Τα στοιχεία που δημοσιοποιούνται από την έρευνα του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ σοκάρουν. Σύμφωνα με αυτήν, σήμερα 3,9 εκατομμύρια Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, δηλαδή με εισόδημα μικρότερο από 6.000 ευρώ τον χρόνο, όταν για το 2011 οι Έλληνες που βρίσκονταν σε αποδεδειγμένη αδυναμία να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες, ήταν 3,1 εκατομμύρια, αυξήθηκαν δηλαδή κατά 800.000 μέσα σε ένα χρόνο.

 Η ταξική πολιτική είναι ξεκάθαρη όταν ακόμα και ένας θεσμικός θεσμός όπως είναι η ΓΣΕΕ μας λέει ότι το φορολογικό σύστημα αποτελεί τον πλέον άδικο μηχανισμό ανισοκατανομής του εισοδήματος σε βάρος της μισθωτής εργασίας και σε όφελος των ανώτερων εισοδηματικών στρωμάτων του πληθυσμού.

Από την άποψη αυτή είναι χαρακτηριστικό ότι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι κατέβαλαν ως άμεση φορολογία 6,5 δισ. ευρώ ή το 47,9% των φόρων το 2009, δηλαδή προ κρίσης, 6,9 δισ. ευρώ ή το 52,6% των φόρων το 2010 και 7,1 δισ. ευρώ ή το 55,5% των φόρων το 2011. Αντίστοιχα οι επιχειρήσεις κατέβαλαν ως άμεση φορολογία 4,7 δισ. ευρώ ή το 35,1% των φόρων το 2009, 4,1 δισ. ευρώ ή το 30,7% των φόρων το 2010 και 3,6 δισ. ευρώ ή το 28,7% των φόρων το 2011.

Και εξακολουθούμε να επιμένουμε: Τι άλλο χρειαζόμαστε να πάθουμε για να ξεσηκωθούμε; Φτάσαμε στην κατάντια που λένε οι παρακάτω στίχοι; «Φρόνιμα και ταπεινά πάω με κείνον που νικά. Αν θέλεις να χαρείς τη λευτεριά νωρίς γίνε προδότης, γίνε. Θα ‘ναι μαζί σου οι νόμοι και η πλερωμένη γνώμη. Πέτα την ανθρωπιά σου. Κι απ’ τον αφέντη πιάσου. Κι άμα σε φτύσει αυτός, να κάθεσαι σκυφτός. Και θα ‘χεις τα πρωτεία στη σάπια πολιτεία». Κώστας Βάρναλης «Των φρονίμων τα παιδιά»