Εμμέσως πλην σαφώς, συμβαίνει γύρω μας μια μαζική εκκαθάριση πληθυσμού - η άρχουσα τάξη ξεφορτώνεται όσους πλέον έχει ξεζουμίσει και δε θεωρεί ότι έχουν να της προσφέρουν κάτι (άρα είναι "άχρηστοι").

Το ακόμα χειρότερο είναι ότι απέναντι σε αυτή την κατάσταση, η κοινωνία είτε δεν αντιδρά, είτε αντιδρά αλλά με "φιλανθρωπική" διάθεση: Αντί δηλαδή να κατανοήσει ότι είμαστε σε μια συγκυρία όπου ισχύει το "ή εγώ ή εσύ", και να επιτεθεί εναντίον της άρχουσας τάξης, οι περισσότεροι εξακολουθούν να νομίζουν ότι τάχα "υπάρχει χώρος για όλους", "όλοι είμαστε άνθρωποι και άρα όλοι πρέπει να ζήσουμε", κτλ.

Δυστυχώς, όσο το λαικό κίνημα εξακολουθεί να θεωρεί "ακραίο" το να επιτεθεί εναντίον των εκμεταλλευτών του, και να έχει αυταπάτες ότι μπορεί να αποφύγει την αιματοχυσία, τόσο η αιματοχυσία όχι απλά θα συνεχίζεται, όχι απλά θα γιγαντώνεται, αλλά θα είναι και μονόπλευρη, με την άρχουσα τάξη να παίζει χωρίς αντίπαλο (εκτός και αν θεωρούμε αντίπαλο μια "φιλανθρωπική" αριστερά που περισσότερο μοιάζει με τις φιλανθρωπικές οργανώσεις, παρά με την αριστερά που κάποτε έκοβε τα κεφάλια των εχθρών του λαού με τις γκιλοτίνες).

Είσαι άστεγος στην Ουγγαρία; Ή πληρώνεις ή φυλακή!

Με πληρωμή προστίμου ή φυλάκιση αποφασίστηκε να «τιμωρούνται» οι άστεγοι της Ουγγαρίας. Σύμφωνα με πρόταση του βουλευτή του δεξιού κόμματος Φιντέζ, Μάτε Κοτσίς, η οποία υιοθετήθηκε από την κυβέρνηση της χώρας, όσοι συλλαμβάνονται να κοιμούνται σε παγάκια ή γενικότερα σε δημόσιους χώρους θα καλούνται να καταβάλουν 450 ευρώ ή θα οδηγούνται στη φυλακή.

Το εν λόγω μέτρο λήφθηκε με στόχο την αντιμετώπιση του προβλήματος των διαρκώς αυξανόμενων αστέγων λόγω της οικονομικής κρίσης και της αδυναμίας των πολιτών να αποπληρώσουν τα στεγαστικά δάνειά τους. Στη Βουδαπέστη ο αριθμός των αστέγων υπολογίζεται στις 10 χιλιάδες. Οι υποστηρικτές του μέτρου δηλώνουν ότι η λήψη αυτού ήταν απαραίτητη, εφόσον τα καταφύγια για άστεγους δεν επαρκούν για να καλύψουν τον αριθμό των ανθρώπων που μένουν χωρίς σπίτι. (σ.σ. και προφανώς αντί να χτυπήσουν τη φτώχεια που γεννά τα κέρδη των καπιταλιστών, χτυπούν τους φτωχούς, εξαφανίζοντας τους, ώστε να μη βλέπουμε καν τα αποτελέσματα των εφαρμοζόμενων πολιτικών)

Στην Αμερική, οι εταιρίες που συλλέγουν τα χρέη για λογαριασμό των τραπεζών θέλουν να συλλαμβάνονται και να φυλακίζονται όσοι δε μπορούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους. Πρόκειται για μια αναβίωση της "φυλακής των οφειλετών" (Debtors' prison), ένας θεσμός που υπήρχε και πριν πολλούς αιώνες, αλλά είχε καταργηθεί - τώρα όμως επιστρέφει. Θα δούμε στο τέλος του άρθρου μια παρουσίαση του θεσμού αυτού, πραγματικά αξίζει:

THE RETURN OF DEBTORS PRISONS: Collection Agencies Now Want Deadbeats Arrested

As if life wasn't already tense enough for Americans who can't pay their debts, collection agencies are now taking advantage of archaic state laws to have some debtors arrested and sent to jail.

More than one-third of US states allow debtors to be arrested and jailed, says Jessica Silver-Greenberg in the Wall Street Journal.

Judges typically grant arrest warrants when the debtors have failed to show up for court dates or failed to make court-ordered payments.

Of course, the reason debtors have failed to make court-ordered payments is often the same reason they didn't pay their debts in the first place: They don't have any money.

This practice, needless to say, is preposterous. If people can't pay their debts and have no prospect of being able to pay their debts, they should declare bankruptcy. And the debts should be written off. Companies don't go to jail when they default. Neither should people.

Το παραπάνω άρθρο είναι από το yahoo, που ακόμα και αυτό παραδέχεται ότι το να φυλακίζονται όσοι είναι φτωχοί είναι βάρβαρο μέτρο - μάλιστα έχει στο άρθρο του αυτό και ένα συνοδευτικό βιντεάκι, με καπιταλιστές αναλυτές, οι οποίοι τάσσονται ουσιαστικά υπέρ του μέτρου της "σεισάχθειας", δηλαδή της διαγραφής των χρεών όσων δεν έχουν να πληρώσουν:


Τόσο σε ατομικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο κρατών, δε μπορούμε να προχωρήσουμε χωρείς διαγραφή του χρέους. Δε γίνεται όλοι οι λαοί της γης να κρατούνται όμηροι και να υποθηκεύονται, να φυλακίζονται, να μένουν άστεγοι και να ζουν στη φτώχεια για το χατήρι μια μικρής ολιγαρχίας τραπεζών. Και αν η διαγραφή των χρεών οδηγεί αυτή την ολιγαρχία σε χρεωκοπία, αφήστε τους να χρεωκοπήσουν, και να αναλάβουμε εμείς την εξουσία από εδώ και πέρα. Αυτοί πλέον είναι παντελώς ξεκομμένοι από την κοινωνία, και τα συμφέροντα τους είναι σε πλήρη ρήξη με τα δικά μας. Δε μπορούμε να τους αφήσουμε να συνεχίζουν να μας οδηγούν στην καταστροφή μας, για να συνεχίσουν να περνάνε αυτοί καλά.

Ακόμα και καπιταλιστές το καταλαβαίνουν αυτό (δείτε το βίντεο του yahoo ως παράδειγμα), και στόχος βέβαια του καπιταλιστικού συστήματος είναι να καθυστερήσει τη διαγραφή χρεών, ώστε να αρπάξουν πρώτα οι τραπεζίτες ένα σωρό "πακέτα σωτηρίας", "και μετά τα ξαναλέμε".

Εδώ και μερικές κινήσεις στην Ελλάδα, που ενδιαφέρουν πολύ κόσμο:

Ελληνικός νόμος κουρεύει και 100% τα δάνεια

Υπάρχει δεδικασμένο κουρέματος σε υπερχρεωμένα νοικοκυριά μέχρι και 100% του χρέους από Τράπεζες. 12 δανειολήπτες έχουν ήδη δικαιωθεί τους τελευταίους μήνες.

Η Ιωάννα Μελάκη, πρόεδρος της Ένωσης Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης εξηγεί στο www.koutipandoras.gr ότι ο νόμος 3869/2010 προστατεύει τους δανειολήπτες που τεκμηριωμένα αποδεικνύουν αδυναμία πληρωμής του χρέους τους. Τα ειρηνοδικεία της Κρήτης συγκεκριμένα, έχουν δικαιώσει σε πάνω από δέκα περιπτώσεις υπερχρεωμένα νοικοκυριά όχι μόνο ρυθμίζοντας τις δόσεις αλλά και «κουρεύοντας» το χρέος σε ποσοστό πάνω του 50%.

«Κούρεμα» 250.000 ευρώ σε χρέος δανειολήπτη
ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ

«Κούρεμα» κατά 250.000 ευρώ σε χρέος δανειολήπτη αποφάσισε το Ειρηνοδικείο Ηρακλείου. Τώρα, ο δανειολήπτης θα κληθεί να πληρώσει το υπόλοιπο ποσόν των 50.000 ευρώ από το χρέος που ήταν συνολικού ύψους 300.000 ευρώ.

Οπως εξηγεί η πρόεδρος της Ενωσης Καταναλωτών Κρήτης, Ιωάννα Μελάκη: «Ο δανειολήπτης αυτός είχε ένα σημαντικό χρέος, ύψους συνολικά 300.000 ευρώ, σε διάφορες τράπεζες, εμφάνισε αδυναμία πληρωμής αυτού, χρησιμοποίησε τις ευεργετικές διατάξεις του Ν. 3869/2010 και το Ειρηνοδικείο Ηρακλείου, αναγνωρίζοντας την ειλικρίνειά του σε όσα αυτός προέβαλλε στην αίτησή του, αλλά και κρίνοντας ότι ο πολίτης αυτός έπρεπε να απαλλαγεί από το χρέος του και να αρχίσει μια νέα οικονομική και κοινωνική ζωή, τον απάλλαξε από τον μεγάλο βραχνά του χρέους των 250.000 ευρώ, παρά τις αντιρρήσεις των τραπεζών».

Δείτε τέλος και ένα αφιέρωμα στις παλιές "φυλακές των οφειλετών", ένας θεσμός που επιστρέφει μετά από πολλά χρόνια στις κοινωνίες - το βρήκαμε στη wikipedia και το μεταφράσαμε στα ελληνικά:

***

H φυλακή των οφειλετών είναι μια φυλακή για όσους δεν είναι σε θέση να πληρώσουν τα χρέη τους. Μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, οι φυλακές των οφειλετών ήταν ένας συνηθισμένος τρόπος για την αντιμετώπιση απλήρωτων χρεών.

Σκλάβοι του χρέους στην αρχαία Ελλάδα και Ρώμη

Η υποδούλωση λόγω χρεών ήταν κοινή πρακτική στις αρχαίες κοινωνίες των μεσογειακών χωρών, συμπεριλαμβανομένων των ελληνικών πόλεων-κρατών. Οι οικονομικές κρίσεις στην Αθήνα γύρω στο 600 π.Χ. είχαν ως αποτέλεσμα τόσοι πολλοί Αθηναίοι να πωλούνται ως σκλάβοι, που ο Σόλωνας θέσπισε τη "σεισάχθεια", ένα νόμο που απαγόρευσε την πρακτική της δουλείας για χρέη και ξαναέδωσε την ελευθερία τους σε πολλούς Αθηναίους, τουλάχιστον σύμφωνα με τις περιγραφές του ίδιου του Σόλωνα.

Σύμφωνα με την πρώιμη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ένα πρόσωπο θα μπορούσε να βάλει τον ίδιο του τον εαυτό ως εγγύηση-υποθήκη για να πάρει ένα δάνειο -η σχετική σύμβαση ονομαζόταν Nexum. Αν αποτύχει να πληρώσει, το πρόσωπο αυτό γινόταν σκλάβος του πιστωτή του. Η πρακτική αυτή τέθηκε εκτός νόμου το 326 π.Χ. με τον νόμο Lex Poetelia Papiria.

Μεσαιωνική Ευρώπη

Κατά τη διάρκεια της Ευρώπης του Μεσαίωνα, οι οφειλέτες, άνδρες και γυναίκες, ήταν κλεισμένοι σε ένα ενιαίο μεγάλο κελί μέχρι οι οικογένειές τους να αποπληρώσουν το χρέος τους. Οι κρατούμενοι λόγω χρεών συχνά πέθαναν από ασθένειες, τις οποίες κόλλαγαν από τους άλλους κρατούμενους λόγω χρεών. Ζούσαν σε συνθήκες πείνας και κακοποίησης από τους άλλους κρατούμενους. Αν ο πατέρας μιας οικογένειας φυλακίστηκε για χρέος, η οικογενειακή επιχείρηση συχνά υπέφεραν, ενώ η μητέρα και τα παιδιά κατρακυλούσαν στη φτώχεια. Μη μπορώντας να αποπληρώσει τα χρέη του, ο πατέρας συχνά παρέμεινε στη φυλακή των οφειλετών για πολλά χρόνια. Μερικοί κρατούμενοι αφήνονταν ελεύθεροι προκειμένου να γίνουν δουλοπάροικοι ή υπηρέτες (δουλεία για χρέη), έως ότου αποπληρώσουν το χρέος τους δουλεύοντας στη σκλαβιά.

Μεγάλη Βρετανία

Στο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και του μετέπειτα Ηνωμένου Βασίλειου, οι φυλακές των οφειλετών διέφεραν ως προς το πόση ελευθερία επέτρεπαν στον οφειλέτη. Δίνοντας λίγα χρήματα, ο οφειλέτης θα μπορούσε να πληρώσει για κάποιες ελευθερίες. Ορισμένες φυλακές επέτρεπαν στους τροφίμους τους να ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα και να δέχονται επισκέπτες. Άλλες φυλακές επέτρεπαν ακόμα και να ζουν οι τρόφιμοι σε μικρή απόσταση έξω από την φυλακή.

Η ζωή σε αυτές τις φυλακές, ωστόσο, δεν ήταν καθόλου ευχάριστη, και οι κρατούμενοι αναγκάζονταν να πληρώσουν για τα έξοδα φυλακιση τους. Ο Samuel Byrom, γιος του συγγραφέα και ποιητή John Byrom , φυλακίστηκε για χρέος στο στόλο το 1725, και το 1729 έστειλε αναφορά στο παλιό φίλοτου από το σχολείο, το Δούκα του Dorset, στην οποία μαινόταν κατά των αδικιών του συστήματος:

"Τι βαρβαρότητα μπορεί να είναι μεγαλύτερη από τους δεσμοφύλακές (χωρίς πρόκληση) να φορτώνουν τους κρατούμενους με σιδερένιες μπάλες, και να τους ρίχνουν σε μπουντρούμια, να τους βάζουν χειροπέδες, και να αρνούνται στους φίλους τους να τους επισκεφθούν, να τους αναγκάζουν να πληρώσουν υπερβολικά πρόστιμα για την "ενοικίαση" του κελιού τους, την τροφή τους τους και το νερό. Να ανοίγουν τα γράμματά τους και να αρπάζουν την φιλανθρωπία που αποστέλλονται σε αυτούς! Και όταν οι οφειλέτες έχουν καταφέρει να τα βρουν με τους πιστωτές τους, εκατοντάδες κρατούνται στη φυλακή για το νοίκι που πρέπει να πληρώσουν για το κελί τους και άλλες άδικες απαιτήσεις που προβάλλουν οι δεσμοφύλακές τους, έτσι ώστε επιτέλους, στην απελπισία τους, πολλοί οδηγούνται στην αυτοκτονία ...Οι δεσμοφύλακές θα πρέπει να λαμβάνουν ένα σταθερό μισθό και να απαγορεύεται, υπό την απειλή της άμεσης απόλυσης, να αποδέχονται δωροδοκίες, αμοιβές ή ανταμοιβές οποιουδήποτε είδους ...Το δίκαιο της φυλάκισης για χρέη προκαλεί μεγαλύτερη απώλεια για τη χώρα, με την έννοια της σπατάλης πόρων, από ότι τα γυναικεία μοναστήρια στην ξενιτιά, και ανάμεσα σε Ρωμαιοκαθολικούς ανθρώπους...Η Ολλανδία, η πιο αγενής χώρα στον κόσμο, φέρεται στους οφειλέτες με ηπιότητα και στους κακούργους με αυστηρότητα. Η Αγγλία, από την άλλη πλευρά, δείχνει έλεος σε δολοφόνους και ληστές, αλλά ζητά απίστευτα πράγματα από τους φτωχούς οφειλέτες." (Manchester Times, 22 Οκτωβρίου 1862)

Μερικοί κρατούμενοι οφειλέτες ήταν ακόμη λιγότερο τυχεροί, καθώς στέλνονταν σε φυλακές με ένα μίγμα φαύλων εγκληματιών και μικρο-εγκληματιών, και πολλοί άλλοι περιορίζονται σε ένα μόνο κελί μόνοι τους.

Ο πατέρας της αγγλικής συγγραφέας Κάρολος Ντίκενς εστάλη σε μία από αυτές τις φυλακές (τη Marshalsea), που συχνά περιγράφεται στα μυθιστορήματα του Ντίκενς.

Η νομοθετική "πράξη του οφειλέτη" του 1869 κατάργησε τη φυλάκιση για χρέη, αν και οι οφειλέτες που είχαν τα μέσα να πληρώσουν το χρέος τους, αλλά δεν το έπραξαν, μπορούσαν ακόμα να φυλακιστούν για διάστημα έως έξι εβδομάδες.