Ήθελα να γράψω αυτό το άρθρο πριν τα γεγονότα. Σκέφτηκα όμως, αξίζει άραγε τον κόπο, να ασχοληθώ με μερικές δεκάδες φανατικών, που συγκεντρώνονται για μια σταυροφορία, με στόχο να κατακτήσουν ένα θέατρο και να ματαιώσουν μια παράσταση;

Έκανα έτσι ένα μεγάλο λάθος. Υποτίμησα το φανατισμό και τη μισαλλοδοξία, όπως επίσης και την καπήλευση των σατανιστών ναζί, της χριστιανικής θρησκείας.

Πήγαν λοιπόν καμιά εκατοστή όλοι κι όλοι, «θεούσες», παρέα με μερικούς λάτρεις του «σατανικά υπέροχου τραγόμορφου πάνα», (φοβερός συνδυασμός), να ματαιώσουν την παράσταση του Corpus Cristi. Έκοψαν την κυκλοφορία, προσπάθησαν να κάνουν «ντου» στο θέατρο, έβρισαν, καταράστηκαν, αναθεμάτισαν, προπηλάκισαν, χτύπησαν . Έγιναν 4 προσαγωγές αφηνιασμένων «πιστών», στους οποίους η αστυνομία φέρθηκε με ευγένεια. Μάλιστα, «ορμάει ένας νεοναζί Παππάς, εκπρόσωπος τους κυνοβουλίου, στην κλούβα και τον ελευθερώνει. Οι μπάτσοι; τι να κάνουν οι μπάτσοι; κοκοκο μπροστά στον βουλευτή που τους εκπροσωπεί». ΠΗΓΗ KAI VIDEO

Γεια σας «θεούσες». Μπορώ να σας κάνω μια ερώτηση; Τι κοινό έχει ένας σταυροφόρος, ένας φονταμενταλιστής ισλαμιστής, ένας ακραίος σιωνιστής κι ένας φανατικός μια άλλης θρησκείας; Δεν ξέρετε; Δεν έχουν το Θεό τους! 

Καλά, καλά, σταματήστε τα σταυροκοπήματα και τις απειλές κι ακούστε τι είπε ο Χριστός: Μακάριοι οι Πολεμοχαρείς ότι αυτοί Υιοί Θεού κληθήσονται. Που έκανα λάθος; Είναι Ειρηνοποιοί το σωστό, δεν είναι Πολεμοχαρείς; Αμ δεν το βλέπω, το βλέπω. Το ξέρω θεούσα μου, ότι είναι «Ειρηνοποιοί», ήθελα να στο θυμίσω. Γιατί το έχεις ξεχάσει.

Βλέπεις, εκεί που συμφέρει κάποιους, είμαστε θρησκεία της Αγάπης, της Συγχώρεσης της Κατανόησης, στους πολιτικούς πχ. Γυρίζουμε σαν καλοί Χριστιανοί και το άλλο μάγουλο, να μας ραπίσουν, την άλλη τσέπη, να μας τα πάρουν. Τους δίνουμε όσα έχουμε και δεν έχουμε κι εμείς πεινάμε. Θα πάμε στον Παράδεισο έτσι, συμφωνώ απόλυτα. Μάλιστα, θα πάμε μια ώρα αρχύτερα από την πείνα.     

Όμως, θεούσα μου (ο τίτλος «θεούσα» αφορά άνδρες και γυναίκες, εδώ είναι unisex), πως συνδυάζεται η Αγάπη, το να προσεύχεται για τον εχθρό σου, με την έλλειψη ανοχής, τη βία; Εκεί προσβάλουν τη θρησκεία; Χμ... να σε ρωτήσω κάτι. Οι «Χριστοπαναγίες» που ρίχνουν καθημερινά στο δρόμο, οι διάφοροι πιστοί, δεν είναι προσβολή; Μεγαλύτερη, μπορώ να σου πω. Εκεί, αν γίνει Τζιχάντ σε όλους αυτούς, θα αδειάσουν οι πόλεις και οι εκκλησίες!

Πέρα απ αυτό. Θα μιλήσουμε λίγο για τους «οσίους» Σταυροφόρους. Οι «πολεμιστές του Θεού», έστρωναν το δρόμο προς τον Παράδεισο, με κομμένα κεφάλια και μέλη «απίστων». Λεηλατούσαν τις πόλεις των αλλόθρησκων, βίαζαν τις γυναίκες τους (κι όχι μόνο αυτές), πλιατσικολογούσαν, βασάνιζαν, πίστευαν δε, ότι έτσι θα τους δεχθεί ο Άγιος Πέτρος με ανοιχτές αγκάλες!

Καλά, εγώ δεν πιστεύω σε παραδείσους, κολάσεις, άλλους κόσμους κλπ. Θέλω να σε ρωτήσω εσένα, που πας και ακούς τα κηρύγματα. Πιστεύεις, ότι πήγαν αυτοί και οι Ιεροεξεταστές, που βασάνιζαν με φάλαγγα, κάψιμο, τροχό και άλλα φρικτά βασανιστήρια ανθρώπους και ζώα!, για να ομολογήσουν ότι συνουσιάστηκαν με το σατανά, πιστεύεις σε ξαναρωτώ, ότι πήγαν στον Παράδεισο; Ή, ο Άγγελος τους έδωσε μια κλωτσιά στα πισινά και τους έστειλε στο διάολο; Το δεύτερο έγινε, σύμφωνα με αυτά που διδάσκουν οι παπάδες. Τότε, γιατί μιμούμενος τέτοιους πιστεύεις, ότι κάνεις θεάρεστο έργο;

Αλλά σε βλέπω ξαναμμένο θεούσα μου, ξέρω, ξέρω, θέλεις μέσα σου να ξαναγυρίσουν αυτές οι καλές εποχές της Ιεράς Εξέτασης, που έγδυναν, ταπείνωναν, βασάνιζαν και τελικά ανάβανε φωτιά και έκαιγαν τον αιρετικό. Ξέρεις άραγε πόσοι αθώοι, την πλήρωσαν έτσι; Αν κάποιος δεν συμπαθούσε το γείτονα του, τον κατηγορούσε σαν μάγο ή μάγισσα.

Τότε κινδύνευαν από τις «μάγισσες» και τους μουσουλμάνους. Σήμερα από τους μετανάστες και τους «αναρχοκομουνιστές». Βλέπεις, οι αφέντες αυτού του κόσμου, βρίσκουν πάντα ένα ή πολλούς «εχθρούς» για να στρέψουν την προσοχή από την πείνα, τη φτώχια, την εκμετάλλευση.    

Εντύπωση μου κάνει η Ιεραρχία της Εκκλησίας. Είναι πανέξυπνοι, το παραδέχομαι. Θα έπρεπε λοιπόν να ξέρουν, ότι τέτοιες κινήσεις που «ευλογούν» κρυφά και που προτρέπουν να γίνονται, βλάπτουν σοβαρά την ίδια τη θρησκεία. Δείχνουν την αντίθεση των κηρυγμάτων Αγάπης, με τις πράξεις του μίσους και του φανατισμού.

Οι μετριοπαθείς σκεπτόμενοι άνθρωποι, ασφαλώς δεν κατανοούν γιατί τόσο «ντόρος» για ένα έργο, κι όχι αγώνας  για να βελτιωθεί η υπάρχουσα κατάσταση. Γιατί όχι Φιλανθρωπίες, πράξεις Αγάπης, Αλληλοσεβασμού, Αδελφοσύνης. Γιατί όχι αγώνας κατά της κλοπής, της αδικίας, της εκμετάλλευσης, της πείνας, της καταστολής. Αυτές είναι βαρύτατες αμαρτίες.

Ο λόγος είναι απλός. Δεν πιστεύουν ούτε αυτοί, σε δουλεύουν. «Τα καλά και συμφέροντα» κοιτάζουν. Εκμεταλλεύονται την αφέλεια. Μιλάω για αυτούς, που αντί να ασχολούνται με τη φτώχεια και τη δυστυχία του «ποιμνίου», κηρύττουν από τον άμβωνα το διχασμό, το μίσος. Την υποταγή στο κατεστημένο. Αυτοί είναι υπηρέτες τους συστήματος. Θεό, έχουν τα προνόμια και την εξουσία. Βάζουν την πολιτική και τον τακτισμό, πάνω απ όλα. Σύμμαχοι του Κεφαλαίου και υπερασπιστές της πλουτοκρατίας, συνιστούν υπομονή και προσευχή στη σαπίλα, ενώ δεν δείχνουν την παραμικρή ανοχή στην διαφορετική γνώμη. Αποπροσανατολίζουν από τα σοβαρά, την ανεργία,  την κλεψιά, την απελπισία... Σύγχρονοι Φαρισαίοι και Γραμματείς, με χαρά θα ξανασταύρωναν τον Χριστό...        
       

Να τονίσω κάτι. Δεν κατηγορώ τον κλήρο συλλήβδην. Υπάρχουν κληρικοί, ιδιαίτερα οι απλοί, φτωχοί, σε χωριά, ενορίες, που προσπαθούν να κάνουν πράξη τα πιστεύω τους. Αυτοί πραγματικά, έχουν το σεβασμό μου και την αγάπη μου, αν και διαφωνούμε ριζικά.  Είναι  οι άνθρωποι που κηρύττουν όχι με κούφια λόγια, αλλά με πράξεις. Αγκαλιάζουν κάθε άνθρωπο, όποιος κι είναι αυτός, προσφέρουν έμπρακτη βοήθεια.

Θέλω να σκεφτείς αναγνώστη, σε σένα απευθύνομαι, το σκεπτόμενο, γιατί η «θεούσα» έχει το χαλινάρι και τις παρωπίδες. Υπάρχει καλύτερη διαφήμιση για ένα έργο, καλύτερη δημοσιότητα, από μερικούς υστερικούς απ έξω,  που νομίζουν ότι το κράζουν, αλλά επί της ουσίας τραβάνε την προσοχή; Προσωπικά, μου κίνησε πολύ την περιέργεια να το παρακολουθήσω.

Τελειώνοντας να πω, πως η Ελευθερία του λόγου και της έκφρασης πρέπει να γίνεται σεβαστή.

Θεωρώ λάθος τακτική, να προσβάλουμε τον ιδρυτή οποιασδήποτε θρησκείας, έναν άνθρωπο που έχει πεθάνει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Αλλά το τι πραγματικά είναι προσβολή, εκεί, υπάρχει ένα τεράστιο θέμα. 

Είναι άραγε προσβολή, να διαφωνείς, να λες τη γνώμη σου, να καυτηριάζεις τα κακώς κείμενα, να δείχνεις τις αδυναμίες μιας θεωρίας; Δε νομίζω. Όχι, σαφέστατα όχι, εφόσον δεν πας να επιβάλεις. Άλλωστε, οι Χριστιανοί, όταν εμφανίστηκαν, για αιώνες διώχθηκαν. Γιατί κάνουν οι ίδιοι διωγμούς; Οι διωγμοί, δεν σταμάτησαν την πτώση της Ρωμαϊκής θρησκείας, δεν κάλυψαν τις ατέλειες, αντίθετα την επιτάχυναν.  

Η τέχνη, και αυτό ισχύει για όλες τις θρησκείες, έχει όριο τη φαντασία του καλλιτέχνη. Καταπιάνεται με θρησκευτικά θέματα, για να υπηρετήσει τη θρησκεία (πχ Αγιογραφία), ή να την αντιπαλέψει . Σε κάθε περίπτωση εκφράζει τα προσωπικά βιώματα και συναισθήματα του καλλιτέχνη. «Αποτελεί έναν ευρύτερης ερμηνείας όρο, που χρησιμοποιείται για να περιγράψουμε την διαδικασία, της οποίας προϊόν είναι κάτι το μη φυσικό, το οποίο ακολουθεί τους κανόνες του δημιουργού». Επομένως είναι διαφορετικό το πεδίο της τέχνης από τη θρησκεία. Εφάπτονται, συναντιούνται αρκετές φορές, αλλά δεν είναι δυνατό να ταυτιστούν.

Το τι θεωρεί κάποιος τέχνη, έχει πάντα και μια δόση υποκειμενισμού. Μπορεί να αρέσει ή όχι, να δημιουργεί σκέψεις, συναισθήματα, ή αδιαφορία. Σε κάθε περίπτωση όμως ,πρέπει να υπάρχει η ελευθερία της έκφρασης αυτών που νιώθουμε. Αν δεν αρέσει σε κάποιους το αποτέλεσμα, είναι ελεύθεροι με της σειρά τους να το κριτικάρουν, να μην το αποδεχθούν, να μη το δουν, ή να το ακούσουν ξανά. Δεν είναι όμως δικαίωμα κανενός, η επιβολή, ο τρόμος και η απαγόρευση...

Για επίλογο να σας θυμίσω τη φράση κάποιου, που διαφωνεί μαζί σας. «Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω». Να δεις πως τον λέγανε... Α! Ιησού. Από τη Ναζαρέτ...