Ο Σαμαράς από την συνέντευξη Τύπου στις Βρυξέλλες είπε ότι τα ταμειακά διαθέσιμα τελειώνουν στις 16 Νοεμβρίου και πρέπει να πάρουμε την δόση για να μην βουλιάξουμε.
"Μόλις υπάρξει συμφωνία με την τρόικα να προχωρήσει η εκταμίευση της δόσης. Τους είπα ότι η κοινωνία είναι στα όριά της. Η ρευστότητα είναι στο μηδέν και η ανεργία είναι εφιαλτική, ενώ σβήνεται το δικαίωμα των νέων να έχουν όνειρα." είπε…
Και το παραλήρημα έχει συνέχεια, επίσης από τις Βρυξέλες: Όπως αναφέρουν κυβερνητικοί κύκλοι στο Βερολίνο, η κυβέρνηση Μέρκελ προκρίνει τη λύση ενός ειδικού λογαριασμού, με αυστηρότερους ελέγχους εκ μέρους των Ευρωπαίων, στον οποίο δεν θα έχει πρόσβαση η ελληνική κυβέρνηση. Συνεπώς η Αθήνα δεν θα μπορεί να δαπανά τα χρήματα αυτά κατά το δοκούν. Οι καταβαλλόμενοι πόροι θα προορίζονται πρωτίστως για την αποπληρωμή των δανείων, δηλαδή των τόκων και των χρεολυσίων. Έτσι ο έλληνας υπουργός Οικονομικών θα μπορεί να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του έναντι των διεθνών πιστωτών της χώρας. Τα όποια χρηματοδοτικά κενά θα πρέπει να καλύπτονται από την ελληνική κυβέρνηση.
Παίρνουμε δηλαδή 13.9 δις μέτρα, ισοπέδωσης εργασιακών, συντάξεων, υγείας κτλ. Η τρύπα στον ΕΟΠΥ μένει και μεγαλώνει, και όλα αυτά για να πληρωθούν στο ακέραιο, οι… τοκογλύφοι…
Πάρτε Ντουντούκες (με καινούργιες μπαταριές), πανό, πλακάτ, γιατί σε κάνα μήνα έρχεται η 1234στη απεργία που θα τους ανατρέψει…
Υ.Γ. Αλήθεια, στις διαδηλώσεις, προβληματικοί είναι οι λίγοι που συγκρούονται, ή οι πολλοί που πορεύονται ειρηνικά; Η μάλλον.. ο κόσμος ξενερώνει από τις συγκρούσεις, η από την κλασική βολτούλα των ντουντουκοφόρων μπαμπαδίσκων της εργατιάς, και δεν κατεβαίνει στο δρόμο; Αν απαντήσουμε την ερώτηση πριν απο την χρυσή αυγή, είμαστε σε καλό δρόμο, σύντροφοι…
+ σχόλια + 1 σχόλια
«Αλήθεια, στις διαδηλώσεις, προβληματικοί είναι οι λίγοι που συγκρούονται, ή οι πολλοί που πορεύονται ειρηνικά; Η μάλλον.. ο κόσμος ξενερώνει από τις συγκρούσεις, η από την κλασική βολτούλα των ντουντουκοφόρων μπαμπαδίσκων της εργατιάς, και δεν κατεβαίνει στο δρόμο; Αν απαντήσουμε την ερώτηση πριν απο την χρυσή αυγή, είμαστε σε καλό δρόμο, σύντροφοι…»
Από την πρώτη στιγμή οι μπάτσοι τραμπούκιζαν, τρομοκρατούσαν, έκλειναν και άνοιγαν οδούς κατά βούληση, γενικά έκαναν ότι ήθελαν για να δείξουν πως η πλατεία Συντάγματος θα μείνει άδεια ή πως θα εκκενωθεί με κάθε τρόπο και μέσο, βεβαίως και με τη βία.
Μ’ αυτά τα δεδομένα έρχεται η κορυφαία πρόκληση το μπλοκάρισμα της β. Γεωργίου. Μετά από μικρή αναμονή, οι διαδηλωτές σπάνε το μπλοκ της αστυνομίας και όλα δείχνουν ότι ο δρόμος θα ανοίξει.
Και τότε … πέφτει η πρώτη μολότοφ ανάμεσα στους μπάτσους και τους διαδηλωτές μέσα από την πλατεία. Οι μπάτσοι ανασυντάσσονται και οι διαδηλωτές ανακόπτονται. Ρίχνονται τα χημικά και η β. Γεωργίου «ασφαλίζεται», τη στιγμή που ακόμα πολλοί διαδηλωτές ανεβαίνουν από τη Σταδίου.
Αργότερα τα σκηνικά επαναλαμβάνονται και οι διαδηλωτές απωθούνται στους γύρω δρόμους…
Το αποτέλεσμα, άλλη μια ήττα για το εργατικό κίνημα χωρίς –ουσιαστικά- μάχη...
Λίγοι πολλοί, επαναστάτες ή όχι, αναρχοελευθεριακοί ή όχι, αγνώστου ταυτότητος ούφο ή στόκοι, πολύ μικρή αξία έχει πόσοι, τι είναι και τι στόχο έχουν. Αν αυτό το γεγονός είναι «σύγκρουση», αν αυτό είναι «μάχη» αν…, αν…, αν…, τότε οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους και κάποιοι επιμένουν να κάνουν παιχνίδια στην πλάτη του εργατικού κινήματος ερήμην του κινήματος.
Τη σύγκρουση και τις μορφές της δεν την αποφασίζει κάποια ομάδα όπως και να αυτοαποκαλείται και να αυτοπροσδιορίζεται. Τη σύγκρουση ή τη μη σύγκρουση την αποφασίζουν οι συμμετέχοντες την ώρα που θα βρεθούν αντιμέτωποι με την καταστολή και την βία του αστικού κράτους και των ΜΑΤ και όχι μια μικρή ή μεγάλη αποφασισμένη ομάδα διαδηλωτών ερήμην των υπόλοιπων διαδηλωτών και στην πλάτη τους.
Και να το ξεκαθαρίζουμε: Είναι άλλο πράγμα να επιχειρήσει, να επιδιώξει να προκαλέσει τη σύγκρουση μια μικρή ή μεγάλη ομάδα που την έχει αποφασίσει στην πλάτη των υπολοίπων, και άλλο πράγμα είναι, είμαι/είμαστε εκ των προτέρων αποφασισμένοι για σύγκρουση με κάθε μέσο και μορφή τη στιγμή που θα εκδηλωθεί η κατασταλτική βία του αστικού κράτους. Το πρώτο είναι νταβατζιλίκι και αντικειμενικά προβοκάτσια ανεξαρτήτως προθέσεων, το δεύτερο είναι αναγκαία συνθήκη, είναι αναγκαίος όρος για τη νίκη.
Το πρόβλημα συνεπώς δεν είναι αν αυτά τα προκαλούν προβοκάτορες ασφαλίτες ή άγωνιστές επαναστάτες κ.λπ. Το πρόβλημα είναι προφανές, είναι γνωστό εδώ και χρόνια και πρέπει να δοθεί απάντηση και λύση.
ΥΓ. Για να μη επαναλαμβάνονται γνωστά και τετριμμένα επιχειρήματα. Το αστικό κράτος και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί χρησιμοποιούν τη βία, είναι η βία και όχι γιατί προκαλούνται. Και χθες έδειξαν από την πρώτη στιγμή ότι θα το πράξουν. Πλην όμως και μια βόμβα μολότοφ την κατάλληλη στιγμή ή οτιδήποτε άλλο για ξεκάρφωμα και άλλοθι μια χαρά τους κάθεται.
Κι αν δεν τους κάτσει;
Στις ων ουκ έστι αριθμός αναρχοελευθεριακές ομάδες, στο χαοτικό χώρο των αναρχοελευθεριακών, ποιο είναι το πρόβλημα να ρίξουν μέσα στους διαδηλωτές και μια ατόφια δική τους ασφαλίτικη με μέλη μόνο ασφαλίτες, το έκαναν στο παρελθόν και αν χρειαστεί θα το ξανακάνουν.
gadaras
Δημοσίευση σχολίου