«Ω Παναγιά μου, αν είσουνα, καθώς εγώ, μητέρα,
βοήθεια στο γιό μου θάστελνες τον Αγγελο από πέρα.
Κι, αχ, Θε μου, Θε μου, αν είσουν Θεός κι αν είμασταν παιδιά σου
θα πόναγες καθώς εγώ, τα δόλια πλάσματά σου.
Κι αν είσουν δίκαιος, δίκαια θα μοίραζες την πλάση,
κάθε πουλί, κάθε παιδί να φάει και να χορτάσει.
Γιε μου, καλά μου τάλεγε το γνωστικό σου αχείλι
κάθε φορά που ορμήνευε, κάθε φορά που εμίλει:
Εμείς ταγίζουμε ζωή στο χέρι: περιστέρι,
κι εμείς ούτ' ένα ψίχουλο δεν έχουμε στο χέρι.
Εμείς κρατάμε όλη τη γης μες στ' αργασμένα μπράτσα
και σκιάχτρα στέκουνται οι Θεοί κι αφέντη έχουνε φάτσα».
(Γιάννης Ρίτσος, «Επιτάφιος»)
24 Απρίλη 1945: Μια πίτσα από το Ζούκοφ
-
Γράφει ο mitsos175 24 Απρίλη 1945. Ένα μεγάλο κομμάτι πίτσα θα κεράσει ο
ηρωικός Κόκκινος Στρατός τη συμμορία των ναζί καθαρμάτων. Πονάτε φασίστες;
Πριν από 1 ώρα
Δημοσίευση σχολίου