσωματώνει όλα τα στερεότυπα, δεν δείχνει και πολύ έξυπνη, παπαγαλίζει τη γραμμή της, κάνει μεγάλες γκάφες (από που ν'αρχίσουμε; Ας αρχίσουμε από την Παντιέρα Ρόσα...) αλλά εντάξει, οι γυναίκες δεν πολυξέρουν από πολιτική. Είναι, όμως, σκυλιά του πολέμου και φυλάν το σπίτι. Και το "σπίτι" είναι ο γκεμπελισμός της κυβέρνησης. Αυτό είναι η κ. Ασημακοπούλου. Θεματοφύλακας άβουλος και, πιθανότατα, αναλώσιμος που έχει ήδη κάνει πάρα πολλά λάθη.
Αλλά να, δεν περιμένεις και πολλά περισσότερα από τη Νέα Δημοκρατία. Αυτό είναι το πρότυπό τους για τις γυναίκες. Η καλή η γυναίκα είναι δεξιά, είναι από τζάκι (βασιλικό, εν προκειμένω), είναι νοικοκυρεμένη (άμα δεν παίρνει και πρωτοβουλίες, ακόμα καλύτερα) και ακούει τον άντρα του σπιτιού. Και τον υπερασπίζεται με μένος. Δεν είναι "ενοχλητική".
Δεν έχουμε αυταπάτες ότι οι γυναίκες της Νέας Δημοκρατία θα ξεσηκώνονταν επειδή η ανεργία των γυναικών είναι πολύ μεγαλύτερη από εκείνη των ανδρών. Ή επειδή η κρίση "έκλεισε" τα κέντρα υποδοχής κακοποιημένων γυναικών την στιγμή που αυξήθηκε η ενδοοικογενειακή βία. Ή επειδή συναδέλφισσές τους αντιμετωπίστηκαν με χυδαίο σεξισμό από τον αστικό Τύπο. Δεν περιμέναμε ότι θα αντιδρούσαν ποτέ, επειδή είναι δεξιές. Eξάλλου, αν το μοναδικό πράγμα που χρειάζεται για να είναι κάποια φεμινίστρια, είναι το φύλο της, τότε θα ήταν όλες φεμινίστριες.
Η Νέα Δημοκρατία σήμερα περισσότερο από ποτέ, τέτοια αντανακλαστικά τα πνίγει. Έτσι πάει, ο αστικός Τύπος που ελέγχει το κυβερνών κόμμα, αντιμετωπίζει τις χειραφετημένες του Κοινοβουλίου σαν υστερικές φωνακλούδες, άλλες φορές φταίνε τα ρούχα τους, άλλες φορές φταίει απλώς η γνώμη τους. Η δυναμική γυναίκα είναι "εχθρός" κι αφού είναι τέτοιος, πολύ εύκολα θα γίνει εχθρός ο ομοφυλόφιλος που διεκδικεί σύμφωνο συμβίωσης. Μετά θα γίνει εχθρός η εργαζόμενη καθαρίστρια του υπουργείου Οικονομικών, η άνεργη, η κακοποιημένη, η μετανάστρια, η αριστερή, η αναρχική. Οποιαδήποτε μπορεί να σπάσει το σκληρό κέλυφος του συντηρητισμού και του αυταρχισμού. Οποιαδήποτε, τελικά, δεν το βουλώνει.
Η κυρία Άννα-Μισέλ, λοιπόν, είναι πολλά περισσότερα από μια εκπρόσωπο του γραφείου Τύπου της ΝΔ. Είναι το πρότυπο της γυναίκας που ταιριάζει τέλεια στο προφίλ ενός κόμματος που μας γυρίζει, ούτως ή άλλως, πολλά χρόνια πίσω.
Δημοσίευση σχολίου