Home » , » Όταν ο Ψυχάρης αναγγέλλει το πέσιμο της ευρωπαϊκής αυλαίας.

Όταν ο Ψυχάρης αναγγέλλει το πέσιμο της ευρωπαϊκής αυλαίας.

Από β.ariaditis , Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012 | 1:04 π.μ.


Αυτοί οι αστοί και οι προπαγανδιστικοί τους μηχανισμοί δεν έχουν το θεό τους. Βάλθηκαν για τριάντα και πλέον τώρα χρόνια να βομβαρδίζουν τα μυαλά του κόσμου  για τον μονόδρομο της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας και την καταστροφή  τάχα μου που θα φέρνανε οι αγώνες και τα αιτήματα που εναντιώνονταν σε αυτήν . Μας λοιδόρησαν, μας συκοφάντησαν, μας διέβαλαν μόνο και μόνο γιατί πήγαιναν καλά οι δουλιές ,το φαγοπότι και η κονόμα τους .

Αυτοί που χρυσοπλήρωσαν Πρετεντέρηδες , Καψήδες, Τσίμηδες  κι όλο το σινάφι των κάφρων της προπαγάνδας τους και αφού τα κατάφεραν να «πείσουν»  με την τρομοκρατία τους για τη θεάρεστη Ευρωπαϊκή προοπτική ,έρχονται τώρα να επιπλήξουν τα απολωλότα της κάλπης για τις διαχρονικές τους επιλογές .Αυτά λίγο πολύ λέει σήμερα ο κληρονόμος του ΔΟΛ και αρχιμέντωρας της  αστικής προπαγάνδας,( Εδώ) που δεν διστάζει να τα βάλει ακόμη και με τους «αδιαμφισβήτητους»  για τα Ευρωπαϊκά τους πεπραγμένα, Κωνσταντίνο Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου.  

Εκεί όμως που ο Ψυχάρης  ξεπερνά και τον ίδιο του το εαυτό  είναι όταν αφού πρώτα καταχεριάσει  όλους εκείνους που φρόντισε να γυρεύουν της Ευρωπαϊκή σωτηρία, έρχεται να αναγγείλει το τέλος αυτής  της  περιπέτειας  προτρέποντας στον Αντώνη Σαμαρά να κλείσει την παράσταση

Οι αστοί το κάνουν τούμπανο  τώρα πια λοιπον πως  το ταξίδι του μέλιτος με την αγαπημένη τους φθάνει  κάπου στο τέλος του. Η  κατάρρευση της περίφημης  ζώνης του ευρώ είναι μια πραγματικότητα που οσονούπω έρχεται για να εκδικηθεί  μια αριστερα που  γυρεύει την πλειοψηφία  και καμώνεται πως κατέχει το μυστικό για το Ευρωπαϊκό  μας μέλλον μέσα στους θεσμούς που καταρέουν .

Το Θέμα είναι πως ο καπιταλισμός με η χωρίς ευρώ και δίχως  την ανατροπή  του θα υπάρχει για πάντα.

β.ariaditis
     
Μοιράσου το :

+ σχόλια + 5 σχόλια

Ανώνυμος
13 Αυγούστου 2012 στις 8:55 π.μ.

Οι αστικές εφημερίδες έχουν τέτοια "μικρά" κουσούρια: Όχι μόνο από την μια μέρα στην άλλη αλλάζουν άποψη, αλλά για την παλιά τους άποψη κατηγορούν τον...κόσμο!

Ένα άλλο χαρακτηριστικό που θυμάμαι ήταν όταν η Καθημερινή (η έτερη "έγκυρη" εφημερίδα), κατηγορούσε τον κόσμο για τα θαλασσοδάνεια (καταναλωτικά, διακοπών, Χριστουγέννων(!) κλπ.) που έπαιρνε με το παραμικρό και οδηγήθηκε στην οικονομική καταστροφή. Η καλή μας εφημερίδα είχε ξεχάσει φαίνεται ότι γύρω στα 7-8 χρόνια πριν έλεγε ότι τα Ελληνικά νοικοκυριά δεν έχουν μεγάλα δάνεια συγκρινόμενα με τα Ευρωπαϊκά κι αυτό πάει πίσω την οικονομία και φρενάρει την...ανάπτυξη!
Μνήμη χρυσόψαρου ή κάτι άλλο;

Ο Ψυχάρης απ' ότι φαίνεται την ψυχανεμίζεται την δουλειά και κάνει τα κουμάντα του. Όμως παιδιά δεν είναι ώρα να διεκδικήσουμε δικαίωση στις ενδοαριστερές διαμάχες. Κανείς δεν έχει δικαιωθεί μέχρι την έλευση του σοσιαλισμού. Αυτό να το θυμόμαστε, γιατί π.χ. "ρεβιζιονιστικό" το ανεβάζαμε το FARC, "ρεβιζιονιστικό" το κατεβάζαμε (επειδή στήριζε την Σοβιετική Ένωση), όμως σήμερα είναι το μοναδικό σοβαρό αντάρτικο στην Λατινική Αμερική.

Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν μπορεί να τα πήρε στο χέρι με την ΕΕ, αλλά σήμερα αποτελεί ένα πόλο συσπείρωσης κόσμου που δεν τον δημιούργησε κανένας από τους "δικαιωμένους". Αυτό ελπίζω να μας δείχνει ότι τίποτε δεν είναι για πέταμα, πριν τουλάχιστον καταλάβουμε τι ρόλο παίζει στην ταξική πάλη. Γιατί ορισμένοι (και δεν μιλώ για το μπλογκ) κάνουν αναλύσεις για το σήμερα με βάση τις αναμνήσεις τους και την άσχημη παιδική τους ηλικία...

Ανώνυμος
14 Αυγούστου 2012 στις 12:08 μ.μ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως μετά τις 6/5, ήθελε ένα "νέο ΕΑΜ" με πρόγραμμα τη "Συμφωνία του Λιβάνου"

Ανώνυμος
14 Αυγούστου 2012 στις 11:29 μ.μ.

ΣΤΑΡΑΤΗ

Συμφωνώ! Όλοι με το ΣΥΡΙΖΑ να σώσουμε τον καπιταλισμό! Γιατί άλλο πράμα να φροντίζει τα συμφέροντα του καπιταλισμού η Δεξιά, κι άλλο η Αριστερά...
Ειδικά(!) σε συνθήκες οξυμένης καπιταλιστικής κρίσης που εκτείνεται σε παγκόσμιο επίπεδο και βαθαίνει. Κι επειδή ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται σ' εξαιρετικά δεινή θέση μέσα σ' αυτήν τη δίνη, ένα είναι σίγουρο: Το καλύτερο σωσίβιό του θα είναι μια Αριστερή κυβέρνηση, που θα καθίσει το λαό στον "αριστερό" καναπέ αποκοίμισης. Βλέπε ΣΥΡΙΖΑ... Αλλά για να μην κατηγορηθώ για προκατάληψη, και τώρα ο ελληνικός καπιταλισμός έχει την Αριστερά του στη διακυβέρνηση. Βλέπε ΔΗΜΑΡ...
Αριστερά λιβανιστήρια τού καπιταλισμού... Αριστεροί νεκροθάφτες τού λαϊκού κινήματος...
Ε, ρε ΚΚΕ που τους χρειάζεται...!!!

15 Αυγούστου 2012 στις 12:38 π.μ.

Να δω πως θα το πουλήσουν στο πόπολο τώρα, που τόσο καιρό το πηδάνε στο όνομα του ευρώ!

Ανώνυμος
15 Αυγούστου 2012 στις 2:07 π.μ.

Το νόημα επίσης είναι ότι όσοι κάθε δέκα χρόνια πανηγυρίζανε για το όραμα της επόμενης δεκαετίας (το '80 ΕΟΚ, το '90 ΕΕ - Μάαστριχτ, το 2000 ΟΝΕ - ευρώ), ξαφνικά από το 2010 ως σήμερα βρέθηκαν αντιμέτωποι με το πραγματικό πρόσωπο της Μεγάλης Ιδέας τους και δεν ξέρουν τι λίφτινγκ να του κάνουνε αυτού του προσώπου.

Γιατί όσο να'ναι είναι λίγο δύσκολο στα 2010 να πουλήσουν σαν εθνικό όραμα το μνημόνιο και το κούρεμα.
Μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ ανάμεσά τους διατηρεί την ψυχραιμία του και "απαιτεί" έκτακτη διάσκεψη κορφής της ΕΕ να τα βάλουμε όλα τα ζητήματα πάνω στο τραπέζι να πούμε.

Ο δε Ψυχάρης στο άρθρο του, με το εξασκημένο από χρόνια φιλισταϊκό ύφος του, καταφέρνει να τα χωρέσει όλα, ώστε ό,τι και να γίνει, όποιο σενάριο κι αν γίνει πραγματικότητα, αυτός να πέσει οπωσδήποτε μέσα. Διότι πουθενά δε λέει τίποτα συγκεκριμένο. Το μόνο που λέει είναι σαν τον κουμανταδόρο στον οδηγό που τρακέρνει: "κατέβα τώρα να δεις τι έκανες".

Κατά τα άλλα η αυλαία έχει πέσει πράγματι. Όχι η αυλαία του "ευρώ", αλλά η αυλαία στον κύκλο του ευρωμονόδρομου που κράτησε 30 χρόνια από το 1980 ως το 2010 και κατέληξε στη νίλα της καπιταλιστικής κρίσης και του μνημονίου. Δεν είναι μικρό πράγμα να πέφτει αυλαία σε τέτοιο κύκλο, και μάλιστα με τέτοιο τρόπο: αξίζει τον κόπο για ένα κειμενάκι 260 λέξεων στην εφημερίδα που διευθύνεις.

Όσο για την τρόικα εσωτερικού συνεχιζει απτόητη στον δικό της άχαρο ρόλο: Μετά τις θυσίες για τα κριτήρια εισόδου στο ευρώ και τις θυσίες για τα κριτήρια προσαρμογής στο ευρώ, έχει καταπιασεί με τις θυσίες για τα κριτήρια να μη μας διώξουν από το ευρώ.
Κι αν τυχόν και μας διώξουν ή αν τυχόν καταρεύσει η ευρωζώνη από μόνη της, τότε όλοι μαζί οι θιασώτες του ευρωμονόδρομου θα αρχίσουν να πετάνε το μπαλάκι ο ένας στον άλλο αναφωνώντας: εγώ σας τα 'λεγα. Όπως κάνει ήδη ο Ψυχάρης από την εφημερίδα του όντας προνοητικός και φρονίμων παιδί.

Διότι το αδιέξοδό τους σε μια τέτοια περίπτωση γίνεται ακόμα μεγαλύτερο από το γεγονός ότι άλλο το να βγαίνεις από το δραχμή και να μπαίνεις στο ευρώ το 2000 κι άλλο να "επιστρέφεις" στη δραχμή απ' το ευρώ το 2012. Το ότι "επιστροφή" δεν υπάρχει το γνωρίζουν όλοι, όπως όλοι γνωρίζουν ότι η υποθετική δραχμή του 2012 θα είναι απλή συνωνυμία με τη δραχμή του 2000. Με άλλα λόγια αν το 2000 το ευρώ κλείδωσε στις 340 και 75, με πόσες πιστεύετε ότι θα "ξεκλειδώσει" (ενδεχομένως) το 2012;

Από την πλευρά μου μόνο αυτά και κλείνω: Είτε με ευρώ είτε χωρίς ευρώ, ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα, να εφαρμόσουν την πολιτική τους όπως την προχωράνε μέχρι τώρα, από τη μια. Και ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα και για το λαό, είτε να υποταχθεί και να συνθλιβεί από την πολιτική τους, είτε να την ανατρέψει κι αυτήν κι αυτούς παίρνοντας στα χέρια του τη ζωή του, τα μέσα και τον καρπό του μόχθου του από την άλλη.

Αυτοί ετοιμάζονται: ιδρύουν στρατόπεδα κράτησης, εξαπολύουν τις φασιστικές συμμορίες που έχουν προετοιμάσει κλπ. Ο λαός (κι εγώ ένας κόκος άμμου μέσα σ' αυτόν), δεν ξέρω: πότε μου φαίνεται σοφικιστικέ, πότε μαραζιάρης, και πότε (να το πω έτσι) χαζοχαρούμενος.

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright © ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Powered by Blogger