Το ότι τα παντελωνιάζουν οι δημοσιογράφοι από όσες μπάντες μπορούν είναι γνωστό. Και μιλάμε για χοντρά μπακίρια. Η χοντρή κονόμα τους δεν είναι οι αργομισθίες που τσεπώνουν οι περισσότεροι/σες εμφανιζόμενοι σαν εκπρόσωποι τύπου υπουργείων και οργανισμών. Ούτε ότι παριστάνουν τους καθηγητές, (μέχρι η Παναγιωταρέα δηλώνει καθηγήτρια σε πανεπιστήμιο στο τμήμα δημοσιογραφίας & ΜΜΕ), σε ιδιωτικές σχολές. Θα προσπεράσω, επίσης τα μυστικά κονδύλια που τσεπώνουν αφού δεν μπορώ να μιλήσω συγκεκριμένα και θα σταθώ σε μια άλλη δραστηριότητα τους που είναι μεγάλο μπακιροκοφτήριο. Τα περισσότερα «τηλεοπτικά αστέρια» κάνουν την δικές τους εταιρίες που σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις είναι χρυσορυχεία. Με τι αντικείμενο νταλαβερίζονται;

Εδώ έχει απ’ όλα τα φρούτα ο μπαχτσές. Ανάλογα με την ειδικότητα του κάθε δημοσιοκάφρου. Η Αννα Δρούζα, ας πούμε, έφτιαξε την εταιρία «Anna Inn». Ένα μαγαζί που αυτοπροβάλλεται σαν «κέντρο ψυχικής και σωματικής υποστήριξης». Αν χάνει λάδια ο εγκέφαλος σου, πας στην Δρούζα και σε φέρνει στα ίσια σου. Τώρα θα μου πείτε ότι είναι πιο πιθανόν η φραπελιά να γιατρέψει τον καρκίνο παρά να γίνει αυτό, αλλά τέσπα. Πάμε παρακάτω, σε πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Την Ιωάννα Μάνδρου την γνωρίζετε. Αυτή που έκανε στην αγιογραφία του Διώτη στο περιοδικό του «Βήματος, και έγραφε κάτι εμετικά κείμενα τότε που είχαν συλληφθεί τα φερόμενα σαν μέλη της 17 Νοέμβρη. Η κυρία λοιπόν αυτή, μαζί με τον άντρα της έχουν φτιάξει την εταιρία «Fucatio - Επικοινωνία - Δημόσιες Σχέσεις» και όποιος της τα ακουμπήσει μπορεί, σύμφωνα με το καταστατικό της εταιρίας, να έχει "ανάπτυξη σχέσεων με εκπροσώπους ΜΜΕ και δημοσιογράφους", όπως και "προβολή θεμάτων στον Τύπο και τη Ραδιοτηλεόραση". Στην ψύχρα το λέει η τύπισσα. Πλήρωσε και εγώ αναλαμβάνω, με τα κονέ που έχω να παρουσιάσω το θέμα που σε ενδιαφέρει στην διαστάσεις που σε συμφέρουν.


Εδώ να συμπληρώσω και κάτι άλλο. Επειδή κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει κανένας δημοσιογράφος δεν αναφέρθηκες ποτέ στις συγκεκριμένες δραστηριότητες των ομόσταυλων τους. Με την Μάνδρου έγινε μια εξαίρεση, Δεν ξέρω τον λόγο, πιθανόν γιατί είναι φαταούλα. (Η συγκεκριμένη παρουσιάζετε σαν «σύμβουλος επικοινωνίας του ΟΤΕ, και σαν «σύμβουλος τύπου» της ΕΥΔΑΠ). Εγραψε, λοιπόν, ο Λιάτσος στην εφημερίδα του «Παρασκευή και 13» ένα καυστικό σχόλιο για την Γιαννούλα. Το αποτέλεσμα; Αυτή του έκανε αγωγή και του ζητάει 600.000 ευρώ επικαλούμενη ότι το σύνταγμα και το καταστατικό της ΕΣΗΕΑ δεν της απαγορεύουν να έχει παράλληλα όλες αυτές τις δραστηριότητες.


Ένα άλλο «τηλεοπτικό αστέρι» που έχει την δική του εταιρία είναι ο Νίκος Ευαγγελάτος. MWG Politics ονομάζετε. Αυτή εμφανίζετε, να έχει αντικείμενο, εκτός των άλλων και σε «επικοινωνιακές δραστηριότητες στον χρηματιστηριακό τομέα» Με το δικό μου μυαλό αυτό μεταφράζετε ότι λέει «εδώ το καλό παπαγαλάκι του Χρηματιστήριου». Κάνω λάθος;
Υπάρχουν ακόμα πολλοί δημοσιοκάφροι που επιδίδονται σε παρόμοια σπορ. Δεν συνεχίζω όμως γιατί θα υπερβώ τον χώρο της στήλης και θα μουρμουρίζει ο αρχισυντάκτης.

Θα καταλήξω με το πρόσωπο των ημερών. Το Θέμο Αναστασιάδη. Είναι ίσως η πιο αποκαλυπτική περίπτωση αφού ο μαυρότρυπας στο καταστατικό της εταιρίας του – «Αρθρον» λέγετε- μιλάει τόσο κυνικά για την δραστηριότητα της επιχείρησης του δεν αφήνει σε κανέναν αμφιβολίες για τους σκοπού της. Διαβάζουμε, λοιπόν εκεί ότι η «Αρθρον» «εμπορεύεται πληροφορίες». Δεν έκανε δηλαδή και τώρα τίποτα περισσότερο ο Θέμος παρά μόνο την δουλειά του. (Αν στέκουν αυτά τον κατηγορούν) Και οι δουλειές ειδικά αυτές που έχουν σχέση με τον εμπόριο έχουν και τα ρίσκα τους.

«Οι φωτιές οι πλάστρες θα ξαναδώσουν όλες»

Πριν δυο βδομάδες, η Αθήνα έμοιαζε με πολιορκημένη πόλη. Κράτος και παρακράτος, ΜΑΤ και Χρυσαυγίτες, σε συνεργασία αγαστή, πραγματοποίησαν μία από τις βιαιότερες επιθέσεις των τελευταίων χρόνων. Ποιοι αποφασίζουν και διευθύνουν τη σκληρή καταστολή, ποιοι νομιμοποιούν τις αυξανόμενες διώξεις και φυλακίσεις πολιτικών και κοινωνικών αντιπάλων, ποιοι στηρίζουν τούτη τη βία και ποιοι συναινούν; Ποια είναι η χώρα, ποιο το κράτος, ποια τʼ αφεντικά;

Πριν 15 χρόνια, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ξεπούλησε την ΑΓΕΤ στον όμιλο Φερούτσι. Λίγο αργότερα, έγινε γνωστό ότι ο Ιταλός εισαγγελέας Ντι-Πιέτρο έχει στα χέρια του στοιχεία και καταθέσεις στελεχών της Φερούτσι, ότι εξαγόρασαν με μίζες 3 δισ. δραχμών υψηλόβαθμους Ελληνες αξιωματούχους. Ο εισαγγελέας διαθέτει στοιχεία και ονόματα αυτών που πήραν τις μίζες.

Πριν 2 χρόνια ξεσπά στη Γερμανία το σκάνδαλο Ζίμενς. Εγινε γνωστό ότι ο εισαγγελέας του Μονάχου έχει στα χέρια του στοιχεία και καταθέσεις στελεχών της Ζίμενς, ότι εξαγόρασαν με μίζες 100 εκατ. ευρώ Ελληνες αξιωματούχους, από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, έως τη σημερινή κυβέρνηση. Ο εισαγγελέας διαθέτει στοιχεία και ονόματα αυτών που πήραν τις μίζες.

Ο Ελληνας εισαγγελέας δεν πήγε στον Ντι-Πιέτρο. Πράττοντας με τη σοφία της αδράνειας, άφηνε το χρόνο να κυλά και όταν έφθασε το πλήρωμά του έβαλε τον φάκελο στο «άπλετο φως» του αρχείου, στην επικράτεια της σκόνης και των τρωκτικών. Το ίδιο θα συμβεί και στην υπόθεση Ζίμενς. Δεν γνωρίζουμε την αντίδραση του Ντι-Πιέτρο. Μάθαμε όμως το καυστικό σχόλιο του Γερμανού εισαγγελέα Ζόμερφελντ, ότι οι εισαγγελείς της Νιγηρίας και της Λιβύης είχαν παραλάβει και αξιοποιήσει ήδη τα στοιχεία για τις χώρες τους.

Αν ο εισαγγελέας θέλει να ξεκινήσει από κάπου, μπορεί. Ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης του ΠΑΣΟΚ, πουλέν του εκσυγχρονισμού και παρασημοφορημένος του FBI, έσπευσε να καρφώσει τον συνάδελφό του της Αμυνας ουσιαστικά ως αποδέκτη της μίζας. Ο συνάδελφός του ανταπέδωσε το κάρφωμα. Αλλοι, όπως ο επιλεγόμενος και πατριάρχης της μίζας, έμπειρος αυτός, τήρησαν αιδήμονα σιωπή.

Η ελληνική Δικαιοσύνη θα σταθεί για άλλη μια φορά στο ύψος της: ουδείς πολιτικός υπεύθυνος, ουδείς ένοχος. Σε περιόδους κρίσης σηκώνεται η κουρτίνα, έρχεται στο φως το παρασκήνιο, αποκαλύπτονται οι ρόλοι. Φάνηκαν τα όρια της ανεξαρτησίας της, η διπλοπροσωπία, ο διπλός της χαρακτήρας: ήπιος προς τους ισχυρούς, αμείλικτος προς τους ανίσχυρους. Μπροστά στα φώτα, η νομιμότητα της δικαστικής εξουσίας δέχτηκε ένα ισχυρό πλήγμα.

Η κουρτίνα μένει ανοιχτή τρεις μήνες τώρα. Φάνηκε το αποκρουστικό πρόσωπο της σήψης, της διαφθοράς, της διαπλοκής, της συναλλαγής. Του εμπαιγμού και της υποκρισίας. Αλλά και του εκμαυλισμού, των πελατειακών σχέσεων, της εξαγοράς συνειδήσεων μέσω των ειδικών λογαριασμών με τις διάφορες ΜΚΟ. Απαξιώθηκε η πολιτική εξουσία, απαξιώθηκε η λεγόμενη τέταρτη εξουσία. Αποκαλύφθηκε όμως ως κρίση διαχείρισης. Οποιαδήποτε ικανή κυβέρνηση (ή η ίδια κυβέρνηση πριν από 2-3 χρόνια) θα είχε κουκουλώσει την υπόθεση σε λίγες μέρες. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε καταρχάς με μια εκδήλωση της αγαπημένης μεθόδου του συστήματος να λύνει τις διαφορές του εξωπολιτικά, να ξεκαθαρίζει λογαριασμούς, να ξαναμοιράζει την πίτα. Κάποιοι μίλησαν για μαφιόζικες μεθόδους, χωρίς κανόνες και ηθική, αλλά μάλλον αδικούν τη μαφία.

Εχουμε να κάνουμε, επίσης, με κάτι σοβαρότερο από μια απλή κρίση διαχείρισης: με τα προβλήματα που γεννά η διαχείριση της κρίσης του συστήματος, που η πολιτική εξουσία προσπαθεί να λύσει σε βάρος των εργαζομένων και προς όφελος του κεφαλαίου. Μια διαχείριση που αυξάνει δραματικά τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες και απογειώνει την κοινωνική ανασφάλεια. Που ξεκινά το 1985, εντείνεται την οκταετία Σημίτη και κορυφώνεται επί κυβερνήσεων Καραμανλή.

Ο Νίκος Νικολάου («Βήμα», 11/4/2004) διαπιστώνει για την οκταετία Σημίτη ότι «ο εκσυγχρονισμός απεδείχθη αντιλαϊκός μηχανισμός αναδιανομής του εθνικού εισοδήματος», ενώ προειδοποιεί: «η τάση αυτή πρέπει να αντιστραφεί γιατί η κοινωνική αντίδραση θα είναι σκληρή». Αντί γιʼ αυτό, οι κυβερνήσεις Καραμανλή διαμόρφωσαν ένα πλαίσιο πλήρους ασυδοσίας για το κεφάλαιο με μια σειρά από νόμους (3385, 3377, αναπτυξιακός, φορολογικός νόμος), που είτε μεταβιβάζουν είτε χαρίζουν αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως στους εργοδότες, την ώρα που επιβάρυναν με καινούργιους έμμεσους φόρους τους εργαζόμενους. Τα κέρδη των επιχειρήσεων καλπάζουν, σημειώνοντας πανευρωπαϊκά ρεκόρ (μόνο πέρσι ανέβηκαν κατά 60%), έναντι ψιχίων αύξησης στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους.

Βασιλικότεροι του βασιλέως, πιο νεοφιλελεύθεροι από τους πιο σκληρούς νεοφιλελεύθερους, ξεπουλούν ό,τι απέμεινε απʼ το δημόσιο πλούτο, κάνουν όλα τα χατίρια στους εφοπλιστές και στους άλλους πατριώτες της λματ, ανάλγητοι μπροστά στη φτώχεια και την εξαθλίωση που ολοένα αυξάνονται, αδιάφοροι μπροστά στα στραγγαλισμένα όνειρα των νέων (έκαναν πρωταθλήτρια τη χώρα στην ανεργία νέων, πρώτη στην Ευρώπη των 27), συνειδητοί ολετήρες της αξιοπρέπειας των ανθρώπων.

Τώρα ετοιμάζονται να διαλύσουν την Ασφάλιση. Ενοχοι για τη λεηλασία των Ταμείων, οφειλέτες εισφορών (7 δισ. ευρώ χρωστά το κράτος), άρχοντες με τα χρέη των ιδιωτών (3 δισ. ευρώ), τους τα χαρίζουν κάθε τόσο με διακανονισμούς (ο νόμος 3377 δωρίζει δισεκατομμύρια ευρώ στους αναξιοπαθούντες τραπεζίτες σε βάρος του ΙΚΑ), χυδαίοι μιζαδόροι με τα δομημένα ομόλογα (έχουν χάσει ήδη το 1/3 της αξίας τους, περίπου 600 εκατ. ευρώ εις υγείαν των διεθνών χρηματαγορών). Το σχέδιό τους απλό: με τα ελλείμματα που δημιουργούν κάνουν προβληματικά τα Ταμεία, στρέφουν στις ιδιωτικές ασφαλιστικές όσους εργαζόμενους μπορούν να πληρώσουν τα υπέρογκα ασφάλιστρα, ενώ στους υπόλοιπους επιφυλάσσουν, στα βαθιά γεράματα, μια ελάχιστη σύνταξη κάτω από τα όρια της επιβίωσης. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της νεοφιλελεύθερης επίθεσης, έτσι βαθαίνει η κρίση.

Η χώρα βιώνει μια βαθιά, δομική κρίση. Η νομιμότητα της δικαστικής και της πολιτικής εξουσίας, η φερεγγυότητα της λεγόμενης τέταρτης εξουσίας δέχονται βαριά πλήγματα. Ο άγριος νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός έχει οξύνει δραματικά τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, δημιουργώντας (για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του Ν. Νικολάου) «ένα βαθύ διχασμό της ελληνικής κοινωνίας», «απωθώντας ένα ολοένα και πιο πολυάριθμο τμήμα του πληθυσμού […] στο περιθώριο της φτώχειας και της ανεργίας». «Και γιατί να μην αντιδράσει με ό,τι μέσα διαθέτει σε μια πολιτική που οδηγεί τελικά στην εισοδηματική του απαθλίωση;».

Αυτή ακριβώς η επισήμανση, που κάνουν τα πιο φωτισμένα μυαλά του συστήματος, είναι ο εφιάλτης τους. Βλέπουν τη βαθιά κρίση που εκδηλώνεται ως κρίση πολιτικής εκπροσώπησης, βλέπουν την εξάντληση του δοκιμασμένου μεταπολιτευτικού δικομματικού μοντέλου, βλέπουν τις τεράστιες δυσκολίες αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού από παλιά, φθαρμένα υλικά. Βλέπουν κοντολογίς την αδυναμία νʼ αντιμετωπίσουν την απειλούμενη κινητοποίηση των λαϊκών δυνάμεων. Γιʼ αυτό κινητοποιούν ό,τι δυνάμεις κατασκευής συναίνεσης διαθέτουν. Γιʼ αυτό ενισχύουν ό,τι δυνάμεις καταστολής μπορούν (νομικό πλαίσιο, κάμερες, υπερεξοπλισμός ΜΑΤ).
Μπαίνουμε σε μια περίοδο αλλαγών, ανακατατάξεων, κινητοποίησης. Οσοι αφουγκράζονται τις βουβές φωνές το νιώθουν. Και πάλι «οι φωτιές οι πλάστρες θα ξαναδώσουν όλες», όπως λέει ο ποιητής. Για το θέμα αυτό όμως θα χρειαστεί να επανέλθουμε.

ΥΓ1: Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ακούγονται οι επινίκιες φωνές στην Κύπρο. Γεμάτη η πλατεία, κόκκινες σημαίες, φωτογραφίες του Τσε. Δε μπορείς να μη χαρείς – κομμουνιστής πρόεδρος. Ομως, σύντροφοι εκεί στην Κύπρο, γιατί να χαίρονται τόσο ΗΠΑ, Αγγλία και Τουρκία;

ΥΓ2: Τις προάλλες, εδώ δίπλα πέθανε αβοήθητη, κλειδωμένη στην απομόνωση η Αννα Πετρίδη. Τα τελευταία 10 χρόνια στις ελληνικές φυλακές, αυτές τις αποθήκες ανθρώπων, που δε θα γνωρίσουν ποτέ οι μεγαλόσχημοι, καταγράφηκαν επίσημα 400 φυσικοί θάνατοι. Κάποιες χιλιάδες ψυχικοί θάνατοι δεν καταγράφηκαν. Η θανατική ποινή, όπως φαίνεται, δεν καταργήθηκε. Απλά, αντικαταστάθηκε με το θάνατο στη φυλακή. Οι πολιτικοί κρατούμενοι, οι συνειδητοποιημένοι κοινωνικοί κρατούμενοι, το κίνημα αλληλεγγύης, κάθε ευαισθητοποιημένος άνθρωπος οφείλει να αντιδράσει.

Δημήτρης Κουφοντίνας
Ειδική πτέρυγα Φυλακών Κορυδαλλού
24/2/2008

Ακουγα στο ραδιόφωνο ότι νέος αρχηγός της ΕΛΑΣ έγινε ο αντιστράτηγος Βασίλης Τσιατούρας γιατί, λέει, θεωρήθηκε απ’ την κυβέρνηση ότι είναι ο πιο κατάλληλος για να «εκσυγχρονίσει» την μπασκιναρία.
Κάτσε να το κάνω πιο λιανά για το πώς θεωρούν το μερεμέτισμα των μηχανισμών καταστολής.
Εκοψαν ένα κονδύλι 7,5 ακατομμυρίων ευρώ –δεν τσικουνεύετε τα μπακίρια για τέτοιες περιπτώσεις το κράτος- για να έχουν οι μπάτσοι καλύτερο εξοπλισμό και μέσα για να ανταποκριθούν στο έργο τους. Θα διαθέτουν χρωμόσφαιρες για να σταμπάρουν τους διαδηλωτές, πλαστικές σφαίρες για να κερνούν τους «απείθαρχους», πυρίμαχες στολές και δεν συμμαζεύετε. Θα’χουν, λέει, και αγκαθωτά συρματοπλέγματα, ύψους 1,5 μέτρου για να τα τοποθετούν μπροστά απ’ τις διαδηλώσεις για να τις κουλαντρίζουν καλύτερα. Τώρα γιατί εμένα που δημιουργείται ότι στον νέο αρχιμπάτσο ανέθεσαν να φτιάξει έναν στρατό κατοχής και όχι μια αστυνομία δεν ξέρω.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, όλες οι δραστηριότητες της μπασκιναρίας θα γίνονται στα «πλαίσια του νόμου» και όταν κανένας ένστολος το παρακάνει θα αναλαμβάνει η «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» να τον «τιμωρεί»
Δεν είδατε τι συνέπειες είχαν οι μπάτσοι που βασάνισαν τον φοιτητή στην Θεσσαλονίκη; Άλλος πήρε προαγωγή και άλλος ευμενή μετάθεση. Δεν σας έπεισε η κατάληξη που είχε το μπουμπούκι που είδαμε όλοι σε βίντεο να βασανίζει απάνθρωπα κρατουμένους σε αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας; Οι δικαστές και σ’ αυτή την περίπτωση στάθηκαν στο ύψος τους. Εβγαλαν ένα βούλευμα και μετέτρεψαν το κακούργημα του βασανισμού σε «προσβολή της προσωπικότητας» οπότε κι αυτός ο μπάτσος θα τιμωρηθεί παραδειγματικά
Και στο φινάλε, ρε καρντάσια, δεν ακούτε τόσους «έγκριτους» νομικούς που έχουν πάρει σβάρνα τα τηλεοπτικά κανάλια και μιλάνε ότι πρέπει να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην «αδέκαστη», «αντικειμενική», «ακηδεμόνευτη» δικαιοσύνη «μας». Αλωστε όλοι οι πρωτοκλασάτοι δικηγόροι, απ’ τον Λυκουρέζο μέχρι τον Καπερνάρο την ίδια κασέτα παίζουν. Οπότε κι εσείς δεν δικαιούστε να ομιλείτε περί του αντιθέτου που θα έλεγε και ο μακαρίτης ο Κουτσόγιωργας. Και μην μου πείτε για κάποιους δικαστές στυλ Ηλία και Καλιούση που βρέθηκαν μπλεγμένοι να κάνουν κάποιες λαμογιές. Αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες.
Μην με τριπλάρει κανείς επικαλούμενος αυτά που είπε ο δικηγόρος Αλφαντάκης σε τηλεοπτική εκπομπή του Χατζηνικολάου. Ότι δηλαδή υπάρχει διευθυντήριο στην Δικαιοσύνη το οποίο κουκουλώνει δικαστικές υποθέσεις και αναθέτει στον εισαγγελέα Πρωτοδικών Π. Αθανασίου σοβαρές υποθέσεις τις οποίες θέτει στο αρχείο.
Συμπωματικά ανέλαβε αυτός ο δικαστής να βρει ποιοι πολιτικοί τσέπωσαν τις μίζες που έδωσε η εταιρία Simens για να γίνονται οι δουλειές της, όπως τυχαίο ήταν ότι ο ίδιος δικαστής ανέλαβε να βρει άκρια πως κουλάντριζε τα λεφτά στο υπουργείο πολιτισμού ο Ζαχόπουλος.
Και στην τελική γιατί να μην δεχτείτε ότι ο συγκεκριμένος δικαστής είναι τόσο σαΐνι και εργατικός γ’ αυτό του ανέθεσαν να βρει αν έγινε καμιά αρπαχτή απ’ αυτούς που νταλαβερίστηκαν με τα εξοπλιστικά συστήματα Leopard, Tor-M1 και τα Eurofighter;
Ελα, ρε συντρόφια δεν πρέπει να είμαστε κακόπιστοι και να δίνουμε βάση σ’ αυτά που λέει ένας τύπος ο οποίος, να μην ξεχνάμε, ήταν δικηγόρος του δικτάτορα Ιωαννίδη, όπως και τον βασανιστών του ΕΑΤ-ΕΣΑ. Και φυσικά, έτσι στα χαμένα του κλίκαρε του Αλφαντάκη να τα πει όλα αυτά.
Το λέω αυτό για να μην τυχόν μου πει κανένας ότι ο δικηγόρος έστειλε ένα μήνυμα εκβιασμού στους δικαστές να κοιτάξουν να την βγάλει καθαρή αφού και ο ίδιος έχει κάτι μπλεξίματα με τους νόμους. Με δυο λόγια δηλαδή σε καμιά περίπτωση ο Αλφαντάκης δεν έστειλε δημόσια το χαμπέρι στους δικαστές: «Κοιτάξτε να λουφάρω μ’ αυτά που κατηγορούμε γιατί αλλιώς θα βγάλω και τα δικά σας άπλυτα στην φόρα».
Ισως επειδή κάποιοι δεν ξέρουν σε τι ακριβώς αναφέρομαι να παραθέσω ένα απόσπασμα από την εφημερίδα «Βήμα»: «Ερευνα διεξάγουν οι δικαστικές αρχές για πιθανή εμπλοκή δικηγορικού γραφείου σε εκτεταμένο ξέπλυμα «βρώμικου χρήματος» - ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων - που προέρχεται από το ελληνοκολομβιανό καρτέλ κοκαΐνης. H έρευνα έχει ξεκινήσει έπειτα από απόρρητη αναφορά του Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών του ΣΔΟΕ και αφορά το γραφείο του γνωστού δικηγόρου κ. Γιώργου Αλφαντάκη, στην Αθήνα. Στην αναφορά του ΣΔΟΕ καταγράφεται η έρευνα που διεξήγαγαν την τελευταία εξαετία οι διωκτικές υπηρεσίες για τον εντοπισμό εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων που αποτελούσαν τις εισπράξεις του ελληνοκολομβιανού καρτέλ κοκαΐνης, το οποίο εξαρθρώθηκε τον Μάιο του 1999. Στην αναφορά επισυνάπτεται αγωγή με την οποία ο δικηγόρος κ. Αλφαντάκης ζητούσε από τον πελάτη του Δημήτρη Κονδυλιό - έναν από τους κατηγορουμένους για τη διακίνηση κοκαΐνης - πρόσθετες αμοιβές. Σύμφωνα με την αγωγή, ο κ. Αλφαντάκης πρότεινε να διευκολύνει τις συναλλαγές του πελάτη του μέσω μιας υπεράκτιας εταιρείας - της LAKE SUN Ltd - την οποία είχε δημιουργήσει ο ίδιος και φέρεται ότι διακινούσε τεράστια ποσά».

1. «Πάρα πολύ σύντομα. Ερχεται η ώρα», απάντησε η Πετραλιά όταν την ρώτησαν πότε θα κατατεθεί το νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό. Πληροφορίες από το κυβερνητικό επιτελείο αναφέρουν ότι αυτό θα γίνει την επόμενη εβδομάδα, ώστε το πρώτο 15ήμερο του Μάρτη να έχει ολοκληρωθεί η ψήφισή του.
2. «Θα υπάρξουν διαδοχικές μεταρρυθμίσεις σε βάθος χρόνου» απεφάνθη ο διοικητής της ΤτΕ Ν. Γκαργκάνας, ο οποίος εφέρετο ως οπαδός του «σαρωτικού μοντέλου». Με τη δήλωση αυτή «προσεχώρησε» στη στρατηγική Αλογοσκούφη, που εδώ και πολύ καιρό δηλώνει ότι το Ασφαλιστικό δεν είναι ζήτημα ενός νόμου και μιας κυβέρνησης, αλλά διαδοχικών νόμων και πολλών κυβερνήσεων σε βάθος χρόνου.
3. Ας θυμηθούμε πού ήταν το Ασφαλιστικό το 1990 και πού έχει φτάσει σήμερα: οι γυναίκες συνταξιοδοτούνταν στα 60 και οι άνδρες στα 65, ενώ σήμερα το όριο ηλικίας έχει ανέβει για όλους στα 65. Επαιρνες σύνταξη με 4.050 ένσημα, ενώ σήμερα χρειάζεσαι 4.500. Πλήρωνες χαμηλότερη ασφαλιστική εισφορά. Η κατώτερη σύνταξη του ΙΚΑ ήταν ίση με 20 βασικά ημερομίσθια, ενώ σήμερα ισούται με 17. Εγιναν και άλλες αλλαγές, όλες σε βάρος εργαζόμενων και συνταξιούχων, που ο χώρος δεν επιτρέπει να παρατεθούν εδώ.
Συμπέρασμα: Βρισκόμαστε μετά το τέλος ενός κύκλου συνεχών αντιασφαλιστικών ανατροπών (νόμοι 1902/1990, 2084/1992, 3029/2002 και αρκετοί άλλοι), από τις οποίες οι όροι ασφάλισης και συνταξιοδότησης έγιναν πολύ χειρότεροι σε σχέση με το παρελθόν, και στο παραπέντε της έναρξης ενός νέου κύκλου, που θα επιδεινώσει ακόμη περισσότερο την ήδη επιδεινωμένη κατάσταση. Το νομοσχέδιο που θα φέρει η κυβέρνηση δεν είναι το τέλος, αλλά η αρχή αυτού του νέου κύκλου. Οπως ο νόμος Ρέππα έστρωσε το δρόμο για τις συγχωνεύσεις Ταμείων, έτσι η υλοποίηση των συγχωνεύσεων θα στρώσει το δρόμο για την εξίσωση προς τα κάτω συντάξεων και λοιπών παροχών. Το ίδιο ισχύει για όλες τις πτυχές του Ασφαλιστικού: ο ένας νόμος στρώνει το έδαφος, ο άλλος υλοποιεί και ξαναστρώνει το έδαφος για τον επόμενο και η αντιασφαλιστική σκυταλοδρομία δεν έχει τέλος. Ο Γκαργκάνας εξέφρασε τη βεβαιότητα, ότι οι μεταρρυθμίσεις έστω και σταδιακά, σε βάθος χρόνου, θα γίνουν, γιατί «καμιά κυβέρνηση δεν θα επιτρέψει να καταρρεύσει το ασφαλιστικό σύστημα». Οι κυβερνήσεις απλώς, θα μαζέψουν τα συντρίμμια που η πολιτική τους δημιουργεί και θα θάψουν κάτω απ’ αυτά τους πόθους των εργαζόμενων για ένα ασφαλιστικό σύστημα που να ανταποκρίνεται στις στοιχειώδεις ανάγκες τους.
Βρισκόμαστε, λοιπόν, μπροστά σε μια κρίσιμη μάχη. Μια μάχη με στόχο να ακυρώσουμε την έναρξη του νέου αντιασφαλιστικού κύκλου και να αρχίσουμε να «γυρίζουμε προς τα πίσω», επανακατακτώντας όσα μας αφαίρεσαν και διεκδικώντας όσα δικαιούμαστε ως εργαζόμενοι, ως οι μοναδικοί παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου. ‘Η δίνουμε αυτή τη μάχη με αξιώσεις και την κερδίζουμε ή ακολουθούμε την ηττοπαθή και ξεπουληματική τακτική της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.

Κάποια πράγματα πήραν την ανηφόρα και δεν σταματάνε με τίποτα. Τα κέρδη, ας πούμε, των τραπεζιτών και βιομηχάνων, οι παπαριές που λένε οι πολικάντηδες, όπως και η εξαθλίωση της εργαζόμενης κοινωνίας. Μια ματιά στις οικονομικές στήλες των φυλλάδων σε κάνει να παραμιλάς. Στο ιστορικό υψηλό επίπεδο των 1.313 εκατ. ευρώ ανήλθαν τα καθαρά κέρδη του Ομίλου της Εθνικής Τράπεζας στο εννεάμηνο του 2007, αυξημένα κατά 66% σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2006. Ο όμιλος της ATEbank στους πρώτους εννιά μήνες του 2007 αύξησε τα κέρδη της κατά 93,9% συγκριτικά με πέρυσι. Κατά 111,91%, είδε φέτος να αυξάνονται τα κέρδη της η εταιρία Νηρεύς και ο κατάλογος αυτός δεν έχει τελειωμό.

Με την ευκαιρία, ας θυμηθούμε τι έγραφε σε μια προκήρυξη της η 17 Νοέμβρη: «Σε μια κοινωνία με εκρηκτικές ταξικές αντιθέσεις και πελώρια οικονομικά σκάνδαλα, τύπου μπανάνας, όπου οι μεγαλύτεροι έλληνες καπιταλιστές εκτός από στυγνοί εκμεταλλευτές — κι αφήνοντας κατά μέρος την ευθύνη τους για τους χιλιάδες δολοφονημένους και σακατεμένους στα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα,» — είναι οι μεγαλύτεροι απατεώνες της χώρας και μ' αυτά ακόμη τα κριτήρια του αστικού νόμου. Κλέβουν τα δάνεια, δηλαδή την εργασία τον λαού, για να χτίσουν δεκάδες πολυτελείς βίλες εδώ και στο εξωτερικό, για να φουσκώνουν τις καταθέσεις τους στις ξένες τράπεζες».


Την ίδια στιγμή που η ανεργία θερίζει την εργατική τάξη, και ενώ η ακρίβεια στην αγορά σου φέρνει πυρετό, κάποιοι στυλοβάτες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που βιώνουμε μιλάν λες και απευθύνονται σε χαχόλους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γκαργκάνας. Και τι δεν δήλωσε! Πρότεινε ενοποιήσεις ταμείων και περικοπές στις πρόωρες συντάξεις, αύξηση ορίων ηλικίας και εισφορών, μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης της σύνταξης επί του βασικού μισθού...

Για να καταλάβατε τι επαφή έχει αυτός ο τύπος με την πραγματικότητα αρκεί να σας αναφέρω κάποιες παλαιότερες διαπιστώσεις του. «Επειδή κάποιοι έμποροι αύξησαν την τιμή στα ραπανάκια δε σημαίνει ότι υπάρχει ακρίβεια στην αγορά», είχε πει ο γίγαντας. Και μετά έριξε την κοτρόνα και μας καράφλιασε εντελώς: «Οι συνταξιούχοι πηγαίνουν και διακοπές και περνούν ωραία και έτσι δεν προσφέρουν στην κοινωνία και την οικονομία».

Εδώ που τα λέμε όμως πολλοί στην θέση του θα έλεγαν τις ίδιες μαλακίες. Ξέρεις τι είναι να τσεπώνεις τον χρόνο 770.000 ευρώπουλα, να διαθέτεις βίλα στο Κουφονήσι, πολυκατοικία στα Βριλήσια, διατηρητέο στη Φιλοθέη και τεράστιους τραπεζικούς λογαριασμούς; Ενας άλλος τραπεζίτης, ο Τ. Αράπογλου, της Εθνικής Τράπεζας, είναι πιο κυνικός στις δηλώσεις του αφού αυτός θεωρεί δεδομένο ότι πρέπει να δουλεύουμε πάνω από 40 ώρες την βδομάδα και συμφωνεί απόλυτα με τις απόψεις Γκαργκάνα. Φτωχαδάκι κι αυτός. Μόνο 607.835 ευρώ δαγκώνει τον χρόνο από τους μισθούς του και καλά που τον τσοντάρουν κάτι έξτρα μπακίρια από παραστάσεις στα Δ.Σ θυγατρικών, δωρεάν χρήση αυτοκινήτων, οι πιστωτικές κάρτες κ.α και μπορεί και τα φέρνει βόλτα. Μπροστά σ’ αυτούς, ο Μητσοτάκης που παντελωνιάζει 10.000 ευρώ σύνταξη τον μήνα είναι φουκαράς. Οπότε δείχνω κατανόηση στις παρόμοιες δηλώσεις του επίτιμου και δεν της σχολιάζω καθόλου.

Σ’ αυτή την αντεργατική λαίλαπα της κυβέρνησης απέναντι στην εργατική τάξη ποια είναι η στάση του λεγόμενου συνδικαλιστικού εργατικού κινήματος;

Συζητούσαν, δυο παπάδες και η κουβέντα τους ήρθε περί του «θείου οίκου» τους.
- Πώς τα κουλαντρίζεις με το παγκάρι αδελφέ; ρωτάει ο ένας.
– Α, το έχω λύσει εντελώς δημοκρατικά το θέμα. Πετάω τα όβολα ψιλά και όσα κάτσουν κορώνα τα αφήνω στην εκκλησιά. Τα υπόλοιπα τα κρατάω.
– Εγώ το αντιμετωπίζω πιο πνευματικά το ζήτημα, του απαντάει ο άλλος. Πετάω τα όβολα στον ουρανό. Οσα θέλει τα κρατάει ο θεός για πάρτι του και τα υπόλοιπα τα επιστρέφει σε μένα.

Το θυμήθηκα αυτό το ανέκδοτο όταν ξεφυλλίζοντας τον «Κόσμο του Επενδυτή» τράκαρα την παρακάτω είδηση: «Κάποιος κληρικός “κατέθεσε” 300.000 ευρώ για να εκλεγεί δεσπότης. Πρόσφατα μάλιστα λέγεται ότι αγόρασε και ένα πολυτελές αυτοκίνητο αξίας 130.000 ευρώ. Λένε πως είναι σφόδρα ερωτευμένος με έναν αρχιμανδρίτη ονόματι Παϊσιο…».

Μια παρόμοια περίπτωση μου έλεγε τις προάλλες ένας ταρίφας, φιλαράκι μου. Αυτός ο κολλητός μου μπορεί να έχει IQ ραδικιού όσο αφορά την πολιτική, αλλά είναι πρεφέσορας στο πανεπιστήμιο της πιάτσας. Τεκνό στο σουλούπι, ανθίζετε τις ροζ καταστάσεις στο πιτς φυτίλι, απλώνει τραχανά στις προκλήσεις.
Ναυλώνει, που λέτε, το ταξί του ένας γαλονάτος ρασοφόρος πισογλέντης. Κόβει το φιλαράκι μου σαν ξερολούκουμο και του σπικάρει στο ζαχαρατό τον ψαλμό της ακολασίας. Το λιβάνισαν στο μιλητό λίγο και το σούμαραν στα 200 ευρώπουλα για να κάνει ο παπάς γαργάρα με υγρό παραγωγής του ταρίφα. (Το πιάσατε το υπονοούμενο έτσι;).

Καθημερινές ιστορίες των «εκπροσώπων του θεού» είναι αυτές. Αλλωστε, όσοι νταλαβερίζονται με τα «ιερά» μπακίρια γνωρίζουν ότι τα λεφτά αυτά είναι αγιασμένα και λογικό είναι να επενδύονται ανάλογα. Τους το έχει πει και με φιρμάνι του ο γενικός κουμανταδόρος των εκκλησιαστικών οικονομικών Κ. Πυλαρινός: «Η περιουσία της Εκκλησίας ως προερχόμενη από δωρεές και κληρονομίες πιστών, είναι ιερή. Εχει προέλευση, αξία τιμής, προστασίας και σεβασμού».

Και εδώ δεν μιλάμε για φραγκοδίφραγκα. Η Χριστεμπορία είναι το καλύτερο επάγγελμα και αρκεί να θυμηθούμε την καβάτζα που αποκαλύφτηκε ότι έχει ο πρώην δεσπότης Αττικής, Παντελεήμων, «για τα γεράματα του» (Πάνω από ένα δισ. δραχ).

Ασχετα, όμως, από το τι κάνουν οι παπάδες η ουσία είναι άλλη. Αν και κανένας δεν ξέρει ακριβώς πόση είναι η λεγόμενη εκκλησιαστική περιουσία κάποιοι την τσουβαλιάζουν στα 15 δισ. ευρώ (περίπου 5 τρισ. δρχ.).

Μην το ψάξουμε τώρα πως βρέθηκαν αυτά τα μπακίρια στα χέρια των ρασοφόρων. Μεγάλη ιστορία που ξεκινάει απ’ τα χρόνια της τουρκοκρατίας.
Το ζήτημα είναι εκτός του ότι το σύμπαν και η θρησκόληπτη βλακεία του κόσμου που είναι απέραντα, οι πολιτικές που ακολούθησαν όλα τα αστικά κόμματα αβαντάροντας να θεριεύει το θησαυροφυλάκιο του παπαδαριού. Εχουν ανοιχτά γραμμάτια που χρωστάνε οι καπιταλιστές στους ρασοφόρους, αφού με το κουτόχορτο που ταΐζουν το ποίμνιο τους βοηθάνε να διαιωνίζουν την κυριαρχία τους, και μέσω των κυβερνητικών υπαλλήλων τους τα ξοφλάν.
Πρόσφατα τέτοια παραδείγματα ένα σωρό. Πριν τις εκλογές της 7 Μάρτη του 2004 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατάργησε τον νόμο 536 που υποχρέωνε την Εκκλησία να δίνει το 25% από τα έσοδα της για να τσοντάρει κι αυτή στην μισθοδοσία των ρασοφόρων της. Με τη σειρά της, η ΝΔ με το νέο φορολογικό που ψηφίστηκε τον περασμένο Δεκέμβρη κανόνισε να τουμπεκιαστεί με τις απαιτήσεις του Χριστόδουλου. Φρόντισε να ολοκληρώσει την φοροασυλία για εκκλησιές, μητροπόλεις, μοναστήρια για τα εισοδήματα που αποκτούν από την κάθε είδους ακίνητη περιουσία τους. Ετσι, χαρίζεται ολόκληρος ο φόρος εισοδημάτων από ακίνητη περιουσία από το συμβολικό 10% που ίσχυε στο μηδέν (0%) σταδιακά μέχρι το 2007.
Δεν μας παίρνει ο χώρος να σας γράψω για κάποιες καραμπινάτες κομπίνες που κάνουν οι χριστέμποροι με τις πλάτες της κυβέρνησης. Ισως μια άλλη φορά.

Επίλογος με κάποιους στίχους του Κώστα Βάρναλη

'Οξ' ο κοσμάκης φώναζε: "Πεινάμε τέτοιες μέρες"
γερόντοι και γερόντισσες, παιδάκια και μητέρες
κ' οι των επίγειων αγαθών σφιχτοί νοικοκυρέοι
ανοίξαν τα παράθυρα και κράξαν: "Είστε αθέοι".

Εκτός από την κυβέρνηση, η οποία έχει λαβωθεί βαρύτατα με τους χειρισμούς της στο σκάνδαλο Ζαχόπουλου, που κλείνει αισίως τους δυο μήνες, έκθετη μένει και η διαχρονική θεραπαινίδα της πολιτικής εξουσίας (σε όλες της τις εκφάνσεις), η Δικαιοσύνη. Το σημειώνουμε γιατί σύμφωνα με την κυριαρχούσα ιδεολογία η Δικαιοσύνη είναι μια ανεξάρτητη λειτουργία, η οποία δρα υπεράνω τάξεων, ασκεί έλεγχο σε κάθε παραβατική συμπεριφορά, ακόμα και όταν αυτή αφορά την πολιτική εξουσία, και αποτελεί το καταφύγιο της φτωχολογιάς έναντι κάθε αυθαιρεσίας των ισχυρών.

Τι να πρωτοπαραθέσει κανείς από τα κατορθώματα των ταγών της Θέμιδος αυτό το δίμηνο; Να θυμηθούμε τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών που παρέλαβε το DVD από το μέγαρο Μαξίμου κι αντί να το στείλει για να συσχετιστεί με τη δικογραφία, φρόντισε να καθυστερήσει (με γελοία δικαιολογία), ώστε στο μεταξύ να προφυλακιστεί η Τσέκου; Να θυμηθούμε τον τρόπο που προφυλακίστηκε η πρώην ερωμένη του Ζαχόπουλου, με τον οποίο γελούν ακόμη και πρωτοετείς της Νομικής; Να θυμηθούμε τα σούρτα-φέρτα των στελεχών του Μαξίμου (Αγγέλου και Ανδριανού) που δούλευαν εν ψυχρώ τον ανακριτή, χωρίς αυτός να αντιδρά; Να θυμηθούμε το ότι απέφυγε και τη σκέψη ακόμη ότι πρέπει να κληθεί στην ανάκριση ο πολιτικός προϊστάμενος των ανωτέρω, δηλαδή ο Καραμανλής; Να θυμηθούμε την ανεκδιήγητη εισαγγελέα που έστειλε στο αρχείο την υπόθεση Κουκοδήμου-Κλαδά και ενώ ο Τριανταφυλλόπουλος είχε «πατήσει το κουμπί» και είχαν βγει όλα στο φως; ‘Η τον ακόμη πιο ανεκδιήγητο προϊστάμενό της, που ζήτησε κόπια της εκπομπής του τελευταίου, για να διαπιστώσει αν υπήρξε παράνομη καταγραφή συνομιλίας και όχι πρόταση συναλλαγής;

Πραγματικά, δεν έχει αρχή και τέλος το δικαστικό σκάνδαλο (και) σ’ αυτή την υπόθεση. Με την ίδια ευκολία που στέλνουν στη φυλακή δυστυχείς τοξικοεξαρτημένους (για τις πολιτικές δίκες ας μη μιλήσουμε καλύτερα) εκτελούν εντολές και διεκπεραιώνουν βολικά τις υποθέσεις που σχετίζονται με τους ισχυρούς του χρήματος και της πολιτικής. Αποδεικνύοντας έτσι πως η πολυδιαφημισμένη ανεξαρτησία τους είναι ένας κακοφτιαγμένος μύθος, ένα αδειανό πουκάμισο που ούτε σαν σκιάχτρο μπορεί να λειτουργήσει πλέον.

Αν δει κανείς διαχρονικά το δικαστικό μηχανισμό, θα διαπιστώσει πως πρόκειται για τον πιο σκληρό μηχανισμό καταστολής της αστικής εξουσίας. Αυτόν που κατευθύνει την αστυνομική καταστολή και βρίσκεται πιο κοντά στην πολιτική εξουσία. Αυτός ο μηχανισμός στήριξε το όργιο της δωσιλογικής βίας ενάντια στους αγωνιστές της Αντίστασης, στα χρόνια μετά την απελευθέρωση. Ο ίδιος ξεκλήρισε τον ανθό της ελληνικής νεολαίας στη διάρκεια και μετά την ήττα της επανάστασης του 1946-49, στελεχώνοντας τα έκτακτα στρατοδικεία και βγάζοντας σωρηδόν στημένες καταδικαστικές αποφάσεις. Ο ίδιος μηχανισμός υπηρέτησε πιστά τη χούντα των συνταγματαρχών. Στη μεταπολίτευση ήταν ο μόνος μηχανισμός του κράτους που δεν υπέστη αυτή έστω την προσχηματική και περιορισμένη «αποχουντοποίηση». Εκτοτε, υπηρετεί με τον ίδιο ζήλο και φανατισμό την κοινοβουλευτική δημοκρατία, καταστέλλοντας κάθε αγωνιστική εκδήλωση και καλύπτοντας κάθε σκάνδαλο.

Π.Γ.

Τώρα που τέλειωσε ο τζερτζελές με τα τσαμπασλίκια που είχαν οι αρχιπαπάδες για να βγάλουν αρχιεπίσκοπο θέλουμε να δηλώσουμε την απογοήτευση μας για την μόστρα που παρουσίασε στα τηλεοπτικά παράθυρα ο πάλαι πότε καλογεροσκούμπρια Μουλατσιώτης.
Και δεν μιλάμε για τα τροπάρια που έψελνε αλλά για την εικόνα που παρουσίαζε. Πραγματικά μας ξυράφιασε το απλανές βλέμμα του, οι θαμπές λέξεις που με κόπο ψέλλιζε.
Και επειδή το blog μας είχε δηλώσει fan του Μουλατσιώτη σήμερα βρίσκεται στην δυσάρεστη θέση να τον αποκηρύξει αναλαμβάνοντας το ρίσκο να αφοριστεί.


Που πήγε Νεκτάριε η τσαχπινιά που είχε το μάτι σου, τα ντεσιμπέλ που έβγαζες όταν μιλούσες για το πνευματικό έργο σου;
Τέτοιο μισοκακόμοιρο ύφος σαν το δικό σου δεν είχε ούτε ο Κούγιας όταν έφαγε την τακουνιά της Βατίδου στο μάγουλο.
Εσύ δεν ήσουνα ρε γίγαντα που οργάνωσες στο μοναστήρι σου το γαμήλιο γλέντι της Πέγκυς Ζήνα με χίλιους τόσους καλεσμένους όπου έγινε χαμός στο ίσωμα;
Εμας μας είπαν ότι εκεί έκανες φραμπαλά με τον Ψινάκη και ότι είχες μερακλώσει ακούγοντας τον Πασχάλη Τερζή να σπικάρει τα άσματα του φούσκωνα από περηφάνια.
Να, ένας ρασοφόρος, λέγαμε, που ξέρει να μεταλαβαίνει αρωματισμένο νάμα καθημερινότητας και δεν κολλάει να το δείχνει.. Τώρα, πώς διάολο τα έφερες τούμπα;

Εντάξει, μας σφύριξαν τα χαμπέρια σου και κάπου ανθιζόμαστε την φάση. Δεν είναι και λίγο τα καλογεράκια που είχες δίπλα σου στα ντάπα ντούπα να την πουλέψουν για άλλα λημέρια μακριά από ψαλμωδίες και λιβάνια.
Σ’ άφησαν μπουκάλα μεγάλε, αλλά μην το παίρνεις τόσο κατάκαρδα. Το μοναστήρι ναν’ καλά και από καλόγερους όσους θέλεις, δεν λέει η παροιμία;
Όπως και να’ ναι όμως τα τσανάκια μας χωρίζουν εδώ και άμα ξελαμπικάρεις απ’ το κόζι που έφαγες το ξανασυζητάμε.

Και επειδή το blog δεν θέλει να μείνει πνευματικά αδέσποτο δηλώνει τα σέβη του στον δεσπότη Ζακύνθου Χρυσόστομο. Ειδικά τώρα που κάποιες φυλλάδες τον κράζουν χοντρά θεωρεί υποχρέωση της να τον στηρίξει.

Δεν ξέρουμε αν το είδατε αλλά από την φασιστοφυλλάδα «Στόχος» που τον χαρακτηρίζει «μικρόψυχο κοράκι με ράσα» και ζητάει «να τον ξυρίσουμε» μέχρι τις μπηχτές σε βάρος του που αφήνει συνέχεια ο «Ελεύθερος Τύπος» εμάς μας δημιουργείται η αίσθηση ότι αυτός ο δεσπότης έχει μια τζούρα μαγκιάς επάνω του, έστω και παπαδίστικης.
Αν μάλιστα ισχύουν αυτά που είπε έγκριτος παπαδολόγος δημοσιογράφος για το πώς αντιμετωπίζει τους άλλους δεσποτάδες ο Χρυσόστομος τότε καπαρώνουμε στασίδι στην μητρόπολη του.
Ε, δεν είναι και λίγο να απευθύνεται στις άλλες μητροπολιτικές μήτρες με τροπάρια του στυλ «φύγε από εδώ μωρή», και «πήγαινε να παίξεις με τις κούκλες σου».
Τώρα μάλιστα που μια κυριακάτικη εφημερίδα ξέθαψε κάποιες δηλώσεις που είχε κάνει στο παρελθόν και τον μπινελικώνει χοντρά με κυριλέδικη γλώσσα αρχίζουμε να τον πάμε περισσότερο.

Τότε, μωρέ, που ο «άγιος» Ζακύνθου ζητούσε απ’ τους άλλους τσέλιγκες του «χριστεπώνυμου ποιμνίου» να ξαραχνιάσουν λίγο την κούτρα τους και να δεχθούν τις προγαμιαίες σχέσεις.
Εδώ, θα σκέφτηκε ο μεγάλος, φέτα πας να πάρεις απ’ το σούπερ μάρκετ και την δοκιμάζεις. Και τον σύντροφο που θα επιλέξεις για μια ζωή να μην ξέρεις τι νταλγκά βαράει στα χαμουρέματα του;
Γίνονται αυτά τα πράγματα;

Δεν φρέναρε, όμως μόνο στο να ζητάει να αλλάξουν τα θεολογικά κιτάπια ο δεσπότης μας. Σε κάθε ευκαιρία χωνόταν με κόκκινο στον μακαρίτη Χριστόδουλο. Όπως τότε που του είχε αποδώσει ότι «είναι βουτηγμένος στο παραδικαστικό μέχρι το καλυμμαύχι του».

Και άντε να πεις ότι όλα αυτά μπορεί να τα χωνέψουν με αγιασμό θέλοντας και μη οι υπόλοιποι χριστέμποροι. Όταν όμως διαβάζουν ότι ο δεσπότης μας δεν στανιάρει να ζητάει απ’ τους πιστούς του μόνο νηστείες και εξομολογήσεις αλλά κάνει και ένα σάλτο στο επίγειο λέγοντας: « ...Για να φτιάξουμε λίγο την κοινωνία πρέπει να κρεμάσουμε έναν δεσπότη, έναν δικαστή, έναν πολιτικό, έναν δικηγόρο και 2-3 δημοσιογράφους», είναι να μην τους πιάνει τραμπάκουλο;

Αντε πάτερ μας συνέχισε σ’ αυτή την ρότα και που ξέρεις … μπορεί ν’ αρχίσουμε να πιστεύουμε ότι υπάρχει «άγιο πνεύμα» αφού τέτοιες διαπιστώσεις χλωμό το βλέπουμε να τις σκέφτηκες μόνος σου.

Δεν ξέρω πως ακριβώς το χαμπάριαζε ο Μεϊμαράκης όταν έλεγε ότι «η κατάσταση στην Ελλάδα είναι μπουρδέλο». Πρέπει να το διευκρινίσει για να μην βγάζουμε αυθαίρετα συμπεράσματα. Ότι και να εννοούσε όμως ο πολικάντης, αυτό που γνωρίζω εγώ είναι ότι οι παρλαπίπες που κυκλοφορούν για βίντεο που υπάρχουν δεν έχουν καμιά σχέση με μπουρδέλα. Ο Κακαουνάκης, ας πούμε, έγραψε στην φυλλάδα του ότι στο βίντεο της Τσέκου «ο Ζαχόπουλος εικονίζεται γυμνός να υποδύεται το σκύλο, που η παρτενέρ του τον σέρνει με λαιμοδέτη, και να παραληρεί κομπορρημονώντας για την «κορμάρα που στηρίζει τον Καραμανλή». Τέτοιες φάσεις αποκλείετε να συναντήσεις σε οίκους ανοχής. Ούτε σκηνικά όπως αυτά που περιγράφει στο πρωτοσέλιδο της η Αυριανή γράφοντας ότι «με αφορμή την εκλογή του νέου αρχιεπισκόπου θα γεμίσουν τα κανάλια με σκληρό πορνό από παπάδες και δεσποτάδες». Τέσπα. Αφού φτάσαμε στο σημείο να να γίνετε είδηση κάθε χαμούρεμα «επωνύμου» ή μη η δημοσιογραφική κατρακύλα δεν έχει πάτο. Δεσ’ τε για παράδειγμα με τι «καρεδάκι» με έντονα γράμματα κυκλοφόρησε στην πρώτη της σελίδα η εφημερίδα «Καλάμι» που εκδίδετε στην Αμερική: «Κυκλοφορεί DVD στη Νέα Υόρκη με τις περιπτύξεις -και βαρυσήμαντες, αποκαλυπτικές δηλώσεις για 'Ελληνες "τηλεοπτικούς αστέρες", πολιτικούς κλπ- τηλεπαρουσιαστή από την Αθήνα, που επισκέπτεται τακτικά την μεγαλούπολη. Ενήμεροι οι ανταποκριτές αθηναϊκών τηλεοπτικών και μη ΜΜΕ. Προσπαθούν απεγνωσμένα να μην δει το φως της δημοσιότητας το επίμαχο ροζ DVD. ''Διακριτική'' παρέμβαση κι Ελλήνων διπλωματών».
Απ’ τις κασέτες του Τόμπρα που κυκλοφορούσαν επί Πασόκ περάσαμε στα dvd επί νέας δημοκρατίας. Είναι κι αυτός ένας εκσυγχρονισμός, δεν μπορείς να πεις.
Παράλληλα με την δημοσιογραφία της κλειδαρότρυπας εγώ εκεί που κάνω περισσότερο χαβαλέ είναι με τα μπινελίκια που ανταλλάσουν οι δημοσιοκάφροι.
Ο Γ. Κύρτσος ισχυρίζεται ότι αυτό συμβαίνει γιατί με αφορμή την ιστορία του Ζαχόπουλου προέκυψε ένας εκδοτικός πόλεμος μεταξύ των καπιταλιστών που ελέγχουν τα ΜΜΕ (κατονομάζει τους Βαρδινογιάννη, Λαμπράκη και Μπόμπολα). Γ’ αυτό και γαυγίζουν οι δημοσιοκάφροι ανάλογα ποιος τους ταΐζει. Γράφει, επίσης, ότι τα αφεντικά που έχουν τον τηλεοπτικό σταθμό alter θέλουν να μπουν στην εκδοτική πιάτσα με όχημα τον Τριανταφυλλόπουλο. Γίνετε δηλαδή μια προσπάθεια να ξαναμοιραστεί η πίτα των Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης με ότι σημαίνει αυτό για τους πλουτοκράτες και τις επιχειρήσεις τους.
Απ’ την άλλη μεριά ο Αλαφούζος νιώθει ριγμένος στα μπακίρια που παίρνει απ’ τον κρατικό κορβανά με τα ΜΜΕ που διαθέτει και καρφώνει τον Ρουσόπουλο ότι έχει ιδιαίτερες σχέσεις με τον εκδότη της «Χώρας» αφού ο Τράγκας «εισέπραξε από το κράτος ως διαφήμιση, στο δεκάμηνο φέτος 2.500.000 ευρώ!». Μύλος η υπόθεση.
Ας πάμε όμως στο λιμανιώτικο λακιρντί που ανταλλάσουν τα «τηλεοπτικά μας αστέρια» Να προσπεράσουμε τα κοσμητικά επίθετα που αντάλλαξαν ο Καμπουράκης με τον Χίο. Ξενέρωτο ήταν και το λεκτικό πλάκωμα της Τρέμη με τον Καρατζαφέρη. Ο «αλητάκος της δημοσιογραφίας» –κατά τον χαρακτηρισμό Τριανταφυλλόπουλου- Θέμος Αναστασιάδης όμως έχει ένα στόμα που στάζει ροδόσταμό. Βγήκε και έλουσε τον εκδότη του «Παρόν» Μάκη Κουρή σαν «κυπατζή-εκβιαστή», ρωτώντας τον, μέσω της εφημερίδας του «πώς «άνοιξε την κυπατζίδικη φυλλαδίτσα του, ποιος έβαλε τα 270 εκατ. δραχ. τότε;».
Απ’ την αναμπαμπούλα δεν μπορούσε να λείπει και ο Κακαουνάκης που έχει προηγούμενα με τον Ζούγκλα. Γράφει λοιπόν στο «Καρφί»: «Ξέρουμε, όμως, ότι μάζεψαν πολλά λεφτά από επιχειρηματίες για να εκδοθεί η εφημερίδα Κάποια από αυτά πήγαν στην εφημερίδα και κάποια άλλα –ίσως τα περισσότερα– στην τσέπη τους… Όταν λέει ο Τριανταφυλλόπουλος ότι προσφέρεται να ανοίξει «ο ένας και μοναδικός λογαριασμός μου» για να δούμε «ότι δεν έχει μπει ευρώ πέραν των αμοιβών μου» και μάλιστα ισχυρίζεται ότι «δεν έχω πάρει δραχμή από το "Πρώτο Θέμα"», γελάνε όλα τα παρδαλά κατσίκια της επικράτειας. Είναι δυνατόν ένας δημοσιογράφος που στα 15 χρόνια τηλεοπτικής διαδρομής έχει στην πλάτη του χίλιες αγωγές και ακόμη περισσότερες, να τα έχει σε νόμιμους λογαριασμούς; Για ποιο λόγο; Για να κάνουν πάρτι όσοι τον κυνηγάνε;» Συνεχίστε έτσι δημοσιογραφικά λαμόγια, έχετε την πλάκα σας.