Είναι συγκλονιστικό αν και δύσκολα θα το καταλάβει κανείς αν δεν έχει προσωπική άποψη και δεν γνωρίζει οικογένεια που έχει παιδάκι με νοητική στέρηση. Τι σημαίνει δηλαδή  να έχεις παιδί με τέτοιο πρόβλημα στην οικογένεια σου και το κράτος –λόγω περικοπών σώνει και καλά- να το αφήνει στην τύχη του και την οικογένεια του σε αδιέξοδο.

Να μην ανοίξουμε τώρα το θέμα των Αμεα στην χώρα μας γιατί είναι τεράστιο. Περιοριζόμαστε σε ένα συγκεκριμένο γεγονός που δείχνει την κρατική αναλγησία σε όλο της το μεγαλείο.
Στο Σικιαρίδειο Ιδρύματα ένα από τα ελάχιστα στην χώρα μας όπου ειδικευμένο προσωπικό, παιδαγωγοί και νοσηλευτές προσφέρουν βοήθεια σε εκατοντάδες παιδάκια με νοητική υστέρηση βάζει λουκέτο. Όπως λέει σε έγγραφο που έστειλε το Δ,Σ του ιδρύματος προς τους γονείς των παιδιών που φιλοξενούνται εκεί  «χωρίς την έγκαιρη κάλυψη των λειτουργικών δαπανών η συνέχιση της λειτουργίας του Ιδρύματος είναι ανέφικτη, με μόνη εναπομένουσα προοπτική τη μη λειτουργία του μετά το καλοκαίρι».

Αντι για σχόλιο μια και μόνο λέξη προς τους «αρμοδίους»: Τομάρια ….